Δείτε αυτό το βίντεο. Είναι συγκλονιστικό, γιατί δείχνει πόσο εύκολα ο άνθρωπος εθίζεται στο σωστό και λειτουργεί φυσικά, λογικά και δίκαια, όταν εξ απαλών ονύχων δέχεται μαθήματα σωστής συμπεριφοράς και τα εφαρμόζει.
Εκεί θα φτάσουν κάποτε οι κοινωνίες. Ο νόμος, το δίκαιο, το φυσικό, το λογικά θα είναι σύμφυτα, αυτονόητα και καθημερινές συμπεριφορές των ανθρώπων.
Πόσο πια να αργήσει αυτή η εποχή; Μπορεί να μην είναι “αύριο” ακριβώς, αλλά θα έρθει η η μέρα εκείνη σύντομα.
(Αφιερώνεται σε όλους τους φανατισμένους οπαδούς της βίας, του χάους, της καταστροφής που επιμένουν πως ο άνθρωπος θα αλλαξει με αίμα και βία. Οι παρακάτω εικόνες τους διαψεύδουν. Και η Ιστορία επίσης).
Αν σου πέσει το πορτοφόλι στη Ν. Κορέα…
Παρακολουθήστε ένα ενδιαφέρον κοινωνικό πείραμα με τον πρωταγωνιστή του βίντεο να «χάνει» το πορτοφόλι του και να αναμένει τις….
(http://www.zougla.gr/perierga/article/an-sou-pesi-to-portofoli-sti-n-korea?ref=yfp)
1. ΝΚΟΣ ΜΑΖΙΩΤΗΣ ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ!
2. ΚΑΙ ΠΡΕΖΟΝΙΑ ΟΙ ΝΑΖΙ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥΣ.
3. ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΣΥΡΙΟΙ. ΧΤΕΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.
____________________________________________________________
1.ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ Ν. ΜΑΖΙΩΤΗ ΓΙΑ ΤΟ 3ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 20ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
Το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σηματοδότησε την πλήρη πολιτική χρεοκοπία της καθεστωτικής αριστεράς και των χιμαιρικών επιδιώξεων της για έναν πιο «ανθρώπινο» καπιταλισμό.
Σηματοδότησε τον καταποντισμό της διαχείρισης της ήττας των κοινωνικών και λαϊκών κινητοποιήσεων της περιόδου 2010-2012 που αποπειράθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την ανάληψη της εξουσίας τον περασμένο Ιανουάριο. Όλη αυτή η περίοδος μέχρι την ψήφιση του 3ου μνημονίου αποτελεί ένα χρονικό αναμενόμενων υποχωρήσεων – για όσους δεν είχαν αυταπάτες – όπου από τις προεκλογικές υποσχέσεις για κατάργηση ή επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και μερικό κούρεμα του χρέους με την παράλληλη άσκηση μιας πολιτικής για την ανακούφιση των φτωχών, ακολούθησε πρώτα η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου που παρέτεινε το 2ο μνημόνιο και κατέληξε παρά την αποδοκιμασία του 62% του λαού στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου που απέρριπτε τις προτάσεις των δανειστών, στην ψήφιση του 3ου μνημονίου που είναι πολύ πιο σκληρό από τα μέτρα που απορρίφθηκαν στο δημοψήφισμα.
Από τις «κόκκινες» γραμμές ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε μέσα σε ένα διάστημα λίγων μηνών στην ολοκληρωτική υποχώρηση και αποδοχή των απαιτήσεων των δανειστών, στην αποδοχή ενός μνημονίου πολύ πιο σκληρού από αυτό που θα ψήφιζε η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά.
«Πρώτη φορά αριστερά» και ο εξευτελισμός της βούλησης της κοινωνικής πλειοψηφίας να απαλλαγεί από τα μνημόνια και τις πολιτικές που τον θέλει δουλοπάροικο των αγορών δεν έχει προηγούμενο.
«Πρώτη φορά αριστερά» και δεν υπήρξε πιο σύντομη και παταγώδης διάψευση και προδοσία των προσδοκιών που τρέφουν οι κυβερνήσεις στα πολιτικά χρονικά.
«Πρώτη φορά αριστερά» και η Τρόικα που μετατράπηκε σε θεσμούς κατέληξε τετραμερής επίσημα, αφού εκτός της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ που είναι τα πραγματικά αφεντικά της χώρας συμμετέχει και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) από τον οποίον η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε νέα δανειακή σύμβαση και υπέγραψε το 3ο μνημόνιο.
«Πρώτη φορά αριστερά» και η ληστεία εις βάρος του λαού και των φτωχών συνεχίζεται με την περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων, με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, με την άγρια φορολογία, με την αποδοχή της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Η καθεστωτική αριστερά συνεχίζει επάξια την πολιτική της κοινωνικής γενοκτονίας που εγκαινίασε το 2010 η κυβέρνηση Παπανδρέου με το 1ο μνημόνιο και συνέχισε η κυβέρνηση Σαμαρά με το 2ο μνημόνιο.
Τα ονόματα των Τσίπρα, Βαρουφάκη, Δραγασάκη, Σκουρλέτη, Παππά, Βούτση, Λαφαζάνη προστίθενται στον κατάλογο των εγκληματιών πολιτικών όπως των Παπανδρέου, Βενιζέλου, Παπακωνσταντίνου, Λοβέρδου, Χρυσοχοΐδη, Σαμαρά, Μητσοτάκη, Βρούτση, Γεωργιάδη και άλλων που έδρασαν ως ανδρείκελα της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ.
Με την ψήφιση του 3ου μνημονίου, ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε στην πραγματικότητα την πολιτική του χρεοκοπία και καταδίκη αφού για να φέρει τη νέα συμφωνία με τους δανειστές προς επικύρωση στηρίχτηκε περισσότερο στις ψήφους των αντιπολιτευόμενων φιλοευρωπαϊκών κομμάτων της ΝΔ, του Ποταμιού, του ΠΑΣΟΚ, οδηγήθηκε σε διάσπαση, γεγονός που τον ανάγκασε να προκυρήξει πρόωρες εκλογές στις 20 Σεπτεμβρίου.
Οι εξελίξεις αυτές αποδεικνύουν τον διασυρμό του αστικού κοινοβουλευτισμού και ότι το πολιτικό σύστημα είναι πιο αποσταθεροποιημένο από ποτέ.
Η κοινωνική πλειοψηφία, οι πεινασμένοι, οι φτωχοί, οι εξαθλιωμένοι, οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι εργαζόμενοι, η νεολαία δεν έχουν να ελπίζουν τίποτα και από αυτές τις εκλογές. Όπως έχω ξαναπεί αναφερόμενος στις προηγούμενες εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, τη λύση δεν τη δίνουν οι εκλογές αλλά ο ένοπλος λαός.
