ΤΙΤΛΟΙ ΤΙΜΗΣ ΟΙ “ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ” ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ

1.α. Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΕΚΤΟΣ ΚΡΙΣΗΣ»
Ολγα Κεφαλογιάννη: Ο Τσίπρας αντιπροσωπεύει όλα τα κακώς κείμενα της μεταπολίτευσης
H βουλευτής της ΝΔ Όλγα Κεφαλογιάννη. Φωτογραφία: Eurokinissi/ Χρήστος Μπόνης

 

β. ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΤΟΝ OBSERVER
Νέο δημοψήφισμα για το Brexit ζήτησε ο δήμαρχος Λονδίνου: Κινδυνεύει με συντριβή η Βρετανία
Ο Σαντίκ Καν (Φωτογραφία: AP/ Robert Stevens)

H ξεχωριστή ικανοποίηση ενός ιστορικού σε αντίθεση με τους  πληρωμένους  ή  (επι) στρατευμένους λογής κονδυλοφόρους, είναι τούτη:  Εύκολα και άκριτα ο οποιοσδήποτε, ακόμα και καλόπιστος κριτής,   θα μπορούσε να  πέσει στην παγίδα και να προσδώσει στον ιστορικό   χαρακτηριστικά ανύπαρκτα,    τα οποία μάλιστα  δεν αποκλείεται  να   εμπεριέχουν  και σαφείς εννοιολογικές ή άλλες  αντιφάσεις μεταξύ τους . ΄Η ακόμα και να  καταγγελθεί ο ιστορικός  ως ιδεολογικά …αγόμενος και φερόμενος  στη διατύπωση των  κρίσεων και των  απόψεών του. Και είναι δικαιολογημένες  τέτοιες κρίσεις, ως ένα σημείο.

Αν,για παράδειγμα, δει κανείς τη δική μας εδώ ιστοριογραφική πορεία, τουλάχιστον στα 11 τελευταία χρόνια,που είναι εύκολη η προσέγγιση των κειμένων μας διαδικτυακά, θα διαπιστώσει όντως μια φαινομενική ιδεολογική διάσταση -ασυνέπεια,όσον αφορά  κυρίως τη διατύπωση ιστορικών κρίσεων για τους πρωταγωνιστές  των ιστορικών δρώμενων ,αλλά και τα ίδια αυτά δρώμενα. Δεν είναι, μάλιστα, λίγοι όσοι ,κατά καιρούς, δεν έμειναν   απλώς στην εντόπιση των  “αντιφάσεων” μας,αλλά κάποιοι  τις επικαλέστηκαν  σε κείμενα και αναφορές τους κατά τη διατύπωση αυστηρών κρίσεων επί των δικών μας κειμένων .

Γράφαμε για τον Αντώνη Σαμαρά και τον Αλέξη Τσίπρα  στις  28/4/2013 σε κείμενό μας με τίτλο

 

 

Α.ΣΑΜΑΡΑΣ:ΤΟ ΑΟΥΤΣΑΪΝΤΕΡ ΠΟΥ ΤΕΡΜΑΤΙΣΕ ΠΡΩΤΟ
                               (Αποσπάσματα)
Αντώνης Σαμαράς μοιάζει με το αουτσάιντερ άλογο ,που τρέχει στον ιππόδρομο πίσω απ΄όλα  και ξαφνικά, εκεί κάπου που δεν το περίμενε κανείς, στον τελευταίο γύρο,το βλέπεις να “παίρνει κεφάλι”, να  πετάγεται μπροστά και να τερματίζει πρώτο!
Λίγο καιρό πριν, κανείς  (κι εμείς εδώ στο Homo-Naturalias.gr)  δεν περίμενε πως αυτός ο πρωθυπουργός θα σηκώσει πάνω του  ολόκληρη τη νεότερη και σύγχρονη ιστορία του τόπου. Ουδείς πρωθυπουργός από συστάσεως ελληνικού κράτους, πέτυχε αυτό που κατάφερε τελικά ο Μεσσήνιος πολιτικός. Μπροστά στον κίνδυνο της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας ( την οποία,φυσικά, θα ακολουθούσε η οριστική πολιτική και κοινωνική της αποσύνθεση), μεταμορφώθηκε στην κυριολεξία σε άλλων προδιαγραφών πολιτικό, που σε τίποτα δε θύμιζε τον παλιό “μέτριο”, “ατομιστή” και  εθνικιστή Αντώνη Σαμαρά.
Την επαύριο της εκλογικής του επιτυχίας, κατάφερε το απίστευτο,το μοναδικό: Την “Ιταλοποίηση” της πολιτικής ζωής του τόπου. Μπόρεσε “εν μια νυκτί” να συσπειρώσει τα δύο άλλα, ευρωπαϊκού προσανατολισμού, κόμματα και να πετύχουν και οι τρεις αρχηγοί μαζί, το ακατόρθωτο για τα ελληνικά πολιτικά πράγματα: Κόμματα με διαφορετική ιδεολογική κατεύθυνση ,τα οποία  χώριζε χάος απύθμενο (έστω και κατά τη δικιά τους κομματική  εκδοχή-εκτίμηση),όχι μόνο συνεργάστηκαν αρμονικά μπροστά στον κίνδυνο της καταστροφής της χώρας, αλλά συνεχίζουν με θαυμαστή υπευθυνότητα και  αξιοσημείωτη αξιοπρέπεια  να δουλεύουν ομαδικά, χωρίς ουσιαστικές διαφωνίες, δίχως δημαγωγίες και  τυμπανοκρουσίες, υπεύθυνα, έντιμα, “εθνικά”,αποφασιστικά, να επαναφέρουν το εκτροχιασμένο τρένο της χώρας στις ράγες του,  για να συνεχίσει το ταξίδι του-μονόδρομο  στο μέλλον της Ευρώπης.

