Το “Σύστημα” με τις κρατικές του εξουσίες όλων των μορφών, είναι ο φυσικός και ηθικός αυτουργός της δολοφονίας Αλεξέι Ναβάλνι

 

1. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΜΠΑΪΝΤΕΝ

Μπάιντεν: Ο Πούτιν υπεύθυνος για τον θάνατο του Ναβάλνι

 

Μη γελιέστε, ο Πούτιν είναι υπεύθυνος για τον θάνατο του Ναβάλνι. Αυτό που συνέβη στον Ναβάλνι είναι μια ακόμα απόδειξη της κτηνωδίας του Πούτιν. Κανείς δεν πρέπει να γελιέται, ούτε στις ΗΠΑ ούτε πουθενά στον κόσμο. Ο Πούτιν δεν βάζει στο στόχαστρο μόνο πολίτες άλλων χωρών, όπως βλέπουμε με ό,τι γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία, αλλά διαπράττει και φριχτά εγκλήματα εις βάρος του δικού του λαού» δήλωσε ο Μπάιντεν.

 

2.Επείγουσες διευκρινίσεις ζητούν οι G7 για τις συνθήκες θανάτου του Ναβάλνι

Οι δυτικές κυβερνήσεις λένε ότι η ευθύνη για τον αιφνίδιο θάνατο του 47χρονου ανήκει στις ρωσικές αρχές, ενώ οι υπουργοί Εξωτερικών της ομάδας G7 των πλούσιων χωρών κάλεσαν τη Ρωσία να «διευκρινίσει επειγόντως» τις συνθήκες που τον περιβάλλουν.

 

3. Θάνατος Ναβάλνι: Η Κίνα δεν σχολιάζει εσωτερικές υποθέσεις της Ρωσίας, λέει εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ

upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ed/Xi_Jin...

****

Στο ελληνικό νομικό  ποινικό δίκαιο για τον ηθικό αυτουργό  απαιτείται δόλος.  “Ηθελημένη πρόκληση της απόφασης για τη διάπραξη από τον άλλο της αντικειμενικής υπόστασης ορισμένου εγκλήματος με θέληση, γνώση και αποδοχή της συγκεκριμένης εγκληματικής πράξης. Η πρόκληση της απόφασης μπορεί να γίνει με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς ο νόμος δεν ορίζει. Αρκεί να παρήγαγε στον αυτουργό την απόφαση να τελέσει την άδικη πράξη”.

Τα ανήθικα παιχνίδια των  πολιτικών ανά τον κόσμο, είναι  από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά τους.  Τα κράτη, δηλαδή οι κυβερνήσεις,  δε λειτουργούν με τη λογική και την ηθική ενός απλού (μέσου),αλλά   συνειδητοποιημένου πολιτικά,   ανθρώπου.

Ακόμα και τα κράτη δικαίου.  Τέτοια, ασφαλώς, δεν  υπάρχουν (ΑΚΟΜΑ) στον κόσμο, ούτε υπήρξαν ποτέ.  Τα περισσότερα υποδύονται με  κάποιες δικαιικές ή κοινωνικές συμπεριφορές  τους ,  τις αρετές  μιας ευνομούμενης πολιτείας και  δεν ξεφεύγουν από  τον κανόνα, πουν ακολουθούν όσα δεν χαρακτηρίζονται τέτοια.

 

 

 

Εν αρχή ην το συμφέρον των κρατών. Κι αυτό με τη σειρά του σημαίνει πως ο Μακιαβέλλι δικαιώνεται για άλλη μια φορά, όταν ως διδάσκαλος  της ανήθικης εξουσίας, όπως την άσκησε  και ο ίδιος, παραδίδει  παρακαταθήκη την υπέρτατη κρατική αρχή  «ο σκοπός (σ.σ της διατήρησης της εξουσίας του ηγεμόνα, του κράτους,  πάση θυσία) «αγιάζει τα μέσα». Κι ανάμεσα σε αυτά τα μέσα,  η δολοφονία είναι  από τα συνήθη και τα  αποτελεσματικότερα. Και ως εκ τούτου,  αποδεκτό το έγκλημα για τους κρατούντες όλων των εποχών.

Αμέσως μετά ,  το   σύνηθες κι αυτό χαρακτηριστικό των πολιτικών, είναι η υποκρισία. Κανένας  τους   δεν βγαίνει το πρωί από το σπίτι ,χωρίς να  φορέσει τη μάσκα  και να βάλει στις τσέπες  και  μια ντουζίνα άλλες. Θα  χρειαστεί στη δημόσια ζωή του κάθε φορά να αλλάζει  και από μια  διαφορετική.