Κανείς δεν έχει να ελπίζει τίποτα από τους εγκληματίες των πολιτικών κομμάτων, τα ανδρείκελα και τις μαριονέτες της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τους εφαρμοστές των μνημονίων. Κανείς δεν έχει να ελπίζει τίποτα από τους νέους «αντιμνημονιακούς σωτήρες» που προέκυψαν από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, την Λαϊκή Ενότητα, την πρώην αριστερή τάση του ΣΥΡΙΖΑ, τους υποστηρικτές της υιοθέτησης εθνικού νομίσματος που εμφανίζονται ως οι συνεπείς αντιμνημονιακοί.
Είναι το ίδιο αφερέγγυοι και αναξιόπιστοι όπως αφερέγγυος και αναξιόπιστος ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, πολύ πριν πάρει την εξουσία, όταν εμφανιζόταν με μία αντιμνημονιακή ρητορεία και ένα μη ρεαλιστικό σοσιαλδημοκρατικό και κεϊνσιανιστικό πρόγραμμα. Οι εξελίξεις, το νέο αριστερό μνημόνιο δικαιώνουν την πρόβλεψη του Επαναστατικού Αγώνα για την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα πολύ καιρό πριν ανέλθει στην εξουσία. Με το σύνολο σχεδόν των πολιτικών κομμάτων να είναι απαξιωμένο, με το ΠΑΣΟΚ και τους ΑΝΕΛ να μην απέχουν πολύ απο το να είναι κόμματα που απειλούνται με εξαφάνιση, με τον ΣΥΡΙΖΑ να χρεοκοπεί μέσα σε 7 μήνες και να μετατρέπεται σε ένα αμιγώς νεοφιλελεύθερο κόμμα, με τη ΝΔ να έχει συρρικνωθεί λόγω του 2ου μνημονίου, με την ΛΑ.Ε. να μην πείθει υιοθετώντας το παλιό ανεφάρμοστο σοδιαλδημοκρατικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, με ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας να έχει γυρίσει την πλάτη του στο πολιτικό σύστημα απέχοντας από τις εκλογικές αυταπάτες και χωρίς να υπάρχει πιθανότητα να υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση, η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς μόνιμης πολιτικής αστάθειας, πράγμα που όσοι επιθυμούν την επαναστατική ανατροπή θα πρέπει να εκμεταλλευτούν.
Η χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ διέλυσε τις αυταπάτες για επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων λόγω της κρίσης μέσα στο υπάρχον σύστημα. Αφού η σωτηρία του συστήματος προϋποθέτει τον εξανδραποδισμό και την εκκαθάριση τμημάτων του πληθυσμού.
Η χώρα είναι μια πυριτιδαποθήκη και χρειάζεται μια φωτιά ή ένας πυροκροτητής για να ανατινάξουμε το κεφάλαιο και το κράτος.
Το γεγονός ότι το 3ο αριστερό μνημόνιο ψηφίστηκε μέσα στη γενική κοινωνική απάθεια με ελάχιστους να κατεβαίνουν στο δρόμο στις 15 Ιουλίου που έγιναν και συγκρούσεις και στις 22 Ιουλίου, είναι αποτέλεσμα των αδιέξοδων των μεγάλων κοινωνικών και λαϊκών κινητοποιήσεων της περιόδου του Α’ μνημονίου 2010-2012, αδιέξοδων που οφείλονται στην απουσία προοπτικής και προτάσεων για την επαναστατική ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους και στην απουσία οργανωτικού πολιτικοστρατιωτικού φορέα που θα επιχειρήσει να υλοποιήσει την ανατροπή, δηλαδή ενός επαναστατικού κινήματος. Όμως αυτή η κατάσταση δεν πρέπει να μας απογοητεύει.
Ποτέ οι επαναστάτες δεν έδρασαν περιμένοντας τις μάζες να ξεσηκωθούν αυθόρμητα ή να κινητοποιηθούν, αλλά χάραζαν την πορεία τους δίνοντας πρώτοι το παράδειγμα της αγωνιστικής δράσης και εκμεταλλευόμενοι τον αναβρασμό της κοινωνικής βάσης. Ποτέ δεν υπήρξαν πιο ευνοϊκές αντικειμενικές συνθήκες για δράση, για αγώνα, για επανάσταση λόγω της απαξίωσης και της αστάθειας του καθεστώτος και ποτέ δεν υπήρξαν οι χειρότερες υποκειμενικές συνθήκες, απάθεια, αδιέξοδα, παραίτηση λόγω έλλειψης προοπτικής και ελπίδας.
Χρέος μας είναι να δράσουμε έτσι ώστε να αλλάξουμε τις δυσμενείς συνθήκες, να εμπνεύσουμε ελπίδα και δύναμη για ξεσηκωμό και ανατροπή. Αυτή η δράση συνίσταται στην αποσταθεροποίηση και στην υπονόμευση του ήδη ασταθούς συστήματος, στο σαμποτάζ της κυρίαρχης πολιτικής, της εφαρμογής των μνημονίων και των προγραμμάτων διάσωσης.
Στο σαμποτάζ της πολιτικής που στοχεύει στις επενδύσεις του υπερεθνικού κεφαλαίου στη χώρα και στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, στο σαμποτάζ της συνεχιζόμενης κοινωνικής ληστείας και γενοκτονίας.
Η υιοθετηση δυναμικών μορφών δράσης, του αντάρτικου, του ένοπλου αγώνα είναι απαραίτητα επιλογή για το σαμποτάζ της κυρίαρχης πολιτικής. Βομβιστικές ή ένοπλες ενέργειες σε μαζική κλίμακα, σε γραφεία, εγκαταστάσεις, δομές ή πρόσωπα του κρατικού μηχανισμού και του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου μπορούν να αποσταθεροποιήσουν περισσότερο το καθεστώς, να αποτρέψουν τις επενδύσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, να κάνουν τη χώρα ανασφαλή για τους επενδυτές του υπερεθνικού κεφαλαίου.
Ο αγώνας μας πέρα από την υιοθέτηση του αντάρτικου και του ένοπλου αγώνα μαζί με άλλες μορφές δράσης όπως μαχητικές διαδηλώσεις όπως αυτής της 15ης Ιουλίου, καταλήψεις ή δράσεις ανακούφισης των κοινωνικά αδύναμων και ευάλωτων, μπορεί να έχει κοινωνική και λαϊκή αποδοχή και ερείσματα στο δρόμο προς την επαναστατική ανατροπή.
Όμως η κατάλυση της καπιταλιστικής εξουσίας και του κράτους δεν μπορεί παρά να γίνει με την προσφυγή στα όπλα, με την ένοπλη κατάληψη των οχυρών του εχθρού, του κοινοβουλίου, των υπουργείων, των τραπεζών, της τράπεζας της Ελλάδος και τον αφοπλισμό των αστυνομικών τμημάτων.
Σε μια εποχή που διαλύονται οι αυταπάτες, η ένοπλη κοινωνική επανάσταση είναι μονόδρομος. Για να σωθούμε από την κοινωνική γενοκτονία που επιβάλλουν η υπερεθνική οικονομική ελίτ και το κράτος.
Για να μη μετράμε άλλους νεκρούς από αυτοκτονίες, αρρώστιες, ελλείψεις βασικών αγαθών. Για να μη λιποθυμούν παιδιά από την πείνα και τον υποσιτισμό.
