Θοδωρής Δρίτσας: «Κανείς δεν έχει τρομοκρατηθεί, πιστεύω εγώ, από τη δράση αυτών των οργανώσεων, κανείς δεν έχει τρομοκρατηθεί από τη “17 Νοέμβρη”· αντίθετα, ο ελληνικός λαός έχει τρομοκρατηθεί από πάρα πολλές άλλες πολιτικές»
****
Πρόσφατα γράψαμε το παρακάτω κείμενο (29/11/2020),που σήμερα φαίνεται να είναι περισσότερο επίκαιρο με όσα βλέπουμε προκλητικά να συμβαίνουν με την κρίση του πολιτεύματος που δημιουργήθηκε από τον τρόπο που διαχειρίστηκε η κυβέρνηση και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης την σε εξέλιξη ευρισκόμενη τούτη την ώρα τραγωδία της απεργίας πείνας-δίψας το πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα.
Αισχρή, απάνθρωπη, παράλογη, εν τέλει εγκληματική συμπεριφορά . Η Δημοκρατία ηττήθηκε κατά κράτος. Δεν πληγώθηκε απλώς. Το κατ΄επίφαση (ανύπαρκτο) “κράτος δικαίου” τους κατέρρευσε με πάταγο, αφού το χτύπημα ήταν καίριο και ελπίζουμε σχεδόν οριστικό. Ειδικά για το δημοκρατικό πολίτευμα της Ελλάδας, που δεν υπήρξε ποτέ έστω και στο ελάχιστο σουηδική ή αμερικάνικη δημοκρατία.
Σήμερα, με τον τρόπο που η κυβέρνηση αντιμετώπισε έναν πολιτικό ακτιβιστή, η ελληνική δημοκρατία είναι πια ετοιμόρροπη. Είτε ζήσει είτε πεθάνει ο αγωνιστής αντάρτης πόλεων, που όντως επέδειξε απαράμιλλο θάρρος, αποφασιστικότητα και αυταπάρνηση, η ελληνική δημοκρατία ηττήθηκε. Μόνο όποιος έχει λόγους αδυνατεί να κατανοήσει τη συγκεκριμένη πραγματικότητα.
Το πρόβλημα πλέον είναι ένα και μοναδικό. Αν μαζί με τους θεσμούς και τους εκπροσώπους του ήδη θανόντος “κράτους δικαίου” τους, θα ηττηθούμε κι εμείς ,όσοι δίνουμε μάχη ,με το “πληκτρολόγιο” και όχι με το “45αρι”. Και θα ηττηθούμε, ασφαλώς κι εμείς, αν, όπως φαίνεται , πολλοί από εκείνους που με αφορμή τα τελευταία δρώμενα στο δράμα Κουφοντίνα , αδυνατούν να ελέγξουν πολιτικά τις θυμικές και συναισθηματικές τους εξάρσεις, αποφασίσουν πάλι να “πάρουν τα όπλα,
Αν συμβεί αυτό ξανά, αν ανοίξει νέος κύκλος αίματος, εμείς δεν έχουμε πλέον θέση σε αυτά τα “προπύργια” που βρισκόμαστε τώρα και αγωνιζόμαστε με άλλους τρόπους και εκτός βίας να δρομολογήσουμε τη μεταμόρφωση με το χρόνο ενός “άξεστου” κράτους σε μελλοντικές κοινωνίες αντιεξουσιαστικές, αταξικές, αντικαπιταλιστικές, αντικαταναλωτικές , άθρησκες και άφυλες. Ο καπνός από τις κάνες των όπλων τους, θα είναι “προπέτασμα”, υποκατάστατο μιας αλλαγής που δεν πρόκειται ποτέ να έρθει με τη Βία και την εκδίκηση.
Κανονίστε ΄Η εσείς ή εμείς.
“Ε, ΡΕ ,ΜΙΑ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ”!
Καταπονημένοι ψυχολογικά, εξευτελισμένοι, μπουντρουμιασμένοι και με εμφανή τα σύνδρομα ιδρυματοποίησης, απειλούσαν θεούς και δαίμονες . Πυροβολούσαν λεκτικώς τους πάντες, αλλά κυρίως την κυβέρνηση. Και το χειρότερο ήταν φανερό, με θυμικές αντιδράσεις ,ούτε στο ελάχιστο από πολιτική συνειδητοποίηση και ευθύνη.
Εκ του ασφαλούς πάντα και υπό την άνεση που τους παρείχε το … βάρος, τουλάχιστον πέντε πλαστικών τσαντών, φίσκα με καλούδια από του Α.Β Βασιλόπουλου . Τα τοποθετούσαν με προσοχή και ευλάβεια στο τεράστιο πορτ μπαγκάζ της παρκαρισμένης στο υπόγειο του σουπερμάρκετ κούρσας τους. Και στο μεταξύ, έβριζαν τους πάντες. Κούλη, Αλέξη, Κουτσούμπα.