Είναι όλα αυτά πασίγνωστα στον κόσμο, που τους ψηφίζει. Ωστόσο,  αυτός δεν είναι λόγος για να μη προσέρχεται στις κάλπες ο ψηφοφόρος. Ανεξάρτητα, αν την επομένη των εκλογών δηλώνει   « κοψοχέρης»  μια ζωή και συνυπογράφει τις παραπάνω παρατηρήσεις για  το ποιον των πολιτικών από γενέσεως  εξουσίας και κράτους .

Είναι  κι αυτό ένα από τα  βαθιά γνωρίσματα του όχλου, που αρκείται σε «άρτον και θεάματα». Πολύ περισσότερο, όταν  συνοδεύονται, όπως  προπαγανδίζουν  οί  μηχανισμοί  του κράτους με πρώτο τη  βιομηχανία παραπληροφόρησης- εξαπάτησης από  την ( ανύπαρκτη στην πραγματικότητα) ασφάλεια, που του προσφέρουν  οι ισχυροί  βραχίονας του κράτους.  Κυρίως, τονίζουν, την απονομή   «δικαιοσύνης» από ανεξάρτητο θεσμό,  την προσφορά των «ένστολων» στην τήρηση της τάξης  κάθε είδους και στις ημέρες μας, τους πενιχρούς μισθούς, τα πελατειακά   επιδόματα και την  αστεία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Τέτοια είναι  η αφέλεια, η  κουτοπονηριά και εγωπάθεια της μάζας!  Σε σημείο που να αναρωτιέται ο συνειδητοποιημένος πολίτης,  ποιος τελικά  είναι ο πιο επικίνδυνος.  Ο πολιτικός και  εξουσιαστής   ή ο  ίδιος  ο όχλος ,ως εξουσιαζόμενος -μαζοχιστής που δεν τον ανέχεται απλά, αλλά και τον εκλέγει με την ελπίδα πως η μιζέρια της άχαρης (αφύσικης) ζωής του, ίσως την επόμενη φορά να μην έχει την έκταση  του εξευτελισμού  και της πίεσης, όπως τις προηγούμενες!

 

 

 

Τον ηρωικό αντιστασιακό της Ρωσίας   δολοφόνησε την Παρασκευή στα 47 του χρόνια το Σύστημα με έναν από τους βραχίονές  του, το  καθεστώς του δικτάτορα Πούτιν.   ΄Όμως,  όσοι σήμερα υψώνουν  οργισμένοι το δάχτυλο στη Δύση και  δείχνουν  το δράστη, ξεχνούν, ασφαλώς,  να το στρέψουν και στους εαυτούς τους. . Και μπορεί  να μην έδωσαν η Αμερική ή Ε.Ε την εντολή της δολοφονίας του, όμως η στάση τους μέχρι σήμερα, στάση αδιαφορίας, αδράνειας και δημαγωγικού-υποκριτικού λόγου, ήταν στην ουσία μια εντολή στο Νέο Χίτλερ να εξοντώσει τον  αντίπαλό  του.

΄Αλλωστε, τα κέρδη από τη δολοφονία του είναι για Αμερικανούς και Ευρωπαίους, τεράστια.  Επένδυσαν στο θάνατό του, επειδή γνώριζαν πως ήταν θέμα χρόνου η εξόντωσή του από έναν άρρωστο σχιζοφρενή δικτάτορα. Το αντίθετο θα ήταν περίεργο, να μην τον εκτελούσε. Και το περίμεναν πώς και πώς, ως μάνα εξ ουρανού   κι αυτό το έγκλημα από τον ομόλογό τους της ρώσικης , επίσης…Δημοκρατίας!

Σήμερα, βγαίνουν οργίλοι  να κατακεραυνώσουν τον δικτάτορα, τον οποίο, όμως  στις διπλωματικά τους  παιχνίδια και στις επίσημες προσφωνήσεις  τους, τον αποκαλούν… κύριε, Πρόεδρε. ΄Αλλωστε και τούτος με το ίδιο θέατρο των εκλογών  μιας αισχρής εθνικιστικής ρώσικης μάζας αναδεικνύεται  σε…πρόεδρο. Και ασφαλώς τον επίσης ακροδεξιό   Τράμπ, κάποιος αντίστοιχος με το ρώσικο, αμερικάνικος  συρφετός,  τον  κατέστησε πρόεδρο και ίσως  για μια άλλη ,ακόμα πιο τραγική,  τετραετία

Από την άλλη, ο   ηρωικός και τραγικός  Τζούλιαν ΄Ασανζ είναι μια ανάλογη περίπτωση Αλεξέι Ναβάλντι.. Μόνο που την εντολή της δικής του με …δημοκρατικό… μαλακό τρόπο   εξόντωσής του για παραδειγματισμό ,  τη   δίνουν τώρα  οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους στην Ευρώπη.

