NEA KAI ΠΑΛΙΑ

I Survived The Holocaust Twin Experiments

____________________________________________________________________
1. ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΣΘΕΝΙΣΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ
El País: Οι Ρώσοι και ο Τζούλιαν Ασάνζ κάνουν κυβερνοπόλεμο υπέρ της απόσχισης της Καταλονίας

 

Επεισόδια έξω από εκλογικά κέντρα στην Καταλονία (Φωτογραφία: AP/ Francisco Seco)

 

 

 

 

Η μηχανή διασποράς ψεύτικων ειδήσεων που χρησιμοποίησε η Ρωσία για να εξασθενίσει τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση άρχισε να λειτουργεί τώρα αποκλειστικά στην Καταλονία», έγραψε η ισπανική εφημερίδα El País.

Και πρόσθεσε:

«Μετά την υπόγεια προεκλογική εκστρατεία υπέρ του Brexit, υπέρ της Μαρίν Λεπέν και υπέρ της γερμανικής ακροδεξιά, το Κρεμλίνο βλέπει στο κίνημα ανεξαρτησίας της Καταλονίας μια ευκαιρία να διαλύσει τις ευρωπαϊκές δομές και να ενισχύσει την διεθνή της επιρροή. Χρησιμοποιεί ιστοσελίδες που δημοσιεύουν αστειάκια και ψέματα, αξιοποιεί ακτιβιστές όπως ο Τζούλιαν Ασάνζ καθώς και στρατό από Bots, δηλαδή αυτόματα προφίλ στα social media που είναι ικανά να μετατρέψουν ένα ψέμα σε «τάση» που διανέμεται εκατομμύρια φορές».

Με αυτό τον τρόπο, συνεχίζει η μεγάλη ισπανική εφημερίδα, το κανάλι RT, το οποίο χρηματοδοτείται από την Μόσχα και λειτουργεί ως όργανο προπαγάνδας, χρησιμοποιεί τον ισπανόφωνο τομέα του για να μεταδώσει ειδήσεις για την κρίση στην Καταλονία υπερασπιζόμενη την ανεξαρτησία.

Οσο για τον Τζούλιαν Ασάνζ, τον ιδρυτή των WikiLeaks, «έγινε, de facto, ο βασικός διεθνής υπερασπιστής της καταλανικής κρίσης, μεταδίδοντας μισές αλήθειες σαν να ήταν πραγματικές ειδήσεις», γράφει η El País.

Η εφημερίδα αποδεικνύει μάλιστα πώς ένα tweet του Τζούλιαν Ασάνζ υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας έγινε viral με αστραπιαία ταχύτητα χάρη «στην μεσολάβηση των bots και των ψεύτικων προφίλ που προγραμματίζονται απλά για να μεταδώσουν αυτόματα ένα προκαθορισμένο μήνυμα»