 

Από την άλλη, τραγικές, ιστορικές “καρικατούρες”, το όνειδος της χώρας, της λογικής,της ευθύνης και της αξιοπρέπειας, οι ανεκδιήγητοι “Μαυρογυαλούροι-δημαγωγοί, οι  αντιευρωπαϊστές-εθνικιστές  με επικεφαλής τον εντελώς ανεύθυνο και ανεκδιήγητο  Τσίπρα  (“ενεργούμενο” μια ανήθικης κλίκας-νεοπασοκικής τρόικας).  ΄Ολο αυτό τον καιρό, που κυβερνώντες και απλός, έντιμος κόσμος της χώρας, έδιναν το μεγάλο αγώνα της ορθοπόδησης της πατρίδας,αυτοί οι άθλιοι δημαγωγοί έδωσαν στην κυριολεξία “ρεσιτάλ” ανευθυνότητας, υποκρισίας, αμετροέπειας, βλακείας, κομματικής μικροψυχίας και ανιστόρητης,αρνητικής παρουσίας στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.
 Αξιολύπητες μορφές, τόσο “μικροί” και “βρώμικοι” που η Ιστορία  δικαίως τους κατατάσσει  στη “χορεία”  των μαύρων  δέλτων της. Οι γενιές των Ελλήνων,που θα εγκύψουν αργότετερα στις σελίδες αυτές, θα τρομάξουν από το μέγεθος της ανευθυνότητας, του φανατισμού-τύφλας και της μικροκομματικής ανηθικότητας  όλων αυτών, που  με πρωτοφανή παραλογισμό, πρωτόγνωρη για πολιτικούς έλλειψη ιστορικής μνήμης  και απίστευτο κομματισμό-κομματικό ωφελιμισμό, έδωσαν τα “ρέστα” τους , για να γονατίσουν τη χώρα και να την καταστήσουν μια νέα ” Αλβανία” του Νότου.

Και τρια χρόνια αργότερα(3/4/2016) γράφαμε για τους ίδιους πρωταγωνιστές των πολιτικών δρώμενων στη χώρα μας  στο κείμενό μας με τίτλο

