Στις δύο ομιλίες του, μία το Σάββατο στην έναρξη των εργασιών και άλλη μία χθες, στο κλείσιμο, ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε έμφαση στις εκλογές και κάλεσε όλα τα κομματικά στελέχη να δραστηριοποιηθούν περισσότερο, ώστε να συντελεστεί η πολιτική αλλαγή και «να ξαναφέρουμε τη δικαιοσύνη παντού». (*)
Συμφωνούμε (και …υπερθεματίζουμε) με τις θέσεις και τις απόψεις που διατύπωσε ο Αλέξης Τσίπρας. ΄Ετσι οφείλει να μιλάει ένας αριστερός πολιτικός. Αλλά, ας μη λέμε από δω και πέρα το τεριμμένο,ίσως και “κακόηχο” για τους νέους καιρούς, η “Αριστερά”. (Το απαίσιο, ακόμα και ως λέξη, βέβαια, “Δεξιά”, ας το διατηρήσουμε συμβολικά και σημειολογικά). Ας μιλάμε καλύτερα για ανθρωποκεντρική πολιτική , όταν αναφερόμαστε σε αυτό το χώρο.
Με αφορμή όσα ακούστηκαν από το στόμα το αυριανού πρωθυπουργού της χώρας, έχουμε να παρατηρήσουμε-αναλύσουμε τα επόμενα. Πρώτα, όμως, να διευκρινίσουμε πως η μεν Δεξιά είναι σίγουρο πως θα τα απορρίψει ασυζητητί ως ανίερα και βλάστημα , η Αριστερά, όμως, ως τέτοια, οφείλει να αναρωτηθεί, αν αυτές οι θέσεις μας παρακάτω , την αφορούν άμεσα ή όχι..
Περίπου από 6 μέχρι 6.5 εκατομμύρια ΄Ελληνες ψηφοφόροι, θα προσέλθουν στις εκλογές σύντομα. ΄Οπως και στην τελευταία μας δημοσκόπηση δείξαμε, η Αποχή από τις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, μαζί με τα ΄Ακυρα-Λευκά, θα φτάσουν πάλι στο 40% του εκλογικού σώματος των 10 εκατομμυρίων Ελλήνων.
Δείξαμε, επίσης, πως η πλειοψηφία , κυρίως της ΑΠΟΧΗΣ , είναι συνειδητοποιημένοι πολίτες που επιλέγουν την άρνηση προσέλευσης στις κάλπες για λόγους πολιτικούς. Διαμαρτυρία για το σύστημα , το πολίτευμα , τον τρόπο και τη διαδικασία που έχουν θεσπίσει τα κόμματα για τις εκλογές, την είσοδο προσώπων στη Βουλή και την άσκηση της εξουσίας. Κι ακόμα στην ίδια δημοσκόπηση φάνηκε πως η πλειοψηφία εκείνων που απέχουν ή ψηφίζουν άκυρο λευκό στις εκλογές ανήκουν στο ΑΝΤΙΔΕΞΙΟ ΜΕΤΩΠΟ.
Στο σάιτ μας στα 15 χρόνια της λειτουργίας του. έχουμε αναφανδόν ταχθεί υπέρ της Αποχής από τις εκάστοτε εκλογές, ως συνειδητή αντίδραση και διαμαρτυρία των πολιτών για το κομματικό σύστημα που επικρατεί στη χώρα. Ιδιαίτερα τονίζουμε πως δε μπορεί να θεωρείται Δημοκρατικό πολίτευμα, ούτε πλειοψηφική , κοινοβουλευτική εκπροσώπηση η απουσία από τις κάλπες πολλές φορές και του μισού εκλογικού σώματος! (Σε άλλες…δημοκρατίες, μάλιστα ψηφίζει μόλις το 30-35% των εκλογέων). Κι αυτό προσιδιάζει,βέβαια, σε δικτατορίες περισσότερο, παρά σε καθεστώτα δημοκρατίας. ΄Ενα τεράτιο ζήτημα αυτό τις ΑΠΟΧΗΣ που απουσιάζει εντελώς από την ατζέντα των καθεστωτικών κομμάτων και τις εξαγγελίες τους .
