Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ
ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΣ ΤΟΥ , Ο ΓΚΕΜΠΕΛΙΣΜΟΣ.
*****
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΜΙΑ ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΑΦΙΑ-ΑΛΗΤΕΙΑ !
__________________________________
“Πέτρος Φιλιππίδης: Γιατί προφυλακίστηκε -«Θα μπορούσε να επαναλάβει τα ίδια αδικήματα»”!
Τηρουμένων των αναλογιών και των…περιστατικών στην υπόθεση Φιλιππίδη θα μπορούσε να την παρομοιάσει σαν το φόνο για “ξεκαθάρισμα λογαριασμών”. Τύποι του υπόκοσμου οι πρωταγωνιστές. Ο ένας νεκρός από το χέρι άλλων με αιτίες σκοτεινές συναλλαγές και νταλαβέρια. Τη φράση “ξεκαθάρισμα λογαριασμών”, τη χρησιμοποιεί συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις η αστυνομία και λύνει πολλά προβλήματα…έρευνας στις αρχές, αφού καλύπτει μια ευρύτατη γκάμα εγκλημάτων και παρανομιών στις οποίες εμπλέκονται θύμα και θύτης ,αλλά δεν είναι απαραίτητο να διερευνηθούν.
Εδώ, ο προφυλακισθείς κατηγορούμενος είναι ηθοποιός. Οι κυρίες επίσης που τον κατηγορούν , ανήκουν στο ίδιο συνάφι. Με ρεαλιστικές κουβέντες άπαντες, κατηγορούμενος και κατήγοροι, υπηρετούν την κολοσσιαία βιομηχανία του θεάματος, που στην εποχή μας είναι μια από τις πλέον κερδοφόρες .
Σύνηθες, αν όχι αποκλειστικό αντικείμενο και προϊόν αυτής της βιομηχανίας είναι ο σεξισμός. ΄Εργο θεατρικό ή κινηματογραφικό, στην πλειοψηφία τους, χωρίς αναπαράσταση συνουσίας και σεξουαλικών επιδόσεων, επί σκηνής ή στο φιλμ και μάλιστα τις περισσότερες φορές “σκληρών” , είναι καταδικασμένα σε αποτυχία. Παλιότερα, είχαμε υποστηρίξει εδώ πως το 70% ,ίσως και παραπάνω ,ειδικά των κινηματογραφικών ταινιών, είναι σκουπίδια.
Αν άκουγα πως ένα λυκειάρχης, ένας δικαστής κυνηγούσε στους διαδρόμους του σχολείου ή στις δικαστικές αίθουσες να “πηδήσει” μια καθηγήτρια, μια δικαστίνα, θα έφριττα. Και θα του “έβγαζα τα μάτια”, αν ήμουν κάπου εκεί και έβλεπα το περιστατικό ή ήταν γνωστός και φίλος. ΄Οχι πως δεν μπορεί να συμβεί κι αυτό, αλλά είναι η ακραία εξαίρεση, ακριβώς για τις ανάγκες της επιβεβαίωσης των κανόνων.
Στον…καλλιτεχνικό λεγόμενο χώρο, να την “πέφτουν” ο ένας στον άλλον, είναι το σύνηθες. ΄Αλλωστε, οι ίδιοι λένε πως “καλός ηθοποιός είναι εκείνος που ενσαρκώνει τα δρώμενα- επεισόδια της ζωής και σε εκείνα επί σκηνής ή οθόνης”.
Ο σεξισμός είναι το πρώτο και βασικό υλικό-προϊόν αυτής της βιομηχανίας. Κι ακόμα είναι τοις πάσι γνωστό πως υπάρχουν πολλοί, άντρες, γυναίκες, στον ίδιο χώρο , (συνήθως στις αρχές των βημάτων τους για καριέρα με ατού κυρίως τους σεξουαλικούς ” χυμούς” τους), που “φιλάνε κατουρημένες (και όχι μόνο) ποδιές”, για να πάρουν ένα ρολάκι!
“΄Εξεστι”, λοιπόν, “Κλαζομενίοις ασχημονείν”. Και …ηθοποιοίς προσφέρειν γην και ύδωρ για ρόλους, αναγνωρισιμότητα και γκλαμπουριά. Μια άποψη στηριγμένη στην παρατήρηση, αλλά και την σχεδόν καθολική πεποίθηση της κοινωνίας .
Γι αυτό και δε με εκπλήσσει με ό,τι έγινε μεταξύ του εν λόγω κατηγορουμένου και των κατηγόρων του. Αν φυσικά, τα πράγματα συνέβησαν, όπως η άλλη βιομηχανία με αποκλειστικό προϊόν “αίμα και σπέρμα”, διατυμπανίζει. Δεν έχω δικαίωμα, ιστορική αδεία , να καταδικάσω ούτε να αθωώσω κανέναν.
