H ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΑΔΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΩΝ ΑΝΕΠΗΡΕΑΣΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Δικαιοσύνης δίνει 4  πυλώνες, ως βασικές αρχές    που ισχύουν για όλη την υφήλιο και χαρακτηρίζουν το Κράτος Δικαίου .Οι αρχές αυτές συνοπτικά είναι οι ακόλουθες:

  1. Η κυβέρνηση και οι κρατικοί αξιωματούχοι είναι υπόλογοι για τις πράξεις τους.
  2. Οι Νόμοι προστατεύουν  πρωτίστως τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
  3. Οι νόμοι θεσπίζονται και επιβάλλονται  με δικαιοσύνη και αποτελεσματικότητα.
  4. Τα στελέχη της δικαιοσύνης είναι ηθικά και ανεξάρτητα.  Η δικαιοσύνη  αποδίδεται έγκαιρα και χωρίς διακρίσεις.

 

 

Αν δούμε σήμερα την Ελλάδα ως κράτος και ο πιο αδαής, ακόμα και ο  ανεπηρέαστος από κομματικό πάθος   ψηφοφόρος  της παρούσας κυβέρνησης, αντιλαμβάνεται  εύκολα πως κανένα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά δεν αναγνωρίζονται στο ελληνικό κράτος αυτή την ώρα.  Συγκεκριμένα:

 

1.”Η κυβέρνηση και οι κρατικοί αξιωματούχοι είναι υπόλογοι για τις πράξεις τους”.

Μάλλον θυμηδία και οργή θα μπορούσε να προκαλέσει η  διαβεβαίωση συμμόρφωσης   της  κυβέρνησης  στη  οικουμενική αυτή  αρχή,  για να  υποστηρίξει πως υπηρετεί το κράτος δικαίου.  Θα χρειαζόταν μια απέραντη λίστα αναγραφείς των πράξεων εκείνων, πρωθυπουργού και υπουργών ,που τους καθιστούν  και υπόλογους  και υπόδικους για σωρεία  αντισυνταγματικών και παράνομων τέτοιων πράξεων.

Είναι αυτές  οι  κυβερνητικές ενέργειες στις οποίες αναφερόμαστε εδώ καθημερινά και επικριτικά , κάποτε μάλιστα και με την ανάλογη  των επιπτώσεών τους   σφοδρότητα. Η προκλητικότητα των μελών αυτής της κυβέρνησης είναι πρωτοφανής.   Δεν υπάρχει στην κυριολεξία  δυνατότητα να  ξεχωρίσει κανείς μια  κυβερνητική απόφαση που θα μπορούσε να αποτελέσει, έστω και ένα μικρό δείγμα  υπευθυνότητας,  αμεροληψίας και “αφιλοκέρδειας”   του πρωθυπουργού και των υπουργών του. ΄Ολα γίνονται στο όνομα του κομματικού και του ατομικού τους συμφέροντος.

Αν ξεχωρίσεις ένα μέρος από τέτοιες ενέργειες που παραβαίνουν τον βασικό, οικουμενικό αυτό  κανόνα, για   να υπάρχει κράτος δικαίου, αν για παράδειγμα αναφέραμε  τις πρόσφατες αγορές  φρεγατών και μαχητικών αεροσκαφών, έναντι δισεκατομμυρίων ευρώ και μάλιστα εν μέσω της  δεινής αυτής  οικονομικής  κρίσης, με μοναδικό σκοπό την είσπραξη τεράστιων ποσών ως μίζα  από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ,θα  φαινόταν  πως  όσες έμειναν εκτός αναφοράς , είναι ήσσονος σημασίας και  λιγότερης  βαρύτητας. ΄Ομως,  δεν υπάρχουν τέτοιες, αφού  η διαφθορά, η κερδοσκοπία, ο καιροσκοπισμός,  η παρανομία, η βαρβαρότητα και η αναλγησία στις περισσότερες κυβερνητικές ενέργειες, είναι ο κανόνας   και σχεδόν  πρωτοφανείς  στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου  εδώ και πολλές δεκαετίες.