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ. Ο «ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ» ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!
Η δριμύτατη κριτική που είχαμε ασκήσει στο παρελθόν στον Αλέξη Τσίπρα είναι γνωστή σε όλους, όσοι μας επισκέπτονται εδώ  και  διαβάζουν τις ιστορικές μας απόψεις.  Μάλιστα, τα «κοσμητικά επίθετα» με τα οποία είχαμε  …στολίσει κατά καιρούς τον ίδιο και κάθε εμπλεκόμενο στο τότε δημαγωγικό, κομματικό σχήμα-μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ,  εξέπλητταν πολλούς από εκείνους, που δε γνωρίζουν πως η Ιστορία δεν είναι εμπορική δημοσιογραφία και πως στα κορυφαία καθήκοντά της είναι η διατύπωση κρίσεων και η χρήση χαρακτηρισμών, ακόμα και ανηλεών και βαρύτατων για πρόσωπα των οποίων τα έργα και οι λόγοι τη δικαιολογούν και την επιβάλουν.  Εν ολίγοις, δεν είχε, ούτε έχει  η κριτική μας να κάνει με το πρόσωπο  «Αλέξης  Τσίπρας» ή «Παναγιώτης Λαφαζάνης»,  αλλά με τα «δρώμενα- λεγόμενα» εκείνων που  διάλεξαν να «εκτεθούν» και να ασχοληθούν με τα «κοινά».
Σήμερα, δεν παίρνουμε πίσω ούτε λέξη από όσα γράφαμε  για τον Αλέξη Τσίπρα (για να μείνουμε μόνο στην κριτική μας στον πρωθυπουργό και όχι σε όλο το κόμμα και τα στελέχη του). Ξεκίνησε εντελώς λάθος ο Αλέξης Τσίπρας την κομματική-πολιτική του πορεία. Ο βασικός λόγος αυτής της  συμπεριφοράς,  δεν υπήρξε τόσο ο χαρακτήρας του, όσο  το νεαρό της ηλικίας του (έχει να κάνει με την απειρία) και  οι επιρροές των ανθρώπων  που τον επέλεξαν για το ρόλο του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ ή τον κατηύθυναν για πολύ καιρό. Ταυτόχρονα, ήταν υποχρεωμένος να συνυπάρχει με άλλα πρόσωπα-βαρίδια στο ίδιο κόμμα (Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου, Γλέζος κ.α) που κρατούσαν χειροπόδαρα δεμένο, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι επιλογές που είχαν κάνει άλλοι προηγουμένως, αλλά και τις ακολούθησε ,έστω και για ένα διάστημα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όπως  (και κυρίως) η εξάρτησή του  και η λειτουργία του ,ως αχυράνθρωπος,  του δικτάτορα Πούτιν, η δημαγωγία και ο λαϊκισμός που νόμισε ή τον έπεισαν πως αποτελούν την ασφαλέστερη  μέθοδο πολιτικής ανέλιξης και επικράτησης  στην Ελλάδα, τροχοπέδησαν την ορθή πορεία του Αλέξη Τσίπρα και τον ανάγκασαν ως και τους πρώτους μήνες της ανάληψης της εξουσίας τον Ιανουάριο του 2015,  να μένει προσκολλημένος στο παλιό εκείνο μοντέλο πολιτικής-κομματικής συμπεριφοράς που είχε (και τον είχαν) συνηθίσει. Αυτήν ,ακριβώς,  την εντελώς λάθος πολιτική-ευρωπαϊκή-εθνική συμπεριφορά κρίναμε και καταδικάζαμε, έστω και με βαρείς χαρακτηρισμούς κι εμείς εδώ, γιατί αυτό επέβαλε  το ιστορικό μας καθήκον.
Κι αν μεν,  δεν παίρνουμε τίποτα πίσω από όσα λέγαμε παλιότερα, είμαστε επίσης υποχρεωμένοι ΣΗΜΕΡΑ να «ανακρούσουμε πρύμναν», να αποστασιοποιηθούμε από εκείνη την παλιότερη κριτική  στάση μας στον Αλέξη Τσίπρα που ακολουθήσαμε  για καιρό  και να του απονείμουμε πολλά και σημαντικά ιστορικά εύσημα.  ΣΥΝΗΛΘΕ ο Αλέξης Τσίπρας σήμερα. ΩΡΙΜΑΣΕ, ΛΟΓΙΚΕΥΤΗΚΕ, ΑΠΕΚΔΥΘΗ  ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ. Κι αυτή την ώρα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ένας νέος και εντελώς διαφορετικός άνθρωπος απ΄ό,τι ήταν μερικούς μήνες νωρίτερα.
Κατάφερε τελικά ο «πρόεδρος του 15μελούς», ο άπειρος, ο δημαγωγός-λαϊκιστής, η καρικατούρα του Ανδρέα Παπανδρέου,  να μετεξελιχθεί σε «Αντώνη Σαμαρά» της Αριστεράς! Κι αυτός , ο π. πρωθυπουργός,ο  Α. Σαμαράς, πριν δοκιμαστεί στην εξουσία, υπήρξε ίδιος και χειρότερος από τον Αλέξη Τσίπρα. Κι όμως.  Εκείνο το…»παλιάλογο», ο εθνικιστής, ο δεξιότατος Αντώνης Σαμαράς  απεδείχθη στη συνέχεια, όπως είχαμε γράψει τότε, ένα «αουτσάιντερ» και έβαλε κάτω  με την πολιτική που ακολούθησε ως πρωθυπουργός δοκιμασμένα άλογα που πάνω τους στοιχημάτιζαν πολλοί. Μαζί του ,βέβαια,  να μη λησμονάμε πως συμπορεύτηκε το ίδιο ορθά και υπεύθυνα  και ο τότε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ο πρωθυπουργός της  Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας έκανε κι αυτός την υπέρβασή του. Είναι ένας καινούργιος, αναγεννημένος άνθρωπος και πολιτικός.  ΄Ολοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή στην προσωπική ή τη δημόσια ζωή τους, αν υπάρχει, θα βρεθούν σε ανάλογο,  καθοριστικής σημασία σταυροδρόμι (ανεξάρτητο από τα πολλά και ήσσονα της ζωής), στο οποίο θα πρέπει να διαλέξουν ΜΟΝΑΔΙΚΗ  πορεία.  Απο εκεί ή από την άλλη κατεύθυνση;
Και ο Αλέξης Τσίπρας διάλεξε τελικά εκείνο  το δρόμο που θα έκανε κάθε λογικός, νουνεχής, συνετός, πρώτα- πρώτα,  άνθρωπος.  Πόσο μάλλον ως πρωθυπουργός μιας χώρας. Δεν έπαιξε με την τύχη της Ελλάδας  και ενός ολόκληρου λαού. Δεν πρόδωσε  το όραμα της Ευρώπης. Δε συνέχισε  τον ολισθηρό δρόμο της δημαγωγίας, του λαϊκισμού, της ανεύθυνης κομματικής και πολιτικής γραμμής, όπως ασφυκτικά τον πίεζαν οι αχυράνθρωποι, οι διαπλεκόμενοι, οι ψυχοπαθείς.
΄Εκανε ό,τι ακριβώς θα έκανε ένας ευσυνείδητος, συνειδητοποιημένος πολιτικός της χώρας και μάλιστα έντιμος πρωθυπουργός. Διάλεξε, αντί τον αισχρό και επονείδιστο κομματισμό, το συμφέρον της χώρας, του λαού, της Ευρώπης. Λάθη έκανε πολλά. Και θα κάνει κι άλλα, ως πολiτικός από εδώ και πέρα. Αλλά, δε θα είναι πια λάθη μοιραία. Δεν πρόκειται να ρίξει πάλι, όπως έκανε ο Κώστας Καραμανλής, το σκάφος στην ξέρα. Ξέρει καλά πια ο Αλέξης Τσίπρας τί πρέπει να κάνει ,ως έμπειρος «καραβοκύρης»  τις στιγμές των μεγάλων τρικυμιών.
«Alea jacta est»  είπε εκείνο το κρίσιμο βράδυ στην Ευρώπη, που αποφάσισε ο αμφιταλαντευόμενος πρωθυπουργός  να συμπορευτεί τελικά με τους Ευρωπαίους ηγέτες , να ταυτοποιηθεί ως πολιτικός του μέλλοντος και των ΗΠΕ (Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης). Αυτό, άλλωστε,  είναι το όνειρο κάθε συνειδητοποιημένου πολίτη στην Ευρώπη και τον κόσμο  ολόκληρο.
«Αύριο» ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ. «Μεθαύριο» ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.  ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΥΦΗΛΙΟΣ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ! Είναι τούτη  την ώρα όραμα, μοναδικό, καθαρό, αδιαπραγμάτευτο. Δεν υπάρχουν, δεν πρέπει να υπάρχουν «πατρίδες», όπως τουλάχιστον τις γνωρίζαμε ως τώρα.  Αλλά, ούτε αριστερές και  δεξιές επιλογές,  κατευθύνσεις, συμπεριφορές. ΟΥΤΕ ΔΕΞΙΑ ΟΥΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. ΕΥΘΕΙΑ!
ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ  εδώ και καιρό Αλέξη  Τσίπρα στο δρόμο της ευθύνης, της λογικής ,της ευρωπαϊκής πολιτικής.  Στην πορεία του μέλλοντος, που ιστορικά δεν μπορεί να είναι άλλη από την ΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ μία των ημερών. Τότε, που όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη θα ζουν ειρηνικά, μονιασμένα. ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ!