Η «ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ» ΑΠΟΚΤΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ (1/9/2017)
…Κι ενώ όλα ή σχεδόν όλα αυτά και τα όμοια τρομοκρατικά χτυπήματα των ακραίων Ισλαμιστών, παλιότερα και νεότερα,  βρίσκουν εύκολα την ιστορική τους εξήγηση,  οι  επιθέσεις των τελευταίων χρόνων  των ίδιων στην Ευρώπη μέσω του ISIS , ναι μεν διαθέτουν αληθοφανή  εξήγηση, στερούνται όμως σοβαρής  ιστορικής βάσης και ερμηνείας. Θα προσπαθήσουμε να τεκμηριώσουμε αυτή την άποψη.
Χοντρικά, στον πόλεμο της Συρίας, ο μεν ΄Ασαντ είχε ισχυρό σύμμαχο τον Πούτιν και το τεράστιο οπλοστάσιό του  με τους Ρώσους  συμβούλους και  εμπειρογνώμονες επί τόπου, η δε ένοπλη συριακή αντιπολίτευση  είχε την υποστήριξη του  ΝΑΤΟ.  Από την άλλη μεριά, οι Τζιχαντιστές  στη Συρία, πολεμούσαν κι αυτοί τον ΄Ασαντ,  επομένως και  τους Ρώσους . Γι΄αυτό  δεν ήταν λίγες οι φορές που κρυφά ή φανερά το ISIS στη Συρία συνεργάστηκε με την συριακή αντιπολίτευση σε πολλές πολεμικές επιχειρήσεις ,αλλά και σε εμπορικούς τομείς  στον πρόσφατο πόλεμο.
Με τη διαπίστωση αυτή και την ιστορική εμπειρία, η εκδίκηση των Τζιχαντιστών ,μια και η ένοπλη συριακή αντιπολίτευση δεν υιοθετεί την τρομοκρατία, λογικά και αυτονόητα έπρεπε να στραφεί εναντίον των Ρώσων και όχι εναντίον  των συμμάχων των, έστω και ευκαιριακά, δικών τους  συμμάχων.  Με τα όπλα του Πούτιν και με τις στρατιές των συμβούλων του οι ΄Ασαντ γονάτισε τον ISIS  στη Συρία. ΄Οπως ,ακριβώς, έγινε ,όπως είπαμε, με τ τους ΄Αραβες τρομοκράτες στην Αμερική και τους Τσετσένους στη Ρωσία .  Αντ΄αυτού ,όμως, τι έχουμε;
Οι Τζιχαντιστές επιλέγουν να μεταφέρουν τον πόλεμο της τρομοκρατίας τους στην Ευρώπη, η οποία  στην ιστορική  πραγματικότητα σε σχέση με την Αμερική και τη  Ρωσία,  αυτή τη φορά,  τουλάχιστον  ,είχε τη λιγότερη συμμετοχή στις αγριότητες  του πολέμου στη  Συρία  και τα χιλιάδες  θύματά του. Η Αμερική και πρωτίστως η απολύτως  υπεύθυνη στη διεξαγωγή αυτού του πολέμου Ρωσία ,ΜΕΝΟΥΝ ΣΤΟ ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ ΤΩΝ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΩΝ!  Εντελώς ανεξήγητο,  αν όχι σκοτεινό  το σκεπτικό εκείνων που   προγραμμάτισαν και όσων εκτέλεσαν  τα τρομοκρατικά αυτά χτυπήματα στις ευρωπαϊκές χώρες.
Να προσέξουμε  τώρα το ακόλουθο: Οι χώρες που δέχονται  αυτές τις επιθέσεις και η στιγμή που πραγματοποιούνται έχουν ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΟΙΝΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ.  Ας το εντοπίσουμε:
1. Στη Γαλλία, τα  φοβερά χτυπήματα  έρχονται την ώρα που η ακροδεξιά Λεπέν φαίνεται να έχει φοβερό ρεύμα και κατά τις διαβεβαιώσεις του Τύπου στις παραμονές των γαλλικών εκλογών, θα μπορούσε να φτάσει ακόμα και στη διεκδίκηση της  Γαλλικής προεδρίας.  ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΛΕΠΕΝ ΕΙΝΑΙ,ΩΣ ΓΝΩΣΤΟ,  Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε  και η ανάπτυξη ειδικών σχέσεων με τη Ρωσία, όπως δήλωσε προεκλογικά   η ίδια στην  επίσκεψη της στη Μόσχα και την προκλητική  της  συνάντηση με τον Πούτιν.
  1. Στην Αγγλία τα χτυπήματα των τρομοκρατών πραγματοποιούνται την «παραμονή» των εκλογών, τη στιγμή που η Βρετανή πρωθυπουργός Μέι σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, μέσα σε λίγους μήνες μέσα, χάνει 11 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες και οι εργατικοί δείχνουν ικανοί να κόψουν το νήμα. ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΜΕΙ Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ BREXIT ΚΑΙ Η ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΕΞΟΔΟΣ  ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. ΜΕΛΗΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΚΑΙ Ε.Ε
  2. Το Βέλγιο είναι η καρδιά της Ευρώπης .Η πρωτεύουσα της Ε.Ε είναι η Βρυξέλλες. Το μήνυμα από το τρομοκρατικό χτύπημα στο αεροδρόμιό της, είναι εναργέστατο. Χτυπάμε το σύμβολο της Ε.Ε, της ένωσης των λαών της Ευρώπης και την ανάγκη νέας στροφής των ευρωπαϊκών χωρών στον εθνικισμό και το αυτόνομο, ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος.