Ζευγάρι, 40αρηδες, μεσαίας τάξης, τους έφερνα για δασκάλους ,από το ύφος καθέδρας. Ξερόλες. Ερχόντουσαν ακριβώς από πίσω μου και τους άκουγα από την έξοδο του μαγαζιού, ως το υπόγειο.΄Εβριζαν την …παλιο κατάσταση, τη φυλάκιση, τη ζωή που μας της γαμ@σανε ,το σύστημα, ο Κούλης και ο Αλέξης τους. Και μια στιγμή, την ακούω που το πέταξε κι αυτό. Ε, ρε μια 17Νοέμβρη που τους χρειάζεται”. Μένω!
΄Οσο οδηγούσα συλλογιζόμουν τούτη την κουβέντα. Είχα χρόνια να την ακούσω. Παλιότερα, τη λέγανε πιο συχνά. Μετά ξέφτισε η εικόνα του Κουφοντίνα με το 45αρι να εκτελεί …αμαρτωλούς του Συστήματος .΄Τώρα πια αμφιβάλλω, αν υπάρχει κανείς που τους θυμάται, όλους αυτούς τους “αντάρτες πόλεων” που, όντως, έβαλαν το “κεφάλι στο ντορβά” τότε με όσα επιχείρησαν. Από κεκτημένη επαναστατική πίεση περισσότερο, ανάγκη εκτόνωσης, παρά από πραγματική συνειδητοποίηση και πολιτική σκέψη.
Αλλά, στα δικά μας νιάτα, είχαν τροφοδοτήσει ,να το ομολογήσουμε και τη δική μας επαναστατικότητα . Και, μάλιστα δεν ήταν λίγοι συνηλικιώτες τότε, που ονειρεύονταν ίδια δράση , να μπούνε στο χορό και τούτοι . Με “κουμπούρια” στα χέρια ή “περιφερειακές” δουλειές.
Με τη σύλληψη των μελών των οργανώσεων ΕΛΑ και 17Νοέμβρη, μπήκε τέλος στο…όνειρο. Οι περισσότεροι, μάλιστα, από τους.. επαναστατημένους και εν δυνάμει αντάρτες, “έπαθαν την πλάκα” τους, όταν ήρθαν στο φως οι ταυτότητες των μελών των οργανώσεων και του τρόπου της επαναστατικής τους διαβίωσης, που ,τουλάχιστον για τη Β΄17Ν, δεν είχε καμιά σχέση με…επιβίωση.
Περίμεναν “βαριά” ονόματα να ακούσουν , όχι Ξηρούς και Κουφοντίνες. Είχαν φτιάξει οι ίδιες οι οργανώσεις το μύθο τους για τα …υψηλής μόρφωσης και κύρους πρόσωπα, που συμμετείχαν στις ομάδες. Η απομυθοποίηση ήρθε από μόνη της.΄Ηταν νομοτελειακό το ξέφτισμα των ηρωισμών και της διαφορετικότητας των ανταρτών πόλεων. Και… ζήσαν αυτοί κακά και εμείς χειρότερα.
Και τώρα; Τώρα ,τί κάνουμε χωρίς βαρβάρους; ΄Ηταν μια κάποια λύση, βαλβίδα εκτόνωση της οργής, της συσσωρευμένης αδράνειας, το “βράσιμο με το ζουμί” σου, η προκήρυξη του Κουφοντίνα.
Υποκατάστατο της επαναστατικότητας σου, αυτής που ζεσταίνεις στον καναπέ σου κάθε βράδυ, όταν, ως άρρωστος μαζόχας, ακούς τον Πορτοσάλτε και παντός είδους αχυρανθρώπους του Συστήματος και μάλιστα προδιαγραφών made in (pivate) Harvard University , να διαπράττουν συνεχώς και αμετανοήτως ΄Υβριν. Με το αζημίωτο πάντα. Και μάλιστα… παχυλό.
Και τί νομίζετε; Για το ζεύγος ,που λέγαμε πριν, η ερώτηση Το “καταπονημένο ψυχολογικά, εξευτελισμένο, μπουντρουμιασμένο και με εμφανή τα σύνδρομα ιδρυματοποίησης” από την “παλιοκατάσταση” σήμερα. Που αναπόλησε, ως λύση , στο ταυτοποιημένο σε όνομα και επώνυμο δράμα τους, το όπλο και τη γραφομηχανή της 17Ν.