Το χειρότερο όλων είναι τούτο.  Ζούμε σε  μοναδική ,ιστορική διαστροφή και μετάλλαξη της αλήθειας σε ψεύδος με τη γνωστή γκεμπελική μέθοδο. Προκλητικά κυβερνητικά  φερέφωνα της παραπληροφόρησης,  καλοταϊσμένα και μάλιστα με …χρυσά κουτάλια,  διεφθαρμένοι υπουργοί και κρατικοί  αξιωματούχοι  που  βάζουν υπογραφές σε αποφάσεις    κατάπτυστες, ως  παράνομες και αντισυνταγματικές, παρουσιάζουν αυτά ακριβώς τα εγκλήματα,    ως έργο… δημοκρατίας, σεβασμού στο  Σύνταγμα και πολιτικής -κοινωνικής  υπευθυνότητας!  Με αυτή τη μέθοδο, οι έννοιες πλέον    των λέξεων, όπως και και οι περισσότερες από τις αρχές και τις αξίες  σε αυτό τον τόπο,  έχουν υποστεί  πρωτοφανή κακοποίηση και ξεδιάντροπο βιασμό. Η χώρα βρίσκεται  σε πρωτοφανή,   ηθική κρίση, που όμοια δεν παρατηρήθηκε στο παρελθόν.

Η ίδια Ιστορία, που έχει τη δυνατότητα σύγκρισης συμπεριφορών κυβερνήσεων στις διάφορες χρονικές περιόδους, αδυνατεί να δεχτεί πως υπάρχει άλλη   κυβέρνηση,  τουλάχιστον μετά τη Μεταπολίτευση, σαν αυτή του  Κυριάκου Μητσοτάκη που  επέδραμε ως   στρατός κατάκτησης   και ισοπέδωσε κάθε έννοια  και αρχή  εντιμότητας, πολιτικής και κοινωνικής ευαισθησίας και   διαφάνειας. Αρκεί μια ματιά, ακόμα  και πρόχειρη στις σελίδες της Ιστορικής μας εδώ Δημοσιογραφίας,  για να έχει ένα κατάλογο με εκατοντάδες τέτοιες πράξεις και αποφάσεις  για τις οποίες η κυβέρνηση, αν είχε έστω κει ίχνος πολιτικής ευαισθησίας , θα είχε απολογηθεί και ταυτόχρονα παραιτηθεί.

 

2.”Οι Νόμοι προστατεύουν  πρωτίστως τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα”

Αν υπάρχει μια χώρα στην Ευρώπη  που  πορεύεται αυτή την ώρα,  χωρίς έστω  και στοιχειώδη πολιτικό-συνταγματικό  πολιτισμό, είναι η Ελλάδα. Θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται  καθημερινά και  προκλητικά από μια κυβέρνηση που έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας δικτατορίας.

Να υπενθυμίσουμε μόνο τα δυο συνταγματικά πραξικοπήματα  της απαγόρευσης κυκλοφορίας με πρόσχημα την πανδημία,  που  επιβλήθηκαν, επειδή ακριβώς η κυβέρνηση διαχειρίστηκε την κρίση με ανευθυνότητα, επιπολαιότητα και καιροσκοπισμό.

Πεθαίνουν  σήμερα σωρηδόν άνθρωποι, μόνο και μόνο γιατί   υπήρξε  χείριστη  διαχείριση της πανδημίας σε αυτονόητα  μέτρα. Από την έλλειψη ενημέρωσης στις πρώτες ημέρες,   την ανυπαρξία ακόμα και μάσκας στην αγορά επί μήνες, το αυθαίρετο  άνοιγμα των συνόρων ,την παντελή έλλειψη μέσων ανίχνευσης του ιού ,τουλάχιστον στις εισόδους της χώρας,  , δεκάδες άλλες τέτοιες  παραλείψεις, προκάλεσαν  σήμερα τον όλεθρο  και την φυλάκιση  ενός ολόκληρο λαού από μια κυβέρνηση  που είναι ικανή, ακόμα και τανκς να κατεβάσει για να επιβάλει  την τάξη,  όπως την αντιλαμβάνονται ο Μητσοτάκης, ο Χρυσοχοϊδης, ο  Γεωργιάδης  και ο Μπογδάνος.  Δεν  ξανάγιναν τέτοια πράγματα σε αυτή τη χώρα.