  3. Η πρόσφατη επίθεση στη Βαρκελώνη έρχεται ακριβώς την ώρα που είναι έτοιμο το δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας.  Η έξαρση του Καταλανικού εθνικισμού έφτασε στο φόρτε του μετά τη  οικονομική κρίση (2009) που έπληξε δεινά και την Ισπανία. Η περιοχή της Καταλονίας είναι η πιο πλούσια στη χώρα και οι κάτοικοι βγαίνουν εδώ και χρόνια   στους δρόμους με σύνθημα εθνικιστικό  «Απόσχιση της περιοχής.  ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. Να μην πληρώσουμε εμείς τα χρέη της Μαδρίτης στην Ε.Ε.»
  4. Στη Ρωσία τώρα,  που όπως  αντιλαμβάνονται   όλοι,   θα έπρεπε να είναι ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ των ακραίων Ισλαμιστών, ως  βασική και πραγματική  απειλή  των εχθρών του ΄Ασαντ, μεταξύ των οποίων και οι Τζιχαντιστές  και  η οποία Ρωσία  συνεχίζει ανενόχλητη από τρομοκρατικές ενέργειες να διεξάγει  τον πόλεμο στη Συρία ( φυσικά και εναντίον  του ISIS),  γίνεται μια και μοναδική  τρομοκρατική ενέργεια στο μετρό της  Αγ. Πετρούπολη, με εντελώς άγνωστο  ακόμα  δράστη, έστω κι αν επίσημα υπέδειξαν ένα άτομο, που πιθανότατα  ήταν και ο ίδιος, ανύποπτο  θύμα της έκρηξης. Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ  ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η «ΕΠΟΜΕΝΗ»  ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ   ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΡΩΣΙΑ .  Ο ίδιος   σε  δριμύτατες δηλώσεις του  εναντίον της αντιπολίτευσης,  είχε …προβλέψει  πως  αυτές οι    απεργίες,  το χάος, η έλλειψη τάξης   καθιστούν εύκολο στόχο τη χώρα στην Ισλαμική  Τρομοκρατία!  Ακριβώς λίγο, μετά ακολούθησε ΤΟ ΕΝΑ  ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ  τρομοκρατικό χτύπημα στην Αγ. Πετρούπολη.  Να σημειώσουμε και τούτο το βασικό:   Η ΡΩΣΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ  ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΦΑΝΔΟΝ ΥΠΕΡ ΜΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΑΛΛΩΣΤΕ ΑΝΗΚΕΙ.
Θα αφήσουμε τον καθένα να βγάλει  από μόνος του τα συμπεράσματά του, αφού υπενθυμίσουμε ακόμα και τα εξής:
1.Ο  «Τσάρος»  της Ρωσίας  με την κατάληψη της Α. Ουκρανίας, «έλυσε» (διάβαζε «άνοιξε τον ασκό του Αιόλου»  ) το περίφημο «Ανατολικό ζήτημα»  αιώνων της Ρωσίας για διέξοδο σε Αιγαίο, Μεσόγειο, Βαλκάνια
  1. Επόμενος στόχος του «Τσάρου» είναι η Μολδαβία  .Θα τον καλέσει κι εδώ ,όπως και στην Ουκρανία, η αποσχισμένη περιοχή της Υπερδνειστερίας, για να βάλει ο κι εδώ  τη ρώσικη εθνικιστική-φυλετική τάξη! Μάλιστα, απώτερος , ιστορικός στόχος των Ρώσων είναι και η κυριαρχία επί της Ρουμανίας, ιστορικό έδαφος της οποίας είναι η Μολδαβία.  Είναι  η άλλη πτυχή του Ανατολικού ζητήματος, που λέγαμε,  ο έλεγχος των Βαλκανίων.
  2. Μόνο με τη διάλυση της Ε.Ε (ειδικά στην πορεία του οράματος για μια ουσιαστική ένωση λαών ,χωρίς έθνη και πατρίδες) και την αυτόνομη πορεία των «εθνών» της Ευρώπης,  που σημαίνει νέο μοίρασμα του κόσμου, θα μπορούσε το σχέδιο Πούτιν για οριστική λύση του «Ανατολικού ζητήματος» να πραγματοποιηθεί.  Είναι κι αυτός ο λόγος,  που μοναδικός στόχος του «Τσάρου» ανέκαθεν και σήμερα  είναι
  3. α.  Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΜΙΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ και ως εκ τούτου  η ανάπτυξη του εθνικισμού στη γηραιά  ήπειρο , όπως ακριβώς προσπαθεί  να επιβάλει και  στον ίδιο ο λαό της  Ρωσίας
    β.  Η άνοδος της ακροδεξιάς και των ναζιστικών μορφωμάτων στην  Ευρώπη.
    γ. Η ενίσχυση ακόμα και οικονομικά  φιλορωσικών  και αντιευρωπαϊκών κομματικών σχηματισμών σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως στην Ιταλία του «κινήματος των πέντε αστέρων» στην Ισπανία των Podemos  και στην Ελλάδα  των ΣΥΡΙΖΟ-ΑΝΕΛ.
    δ. Προσάρτιση στη ρώσικη  επιρροή  χωρών με ακροδεξιές και εθνικιστικές  κυβερνήσεις, όπως της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας, της Σερβίας,  των Σκοπίων, της Αλβανίας.
Τα συμπεράσματα δικά σας.