Για να καταργήσουμε τις κοινωνικές τάξεις και το κράτος.
Για να κοινωνικοποιήσουμε τα πάντα, τον παραγόμενο πλούτο.
Για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας.
Ας μην έχουμε αυταπάτες ότι όλα αυτά μπορούν να γίνουν μη έχοντας στόχους, προτάγματα, μη μπορώντας να κοινωνικοποιήσουμε τα προτάγματά μας, περιοριζόμενοι σε ένα στείρο εξεγερτισμό ή έχοντας εναλλακτικές ψευδαισθήσεις περί περιφερειακών αυτοδιαχειριζόμενων «νησίδων ελευθερίας» και εγχειρημάτων που θα περικυκλώσουν το κράτος και θα εξαφανίσουν την οικονομία της αγοράς.
Ας μην έχουμε αυταπάτες ότι όλα αυτά μπορούν να γίνουν χωρίς να ρισκάρουμε τη ζωή μας για την ελευθερία… Γιατί όπως έχει δείξει η ιστορία το δέντρο της ελευθερίας για να αναπτυχθεί ποτίζεται με αίμα.
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
Γράφει ο Νίκος Μαζιώτης:
” Όμως η κατάλυση της καπιταλιστικής εξουσίας και του κράτους δεν μπορεί παρά να γίνει με την προσφυγή στα όπλα, με την ένοπλη κατάληψη των οχυρών του εχθρού, του κοινοβουλίου, των υπουργείων, των τραπεζών, της τράπεζας της Ελλάδος και τον αφοπλισμό των αστυνομικών τμημάτων.
Σε μια εποχή που διαλύονται οι αυταπάτες, η ένοπλη κοινωνική επανάσταση είναι μονόδρομος. Για να σωθούμε από την κοινωνική γενοκτονία που επιβάλλουν η υπερεθνική οικονομική ελίτ και το κράτος.
Γιατί όπως έχει δείξει η ιστορία το δέντρο της ελευθερίας για να αναπτυχθεί ποτίζεται με αίμα”.
΄Εχουμε κάποια ερωτήματα και τοποθετήσεις στις απλοϊκές περί κατάληψης με τα όπλα της εξουσίας και του κράτους ,απόψεις-προτροπές του Νίκου Μαζιώτη, που εμπεριέχουν και από ολίγες ως πολλές φρέσκιες …λαφαζανιές.
1. Πώς βρε, Νίκο μου, θα μπορούσε να συμβεί αυτό που προτείνεις εν έτει 2015; Το “κράτος” δεν είναι πια το βασίλειο ή η αυτοκρατορία “μπάχαλο”,όπως 2-3 αιώνες πριν, με μια χαλαρή, υποτυπώδη διοίκηση και εξουσία που ασκούσε στις απέραντες κτήσεις του. Είναι συμμαζεμένο σήμερα και μάλιστα…΄Εθνος! Δυνατό, οργανωμένο, με δυνάμεις καταστολής, με όπλα τελευταίας τεχνολογίας, με άρματα, αεροπλάνα, πλοία, πυραύλους, πυρηνικά. Αλλά, ούτε οι μάζες είναι τόσο εξαθλιωμένες, τουλάχιστον στη Δύση, όπως κάποια (πολλά) χρόνια πριν, ώστε να αποφασίσουν ή καλύτερα να συρθούν σε ξεσηκωμό, σε επανάσταση.
2. Ποιος επομένως, θα πάρει τα όπλα; Ποιος και με ποια επιχειρήματα θα τους ξεσηκώσει; Μήπως οι συνατξιούχοι ,οι μισθωτοί, οι άεργοι του ΟΑΕΔ , τα λαμόγια οι ταβερνιάρηδες και οι καφετζήδες στις παραλίες και στα ηπειρωτικά της χώρας; Αυτοί θα είναι οι αντάρτες σου; Μα, όλοι τούτοι περιμένουν πώς και πώς το δανεικό χρήμα της Ευρώπης και τη μεγαλοψυχία των Γερμανών, για να ξετινάξουν τα ΑΤΜ, να απολαύσουν “άρτον και θεάματα”. Να στηθούν με την ησυχία τους, τις μπυρίτσες και τους ξηρούς καρπούς τους μπροστά στο μαγικό κουτί, να μαγευτούν ή να τα πάρουν κρανίο με τον αγώνα της Εθνικής Ελλάδος και ούτως ή άλλως να εκτονωθούν και να χορτάσουν “μάτι” και στομάχι.
3. Και πες ότι βρέθηκαν οι…επαναστάτες, εξασφαλίστηκαν και τα όπλα, ορμήσατε και νικήσατε τα ΜΑΤ, την αστυνομία, τα στρατά (στην Ελλάδα πάντα μιλάμε). Και ήρθε η ώρα να κάνετε κράτος. Γιατί κι εσείς (όπως και οι επαναστάτες στη Γαλλία στη Ρωσία, παντού, έξουσίες διαλύσανε και εξουσία ξαναχτίσανε) κράτος θα στήσετε.
4. Και θα γίνεις εσύ ο πρωθυπουργός να λέμε; Και ποιους έχεις έτοιμους να στελεχώσουν τα υπουργεία, τις άλλες υψηλές κρατικές θέσεις, το στρατό την αστυνομία; Θα πάρεις μαζί σου και το Λαφαζάνη, τον Λαπα-Βίτσα ή έχεις κανονίσει με τον Κουφοντίνα και τους Ξηρούς να πάρουν κι αυτοί από ένα υπουργείο; Τον Τζωρτζάτο και το Γιωτόπουλο τί θα τους κάνετε; Θα τους κρατήσετε μέσα; Με εμάς τους,…κρατικιστές όλους τί θα κάνετε; Θα μας κρεμάσετε ανάποδα με συνοπτικές διαδικασίες δίκης, όπως ο Στάλιν ή θα πριτιμήσετε να μας πάρετε τα κεφάλια,όπως οι Τζιχαντιστές;
Με τέτοια ερωτήματα θα σου γέμιζα σελίδες, Νίκο Μαζιώτη. Και σίγουρα ΛΟΓΙΚΑ, ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ δε θα είχες τί να απαντήσεις.
Μεγάλωσες πια,φίλες. Δεν είσαι έφηβος να συνεχίζεις να λες και να κάνεις, όσα εμείς οι υπόλοιποι “επαναστάτες” τα αφήσαμε πίσω μας χρόνια τώρα ,όταν πια συνειδητοποιήσαμε πως δεν αλλάζει ο κόσμος με όπλα και αίμα.
Και δεν ξέρεις καλά την ιστορία. Κι ας την επικαλείσαι. Στη σχολική Ιστορία μάλλον αναφέρεσαι. Η πραγματική ιστορία λέει το αντίθετο. Πως καμιά επανάσταση δε στέριωσε με αίμα και πόνο.
Είναι καιρός να μεγαλώσεις, Νίκο Μαζιώτη. Σε λίγο θα είναι μεγάλος και ο γιος σου. Πώς θα σε πάρει στα σοβαρά για πατέρα, όταν θα του λες αυτά τα ανυπόστατα που γράφεις σήμερα; Θα σε κράξει,θα σε αποκηρύξει.