Στηρίζουμε, επίσης, συνεχώς και απολύτως έκδηλα την άποψη πως η μετάβαση από τις εποχές του “Δημοκρατικού ολοκληρωτισμού” σε κείνες των φυσικών ελεύθερων κοινωνιών που θα είναι αντιεξουσιαστικές, αταξικές, αντικαπιταλιστικές, αντικαταναλωτικές, άθρησκες και άφυλες, θα γίνει σταδιακά και σε καμιά περίπτωση με τις επαναστατικές διαδικασίες που γνωρίζουμε από την Ιστορία. Τρανή απόδειξη…αποτυχίας, οι δυο μεγάλες επαναστάσεις στη Γαλλία και τη Ρωσία. Και οι δύο κατάντησαν στη συνεχεια κρατική τρομοκρατία.
Μέσα απο τα υπάρχοντα “δημοκρατικά” πολιτεύματα, αν τα “αλώσουμε” οι συνειδητοποιημένοι πολίτες, θα προκύψουν οι φυσικές κοινωνίες, που περιμένουνε. Κι αυτό με τη σειρά του σημαίνει πως η ΑΠΟΧΗ είναι ένα σοβαρό βήμα και πίεση, για να προκύψουν οι νέες εποχές . Η “άλωση” ,όμως της εξουσίας, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη συμμετοχή, προς το παρόν, τουλάχιστον, των συνειδητοποιημενων πολιτών στην άσκηση της εξουσίας. Αν συμβεί αυτό, ο συμμετέχων σε κυρίαρχα κέντρα εξουσιών, θα είναι το ίδιο συνένοχος με τους πολτικάντηδες, τους δημαγωγούς και τους καιροσκόπους.
Ο αγώνας του συνειδητοποιημένου πολίτη δε θα αφορά ακόμα το επίπεδο της διαχείρισης της εξουσίας, αλλά της διαμαρτυρίας, της καταγγελίας, της αποκάλυψης του ψεύδους και της απάτης του κομματικού κράτους, της διατύπωσης-υπόδειξης νέων μορφών αγώνων , διακυβέρνησης και δημιουργίας φυσικών κοινωνιών. ΄Οπως, ακριβώς, συμπεριφέρονται ως τώρα οι φορείς της Αποχής, αφού κανένας άλλο τρόπος δεν υπήρχε ,πλέον πρόσφορος για τη διοχέτευση της αγωνιστικής τους δράσης. Αυτός ο πολίτης δε συμμετέχει σε κέντρα λήψης αποφάσεων, δε γίνεται ο ίδιος , όντας αντιεξουσιαστής να εξουσιάζει ή να ηγεμονεύει. Αυτά είναι χαρακτηριστικά ανώριμων κοινωνιών, του βούρδουλα και της καταστολής.
Ούτε όμως η αποστασιοποίηση, η ιδιώτευση, ο πολιτικός μεταμοντερνισμός είναι λύση. Πολλές φορές, τέτοιες αντιλήψεις οδηγούν στον ατομικισμό και την απραξία. Η συλλογική δράση, αλλά ΜΟΝΟ συνειδητοποιημένων πολιτών μεταξύ τους με τις ίδιες αρχές, αξίες και ζητούμενα , είναι όρος «εκ των ων ουκ άνευ» στο αγώνα για αλλαγή. Αλλιώς ,το περιθώριο καραδοκεί και η βάναυση αντίδραση των εξουσιών, δεν συναντά ανάχωμα.
Στην παρούσα φάση, υπάρχει μια και μοναδική διαπίστωση. Η κυβέρνηση των εφοπλιστών,των εκδοτών-καναλαρχών και των Τραπεζιτών με επικεφαλής αχυράνθρωπο το γιο του αλήστου μνήμης Κων. Μητσοτάκη ,που τον έκαναν πρωθυπουργό, διέπραξε εγκλήματα καθοσίωσης. Σε όλα τα επίπεδα. ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ, διαχείριση πανδημίας, οικονομία, σκάνδαλα. Πουθενά δεν κατάφερε να βαθμολογηθεί για θετικό έργο, αλλά ούτε καν τα προσχήματα κράτους δικαίου δε φρόντισε να κρατήσει. (Χαρακτηριστικό της αλαζονείας του διεφθαρμένου κράτους κι αυτό). Η παραπομπή σε Ειδικό δικαστήριο είναι και τούτο όρος sine qua non για τη νέα κυβέρνηση που δε θα είναι Δεξιά. Η Ατιμωρησία των διεφθαρμένων μελών της παρούσας κυβέρνησης, θα είναι πρόκληση βαριάς μορφής, αν συνεχιστεί.