 

2. Πανζουρλισμός στα εγκαίνια της «Ελληνικής Αγωγής» του Αδωνι -Ελαμψε η Μανωλίδου
Ο Αδωνις Γεωργιάδης και η Ευγενία Μανωλίδου στα εγκαίνια της «Ελληνικής Αγωγής»

 

Πλήθος κόσμου έδωσε το παρών στα εγκαίνια των νέων γραφείων της «Ελληνικής Αγωγής», του Αδωνι Γεωργιάδη.

Την παράσταση βέβαια «έκλεψε» η σύζυγός του, Ευγενία Μανωλίδου, η οποία έλαμπε από υπερηφάνεια δίπλα του, με ένα κόκκινο εφαρμοστό φόρεμα- στα «χρώματα» της «Ελληνικής Αγωγής»- το οποίο αναδείκνυε την άψογη σιλουέτα της.

Τα μαθήματα ιστορίας ξεκινούν αύριο, Δευτέρα, ενώ ο αντιπρόεδρος της ΝΔ θα διδάσκει τις Τετάρτες (20:00-22:00). Μάλιστα, το μάθημά του θα μεταδίδεται live και από το διαδίκτυο.

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ «ΙΣΤΟΡΙΑΣ»
05.11.09
 

Οι  εθνικές «ιστορίες» στο σύνολό τους  είναι περισσότερο μια (στην υπερβολή τoυς) παραληρηματική  αφήγηση φαντασιακών  ηρωισμών και αρετών της φυλής και των «προγόνων», που έχει ως  σκοπό την έξαρση του εθνικού φρονήματος των ιθαγενών-απογόνων,  παρά ιστόρηση  και μάλιστα κριτική των πραγματικών γεγονότων του «εθνικού βίου». Υπ΄αυτή την έποψη, οι συγγραφείς τέτοιων κειμένων υπηρετούν το είδος του λόγου, που ονομάζεται λογοτεχνία μάλλον και σε καμιά περίπτωση την Ιστορία. Από την απώτατη αρχαιότητα, το έπος Γιλγαμές των Σουμερίων, η Παλαιά Διαθήκη των Εβραίων, τα Ομηρικά έπη, ανήκουν σε αυτό ακριβώς το  λογοτεχνικό είδος, που αναφέραμε και υπήρξαν για αιώνες οι βασικές «ιστορικές πηγές» για πολλούς αρχαίους ιστορικούς , όπως για παράδειγμα ο ΄Ομηρος για τον «πατέρα της επιστημονικής Ιστορίας» Θουκυδίδη.
Η απόπειρα αφάνισης  αυτού του ιστορικού μορφώματος είναι από τα δυσκολότερα εγχειρήματα του ιστορικού απανταχού της γης .Ο «αστράτευτος» ιστορικός, στην προσπάθειά του αυτή, δεν έχει να αντιπαλέψει μόνο με μια κυρίαρχη και μάλιστα εθνικιστική  ιδεολογία, την οποία η εκάστοτε «εθνική εξουσία» συντηρεί  με «νύχια και δόντια» ως θεσμό, αλλά και με τη στερεότυπη και εδραία αντίληψη   της «μάζας» περί της εθνικής της υπεροχής  έναντι των άλλων εθνών και επομένως και περί της υπεροχής της εθνικής της «ιστορίας» έναντι των άλλων.*
Αυτά τα εθνικά «ευαγγέλια» δεν επιδέχονται ουδεμιάς μεταβολής ούτε καν στα τυπικά τους κεφάλαια.  Το κοινό των εθνών ηδύνεται και μεγαλύνεται από την ανάμνηση των «ιστορικών» του μύθων  και έχει διδαχθεί πως αυτός ακριβώς είναι και ο σκοπός της Ιστορίας: Η υπόμνηση και η έξαρση των αρετών και των ηρωισμών  των προγόνων Η αληθινή ιστορία του έθνους δεν ενδιαφέρει το πλήθος-εθνική αγέλη και δεν το αφορά. Χωρίς αυτή τη χλιδάτη διακόσμηση της εθνικής  μυθιστοριογραφίας ,η Ιστορία που λειτουργεί ως εθνικός καθρέφτης για κάθε λαό, είναι μια απαίσια, τιμωρητική μνήμη, Και όποιοι επιχειρούν να  εκριζώσουν το ιστορικό αυτό εξάμβλωμα, αυτόματα στο εθνικό ασυνείδητο κωδικοποιούνται ως προδότες ,εθνικοί μειοδότες και συνήθως υποκινούμενοι από ξένους…δαχτύλους.
Η ελληνική εθνική «ιστορία» δεν εξαιρείται από τον παραπάνω κανόνα. Πολύ περισσότερο, γιατί ευτύχησε να θεωρείται «΄Ελληνας» και ο ποιητής των ποιητών, ο πολύς ΄Ομηρος. Χωρίς να είναι περισσότερο ή λιγότερο εθνικιστική από τις άλλες, πρωτοστατεί κι αυτή στην εκδοχή που θέλει την  ιστορία αφηγηματική τέχνη εθνικών μύθων-θρύλων, οι οποίοι τρέφουν το φρόνημα των νέο-Ελλήνων από συστάσεως ελληνικού κράτους –έθνους μέχρι σήμερα.