 

3. “Οι νόμοι θεσπίζονται και επιβάλλονται  με δικαιοσύνη και αποτελεσματικότητα”

Αν πέρασε  “νόμους και διατάξεις”  η κυβερνητική  ομάδα,   που κυβερνά αυτή τη στιγμή τη χώρα  με χαρακτηριστικά  μαφιόζικης συμμορίας,  ήταν  ή για να εξυπηρετήσει δικά της κομματικά ,αλλά και προσωπικά, ιδιοτελή  συμφέροντα ή για να ικανοποιήσει ανομολόγητα συμφέροντα χορηγών  της ,ανθρώπων του κεφαλαίου, που περίμεναν πώς και πώς το μεγάλο “τραπέζι” που τους έστρωσε η  εγκληματική αυτή συμμορία.

Να θυμηθούμε  μόνο τον περίφημο “πτωχευτικό κώδικα”  με τον οποίο ο γιος του πλέον  διεφθαρμένου πολιτικού  της Ελλάδας, αλλά και ο ίδιος ταυτισμένος με τον πατέρα του, με τα 32 διαμερίσματα,  παράδωσε το “κεραμίδι  του  φτωχού” στους τραπεζίτες. Λες και ήταν  υπεύθυνος ο δανειολήπτης το 2005, που πήρε δάνειο και έβαλε προσημείωση  το σπίτι του , επειδή έδειξε εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία του κράτος  πως θα τηρούσε τις υποχρεώσεις  του για ομαλή πορεία και σταθερότητα και ανάπτυξη της οικονομίας. Αντί γι αυτό,  η χώρα,  με ευθύνη του Κ. Καραμανλή, χρεοκόπησε , το κράτος φτωχοποίησε το δανειολήπτη, τον εξαπάτησε  κι αντί  να τον αποζημιώσει για την ψυχική οδύνη που το προξένησε,  όχι μόνο  αρνείται να του διαγράψει το χρέος, αλλά του  παίρνει και  το σπίτι,  γιατί αδυνατεί  να καταβάλει  τη δόση που του στέρησε το ίδιο το κράτος από τη σύνταξή  του. Τη σύνταξη αυτή ακριβώς, που  όφειλε  να του την εξασφαλίσει ακέραιη και εφ όρου ζωής.

4. “Τα στελέχη της δικαιοσύνης είναι ηθικά και ανεξάρτητα.  Η δικαιοσύνη  αποδίδεται έγκαιρα και χωρίς διακρίσεις”.

Εδώ… τα σπάει το ελληνικό κράτος με το θεσμό της δικαιοσύνης που διαθέτει. Χρόνια τώρα, όχι μόνο σήμερα.  Από την εποχή των δικαστών που καταδίκασαν σε θάνατο τον Κολοκοτρώνη κατ΄ εντολή της εξουσίας. Από  τότε  δεν άλλαξαν και πολλά.

Και η κακοδαιμονία  του ελληνικού κράτους (ανέκαθεν) οφείλεται σε μεγάλο μέρος στην ανυπαρξία ανεξάρτητης δικαιοσύνης και ηθικών  δικαστών, όπως ορίζει η τέταρτη αρχή του κράτους δικαίου. Μια δικαιοσύνη εξαρτημένη από τις κυβερνήσεις, διαπλεκόμενη, διεφθαρμένη.