Είναι κι αυτός ένας σοβαρότατος λόγος να αφήσεις πια τον ένοπλο αγώνα και να παλέψεις,όπως όλοι εμείς εδώ με την πένα σου, τα επιχειρήματά σου να πείσεις να αλλάξει ο κόσμος. .Πρώτα, όμως , πρέπει να αλλάξεις εσύ.Να κάνεις την προσωπική σου “απογραφή” και την ατομική σου επανάσταση.
__________________________________________________________
2. Αποκάλυψη: Ο Χίτλερ ήταν ναρκομανής, έπαιρνε κοκαΐνη
Μια αποκάλυψη που θα συζητηθεί, για τα έργα και τις ημέρες του Αδόλφου Χίτλερ, κάνει ένα νέο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες.
Στο βιβλίο με τίτλο «Η απόλυτη έκσταση: Ναρκωτικά στο Τρίτο Ράιχ», ο δημοσιογράφος Νόρμαν Ολερ υποστηρίζει ξεκάθαρα: «Ο Χίτλερ ήταν ένας ναρκομανής».
Μάλιστα, όπως περιγράφει το ethnos.gr, ο Ολερ αναφέρει ότι μετά την επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης ο «Φύρερ έχανε σταδιακά την επαφή με την πραγματικότητα εξαιτίας των ναρκωτικών».
Τα συμπεράσματα του Ολερ εδράζονται στις ιατρικές καρτέλες του γιατρού που κούραρε τον Χίτλερ. Σύμφωνα με αυτές, ο προσωπικός γιατρός του Αδόλφου τού έκανε ενέσεις οι οποίες περιείχαν ένα κοκτέιλ ουσιών: Eukodal, το οποίο είναι παράγωγο της μορφίνης και απαλύνει τον πόνο, Eupaverin, που είναι σπασμολυτικό, και μικρή ποσότητα κοκαΐνης. Ο γιατρός Οτο Μορέλ κρατούσε αναλυτικά αρχεία των ενέσεων και των φαρμάκων που χορηγούσε στον Χίτλερ, ανάμεσα στα οποία ήταν διάφορες ορμόνες, ακόμη και σεξουαλικής διέγερσης, όταν ήταν μαζί του η Εύα Μπράουν.
«Ντοπέ» το Γ’ Ράιχ
Κατά τη διάρκεια της έρευνάς του ο δημοσιογράφος ασχολήθηκε και με τη γενικότερη χρήση ναρκωτικών ουσιών κατά το Τρίτο Ράιχ. Οπως έχει καταγραφεί και σε άλλα βιβλία, το ναρκωτικό που ήταν ευρέως διαδεδομένο ήταν το Pervitin, το οποίο έγινε διάσημο και μέσα από τις επιστολές που έστελνε ο νεαρός τότε στρατιώτης Χάινριχ Μπελ στους γονείς του, ζητώντας τους να του εξασφαλίσουν κάποια δόση από το θαυματουργό αυτό φάρμακο.
Συμπτώματα
Το Pervitin κρατούσε ξάγρυπνους τους στρατιώτες και τους δημιουργούσε αίσθημα ευφορίας, που ήταν απαραίτητο για να αντεπεξέρχονται στις φρικαλεότητες του πολέμου. «Αυξημένη παρατηρητικότητα, ευφορία, εμφανέστατη αύξηση της αποδοτικότητας» είναι μόνο μία από τις πολλές σημειώσεις στρατιωτών και γιατρών που επικαλείται το βιβλίο για τα αποτελέσματα της ουσίας αυτής.
Η συστηματική χρήση του όμως -και, σύμφωνα με τα στοιχεία, οι στρατιώτες της Βέρμαχτ είχαν καταναλώσει εκατομμύρια χαπάκια– μπορούσε να οδηγήσει σε εξάρτηση και κατάθλιψη.
Ο Ολερ διάβασε προσεκτικά τα αρχεία που κρατούσε ο καθηγητής πολεμικής φυσιολογίας Οτο Ράνκε, ο οποίος ήταν και ο ίδιος φανατικός οπαδός του Pervitin. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, ο μεγάλος ενθουσιασμός του Χίτλερ για το «θαύμα της γενναιότητας που επέδειξαν οι Γερμανοί στρατιώτες» τους πρώτους μήνες του πολέμου ήταν απλώς ένδειξη αφέλειας.
Κατά την άποψη του Ολερ, ο Χίτλερ ερμήνευσε ως γενναιότητα την «ντοπαρισμένη απόδοση του στρατού» στο πεδίο της μάχης, η οποία -κατά τη γνώμη του- έπαιξε ακριβώς τον αντίστροφο ρόλο όσο περνούσε ο καιρός και αυξανόταν η χρήση ναρκωτικών στο στράτευμα.
Δε μας είπε και τίποτα καινούριο η έρευνα. ΄Ηταν τοις πάσι γνωστό πως οι Ναζί κατάπιναν με τη χούφτα τα χάπια, για να σταθούν στα πόδια τους και να επιδείξουν τη… γενναιότητα (διάβαζε αγριότητα),που επεδείκνυαν σε μάχες ή όχι.
Ως άλλοι αρχαίοι Σκύθες ,που πριν τη μάχη ρουφάγανε “γιούκους ” μπάφο για να αναδειχτούν “ήρωες” στη μάχη και οι Ναζί ακόμα και στα ανώτατα κλιμάκια, μέχρι τον ίδιο το Χίτλερ, μαστούρωναν ανελλιπώς και ανερυθριάστως.
Πρεζόνια κανονικά. Και ως γνωστόν, μόνο οι εξαρτημένοι από ουσίες μπορούν χωρίς δισταγμό και συνειδησιακό πρόβημα να διαπράξουν ακόμα και φρισκιαστικά εγκλήματα ,για να αρπάξουν τίποτα ψιλά για τη δόση τους.
Αλλά, μήπως και οι “Μιχαλολιάκοι” δε συμπεριφέρονται ως πρεζόνια; Με λόγο παραληρηματικό, μισάνθρωπο, άγριοι και απάνθρωποι δολοφόνησαν 60 αθώους ανθρώπους και κακοποίησαν πάνω από 3.500 άτομα, κυρίως μετανάστες. Μόνο εγκληματίες, παράφρονες ή ναρκομανείς βαρύνονται με τέτοια ανοσιουργήματα. Και κατά τα άλλα ο ΄Αρειος Πάγος τους έστειλε στη Βουλή των Ελλήνων,αντί στη φυλακή. Μια φρίκη!
________________________________________________
3. α. Το ανησυχητικό μέλλον της προσφυγικής κρίσης: Oι πρόσφυγες που θα διαπλεύσουν τη Μεσόγειο θα φθάσουν τις 450.000 το 2016
O OHE προβλέπει ακόμη μεγαλύτερο κύμα προσφύγων την επόμενη χρονιά
Καμία βελτίωση ή μείωση στο τεράστιο κύμα προσφύγων που θα καταπλεύσει την Μεσόγειο το 2016, δεν φαίνεται να προβλέπει ο ΟΗΕ σύμφωνα με τα σημερινά στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα.