Οι μύθοι της εθνικής ελληνικής «ιστορίας» είναι πολλοί. Παραθέτουμε ενδεικτικά μερικούς: Αυτή η ίδια η καταγωγή των νέο-Ελλήνων που σεμνύνονται ότι είναι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Λεωνίδων, Περικλέων και Αλέξανδρων. Η  μονοπώληση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, όπως εκφράστηκε στην επιστήμη και στην τέχνη. Το διηνεκές και αδιάλειπτο της ελληνικής γλώσσας από την απώτερη αρχαιότητα μέχρι σήμερα και μάλιστα σε όλο το έδαφος που  σήμερα ορίζουμε ως ελληνική επικράτεια. Το ιστορικό τερατογέννημα του λεγόμενου ελληνοχριστιανικού και μάλιστα ελληνο-ορθόδοξου πολιτισμού, με γονέα τον «ιστορικό του ελληνικού έθνους» Κων. Παπαρρηγόπουλο. Η ανιστόρητη ταύτιση της ελληνικής ιστορίας με τη βυζαντινή και η σύγχυση μεταξύ ελλαδικού και βυζαντινού, ελληνικότητας και   βυζαντινής ελληνοφάνειας. Η ταύτιση της ορθοδοξίας με το έθνος και η ισοπεδωτική αντίληψη πως ανέκαθεν  οι κάτοικοί της μεταχριστιανικής Ελλάδας, υπήρξαν ορθόδοξοι. Τα κρυφά σχολειά της τουρκοκρατίας. Η γενοκτονία των Ελλήνων στη Σμύρνη. Η αναγωγή σε μείζον εθνικό ζήτημα της μονοπωλιακής τουριστικής εκμετάλλευσης των αρχαίων μνημείων από την ελληνική τουριστική «αγορά»  και άλλοι πολλοί.
Οι νέο-΄Ελληνες, όχι μόνο θεωρούν  τους παραπάνω  μύθους ως γρανιτένιο πυλώνα της εθνικής τους «ιστορίας», αλλά και υπερθεματίζουν για την…αυταπόδεικτη ιστορικότητά τους. ΄Οσοι τους αμφισβητούν, θεωρούνται πάραυτα  εχθροί της φυλής και τους έθνους και  απειλούνται με ατιμωτική λογοδοσία στο φανταστικό δικαστήριο της εθνικής τους «ιστορίας».Για τους περισσότερο εθνικιστές, δεν αποκλείεται, μάλιστα, οι ιστορικοί αυτού του είδους, να… συνεργαζόμαστε και «επ΄αμοιβή» με τον… «ξένο παράγοντα» που επιβουλεύεται από προκαταβολής κόσμου την εξαφάνιση της φυλής και του ανάδελφου έθνους.
Εδώ και κάμποσα χρόνια προσπαθούμε να «αποκαθάρουμε» στο μέτρο του δυνατού την ελληνική ιστορία είτε διδάσκοντας είτε συγγράφοντας την αληθινή Ιστορία  και  συνεχίζουμε ως τα σήμερα την όντως κοπιώδη αυτή προσπάθεια. Είναι κοπιώδης όχι μόνο στην πορεία της αναζήτησης και εξακρίβωσης των ιστορικών εκείνων πηγών, που  βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Περισσότερο κουράζει η ανάγκη απολογίας γι αυτό το εγχείρημα και συνήθως σε εντελώς αναρμόδιους και άσχετους. Οι συνέλληνες  δεν εννοούν, ούτε και στη χαραυγή του 21 ου αιώνα, να απαλλαγούν από τα «φονταμενταλιστικά», εθνικιστικά  τους σύνδρομα .Πολύ περισσότερο, να συγχωρήσουν προσπάθειες κατεδάφισης του εθνικού «ιστορικού» τους οικοδομήματος. Αυτό, όμως, δεν είναι λόγος ούτε να σταματήσουμε τις  προσπάθειες ούτε να υποστείλουμε  τη σημαία της αναζήτησης και παράθεσης  της ιστορικής αλήθειας. ΄Ετσι κι αλλιώς, το οικοδόμημα αυτό αποδείχτηκε πλινθόκτισμα και η οριστική του κατεδάφιση είναι ζήτημα χρόνου πια.
 *Οι Γάλλοι (ποσοστό 89%!)  αισθάνονται υπερήφανοι για την καταγωγή τους.Οι αριστεροί,μάλιστα,σε ποσοστό 85%. Η Ανιές Πουαριέ,μια από τις πιο γνωστές Γαλλλίδες συγγραφείες,σε ένα “ντελίριο” εθνικισμού, δήλωσε μεταξύ των άλλων: “…Και μη μου θυμίσει κανείς τη Μασσαλιώτιδα,γιατί θα ξεσπάσω σε κλάματα”.(πηγή, ΜΜΕ)

