Ερντογάν: «Οι πύραυλοί μας θα χτυπήσουν την Αθήνα, αν δεν ηρεμήσετε»
Η απάντηση Δένδια στις νέες απειλές Ερντογάν εναντίον της Ελλάδας
«Είναι απαράδεκτο και καθολικά καταδικαστέο να διατυπώνονται απειλές για πυραυλική επίθεση εναντίον της Ελλάδας από σύμμαχο χώρα, μέλος του ΝΑΤΟ».
****
Τελευτώντος του έτους και ανατέλλοντος του νέου, όπως λέγανε οι παλιοί , η θλίψη, ανάμεικτη με ανοικονόμητες δόσεις οργής, εκεί στο τέλος κάθε χρονιάς, πολλές δεκαετίες τώρα, δε χρειάστηκε εξαιρετική αφορμή για να με επισκεφτεί σήμερα. Τούτες οι ημέρες με οδηγούν πάντα σε τέτοιες συναισθηματικές εξάρσεις, αν και από φύση και φιλοσοφία, έχω αναπτύξει ισχυρό αμυντικό σύστημα ενάντια σε αυτού του είδους εισβολές στο ψυχισμό μου.
Εύβοια, λοιπόν, που βγάζω πάλι αυτό τον καιρό τις….χειμωνιάτικες διακοπές μου. Σήμερα, εκεί κοντά στη 1 το μεσημέρι, στην καθημερινή πορεία στους πρόποδες της Δίρφης και τη μακαριότητα που σου χαρίζει η face to face επαφή με τη φύση! (Αν είχες ποτέ την τύχη να παρακολουθήσεις πάνω από το κεφάλι σου να ζυγιάζεται σε ασκήσεις ακριβείας ο τεράστιος…Ιέραξ του μύθου, που έδειχνε γίγας με τις φτερούγες τεντωμένες στα άκρα, θα καταλάβεις, πως η ευτυχία, όπως λένε, είναι στιγμές. Και από τις καλύτερες , η άμεση επικοινωνία με τα δρώμενα στη Φύση).
Κι εκεί στην απεραντοσύνη της σιγαλιάς και τις στιγμές της μύησης σε ένα άλλο, μυστήριο κόσμο ( η πόλη σου στερεί μνησίκακα τέτοια πολυτέλεια), ένα άγριο μακρινό στην αρχή βουητό, κάτι σαν αγκομαχητό και στη συνέχεια μούγγρισμα αγέλης θηρίων , θρυμματίζουν τη θεία αρμονία. Το πεντάμορφο αρπακτικό από πάνω μου, έντρομο εγκαταλείπει το πεδίο των ασκήσεών του και σε κλάσματα δευτερολέπτου, εξαφανίζεται πίσω από ένα θεόρατο βράχο.
΄Ενα σμήνος από 4 μαχητικά αεροπλάνα , σε δύο ζυγιές, το ένα πίσω από το άλλο, με ταχύτητα αστραπής, περνούν σχεδόν ξυστά πάνω από τις στέγες των σπιτιών, απέναντι στους Καθενούς! Παίρνουν ύψος πάνω από τη Στενή και τα Καμπιά και χάνονται απότομα πίσω από το Ξεροβούνι, που από την άλλη του μεριά, απλώνεται μπροστά , απέραντο και μεγαλόπρεπο το γαλανόλευκο Αιγαίο.
Θα τα έστειλαν πάλι για κάποια από τις συνηθισμένες αναχαιτίσεις. Καθημερινό πια φαινόμενο. Ο Ερντογάν, μας… έγινε κουνούπι. Αλλά και εμείς δεν τον αφήνουμε σε ησυχία. Μία του και μία μας!
Δισεκατομμύρια ευρώ ξοδεύουν και οι δυο χώρες για τους εξοπλισμούς. Εδώ και χρόνια και στις δυο χώρες θα υπήρχε μια άλλη ποιότητα ζωής, αν δεν έλειπαν τέτοια κονδύλια που φέρνουν ζάλη από το δημόσιο κορβανά.