Η υπηρεσία του για τους πρόσφυγες αναμένει ότι ο αριθμός των προσφύγων που διαπλέουν τη Μεσόγειο για να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη θα φθάσει φέτος τις 400.000 και μπορεί να υπερβεί τις 450.000 το 2016, σύμφωνα με έγγραφο που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.
“Το 2015, η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες προβλέπει ότι περίπου 400.000 νεοαφιχθέντες θα ζητήσουν διεθνή προστασία στην Ευρώπη διαπλέοντας τη Μεσόγειο. Το 2016 ο αριθμός αυτός θα μπορούσε να φθάσει τις 450.000 ή να είναι ακόμη μεγαλύτερος”, αναφέρεται στο έγγραφο και προστίθεται ότι στη διάρκεια του 2015 οι αφίξεις προσφύγων έχουν ήδη φθάσει τις 366.000.
β. Οι Έλληνες μετανάστες στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα μέσα από τα επίσημα κρατικά έγγραφα. Ο ρατσισμός εναντίον τους και ο μύθος του οικονομικού θαύματος μέσα από ντοκουμέντα της εποχής.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται μιας και επαναλαμβάνονται τα ανθρώπινα λάθη. Λάθη και επιλογές που οδηγούν σε εμφύλιες συρράξεις, ένοπλες συγκρούσεις, διαπλοκή συμφερόντων, κρίση οικονομική, πολιτική και κυρίως, κοινωνική.
Εν έτει 2015, οι Σύροι εγκαταλείπουν την πατρίδα τους ανά χιλιάδες προσπαθώντας να σώσουν τους ιδίους και τις οικογένειές τους. Το «αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον» έχει γίνει κλισέ. Αλλά τα κλισέ δεν σώζουν ανθρώπινες ζωές από τα θαλάσσια κύματα. Ούτε από τα πυρά.
Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, και φτάνοντας στις αρχές του 20ου αιώνα, μπορούμε να ανιχνεύσουμε μέσα από ιστορικές καταγραφές, κοινές γραμμές με το σήμερα. Ιστορίες και αφηγήσεις που αφορούν θύματα δουλεμπόρων στην απεγνωσμένη προσπάθεια τους για μια νέα τύχη, κάπου αλλού, στα ξένα.
Σήμερα είναι οι Σύροι, τότε ήταν και οι Έλληνες που έφευγαν μαζικά προς τις ΗΠΑ.
Η συστηματική και μαζική μετανάστευση στις ΗΠΑ από όλη την Ευρώπη και από την Ελλάδα, αρχίζει μετά το 1870. Σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία, την δεκαετία 1871-1880 συνολικά 2.270.000 μετανάστες έφυγαν από την Ευρώπη για την Αμερική και μόνο 210 Έλληνες μεταξύ αυτών.
Την επόμενη δεκαετία 1881-1890 στους συνολικά 4.730.000 μετανάστες από την Ευρώπη μόνο 2.300 ήταν Έλληνες. Την επόμενη δεκαετία 1891-1900 έφτασαν στην Αμερική 16.000 Έλληνες. Την δεκαετία 1901-1910 έφυγαν 167.500 ενώ την δεκαετία 1911-1920 184.000 Ο συνολικός πληθυσμός των Ελλήνων στις ΗΠΑ κατά το 1920 έφτασε τους 370.000
Το 1921 ψηφίστηκε νόμος στις ΗΠΑ που περιόριζε την είσοδο μεταναστών σε συγκεκριμένες αναλογίες για κάθε χώρα, δίνοντας στην Ελλάδα αριθμό 4.890 ετησίως. Ο νόμος ίσχυσε 3 χρόνια στα οποία έφτασαν στης ΗΠΑ 41.000 Έλληνες. Ο νόμος το 1924 άλλαξε προς το χειρότερο επιτρέποντας μόνο 100 Έλληνες ετησίως.
Έτσι την πενταετία 1925-1930 ήλθαν 730 αλλά και άλλοι 7.000 ως σύζυγοι και ανήλικα τέκνα. Ο νόμος αυτός άλλαξε γρήγορα και την δεκαετία 1930-1939 ήλθαν 3.000 και άλλοι 6.000 ως σύζυγοι και άγαμα τέκνα. Κατά την διάρκεια του Β” Παγκοσμίου Πολέμου δεν υπήρξε μετανάστευση. Μετά το τέλος αυτού, την διετία 1947-1949 έφτασαν 4.000.
H «χρυσή δεκαετία» του μεταναστευτικού πυρετού προς τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ήταν η δεκαετία 1906-1915, όπου από την Ελλάδα μετανάστευσαν προς τις HΠΑ 250.555 άτομα, δηλαδή το 65% περίπου των Ελλήνων μεταναστών προς τις υπερπόντιες χώρες κατά την περίοδο 1881-1920.
H εμπόλεμη κατάσταση, αλλά και οι πολιτικές εκτροπές και αvωμαλίες γίνονται πρόξενοι μεγάλων πληθυσμιακών μετακινήσεων για την εποχή.
Η φωτογραφία (απεικονίζονται Έλληνες μετανάστες στην οδό Bayard του Manhattan, οι οποίοι – εν έτει 1898 – έχουν νοικιάσει από ένα στρώμα με 5 cents έκαστος) προέρχεται από το ιστολόγιο: http://thearkanproject.com:
H συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων μεταναστών είναι στα πρώτα χρόνια άνδρες, αλλά με το πέρασμα του χρόνου η αναλογία των γυναικών αυξάνεται. Από νεώτερες μελέτες, σύμφωνα με επεξεργασμένα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος (EΣYE), προκύπτει ότι ενώ το 1896 στους 100 μετανάστες, 2,4 ήταν γυναίκες, το 1906 3,7 και το 1910 6,5, το 1914 η αναλογία θα φτάσει στις 12,4 γυναίκες και το 1924 στις 57,0.
Στην πλειοψηφία τους οι συμπατριώτες μας που μετανάστευαν στις υπερπόντιες χώρες, εκτός από τη σωματική ικανότητα, δε διέθεταν άλλο προσόν.
Έφταναν στον Πειραιά και αντίκριζαν για πρώτη φορά θάλασσα και βαπόρια. Ήταν αγράμματοι, λίγοι είχαν τελειώσει το Δημοτικό, στερημένοι άνθρωποι που δεν είχαν συνείδηση των δικαιωμάτων τους. Δηλαδή ήταν το κατάλληλο υλικό για εκμετάλλευση. Και βέβαια, η υποδοχή στις ΗΠΑ, θυμίζει πολύ τα νέα, «Ευρωπαϊκά ήθη και έθιμα».
Διαβάζουμε στο «Συναξάρι Ανδρέα Κορδοπάτη. Βιβλίο πρώτο: Αμερική«, του Θανάση Βαλτινού, περί «υποδοχής στα ξένα»:
Πλεύρισε το καράβι στο λιμάνι, το λιμάνι πατωμένο, το τελωνείο απάνω στα νερά.