 

 

3. ΝΤΥΜΕΝΗ ΣΤΑ ΡΟΖ
Μόνικα Μπελούτσι: Σαγηνευτική, με αέρινη τουαλέτα παρέλαβε το βραβείο της
Splash / Ideal Image
Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΚΟΠΟ
Oξύ στα μάτια και άλλα τρομακτικά μυστικά ομορφιάς του Χόλιγουντ από τον περασμένο αιώνα
apimages
ΑΠΟ ΤΗ ΦΑΛΛΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΔΟΙΟΚΡΑΤΙΑ  (13/12/2015)
 ΜΙΑ ΚΑΛΛΟΝΗ ΜΕ ΞΥΡΙΣΜΕΝΟ ΚΕΦΑΛ.Υμνος στο γυναικείο σώμα -Τρίτεκνη δασκάλα της γιόγκα βγάζει τα ρούχα της και το Instagram διχάζεται

«Λατρεύω το σώμα μου και πιστεύω ότι είναι το καλύτερο αξεσουάρ που μπορεί να έχει μια γυναίκα».

Δεν είναι ούτε πρωτάκουστη ούτε εξαιρετικής αποκλειστικότητας-μοναδικότητας  η κουβέντα-ατάκα της εν λόγω Ρωσίδας και ξυρισμένης καλλονής (πανταχόθεν προφανώς υπονοεί το ρεπορτάζ και όχι μόνο της κεφαλής) .  Κοινό μυστικό μεταξύ γυναικών τε και ανδρών. Η συντριπτική πλειοψηφία των θηλυκών  όλων των ηλικιών ,των γνώσεων και των επαγγελμάτων, μέχρι και των μητέρων   που δε διστάζουν να  βγάλουν σεργιάνι  στην κρεαταγορά  τα άγουρα ακόμα κορμάκια των μικρο-θυγατέρων τους, συμφωνεί και αποδέχεται απολύτως και ομοφώνως πως το πλέον αναγνωρισμένο, ασφαλές  και  σίγουρο  «πτυχίο»-εισιτήριο επιτυχίας  για μια νέα γυναίκα είναι  αυτό που είχε την απόλυτη ειλικρίνεια να παρουσιάσει και να παραδεχτεί  η марина (η Μαρίνα στα Ρώσικα): ΄Ενα τέλειο, προκλητικό, «ισλαμικό παράδεισο»  υποσχόμενο  κορμί. Και όχι απλά το καλύτερο αξεσουάρ, όπως το υποβιβάζει η  νέα εκδοχή του υπηκόου-πολίτη της ρώσικης περεστρόικα , αλλά χρυσό κλειδί που ανοίγει ΟΛΕΣ  τις πόρτες (εξαιρουμένης… μηδεμιάς).
Κι αν ,μάλιστα, στο πακέτο μαζί με το τέλειο αναλογιών γυναικείο σώμα συμπεριλαμβάνεται και ένα νόστιμο, δεόντως μακιγιαρισμένο μουτράκι με τσαχπίνικα μάτια (απαραιτήτως μεγάλα που να ισκιώνονται από  κλάδους τεχνητών βλεφαρίδων και μολυβένιων οροσειρών), τότε τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και σε τέτοιο χρηματιστήριο παίζονται «βαριά χαρτιά».  Μιλάμε πια όχι  για το στήσιμο στην ουρά αναμονής  ασήμαντων  κλαρινογαμπρών, αλλά για προσφορές  από αξιόπιστους κι αξιόλογους μνηστήρες-υποψήφιους συζύγους, «θείους»,  και γκόμενους   που  φυσάνε τον παρά. Και στις μέρες μας  είναι αυτοί  που   δίνουν πια γερή «προίκα» για  να αγοράσουν το εξαίρετο-δυσεύρετο προϊόν του κορμιού-πρόκληση  κι όχι το αντίστροφο, όπως συνέβαινε στις παλιές καλές εποχές για τα σερνικά.
Για δες, λοιπόν,  πώς αντιστράφηκαν τα πράγματα και ήρθανε στις μέρες μας τα πάνω κάτω! ΄Η μήπως ήταν πάντα έτσι;  Είχε ανέκαθεν και εξακολουθητικώς  την ίδια με σήμερα αξία και την (μαρξιστική)  υπεραξία του το γυναικείο σώμα, αλλά σε αγορές τότε με σιωπηλές ή χαμηλών τόνων συναλλαγές και συγκαταβατικά  αλισβερίσια γι΄αυτό και  δεν τα έχει πάρει πρέφα ακόμα το ευρύτερο «κοινό»; Και όχι με κραυγές και ντελάληδες όπως συμβαίνει  τώρα.
Για να δούμε, λοιπόν, τα πράγματα στη σωστή και ιστορική τους βάση και κριτική. Κι ας τολμήσουμε, επιτέλους να πούμε επιγραμματικές αλήθειες,που μας επέβαλαν να ξεχάσουμε ή να αποσιωπήσουμε,ακόμα και οι εξ επαγγέλματος-ιδιότητας υποχρεωμένοι να τις αρθρώσουμε και να τις αποδελτιώσουμε.
Η ανθρωπότητα οφείλει στη γυναίκα. Είναι σίγουρο και ιστορικά επιβεβαιωμένο πως της χρωστάει . Επιταγές ανεξόφλητες και από καιρό τώρα διαμαρτυρημένες. Χρόνους υποδούλωσης, ανελευθερίας, ανίερης εκμετάλλευσης  υπό την οποιαδήποτε  ιδιότητά της, ειδικά εκείνης της συζύγου, της μητέρας και της ερωμένης-παλλακίδας. Είναι χιλιοειπωμένα και διαπιστωμένες καταστάσεις αυτές και όχι μόνο στη χώρα μας.
Ο άντρας -αφέντης, ο νοικοκύρης, ο δουλευταράς, ο στρατιώτης,  είχε κάθε δικαίωμα  στη ζωή, ως  το μοναδικό  φύλο από τα δύο που κατέθεται, φαινομενικά ή και ουσιαστικά, τις περισσότερες προ-εισ-φορές  στο απαιτητικό ταμείο μιας καθαρά αντρικής , «σερνικής» κινωνίας. Σε ένα  σύστημα, που  είχε απόλυτη ανάγκη και για την ύπαρξη και τη συντήρησή του,   τα γερά κι  ατσάλινα  μπράτσα του άντρα και το φτηνό αίμα του. Κι αυτός,  υποκείμενο μιας τέτοιας αντίληψης- νοοτροπίας, είχε αυτεπαγγέλτως   το δικαίωμα να (αυτο)προσδιορίζεται ως «ισχυρό φύλο», δικαίως  απολαμβάνον  (κατά  το τεχνητό φυσικό του  δίκαιο) τα αγαθά εκείνου του συστήματος, που υπηρετούσε.