Να αναφέρουμε ενδεικτικά παραδείγματα :  Πρόεδρος στην κυβέρνησης των συνταγματαρχών  στο πραξικόπημα του 1967, διορίστηκε ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου (Κ. Κόλλιας)!  Ο Κων. Μητσοτάκη  και οι συνέταιροί του στην Αριστερά , επιστράτευσαν  τον επίσης πρόεδρο του Αρείου Πάγου (Β. Κόκκινος),  για να (μη)  δικάσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου στο σκάνδαλο  Κοσκωτά.   Οι δικαστές με πρόεδρο του  Μισθοδικείου πάλι τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου (Ρ. Κεδίκογλου ) αποφάσισαν να  εισπράξουν  εκατομμύρια  από τάχα μου αναδρομικά, που τα σήκωσαν εσπευσμένα , για να προφτάσουν  να τα μοιραστούν πριν  τη χρεοκοπία της χώρας!  Σήμερα ,τέλος, ουδείς γνωρίζει  ποια είναι και τι κάνει η πρόεδρος  του Αρείου Πάγου, που (δι)όρισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μπροστά της διαπράττονται καθημερινά  ένα σωρό  κυβερνητικά  εγκλήματα και η ίδια είναι ανύπαρκτη, σαν να ζει σε άλλο πλανήτη.

Με τέτοιους δικαστές πώς η χώρα να μη υποφέρει από διαφθορά, απάτη, διαπλοκή, νεποτισμός και ατιμωρησία;   Σε ποιο κράτος του κόσμου,  έστω στοιχειωδώς δικαίου,   κλέφτες σαν τους π.  πρωθυπουργούς και τους υπουργούς στο σκάνδαλο  Νovartis,  όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν, αλλά  έστησαν μηχανισμούς  ,μέσω διαπλεκόμενων στελεχών  της Δικαιοσύνης (Ράικου, Αγγελής, Σαλάτας κ.α) να στείλουν  φυλακή  τους κατηγόρους,  εκείνους που αποκάλυψαν το έγκλημά τους;  Ο Ανδρέας Λοβέρδος, να επισημάνουμε, που  έπρεπε σήμερα να είναι στο “κελί 32”, αποκαλύπτει με θράσος  πως  σκόπευε να… πλακώσει στις μπουνιές τον τότε πρωθυπουργό της χώρας, για να το παίξει φυσικά οργισμένος, ως… αδικημένος!  Ο απόλυτος εξευτελισμός  της έννοιας του  κράτους!

΄Οσο για την ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης, πέρα από άδικη, ακολουθεί  και με πορεία χελώνας.  Αρκεί να θυμίσουμε πως ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα,  σκότωσε το παλικάρι το 2013 και καταδικάστηκε με το ζόρι, μόλις …χθες.  Φρίκη!

 

Αντί κράτους Δικαίου, έχουμε σήμερα κοινοβουλευτική  δικτατορία. Κι αντί, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις  και καθεστώτα  να υπάρχει αντίσταση, δράση, αγώνας, η χώρα διαθέτει  μια αξιωματική αντιπολίτευση που δε σιωπά, απλώς ,αλλά  “βάζει πλάτη” κιόλας  να ξελασπώσει την κυβέρνηση.

Δυο μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα:  α. Συναίνεσε στο πρώτο συνταγματικό πραξικόπημα του  Lockdown  και ευλογούσε  τα μέτρα τότε της κυβέρνησης στη διαχείριση  πανδημίας. β. ΄Οχι μόνο δεν έβγαλε τσιμουδιά για τις μίζες  από τα εξοπλιστικά  του  διεφθαρμένου  πρωθυπουργού, αλλά  ο ΣΥΡΙΖΑ και οι φυλλάδες του, το πήγαν ακόμα πιο πέρα  σε εθνικισμό και πατριωτοσύνη.

Από τέτοια Αντιπολίτευση δεν υπάρχει ελπίδα. Αύριο θα γίνουν κυβέρνηση, επειδή δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Είναι το μη χείρον.  Κι επειδή το ξέρουν, κρατάνε πισινή, δε χαλάνε τη μόστρα, για να μην δώσουν το κακό παράδειγμα και τους κάνουν τα ίδια ,  όταν  θα είναι τούτοι  εξουσία.  Τόσο ανήθικος  ο…αριστερός ΣΥΡΙΖΑ.