Πάλι; Να επιστρέψουμε ,να ανοίξουμε φτερά στο φαύλο ,που μόλις λίγα χρόνια πριν, κύκλο, έκλεισε και στην Ελλάδα; Και… άντε πάλι από τη αρχή; Τι λέει περί αυτού το ζευγάρι των δασκάλων (μπορεί και πανεπιστημιακών). Το σκέφτηκε καλά η κυρία με τις πέντε πλαστικές σακούλες, τίγκα σε καλούδια από το Α.Β ;
Η Ιστορία, εκτός από το πρόβλημα να πείσει τον ανόητο και τον ανιστόρητο να μην κάνει τα ίδια λάθη, που έκανε ο πατέρας του, έχει και μια άλλη επίσης ανυπέρβλητη δυσκολία. Δεν τη γράφουν πάντα οι έχοντες και ιστορική συνείδηση ξάστερη, αλλά και χρέος και δικαίωμα εκ της ιδιότητας τους, να την καταγράφον τούτοι και να κρίνουν τα “δρώμενα” αυτοί και μόνο.
Ειδικότερα, στραπατσάρεται εντελώς, κακοποιείται και βιάζεται, όταν οι “κοντυλοφόροι και τα μικρόφωνα” αναλαμβάνουν να υποκαταστήσουν τους ιστορικούς. Πάντα με το αζημίωτο, που, βέβαια, είναι ακόμα χειρότερο και από την ιδεοληψία και το “γράσο” στα μάτια και την πένα, αντί για μελάνι.
Και όπως συμβαίνει με όλα τα υποκατάστατα , το μόνο που μπορεί να προσφέρει η γκεμπελική συνομοταξία του Τύπου, είναι η παραπληροφόρηση.΄ Κι αυτή με τη σειρά της, σημαίνει “αποψίλωση”, υποβάθμιση, αλλοίωση, χάλκευση της ιστορικής αλήθειας.
Σήμερα, ζούμε τις εφιαλτικότερες στιγμές της Ναζιστικής μηχανής του Τύπου, που φουλάρει σε προπαγάνδα και δε διστάζει να στήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης και να προχωρήσει σε “ολοκαυτώματα”. Για το αισχρό κέρδος αυτή η βιομηχανία, σε αγαστή συνεργασία με μια μια απολυταρχική, κυβέρνηση , πρωταγωνιστούν σε ρόλους Αρμαγεδωνιστών.
Και ήταν τούτοι που προξένησαν τις “πληγές της Αποκάλυψης” και όχι ο ιός του Κορόνα. Με… μεριδοχάρτια και λίστες προγραφών θανάτου, με τρομολαγνεία, πανικό και σύγχυση Για το κέρδος αμφότεροι .Οικονομικό οι κοντυλοφόροι και τα αφεντικά τους. Το κομματικό οι άλλοι. Κατάπτυστοι, εγκληματίες, σε “εγκλήματα καθοσίωσης”, όπως είναι το πραξικόπημα του Lockdown με πρόσχημα την πανδημία.
“Βράζει” ο κόσμος. Και βάλανε τα άλλα αρπακτικά των εταιριών, με τις πέτσινες δημοσκοπήσεις, έναντι πακτωλού ναρκοδολαρίων και άλλου “μαύρου χρήματος”, που διακινούν οι φίλοι και χορηγοί του Κούλη τους, να προπαγανδίζουν πως 3 στους 4 στη χώρα είναι…άρρωστοι ,μαζόχες! Και το χρειάζονται το μαστίγιό τους, να τους κάνουν μαύρους στο ξύλο κάθε βράδυ ο Μητσοτάκης και ο Χατζηνικολάου.
Τόσο αισχροί. Τόσο αμετανόητοι. Τόσο απατεώνες. Ο χειρότερος συνδυασμός. Ολοκληρωτικό καθεστώς και γκεμπελικός Τύπος!
Κι αυτοί είναι τέτοιοι. Εν τάξει. Και χειρότεροι. Κι εμείς τί κάνουμε; Παίρνουμε τα 45άρια, τα δίκαννα, τους γκράδες, τα μαχαίρια και βγαίνουμε έξω να “ακονίζουμε στα πεζοδρόμια της λόγχες μας”; Θα το παίξουμε παλικαράδες; Χρυσαυγίτες; Να κάνουμε τάγματα εφόδου, να σφαχτούμε; Να πάμε στη Βουλή να τους κάψουμε; Να εκτελούμε ενόχους;
Η ιστορική αγχίνοια αποφαίνεται, αιώνες τώρα, πως τέτοιου είδους μέθοδοι, έβλαψαν ,δεν ωφέλησαν ποτέ. Ο πολιτισμός δε χτίστηκε σε “κόκκαλα πεσόντων”. Αντίθετα, με τέτοιες μεθόδους, επιβραδύνθηκε αιώνες.