Καταδικάζω ,όμως, με το δικαίωμα της ιστορικής κρίσης, την όλη δικονομική “διαδικασία”. Αυτήν, ακριβώς, που δεν έλαβαν υπόψη τους οι προφυλακίσαντες τον κατηγορούμενο ηθοποιό. Κι αν θυμάμαι καλά από τα λίγα “νομικούλια” της σχολής στα θρανία της οποίας κάθισα, κατά το άρθρο 282 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας προσωρινή κράτηση μπορεί να διαταχθεί μόνο αν ο κατηγορούμενος:
- δεν έχει γνωστή διαμονή στη χώρα ή έχει κάνει προπαρασκευαστικές ενέργειες για να διευκολύνει τη φυγή του ή
- κατά το παρελθόν υπήρξε φυγόδικος ή κρίθηκε ένοχος για απόδραση κρατουμένου ή παραβίαση περιορισμών διαμονής ή
- είναι πολύ πιθανό, κατά αιτιολογημένη κρίση, αν αφεθεί ελεύθερος, να διαπράξει και άλλα εγκλήματα, όπως προκύπτει από ειδικά μνημονευόμενα περιστατικά της προηγούμενης ζωής του ή από τα συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης για την οποία κατηγορείται.
- Δε λέει πουθενά ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας πως προφυλακίζουμε κάποιον προς ικανοποίηση της κοινής γνώμης (η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, στην παρούσα περίπτωση, πέρα από έχοντες προσωπικό “διάφορο” ή τρικυμία εν τω κρανίω, είναι συντριπτικά αντίθετη με τέτοιες αποφάσεις).
Για ποιον απ ΄ αυτούς τους λόγους προφυλάκισαν τον ηθοποιό; Και πώς το τεκμηριώνουν, πέρα από το έωλο επιχείρημα της “δικαστικής συνείδησης” που άπειρες φορές ,γνωρίζει η Ιστορία, πως αυθαιρετεί; Είναι από αστείο, ως εντελώς ανυπόστατο, το σκεπτικό για επανάληψη από τον κατηγορούμενο ίδιων εγκλημάτων!
Αν περιμένεις (και όχι μόνο στο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό χώρο ) 20 και 30 χρόνια, όταν φτάνεις στα…50 σου , για να καταγγείλεις ένα βιασμό ή μια σεξουαλική παρενόχληση, που λες πως έλαβε χώρα, όταν ήσουν στα νιάτα σου, είσαι περισσότερο κατάπτυστος κι από τον ίδιο τον καταγγελλόμενο δράστη, αν όντως διέπραξε το “έγκλημα” της …προσβολής της σεξουαλικής- γενετήσιας αξιοπρέπειάς σου (η οποία, πάντως, ομού με τη σεξουαλική παρενόχληση, όπως έχουμε εδώ ήδη αναπτύξει, δεν αφορά τις περιπτώσεις συμπεριφοράς και παρουσίας ως “ξέκωλο ή κλαρινογαμπρός! Γιατί τέτοια εξαίρεση;).
Αν σιωπούσες, γιατί φοβόσουν μη χάσεις το ψωμί σου ή γιατί δε χρειαζόσουν ακόμα …μπότοξ για να είναι η “πέτσα” τεντωμένη ,αφού τότε, κατά τη λαϊκή έκφραση, “γαμούσες και έδερνες” , είσαι εντελώς ανήθικος. Περισσότερο κι από τον ίδιο το δράστη.
΄Εχω βιώσει στο πετσί μου αυτή την αισχρή δικαιολογία. ΄Οταν καταγγέλλαμε με το δολοφονημένο καθηγητή Τριάρχη τις υπουργίνες της Δεξιάς που κάλυπταν τα σκάνδαλα με τα κονδύλια της “Ομογένειας” , οι δεκάδες άλλοι συνάδελφοι στις χώρες εκείνες, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, όταν τους καλούσαμε να υπογράψουν κι αυτοί τις καταγγελίες μας, μια και γίνονταν όλα μπροστά στα μάτια τους, έλεγαν ακριβώς αυτό. “Θα χάσουμε το ψωμί μας”!
Λες και το δικό μας ψωμί ή η ζωή ήταν αμελητέα ως παρακατιανά. Το αποτέλεσμα γνωστό. Εμείς που “πάνω στη βράση” παλέψαμε να “κολλήσουμε το σίδερο” είμαστε, ο μεν Τριάρχης νεκρός κι εγώ υπό διωγμό και ταλαιπωρία για χρόνια. Οι δε δράστες του εγκλήματος …αόρατοι ως τώρα, μια και η Δικαιοσύνη έχει βάλει μαντήλι στα μάτια και βλέπει μόνο κατ΄ εξαίρεση και επιλογή. “Καληώρα” η παρούσα υπόθεση.