Αντί να έχουν κατεβάσει χιλιάδες κόσμο στους δρόμους, ήδη από την πρώτη ημέρα που ούτε μάσκα δεν μπορούσες να βρεις στα φαρμακεία το πρώτο και ουσιαστικό μέτρο για τη αντιμετώπιση του ιού,  αντί από  εκείνη τη στιγμή  να να καταλύσουν αυτό το κράτος  της βαρβαρότητας, της διαφθοράς και της μαφίας , “υποκλινόμενοι  υμίν αυτοίς” ο   Αλέξης και Κούλης, χαριεντίζονταν από τότε   σε ένα ανήθικο θέατρο στη Βουλή σαν στη χώρα να υπάρχει, μεν, κράτος δικαίου ,αλλά  απλώς δεν τηρούνται  πάντα κάποια προσχήματα. Κατά τα άλλα,  όλα βαίνουν ομαλώς.   Αφασία!

Αυτή την ανύπαρκτη αντιπολίτευση κάνει  σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ,   αντί να τα έχει κάνει όλα “γης Μαδιάμ”. Από τον περασμένο Μάρτη ήδη έπρεπε να υπάρχουν  στρατιές διαδηλωτών στους δρόμους,  τις πλατείες, χωρίς σταματημό και σε βάρδιες να διαδηλώνουν.  ΄Οπως  γινόταν  σχεδόν επί  δυο χρόνια στο Βουκουρέστι, με την προηγούμενη κυβέρνηση, που δεν υπήρχε ημέρα, ακόμα και με βροχή και χιονιά,  ο κόσμος  να μην  κατασκηνώνει  στην πλατεία   Βικτόριεϊ, απέναντι από το κυβερνητικό κτίριο με συνθήματα,  φωνές, πορείες,  ταραχή.

Τί άλλο περίμενε ο Αλέξης Τσίπρας για να κηρύξει “Ανένδοτο”;  Μέχρι “τανκς” παραλλαγής κατέβασαν στα Εξάρχεια, τα Σεπόλια, το Πολυτεχνείο,  κρυμμένα πίσω από τις ασπίδες   των σιδερόφρακτων.  Με χιλιάδες πια νεκρούς της πανδημίας,  με  νέες “αγορές αιώνα” για μίζες. Και τέλος, με επέλαση οικονομικής  κρίσης που όμοια δεν έχει ζήσει η χώρα.

 

Κι αν τώρα δεν έβγαλαν στους δρόμους τον κόσμο οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ και του ΚΚΕ, πότε και για ποιο λόγο  θα τον βγάλουν; Για αυξήσεις σε μισθούς  και μεροκάματα;  Είσαστε καλά εκεί στην Κουμουνδούρου και τον Περισσό; ΄Ετσι ασκείται  η σοβαρή, αγωνιστική και αποτελεσματική Αντιπολίτευση;

 

 

Σε επόμενες γενιές  στα   συνταγματικά συγγράμματα και στα πολιτικά τμήματα των σχολών,  θα φέρνουν ως παράδειγμα για να διευκρινίζουν εύκολα πιο δεν είναι κράτος δικαίου  και κοινωνικής  ευαισθησίας,  το σημερινό κοινοβουλευτικό καθεστώς της δικτατορίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και την ίδια ώρα, θα περιγράφουν σκωπτικά  τις αντιπολιτευτικές στρακαστρούκες  που αμόλαγε ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ , μπροστά σε αυτό τον καταιγισμό  “πραγματικών πυρών”  της κοινοβουλευτικής δικτατορίας, ενάντια στις θεμελιώδεις   αρχές του  Κράτους Δικαίου.

Αν με κάποιο όμοιο καθεστώς θα μπορούσε να συγκριθεί το ελληνικό σήμερα, είναι εκείνο της Ρωσίας, της Κίνας και της Ουγγαρίας. ΄Ολοι οι θεσμοί, με προεξάρχοντα   αυτόν του Τύπου, βρίσκονται τούτη την ώρα σε μια πρωτοφανή για ιστορική διαπίστωση,  συναλλαγή, αλληλοεπίδραση, διαφθορά και ατιμία. Σε πλήρη κρίση και αποσύνθεση.

Μια σελίδα της Ιστορίας  “κατάμαυρη”.  Κυρίως,  ντροπιαστική για μια χώρα, που σεμνύνεται πως σε αυτή γεννήθηκε η ΄Αμεση Δημοκρατία!