Ειδικά ,οι ατομικές ,ένοπλες εξεγέρσεις, οι οργανώσεις λαϊκής βίας. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και ο Κόκκινος Στρατός απέτυχαν για ένα και μοναδικό λόγο. Οι περισσότεροι από εκείνους που έστησαν το τζέρτζελο στη δεκαετία του ‘ 7ο, ήταν απείρως χειρότεροι από τους εκπροσώπους του συστήματος που εκτελούσαν!
Ο καθένας, βέβαια, μπορεί την ηθική να την κατεβάζει στο μπόι του. Και να “βαπτίζει το κοτόπουλο… ψάρι”.. Τη ληστεία, απαλλοτρίωση. Την τεμπελιά, μαγικά ,την αεργία…ανεργία. Εν τάξει!
Το σίγουρο είναι ένα. Πως τέτοιες επιλογές, αν οδηγούν κάπου, είναι στα αδιέξοδα. Το χειρότερο ,κάνουν πιο σκληρές και αυταρχικές τις εξουσίες. Ακόμα και σε βάρος ημών των άλλων. Που έχουμε για όπλο το “στυλό”.
Οι λύσεις θα είναι πολιτικές. Με εκφράζουν και με πείθουν καλύτερα οι αγώνες της Τουλουπάκη να στείλει φυλακή το αληταριό της Νovartis. Ακόμα, αν θες, και η πολιτική συμπεριφορά του Πολάκη. Το 45αρι του Κοφοντίνα σε καμιά περίπτωση. Αν οδηγεί κάπου, είναι στην τάξη της… αταξίας.
Οπότε, αρκούμαι στη δική μου προσωπική επανάσταση σήμερα. Δεν έχω άλλη επιλογή. Αλλάζω εγώ, μένω “καθαρός”, μακριά από τη συναλλαγή και την “αλλαξοκωλιά” . Δεν έχω μαζί τους κανένα νταραβέρι. Με κανέναν από δαύτους.
Περιμένω. Και τους “τραβάω το χαλί κάτω από τα πόδια” τους. Με το δικό μου τρόπο. Εν προκειμένω, με το πληκτρολόγιό μου. Αφήνω τους…Ρουβίκωνες για την εκτόνωση. Απλώς, να θυμούνται καμιά φορά και τούτοι να περνάνε κι από τη Ρώσικη πρεσβεία να πετάνε τρικάκια. ΄ Οχι μόνο στην Αμερικάνικη. Και ασφαλώς και προπαντός, ,να μένουν στα “τρικάκια”!
Οργάνωσε τον εαυτό σου σε συνειδητοποιμένο Πολίτη. Κάνε τη δική σου προσωπική επανάσταση. ΄Αλλαξε τον τρόπο σκέψη σου “επί παντός επιστητού”. Αυτά που σε δίδαξαν είναι κούφια και ψευδή.
Τις αντιεξουσιαστικές, αταξικές, αντικαπιταλστκές, άφυλες, άθρησκες κοινωνίες , δεν θα τις φέρουμε γκρεμίζοντας τις εξουσίες. Θα έρθουν μόνο, αν υπάρχουν πολίτες με συνειδητός τέτοιο, για να τις συγκροτήσουν και να τις κατακτήσουν.
Θα αργήσουν. Σήμερα, διαλέγουμε “το μη χείρον, βέλιστον”. Και η Βία είναι το χείρον. Μην την υιοθετήσεις, ακόμα και τούτη την ώρα που πνίγεσαι. Που σε φυλάκισαν, χωρίς να έχεις διαπράξει ούτε πταίσμα. Αποθήκευσε την οργή σου και έκφρασέ την με τις μεθόδους ενός ελεύθερου, συνειδητοποιημένου Πολίτη.
Είμαστε σε αναμονή. Κάτι κυοφορείται. Δε βλέπεις τη φουσκωμένη μήτρα; Θα κληθούν πολλοί να δουν το νεογέννητο, αν είναι έτοιμοι. Και κάποιοι, να το μεγαλώσουν κιόλας.
Αρκεί να βγει στην ώρα του. Πάνω στους 9, κλεισμένους μήνες. Να ευχόμαστε να έχουμε φυσιολογική γέννα και παιδί. Να μην μας τύχει πάλι καμιά…τερατογέννηση.
Μην ακούτε τη γνωστή ανιστόρητη ατάκα πως “Μαμή της Ιστορίας είναι η Βία”. Τέτοια Μαμή, μόνο τέρατα ξεγεννάει! Και σκοτώνει και τη μάνα!