Και όμως! Δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ετοιμοπόλεμοι πάντα , γιατί, όπως λέει και το σοφό…φληνάφημα «αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε την ειρήνη, να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο».!
Και δώστου αγορές Ραφάλ. Και πάρε νέες ,τελευταίας τεχνολογίας , φρεγάτες. Και ο Ερντογάν σε τέτοιες δικές μας κινήσεις, να απαντά πως δεν το έχει σε τίποτα να χτυπήσει την … Αθήνα!
Τρελά πράγματα! Μεσούντος σε λίγο του 21 αιώνα και οι νέες γενιές Ελλήνων και Τούρκων, ακόμα δε γεννήθηκαν , έχουν εξασφαλίσει μεγάλο μερτικό στο μίσος και τον εθνικισμό, που θα τους οδηγούν κι αυτούς σε νέες αγορές όπλων . Κι αυτό με τη σειρά του, θα οδηγεί πάντα σε υποβάθμιση της δικής τους ζωής, σε ανέχεια και πτωχοποίηση, όσο η θηλιά από τα δάνεια, θα τους σφίγει το λαιμό. Αλλά, θα τους λένε και τότε, ό τι μια ζωή έλεγαν σε μας: «Αγοράζουμε ειρήνη, όχι όπλα»!
΄Οσο, υπάρχουν παρανοϊκά συστήματα, όπως αυτά της κοινοβουλευτικής δικτατορίας στα οποία χρόνια τους εθίσανε να ζουν ΄Ελληνες και Τούρκοι, δε θα υπάρξει ησυχία. Ενας στημένος πόλεμος, που ούτε ήρθε και ούτε ως φαίνεται θα έρθει. Αλλά θα μένουν εσαεί οι “λυπητερές” από τα μεγάλα τσιμπούσια των εξοπλισμών, να τα πληρώνουν και τούτοι.
Η θλίψη μέσα μου , η βυθισμένη στην οργή , για ώρα ,δε βρίσκει απαντοχή. Δεν αφήνει τη λύτρωση να πάρει το κουμάντο. Στο μυαλό στριφογυρίζουν οι κουβέντες ενός φίλου εν μέσω πανδημίας, δύο σχεδόν χρόνια πριν:
23 Νοεμβρίου 2020
Υ.Γ .΄Ωρα 13.30,σήμερα. Βόρεια Εύβοια, που βγάζω κι εγώ τη φυλακή μου. Απέναντι από τη μεγαλόπρεπη, αλλά φαλακρή πια Δίρφη.
Παρέα για καφέ ο καπετάνιος από απέναντι, 20 χρόνια θαλασσόλυκος σε γκαζάδικο. “Δυο φορές ναυαγός πάλεψα το χάρο και το νίκησα. Και θα με φάει τώρα ο καριόλης στη στεριά απ΄ το τσιγάρο!” ΄Ετσι ,ακριβώς το λέει.
Μας κόβουν την κουβέντα και κοντεύουν να ραγίσουν τα τζάμια του σπιτιού δυο μαχητικά αεροπλάνα, το ένα πίσω από το άλλο που περνάνε σε απόσταση αναπνοής από τη σκεπή. Πετούν χαμηλά, για να πάρουν ύψος να περάσουν την κορυφογραμμή στο Ξεροβούνι και να αμοληθούν στο Αιγαίο για αναχαίτιση.
Λέει το ίδιο : ” Αδερφέ΄, να ξέρεις. Δυο μαχητικά που σηκώνονται κάθε φορά στον αέρα, τινάζουν ένα νοσοκομείο επίσης στον αέρα.”
Το ξέρω , αδερφέ, μου. Μας έχουν πιάσει Κώτσους οι Δένδιες και οι Κοτζιάδες. Τούτοι είναι οι εχθροί μου. Τον Τούρκο, αδερφό μου τον νιώθω.
.