Είναι η απόδειξη ,όπως λέμε παραπάνω πως αν ξεφύγεις  από το μέτρο, αν περάσει τις κόκκινες γραμμές, το Σύστημα, είτε είσαι σε δυτικό καθεστώς  Δημοκρατίας (διάβαζε κοινοβουλευτική δικτατορία) , είτε στο ρώσικο, το κινέζικο, το ιρανικό, απροκάλυπτα φασιστικά τούτα καθεστώτα,   είσαι ο εχθρός, ο τρομοκράτης. και πρέπει να εξοντωθείς. Κινδυνεύει  η έννοια  του Κράτους , όχι τα πρόσωπα που  ενσαρκώνουν την εξουσία του.

Η σημασία  του κράτους είναι βαθύτερη Οι φορείς του  κατέχουν και νέμονται  την κρατική εξουσία «ελέω θεού»  στα παλιά   αυτοκρατορικά πρότυπα. ΄Όμως,  με τις μάσκες  τώρα, καλοραμμένες  και λιγότερο ευδιάκριτο  το  τερατώδες πρόσωπο των εξουσιαστών.

Κατά τα άλλα  στο σκληρό τους  πυρήνα  ΟΛΕΣ οι κρατικές εξουσίες  είναι ανάλγητες, εξοντωτικές  στους αντιφρονούντες, υποκριτικές και υπήκουσες στο «υπέρτατο συμφέρον του…΄Εθνους», όπως δηλώνει με την ίδια στεντόρεια  φωνή  , Πούτιν και  Μπάιντεν.

Η δολοφονία του Αλεξέι Ναβάλνι. μας δίνει την αφορμή να επισημάνουμε κάποια αυταπόδεικτα και πασιφανή συμπεράσματα:

  1. Η Αμερική δεν ήθελε ποτέ τον δικτάτορα της Ρωσίας εκτός εξουσίας. Ο Νέος Χίτλερ είναι η εγγύηση με όσα λέει και πράττει, πως μπορεί η Δύση  με επικεφαλής τους  Αμερικανούς   να διαδίδουν σε όλους τους τόνους με άνεση  ότι  είναι  οι εγγυητές  της ασφάλειας και της ελευθερίας του κόσμου. Αν  ήθελαν εκτός εξουσίας το ανθρώπινο τέρας που κυβερνά την Ρωσία, ούτε τα πυρηνικά του ούτε τα κρησφύγετά του, ούτε και στο  “κέρατο του βοδιού” να είχε κρυφτεί , θα σωζόταν.  ΄Εχουν…άριστες επιδόσεις οι ΗΠΑ σε αυτό  τον τομέα. ΄Οποιος πάει κόντρα στα συμφέροντά τους, είναι  νεκρός και το σύστημά του ερείπια.   Χουσεΐν και  Καντάφι, για να θυμηθούμε τα  πιο πρόσφατα κατορθώματά τους ,  είναι ολοκάθαρα παραδείγματα.
  2. Αν θέλουν οι Αμερικανοί να κρατούν αυτό τον ρόλο του «πατερούλη» όλου του κόσμου στην πράξη και όχι στις βαρύγδουπες δηλώσεις, ας καταλάβουν επιτέλους πως άλλο το συμφέρον και διαφορετική η ηθική υποχρέωση. Αν το ρώσικο τέρας ήταν σήμερα κρεμασμένο στην κόκκινη πλατεία, θα ήταν η απόδειξη πως όντως δικαιούνται το ρόλο του προστάτη του κόσμου, που διακηρύσσουν συνεχώς και αδιαλείπτως. Κι αν επίσης έχουν διάθεση οι Αμερικανοί  να τραβήξουν φαρδιές διαχωριστικές γραμμές από τα καθεστώτα που κατακρίνουν, ως έχοντα αντίθετες από τις δικές τους αξίες και αρχές,  σήμερα κιόλας ας αφήσουν  ελεύθερο τον επίσης ηρωικό με τον δολοφονημένο Αλεξέι Ναβάντι ,  Τζούλιαν ΄Ασανζ.  Αλλιώς , δεν έχουν ως κρατική εξουσία  διαφορά απ ΄όλες τις άλλες  στο σημερινό διεθνές Σύστημα που δεν έχει κανένα από τα χαρακτηριστικά των μελλοντικών κοινωνιών . Εκείνες θα είναι

Αντιεξουσιαστικές, αταξικές, αντικαπιταλιστικές, αντικαταναλωτικές, άθρησκες και άφυλες.

ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ,ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΓΙΑΤΙ ΠΑΛΕΨΑΝ ΓΙΑ ΝΑ   ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ  ΨΗΛΑ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΗΜΕΝΟ   ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΑΛΕΞΕΙ ΝΑΒΑΛNΙ.

      ΑΘΑΝΑΤΟΣ!