Οπότε, οι κυρίες στην εν λόγω καταγγελία δε με πείθουν. Και δε λέω σε καμιά περίπτωση πως δεν μπορεί να συνέβησαν, όσα καταμαρτυρούν στο συνάδελφό τους. Δύο, όμως, δεδομένα αποδυναμώνουν και θέτουν υπό αμφισβήτηση τις “αναχρονιστικές” κατηγορίες. Πρώτα ,όπως είπαμε, “έξεστι ηθοποιοίς ασχημονείν” . ΄Υστερα, είναι ανήθικη αυτή η πεπατημένη πλέον οδός της μπαγιάτικης κατηγορίας (και όχι όνο για σεξουαλικές παρενοχλήσεις) μετά από έναν… αιώνα! Και ακόμα χειρότερο να δικαιολογείς την ανηθικότητα της χρόνιας αποσιώπησης οποιουδήποτε εγκλήματος, γιατί θα… “κινδύνευε το ψωμί σου”!
Το me too δεν είναι, όπως έχουμε ξαναγράψει, παρά μια βιομηχανία καταγγελιών με σεξιστικές και συνήθως “πιπεράτες” παρεκτροπές “από τα παλιά” , κυρίως στη βιομηχανία θεάματος. Αιτίες της δημοσιοποίησης τέτοιων καταγγελιών, κατά κανόνα χρόνια μετά, είτε συνέβησαν είτε κατασκευάστηκαν, έχουν αιτίες συνήθως οικονομικές διεκδικήσεις-αποζημιώσεις, διαφήμιση, ανάδειξη, εκδίκηση και επαγγελματικές αντιζηλίες, απόγνωση από την ανικανότητα διαχείρισης της επίγνωσης του ηλικιακά ανεπιθύμητου σεξουαλικά.
Βεβαίως, ουδείς δικαιούται να κλείσει τα μάτια και στην άρρωστη σεξουαλική πείνα κάποιων αρσενικών, σπανιότερα γυναικών, που στους πρώτους , η φαλλοκρατική τους υπεροψία, εδράζεται στην πεποίθηση πως “οποία φρέσκια σάρκα κινείται , εκτελείται”! ΄Οσο για τη δεσποτική, βίαιη , επίσης ανδρική ,συνήθως, ενδοοικογενειακή συμπεριφορά, είναι σε πολλές περιπτώσεις υπαρκτή και οφείλεται και πάλι στη στρεβλή, κοινωνική διαδικασία ανάθεσης ρόλων ,αντρικών και γυναικείων. Σε καμία περίπτωση ,όμως, δεν έχει αιτία τη φυσική υπόσταση του αρσενικού φύλου εν γένει.
Ιδιαίτερα στους χώρους εργασίας , αιτία σημαντική σεξουαλικής παρενόχλησης είναι η “ισχύς” που διαθέτει ο θύτης απέναντι στο θύμα, αφού υπάρχει εργασιακή εξάρτηση με ό,τι σημαίνει μια δυσμενής κρίση προϊσταμένου για υφιστάμενο. Ειδικά στον καλλιτεχνικό χώρο, κατά κανόνα, η ανέλιξη και η καθιέρωση στο “στερέωμα”, εξαρτάται ουκ ολίγες φορές από προσφορές σε…είδος. “Ας πάει και το παλιάμπελο” . ΄Αντρες και γυναίκες ,συνήθως, τα δίνουν ΟΛΑ για ένα ρόλο , ακόμα και για ένα “κομμάτι ψωμί”.
Αυτός είναι επίσης και ο λόγος που δεν εκπλήσσουν τέτοιες καταγγελίες, επειδή ακριβώς, προέρχονται από ένα χώρο που έχει αναγάγει το σεξισμό σε επάγγελμα, σε κερδοφόρα επιχείρηση. Λογικό είναι, “όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα να τον τρων οι κότες”.
Πάντως ,εκείνο που έχει σημασία για την Ιστορία (και είναι ο λόγος που διατυπώνουμε κρίση επ΄ αυτού του ζητήματος ) και δεν την αφορούν οι συγκεκριμένες , ατομικές περιπτώσεις (ανήκουν στη δικαιοδοσία της δικαιοσύνης) ,είναι τούτο:
Το “κίνημα”(!) του me too δεν είναι σε καμιά περίπτωση κίνημα. Δεν έχει κανένα στοιχείο που να δικαιολογεί ένα τέτοιον χαρακτηρισμό. Είναι πέρα από μόρφωμα- κοινωνική εκτροπή και μια “επιχείρηση” κυρίως, όπως είπαμε στο χώρο της βιομηχανία θεάματος, τις περισσότερες φορές με ανήθικους στόχους και ποικιλία σκοπιμοτήτων .