Φαίνεται πως η Αυστροαμερικάνα έβγαζε πολλούς λαθραίους ελεύθερους να φεύγει ο καθένας για το δικό του μέρος, και οι άλλες εταιρείες παραπονέθηκαν.
Έτσι η αμερικάνικη κυβέρνηση έστειλε επιτροπή να επιθεωρήσει πάλι τους ανθρώπους.
Ήρθε ο γιατρός κι άρχισε να εξετάζει έναν έναν.
Όποιος ήταν καλός του ’δινε μια κάρτα με μπλε μολύβι κι έγραφε απάνω οράιτ, αμερικάνικα. Όποιος δεν ήταν καλός του ’δινε σκαρτ με κόκκινο.
Καθένας που πέρναγε με μπλε πήγαινε στην επιτροπή, έδινε το χαρτί, το διάβαζαν καλά, τον έδιωχναν.
Τους άλλους τούς έβαζαν κάτω στο αμπάρι. Έφτασε η σειρά της παρέας μου, άρχισαν από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο που ήμουνα εγώ. Μου ’δωσε κόκκινο ο γιατρός, των άλλων μπλε.
Πάει, γυρίζω πίσω, λέω.
Και οι σύντροφοί μου με κοίταζαν αμίλητοι. Γυρίζω, το σκαρτ είναι γύρισμα το οράιτ όχι.
Πέρασαν όλοι από την επιτροπή, τους έδιωξαν.
Φτάνω εγώ, με παίρνουν με κατεβάζουν κάτω. Πρόλαβα φώναξα του αδερφού μου, είχε είκοσι δολάρια απάνω του. Του είπα να μου αφήσει τα μισά, θα τα χρειαζόμουν.
Κόντευε βράδυ, ο ήλιος έπεφτε.
Του λέω, αν είσαι ακόμα το πρωί εδώ, έλα να ιδωθούμε και φέρε τίποτα καλά.
Δεν ήρθε. Κι έμεινα μαζί με τους άλλους.
[…]Την επαύριο ήρθε πάλι η επιτροπή, μας ξανακοίταξαν, μας έκριναν δεύτερη φορά σκάρτους. Σε τρεις μέρες καινούργια επιτροπή, ανώτερη. Έβαλαν μπροστά και μας εξέταζαν από την αρχή. Μας όρκισαν ότι ποτέ η κυβέρνηση δεν επιτρέπει σε αρρώστους, κλέφτες και εγκληματίες να πατήσουν αμερικάνικο έδαφος.
Τότε πήραμε απόφαση ότι μας γυρίζουν πίσω.
Κακό μού ήρθε να φτάσω στο χείλος της Αμερικής και μονάχα ως εκεί.
Μ’ έκλεισαν στο μπουντρούμι με τους εξήντα άλλους, διάφορες φυλές. Ήσαν και Εβραίοι ανάμεσά μας. Ένας απ’ αυτούς, κάθε που μας έφερναν νερό βούταγε να παίρνει πρώτος. Μια δυο, την τρίτη κάποιος είχε ένα σουγιά της φυλακής, του κόβει μια στα λαγαρά, ήρθε τούμπα.
Και για να μιλήσουμε με επίσημα στοιχεία μέσα από ιστορικές καταγραφές και ντοκουμέντα, ζητήσαμε την άδεια του Χρήστου Τσαντή να επικαλεστούμε πρόσφατη έρευνά του για το δουλεμπόριο με θύματα Έλληνες, στις αρχές του 20ου αιώνα, που θυμίζει σε μεγάλο βαθμό το τί γίνεται σήμερα.
Το άρθρο του συγγραφέα Χρήστου Τσαντή, όπως δημοσιεύθηκε στο προσωπικό του ιστολόγιο:
Ομολογώ ότι μπροστά στο θέαμα των διερχόμενων (μεταναστών) Ελλήνων η συνείδησή μου εξανίσταται. Οι μετανάστες, στους οποίους κάποιοι υπόσχονται τον επίγειο παράδεισο, παύουν να θεωρούνται ανθρώπινα όντα από τη στιγμή του απόπλου του ατμόπλοιου για Μασσαλία ή για άλλα ευρωπαϊκά λιμάνια. Ο μετανάστης μεταβάλλεται σε εμπόρευμα, σε είδος. Είναι θύματα των μεγάλων ατμοπλοϊκών εταιρειών. Υποθηκεύουν ή πουλάνε ό,τι κι αν έχουν, παραδίδοντας τα πάντα στους πράκτορες αυτών των εταιρειών.
Συγκλονίζει η έκθεση του Γενικού Πρόξενου της Ελλάδας στη Μασσαλία (1901-1902), για την κατάσταση των Ελλήνων μεταναστών, που μαζί με χιλιάδες Ιταλούς, Ιρλανδούς και άλλους Ευρωπαίους γεμίζανε τα πλοία για την Αμερική.
Όσες φορές απευθύνθηκα σε ατμοπλοϊκές εταιρείες για την προστασία Ελλήνων που δεν τους επέτρεψαν να αποβιβαστούν στην Αμερική, για διάφορους λόγους, οι πράκτορες αποποιούνται την επιστροφή των χρημάτων με επιχείρημα ότι αυτοί οι δυστυχείς υπέγραψαν συμφωνητικό προς του απόπλου από τον Πειραιά.
[…] Αυτή τη στιγμή που γράφω, μπροστά στο προξενικό κατάστημα βρίσκονται περί τους 800 μετανάστες που ζητούν τη συνδρομή μου για να φύγουν στις ΗΠΑ και άλλοι για να συλληφθούν αυτοί που τους αφαίρεσαν με απάτη τα χρήματά τους. Άλλοι ζητούν την παρέμβασή μου ώστε να εισαχθούν σε φρενοκομείο της πόλης ως ψυχικά πάσχοντες από τις κακουχίες και τις στερήσεις του διάπλου.
«Πόντισον!»
Τραγική η πορεία στη ξενιτιά των ΗΠΑ για τους μετανάστες από την Ελλάδα και από τις άλλες χώρες στις αρχές του 20 αιώνα. Πολλοί ήταν αυτοί που έχαναν τα λογικά τους κατά τον εικοσαήμερο διάπλου του Ατλαντικού και άλλοι που δεν άντεχαν τις κακουχίες της ζωής μακριά από την πατρίδα. Ακόμη πιο σκληρές όμως ήταν οι σκηνές που διαδραματίζονταν με τους ανθρώπους που έχαναν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Οι ναυτικοί κανονισμοί προέβλεπαν τη ρίψη του πτώματος στη θάλασσα μέσα σε ασφαλτωμένο φέρετρο για να μη γίνει ο νεκρός τροφή για τα ψάρια. Όμως τις πιο πολλές φορές ο πλοίαρχος, προκειμένου να αποφύγει δυσάρεστες καταστάσεις από τους συγγενείς, τους συνοδούς και τους υπόλοιπους μετανάστες, διέταζε το πλήρωμα να ρίξει τους νεκρούς στη θάλασσα μέσα στη νύχτα.