Και είναι αλήθεια πως στο διάβα των αιώνων  ήταν σπαρμένη η γης από στρατιές  αντρικών οστών. ΄Απειρα κορμιά  που ή τη δούλευαν εξαντλητικά ή την υπερασπίζονταν από εχθρούς στη ουσία ανύπαρκτους μεταξύ των κοινοτήτων, αλλά υπαρκτούς στις μωρο-φιλοδοξίες και τα ιμπεριαλιστικά οράματα των εξουσιών, που υπηρετούσαν. Βεβαίως, θα αντικρούσει-αντισταθμίσει κανείς αυτή την ιστορική αλήθεια με το επιχείρημα πως και αντίστοιχος , μέγας αριθμός γυναικείων κορμιών θυσιάζονταν ( πέθαιναν στη γέννα) στο βωμό της αδηφάγου ανάγκης των «αρχόντων»  να τροφοδοτούν οι σύζυγοι των υπηκόων και στρατιωτών τους  με συνεχή  ροή αρσενικής τροφής   στο Λαβύρινθο του   αχόρταγου  Μινώταυρου των πολέμων και της χειρωνακτικής δουλείας-δουλειάς του «βασιλείου» τους.  Κι αυτό είναι αλήθεια. Το ένα όμως δεν αναιρεί ούτε  συμψηφίζει το άλλο.
Μετά,όμως,  από τη  βιομηχανική-τεχνολογική  επανάσταση, ο    κόσμος που ανέτειλε  μαζί με  τις νέες  κατακτήσεις του, ήλπισε σε μια άλλη επανάσταση στην ουσία επακόλουθη της πρώτης, που άκουγε στο πολλά υποσχόμενο και προκλητικό  όνομα  Φεμινιστική. Οι γυναίκες βγαίνουν τελικά  (ή τις βγάζει το σύστημα λένε πολλοί ,γιατί χρειάστηκε περισσότερα εργατικά χέρια) από την αφάνεια του νοικοκυριού και απαιτούν μερτικό απ΄όσα μέχρι εκείνη την στιγμή καρπώνονταν οι άντρες. ΄Ιση, κοινή  συμμετοχή στα κέρδη του χρηματιστηρίου   με το  μοίρασμα των μετοχών στο συρτάρι  που μέχρι τότε το κλειδί κρατούσε αποκλειστικά  το «ισχυρό φύλο».
Κι εκεί, βέβαια, έγινε το μέγα λάθος και το εξίσου μέγα μπάχαλο.  Το φεμινιστικό αυτό κίνημα, χωρίς οργάνωση, μπούσουλα, προγραμματισμό, σοβαρούς μπροστάρηδες και σοφή ηγεσία, αλλά  στο παρασκήνιο καθοδηγούμενο από ορατά και μη κέντρα (πολιτικές, ιδεολογίες, ιδεοληψίες, κόμματα, συμφέροντα, αγορά) ήταν επόμενο να εκφυλιστεί.
 Το μερίδιο που φαινόταν πως δικαίως απαιτούσε η γυναίκα ως  φυσική της περισσότερο καταξίωση, αλλά και ως απαίτηση καταβολής-εξόφλησης  χρεών   αιώνων,  τελικά δεν ήταν οι κορυφαίες κατακτήσεις ,όπως αυτής των φυσικών, απαράγραπτων, απαρασάλευτων δικαιωμάτων και δικαίων της γυναίκας ως άνθρωπος,  αλλά τυφλή διεκδίκηση συμμετοχή  σε ό,τι  στρεβλό και  αφύσικο, καλλιέργησε, διέθετε και προπαγάνδισε ως  επιτυχία και  καταξίωση ο άντρας: Τη δύναμη, την εξουσία, το «κύρος». Αυτά έθεσε κυρίως  ως πρότυπα κατάκτησης η γυναίκα με το φεμινιστικό κίνημα.
Αλλά και αυτά, ως  ζητούμενα ουδέποτε  τα κατάκτησε στην ουσία και εξ ολοκλήρου (ρίξτε για παράδειγμα μια ματιά στη σύνθεση και τον αριθμό των μελών  των κοινοβουλίων παγκοσμίως). ΄Εμειναν στη σφαίρα της ανεκπλήρωτης επιθυμίας και της συνεχούς , επίπονης και ψυχοφθόρου διεκδίκησης. ΄Ενας τραγικός Σίσυφος και η γυναίκα, όπως και ο άντρας,  που δεν έχει ελπίδα αναπαμού.
Οπότε, αρκέστηκε κι εκείνη  σε υποκατάστατα και αντιγραφές κλασικών αντρικών προτύπων και συνηθειών παθογένειας, όπως το αντριλίκι,  ο σεξισμός, η  αθυροστομία, το αλκοόλ,το κάπνισμα, τα άλλα όμοια και παρεμφερή . Ούτε έγινε ,όπως λένε,  κακέκτυπο του άντρα. Γιατί, κακό (με την έννοια του «αφύσικου») ήταν πάντα το καλούπι και οι συμπεριφορές  του άντρα.
«΄Ανθρακες ο θησαυρός», τελικά ενός κινήματος, που διέθετε εξ αρχής τη δυναμική να έχει εξελιχθεί σε επανάσταση των επαναστάσεων, στην κατάκτηση-πραγμάτωση  του  ιστορικότερου, παν-ανθρώπινου αιτήματος, της σημαντικότερης επιδίωξης :   Στην επαναφορά του εκτροχιασμένου τρένου της πορείας του ανθρώπου  στις κανονικές  του ράγες.  Στην αρχέγονη κατάστασή του, όπως πρέπει να έζησε στις πρώτες ,αρχαίες, αταξικές, φυσικές κοινωνίες του. Τότε που μάλλον ήταν ένας πραγματικός  Homo Naturalis. Φυσικός ΄Ανθρωπος.
Αντ΄αυτού , ειδικά σήμερα, η γυναίκα  όχι μόνο δεν καταξιώθηκε ως φυσικός ΄Ανθρωπος, αλλά  βρέθηκε  να σέρνει  βαρύτερες και περισσότερο εξευτιλιστικές  αλυσίδες από εκείνες που κουβάλαγε παλιότερα. Και δε εννοούμε μόνο την άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση που υφίσταται, όπως και ο άντρας στην  οικονομία της Αγοράς . Καταβάλει κι εκείνη φυσικά το  σκληρό τίμημα,  το αναπόφευκτο κόστος, αφού η μορφή της, ανοήτως, αντικατέστησε τη φυσική και  πρωτογενή οικονομία, που απαιτούσε  το άτομο να καταναλώνει ό,τι παράγει).