 

Θα υποτιμούσαμε την αγχίνοια των αναγνωστών, αν  προχωρούσαμε  σε ανάλυση του αυτονόητου πως τ  τα πρόσωπα,ειδικά τα πολιτικά,  κρίνονται σύμφωνα με ό,τι  αιώνες πρίν διατύπωσε ευφυώς  ο τραγικός ποιητής Σοφοκλής:

“Αμήχανον δε παντός ανδρός εκμαθείν/ψυχήν τε και φρόνημα και γνώμην πριν αν/αρχαίς τε και νόμοισι εντριβής φανή”. (παραφραση: Είναι δύσκολο να κρίνει κανείς την προσωπικότητα ενός πολιτικού,πριν  να δοκιμαστεί στην άσκηση της εξουσίας).

Κι ας κλείσουμε το…απολογητικό μας  αυτό υπόμνημα  με μια εξίσου αξιόλογη αρχαία ελληνική παρατήρηση του ρήτορα τούτη τη φορά, Δημοσθένη:

«προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται». (παράφραση: “Τα στερνά νικούν τα πρώτα”)

 

Κι αυτή είναι η διαφορά του κρίνοντος ούτως ή άλλως,   την κρίση του ιστορικού. Ο πρώτος έχει την “πολυτέλεια”  του φανατισμού ,της ανεύθυνης, κάποτε και ανέντιμης, κρίσης. Ο Ιστορικός, όχι.