Κι αυτό φαίνεται καθαρά από τον τρόπο που η συγκεκριμένη ομάδα που συγκροτεί το μόρφωμα, αναβιώνει τις παλιές εκείνες τερατώδεις παρεκτροπές των “κακών στιγμών” του παλιού φεμινιστικού κινήματος ,όταν υιοθετούσε φασιστικά συνθήματα σαν αυτό πως “καλός άντρας είναι ο νεκρός άντρας” Η γενίκευση στην οποία καταφεύγει και ο χαρακτηρισμός συλλήβδην του αρσενικού φύλου ΕΚ ΦΥΣΕΩΣ ως φαλλοκρατικού, χειριστικού και με εγκληματικές και διατροφικές καταβολές, είναι πεντακάθαρος φασισμός και φυσικά έμφυλος ρατσισμός. Και δεν είναι μόνο οι άντρες που δεν αποδέχονται τέτοιες ακρότητες στα συνθήματα αυτής της μειοψηφίας, αλλά η πλειοψηφία και μάλιστα συντριπτικά, των γυναικών.
Η εγκληματικότητα δεν έχει να κάνει με φύλα. Κι αν μια μικρή, συγκριτικά με τον παγκόσμιο ανδρικό πληθυσμό, ομάδα συμπεριφέρεται φαλλοκρατικά ή βίαια, δεν αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία των ανδρών που είναι παιδιά μανάδων , αδερφοί, πατεράδες κοριτσιών. Και φυσικά σύντροφοι με όλη τη σημασία της λέξης, γυναικών συντρόφων .
Οι περιθωριακές αυτές υπάρξεις, που συνεργάζονται με τις κερδοσκοπικές μαφίες στο μόρφωμα του me too, αν θέλετε, βρείτε και “πετροβολήστε” αυτούς τους βίαιους άντρες. Εμάς, τους πολλούς, ούτε μας αφορά, ούτε σας επιτρέπουμε να μας εξισώνετε με δαύτους. ΄Οπως ,ακριβώς ένας σώφρων άντρας, δεν εξισώνει τη συνηθέστατη ιστορικά και με πολλούς τρόπους παιδοκτονία από μανάδες, ως εκ φύσεως χαρακτηριστικό του γυναικείου φύλου.
Μια τέτοια γενίκευση για την έμφυτη στον άντρα σκληρότητα ,αναλγησία και εγκληματική συμπεριφορά απέναντι στη γυναίκα , έστω με την εκ του πονηρού …διευκρίνιση “καλά, δε λέμε πως όλοι οι άντρες είναι τέτοιοι”, είναι και ανιστόρητη και φασιστική . ΄Οπως συμβαίνει με όλες αυτού του είδους τις ρατσιστικές γενικεύσεις και συμπεριφορές . Και μάλιστα, αυτός ο νεοφασισμός έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός λίαν επικίνδυνου, έμφυλου ρατσισμού.
Κυρίως πλήττει τις σχέσεις των δυο φύλων και τη συντροφικότητα. Με τέτοια ιδεοληπτικά μορφώματα, η κοινωνία οδηγείται σε οργουελικές καταστάσεις. ΄Οταν τα φύλα θα αρνούνται να επικοινωνήσουν με οποιοδήποτε τρόπο και όχι μόνο ερωτικό για να μην κατηγορηθούν για σεξουαλική παρενόχληση. ΄Η ακόμα, πριν από ένα φυσικό, σεξουαλικό σμίξιμο, το ζεύγος θα υπογράφει… υπεύθυνη δήλωση συναίνεσης , πως δεν πρόκειται ,δηλαδή για βιασμό! Αυτός κι αν είναι ο “Λεβιάθαν” της κοινωνικής αποξένωσης ,της μοναξιάς και της ψυχολογικής διαταραχής.
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ. Το νεοφασιστικό μόρφωμα me too περιφρονεί και απαξιώνει το μεγάλο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ κίνημα προς τις ΑΦΥΛΕΣ κοινωνίες. Σε κείνες που δε θα υπάρχει άντρας και γυναίκα, ρόλοι θηλυκοί και αντρικοί, παρά μόνο ΄Ανθρωποι. Ανεξάρτητα από φύλο, ανατομική διαφορά, προέλευση, χρώμα δέρματος. ΄Ο,τι ακριβώς η Φύση (επι)σφράγισε και επικύρωσε την αυθεντικότητά του.