Το χειρότερο για το άλλο φύλο του ανθρώπου, είναι πως  βιώνει τον απόλυτο ντροπιασμό  της ανθρώπινης φύσης της από καταβολής της ιστορίας τους πλανήτη μας. Αυτο-υποβιβάστηκε σε «πράγμα», είδος εμπορίου, σε προϊόν εμπορικής  εκμετάλλευσης στην αγορά του σεξισμού.
Είναι αυτή η απέραντη αγορά, ίδιων αναλογιών και επιδιώξεων με την καπιταλιστική, που έχει αναλάβει μονοπωλιακά την ικανοποίηση αναγκών των ατόμων της πανανθρώπινης κοινωνίας  με  δικά της ιδιόμορφα, «μαϊμού» προϊόντα-υποκατάστατα, τα οποία, όμως, στην αυθεντική τους, τη φυσική εκδοχή  θεωρούνται και είναι αγαθά «ευρείας κατανάλωσης» και ανάγκης.  Οι παράμετροι     του σεξ,  όταν   ταυτοποιούνται  ως πράξη ικανοποίησης, ηδονής, διασκέδασης που προσφέρει εκτός των άλλων το φυσικό, γενετήσιο ένστικτο στο άτομο, είναι ευλογία και πηγή ευδαιμονίας . ΄Οταν όμως μεταλλάσσονται και αναγνωρίζονται ως ιδεολογήματα, φαντασιώσεις, εμμονές και αρρωστήματα ,είναι η κατάρα  αφύσικης  κατάστασης.
Τέτοια μεταλλαγμένα προϊόντα της ερωτικής βιομηχανίας υπάρχουν άπειρα. Πρώτο σε ζήτηση και με εξαιρετική  αγοραστική αξία,  η προσμονή του μεγάλου, του καταλυτικού έρωτα. Εκείνου  του βασανιστικού  συν-αισθήματος, που   εννυχεύει (νυχτερεύει)  στις παριές (παλιότερα) και τώρα στις φαντασιώσεις  των νεανίδων.  Και τον  κουβαλάει στις αποσκευές του …άσπρου αλόγατου, αποκλειστικά και μόνο   ο κύριος «Διαφορετικός»   και  «Μοναδικός».  Με τον ίδιο τρόπο εκφυλίζονται    και όλες  οι άλλες ροζ εκδοχές του σεξ και του έρωτα  στις σχέσεις των δύο φύλων.
  Σ΄αυτή, λοιπόν, τη συγκεκριμένη    σεξιστική-ερωτική αγορά ,που λέγαμε,  επένδυσε αστρονομικά ποσά  ένα μεγάλο κομμάτι της καπιταλιστικής, εμπορικής μηχανής. Είναι τα προϊόντα  των ροζ βιομηχανιών  (θέαμα, άκουσμα , ανάγνωσμα κυρίως) που διαφημίζονται, διατίθενται  και καταναλώνονται αφειδώς από το αγοραστικό κοινό και κάνουν φυσικά πάμπλουτους τους συντηρητές της. Πακτωλός κερδών και μετοχών ρέουν  στα ταμεία τους καθημερινά.
Παράλληλα, η ίδια σεξιστική αγορά έχει εξαπολύσει μια πρωτοφανή  διαφημιστική καμπάνια-εκστρατεία   για την καθήλωση και την υποταγή της γυναίκας στην ανέφικτη ιδέα-φαντασίωση  του πρότυπου της αιώνιας, νέας και όμορφης, που έχει γίνει πλέον εμμονή και μοναδικός δρόμος κατάκτησης των ερωτικών, σεξουαλικών  της φαντασιώσεων. Προώθησε και την  άλλη  επίσης  ροζ και υπερ-κερδοφόρα επιχείρηση της μόδας, των καταστημάτων καλλυντικών, ρούχων, άλλων αξεσουάρ  θηλυκότητας,  των ινστιτούτων αισθητικής  και της λοιπής παχυλής όμοιας μπίζνας.
 ΄Ενας ολόκληρος εμπορικός κόσμος με  αμύθητα κέρδη  κινείται, ζει και αναπνέει γύρω από την αιδοιοκρατική πλέον μορφή στην οποία έχουν μεταλλαχτεί  οι κοινωνίες μας. Η γυναίκα ως εμπορικό ερωτικό-σεξιστικό  προϊόν, απεδείχθη το καλύτερο εμπόρευμα του καπιταλισμού.
Οι έμποροι της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης ανοησίας, της αφέλειας,της  ματαιοδοξίας   δεν έχουν  μόνο   αποσβέσει ό,τι επένδυσαν, αλλά προσδοκούν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη, όσο δε διαφαίνεται στον ορίζοντα προοπτική αλλαγής. Καμιά προσπάθεια να απεμπλακούν οι ανθρώπινες κοινωνίες   απ΄αυτή την αφύσικη και εξευτελιστική κατάσταση, που βιώνει στις ημέρες μας η γυναίκα.
 Λείπει παντελώς τούτη την ώρα   ένα δυναμικό, ακτιβιστικό, φεμινιστικό κίνημα παγκόσμιας εμβέλειας. Αλλά όχι σαν εκείνο παλιότερα που τα μέλη τους σήκωναν στις πορείες τους σουτιέν και κιλοτάκια  αντί για πλακάτ και παλούκωνα στις διαδηλώσεις τους ομοιώματα αντρικών κεφαλιών ή κατακρεουργούσαν εικονικά αντρικά μόρια.  Απουσιάζει  μια λογική ,αυτονόητη,  φυσική ιδεολογία  μιας  γυναικείας κίνησης που   δε θα αντιμάχεται τον άντρα, δε θα τον θεωρεί σε αντίπαλο,  ανταγωνιστή,»διαφορετικό».
Ζούμε   στον αστερισμό της αιδοικρατίας με κυρίαρχο το εμπορικό σλόγκαν  «το μο@νί σέρνει καράβι» . Τέρμα εδώ και χρόνια η φαλλοκρατία.  Από τη «Σκύλα στη Χάρυβδη», τελικά.