«Πόντισον!» έδινε τη διαταγή ο καπετάνιος και το πτώμα κυλούσε πάνω στο σανίδι, δεμένο με ένα βαρίδι στα πόδια κι έπεφτε στον ωκεανό μέσα στο πηχτό σκοτάδι. Το όνειρο του Νέου Κόσμου τελείωνε με την υπογραφή του καπετάνιου, του ιατρού του πλοίου και δύο ακόμα μαρτύρων σε μία ληξιαρχική πράξη θανάτου, ενώ τα πράγματα του νεκρού παραδίδονταν στην αρμόδια προξενική αρχή.
Ο μύθος του οικονομικού θαύματος
Όσοι κατάφερναν να φτάσουν στην ακτή, καταρρακωμένοι από τις κακουχίες, παραδίνονταν στο Αμερικανικό Γραφείο Μετανάστευσης, απ’ όπου πολλοί απορρίπτονταν και επέστρεφαν άπραγοι πίσω, αφού προηγουμένως είχαν παραδώσει το όποιο κομπόδεμά τους στους πράκτορες των ατμοπλοϊκών εταιρειών και σε άλλους εμπόρους ελπίδων.
Η ελληνική εφημερίδα της Νέας Υόρκης «Θερμοπύλες» έγραφε στις 10 Απριλίου του 1903:
Και μαρμάρινη καρδιά να έχει κάποιος θα συντριβεί βλέποντας πολλούς Έλληνες μετανάστες να αποπέμπονται και να βρίσκονται μέσα στην απόγνωση. Πολλοί υποθηκεύσανε τα κτήματά τους στην Ελλάδα για να πληρώσουν τα εισιτήρια. Άλλοι μόλις άκουσαν ότι δεν γίνονται δεκτοί (από το Αμερικανικό Γραφείο Μετανάστευσης) αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν πέφτοντας στη θάλασσα. Σε όλα τα πρόσωπα ήταν διακριτή η συντριβή της καρδιάς και η απόγνωση. 200 και πλέον Έλληνες μετανάστες αποπέμφθηκαν τους τελευταίους τρεις μήνες μεταξύ αυτών και γυναίκες που δεν βρέθηκαν οι διευθύνσεις των συγγενών τους στις ΗΠΑ. Τι θα απογίνουν τώρα αυτές οι γυναίκες επιστρέφοντας στη Γαλλία;
Ποιά τύχη περίμενε όμως όσους γινόντουσαν δεκτοί;
Σωματεμπόpιο παιδιών – Πλανόδιοι άνεργοι – Θύματα δουλεμπόρων
Η ελληνική εφημερίδα «Ατλαντίς» της Νέας Υόρκης καταγγέλλει, το Γενάρη του 1902, τη σωματεμποpία μικρών παιδιών από την Πελοπόννησο και από άλλες περιοχές της Ελλάδας, που στέλνονται στις ΗΠΑ και γυρνούν στους δρόμους κάνοντας ό,τι τους προστάξουν οι δουλέμποροι.
Άλλη εφημερίδα των Ελλήνων της Αμερικής, ο «Λοξίας» γράφει στις 18 Μάρτη του 1903:
Οι Έλληνες μετανάστες στην Αμερική βρίσκονται σε αθλιότατη κατάσταση, ακόμη χειρότερη κι από αυτή άλλων εθνικοτήτων, όπως για παράδειγμα οι Κινέζοι. Αποβιβαζόμενος στις ΗΠΑ ο Έλληνας μετανάστης ταλαιπωρημένος από την αφόρητη οικονομική καχεξία και χωρίς να μπορεί να βρει δουλειά, δίχως να γνωρίζει τη γλώσσα, γίνεται έρμαιο στα χέρια αυτών που τον παρέσυραν στο κυνήγι του αμερικανικού χρυσού! Γίνεται δούλος.
[…] Γίνεται πλανόδιος, στερείται της αναγκαίας τροφής, κοιμάται σε υπόγεια χωρίς στοιχειώδη θέρμανση και υγιεινή, γυρνά στους δρόμους με χειράμαξες πουλώντας φρούτα, τον ξυλοφορτώνουν οι κλητήρες, παραμένει υπό αφόρητος ψύχος και υπό αφόρητη ζέστη, περιορίζει στο ελάχιστο τον νυχτερινό ύπνο, γυρίζει ρακένδυτος και ρυπαρός.Αλληλοϋβρίζονται και συλλαμβάνονται καθημερινά. Οδηγούνται στα κρατητήρια ως παραβάτες των αστυνομικών διατάξεων. Γίνονται αντικείμενο (ρατσιστικών) επιθέσεων. Παλεύουν να εξοικονομήσουν ελάχιστα για να ζήσουν καταστρέφοντας την ίδια τους τη ζωή, αφού οι πιο πολλοί γίνονται φθισικοί.
Άλλοι Έλληνες μετανάστες βρήκαν δουλειά στα εργασιακά κάτεργα των σιδηροδρομικών σταθμών, οι οποίοι όμως για να ανταγωνιστούν τους υπόλοιπους μετανάστες εργάτες, έριξαν πολύ χαμηλά τις αμοιβές τους με συνέπεια να μην μπορούν να καλύψουν τις στοιχειώδες ανάγκες τους αλλά και να μπαίνουν στο στόχαστρο των υπόλοιπων εργαζομένων ως υπεύθυνοι για την καθίζηση της αξίας του μεροκάματου. Τα ατυχήματα που κοστίζουν τη ζωή πολλών Ελλήνων και άλλων μεταναστών, καθώς και η πτώση της τιμής του μεροκάματου οδηγούν πολλούς από αυτούς να εγκαταλείπουν τους σιδηροδρόμους.
Το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στο Σικάγο
Ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο της εποχής μας δίνει η περιγραφή από ένα έγγραφο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στο Σικάγο στις 11 Απριλίου του 1901:
Οι περισσότεροι νέοι μετανάστες αυτό το χρόνο ήρθαν εδώ για να βρουν δουλειά στους σιδηροδρόμους. Μέχρι σήμερα όμως λιγότεροι από 200 βρήκαν εργασία. Οι πιο πολλοί αναγκάστηκαν να δουλέψουν σε ανθρακωρυχεία, έπειτα όμως από δυστυχήματα που συνέβησαν εγκατέλειψαν την εργασία τους. Ήδη 1500 περίπου περιπλανώνται άνεργοι στους δρόμους του Σικάγο. Μεταμελημένοι για την άφιξή τους στην Αμερική, εξαντλημένοι και χωρίς να διαθέτουν πλέον καθόλου χρήματα, στερούνται τα προς το ζην.
Το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη
Χαρακτηριστικά, για την κατάσταση που βιώναν οι Έλληνες στην Αμερική, είναι τα αποσπάσματα από τα έγγραφα που αντάλλαξαν ο Δ. Μποτασης, Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη και ο υπουργός των εσωτερικών Γ. Θεοτόκης, τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 1901.
Κύριε Υπουργέ, το ρεύμα των Ελλήνων μεταναστών παραμένει ισχυρό. Από τις επίσημες στατιστικές του Γραφείου περί των εργασιακών, της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, φαίνεται ότι αποβιβάσθηκαν στο λιμάνι της από την Ελλάδα, κατά τους μήνες Οκτώβριο, Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 1900, 1267 Έλληνες μετανάστες, ενώ στους τρεις αντίστοιχους μήνες του 1899 είχαν αποβιβασθεί 667. Με λύπη μου παρατηρώ την αύξηση αυτή των μεταναστών από την Ελλάδα.
[…] Απέχω από το να εξετάσω το ζήτημα από οικονομική άποψη ή να εκφράσω κρίσεις για το κατά πόσο ζημιώνεται η Ελλάδα από τη στέρηση τόσο πολλών εργατικών χεριών. Παρατηρώ μόνο ότι οι μετανάστες υποφέρουν τα πάνδεινα. Δεν γνωρίζουν χειρωνακτικό επάγγελμα αλλά ούτε και τη γλώσσα. Τα 9/10 των μεταναστών προέρχονται από τις αγροτικές περιοχές του Βασιλείου της Ελλάδας.Δεν βρίσκουν μεροκάματο γιατί είναι εκτεθειμένοι στον ανταγωνισμό των Ιρλανδών, που είναι περισσότεροι και ξέρουν τη γλώσσα, οπότε δεν τους μένει άλλο επάγγελμα να κάνουν. Γίνονται πλανόδιοι πουλώντας φρούτα περιφερόμενοι στους δρόμους με χειράμαξες και υποφέρουν μύριες διώξεις και καταπιέσεις από την τοπική αστυνομία, για παρακώλυση συγκοινωνιών. Επίσης έχουν να υποστούν τον συναγωνισμό των Ιταλών που είναι περισσότεροι. Υπολογίζω ότι υπάρχουν 1500 Έλληνες πλανόδιοι στη Νέα Υόρκη.
[…] Ζουν υπό αυστηρές οικονομίες στην τροφή και την κατοικία. Τα ενοίκια είναι πολύ ακριβά κι έτσι στοιβάζονται οχτώ με δέκα άτομα σε δωμάτια γεμάτα υγρασία. Πολλοί μάλιστα γίνονται φθισικοί, ένεκα του φριχτού κλίματος της Νέας Υόρκης κατά τους χειμερινούς μήνες.[…] Δύο ή τρεις φορές έγινε προσπάθεια να επιβληθούν περιοριστικοί όροι για τη μετανάστευση αλλά ως τώρα δεν έχουν ψηφιστεί.[…] Η ελάχιστη σωματική βλάβη, η απλή υπόνοια ότι ο μετανάστης έφτασε προσκληθείς εκ προκαταβολής εντεύθεν, όπως εργασθεί επί πληρωμή, αρκεί για να αρνηθεί την αποβίβασή του το Γραφείο Μεταναστεύσεων και να υποχρεώσει την ατμοπλοϊκή εταιρεία να τον επαναφέρει στο λιμάνι απ’ όπου τον παρέλαβε.
Η Εγκύκλιος του ελληνικού Υπουργείο Εσωτερικών για τη μετανάστευση
Αυτά έγραφε ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη στις 17 Μαρτίου του 1901. Ένα μήνα αργότερα, στις 19 Απριλίου του 1901, του απαντούσε με έγγραφό του ο Γ. Θεοτόκης, υπουργός εσωτερικών της ελληνικής κυβέρνησης. Τα δύο έγγραφα δημοσιεύτηκαν και εστάλησαν στους Νομάρχες του κράτους.
Προς τους κ. κ. Νομάρχες,
Σας ανακοινώνουμε δύο εκθέσεις των προξένων της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ και στο Λίβερπουλ της Αγγλίας οι οποίες περιγράφουν τις στερήσεις και τις κακουχίες τις οποίες βιώνουν οι ομοεθνείς μας, όσοι βαυκαλιζόμενοι υπό απατηλών ελπίδων και σφαλερών υπολογισμών εγκαταλείπουν το πάτριο έδαφος και μεταναστεύουν στην Αμερική αναζητώντας μια καλύτερη τύχη.
Τις εκθέσεις των ανωτέρω προξένων περί της λυπηρότατης κατάστασης των μεταναστών επικυρώνουν οι πληροφορίες που έχουμε και από άλλες προξενικές αρχές της Ελλάδας, ιδίως δε του εν Σικάγο Γενικού Πρόξενου, ο οποίος ανέφερε με τηλεγράφημά του προς το Υπουργείο Εξωτερικών ότι περιπλανώνται εκεί άνεργοι περί τους 1000 μετανάστες (Έλληνες) άνευ χρημάτων και σε απελπιστική κατάσταση.
Η κατάσταση αυτή των μεταναστών ελπίζουμε να πείσει όσους εγκαταλείπουν την πατρική εστία, τους οικείους και των φτωχικό αλλά έντιμο εν τη πατρίδα βίο ότι, εάν ευάριθμοι εκ των μεταναστών κατορθώνουν μετά από πολυετείς εξευτελισμούς και ταλαιπωρίες να βελτιώσουν την υλική τους κατάσταση στην Αμερική, οι περισσότεροι καταστρέφονται εκπατριζόμενοι.
Την εγκύκλιο αυτή παρακαλούμε να την αποστείλετε σε ικανά αντίτυπα στους Δημάρχους και στους Αστυνόμους της δικαιοδοσίας σας διατάσσοντας την ανάγνωσή τους στις εκκλησίες επί τρεις συνεχόμενες Κυριακές.
Αθήνα – 19 Απριλίου 1901.
Ο Υπουργός Γ. Ν. Θεοτόκης.
Κ. Α. Βαμπάς.
Μόνο από την 1 Ιανουαρίου μέχρι την 30η Μαρτίου του 1903 αναχώρησαν από τον Πειραιά 9.950 μετανάστες. 10.000 Έλληνες πήραν το δρόμο της ξενιτιάς μέσα σε τρεις μόλις μήνες, σε μία περίοδο που ο συνολικός πληθυσμός της χώρας δεν ξεπερνούσε τους 2.700.000 κατοίκους.
Ας λειτουργήσουν αυτά τα κρατικά έγγραφα και τα στοιχεία ως καμπάνα υπενθύμισης για όσους ξεχνούν το παρελθόν αυτού του τόπου και την ιστορία του.
Ένας λαός που τραγούδησε: «Την ξενιτειά, τη γυμνωσιά, την πίκρα, την αγάπη… τα τέσσερα τα ζύγισα, βαρύτερα είν’ τα ξένα«, μπορεί να καταλάβει τι πάει να πει προσφυγιά, τι σημαίνει μετανάστευση.
Aς ντραπούν, ας αισχυνθούν κάποιοι άφρονες ΄Ελληνες, απάνθρωποι, άγριοι λύκοι,που θα θέλουν να κατασπαράξουν και να πιουν το άιμα αθώων ,ανυπεράσπιτων μεταναστών και προσφύγων. “Βοά το αίμα” των παππούδων τους. Δεν είναι που δεν έχουν μυαλό, στοιχειώδη λογική. Στερούντια σεβασμού και αισχύνης.