΄Όμως, η στάση των συνειδητοποιημένων πολιτών απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα, που ζει ο τόπος, πέρα από καταγγελτική, αλλά και οι μελλοντικές τους ενέργειες και πολιτικές προθέσεις, δε θα πρέπει να εξαρτηθούν πρώτα από αυτό το δεδομένο της καταστροφής της χώρας από τη Δεξιά διακυβέρνηση και η παράδοση της εξουσίας στην κυβέρνηση Τσίπρα, ως σωτηρία. Η πολιτική στάση των φορέων της ΑΠΟΧΗΣ και η εκτίμηση, αν θα δοθεί πράσινο φως για ψήφο σε αριστερή (συν)κυβέρνηση, θα κριθούν ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΣ.
Αν τα αντιδεξιά κόμματα και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα εξουσίας, προσθέσει στην ατζέντα του το μέγα πολιτικό ζήτημα της Αποχής των πολιτών από τις κάλπες. Αυτή η προκλητική ,αντισυνταγματική δυσαρμονία μεταξύ λαϊκής βούλησης και άσκησης εξουσίας, πρέπει να τεθεί επί τάπητος . Να παρθούν συγκεκριμένες αποφάσεις ,που θα ενσωματωθούν κυρίαρχες στο σώμα των εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά . Να αποφαίνονται ξάστερα και χωρίς παλινωδίες για τον τρόπο που θα χειριστεί , ανάμεσα στα δεκάδες άλλα κρίσιμα θέματα, ως κυβέρνηση , το μέγα θέμα της Αποχής.
Και τότε…ξαναμιλάμε!
__________________
“O δρόμος προς τις εκλογές δεν θα είναι εύκολος , δεν θα διεξαχθούν σε συνθήκες ηρεμίας και ομαλότητας ή χωρίς τη χρήση θεμιτών και αθέμιτων μέσων, αλλά και του φόβου για τον εκβιασμό της ψήφου». « Eίναι μια κρίσιμη και δύσκολη εκλογική αναμέτρηση», για την οποία βεβαίως εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι θα κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Ταυτόχρονα αναφέρθηκε στο ζητούμενο της επόμενης μέρας, υποστηρίζοντας πως «το δύσκολο δεν θα είναι να κερδίσουμε τις εκλογές. Το δύσκολο θα είναι να διαχειριστούμε το χάος που θ’ αφήσουν πίσω οι “άριστοι” που διαχειρίστηκαν για τρία χρόνια τις τύχες της χώρας, της οικονομίας και της κοινωνίας».
Και οι δύο ομιλίες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ήταν ένα νέο κάλεσμα για ενότητα όλων των μελών, όχι μόνο των κεντρικών αλλά και των 170.000 και πλέον πολιτών που συμμετείχαν στις εσωκομματικές εκλογές της Κουμουνδούρου. Με δεδομένη την οικονομική κρίση, οι επιπτώσεις της οποίας αναμένεται να γίνουν περισσότερο ορατές στην κοινωνία τους επόμενους μήνες, ο Αλέξης Τσίπρας απηύθυνε κάλεσμα να βγουν και πάλι στον δρόμο, στις γειτονιές, στα συνδικάτα και στην τοπική αυτοδιοίκηση, με στόχο να οργανωθούν και να δημιουργήσουν δεσμούς. Κι αυτό, επειδή, όπως είπε, «δεν μας αφορούν εμάς οι θεωρίες των ώριμων φρούτων, ή οι θεωρίες των πολιτικών κερδών από την κυβερνητική φθορά, θέτοντας ταυτόχρονα το καίριο ερώτημα: «Εμείς τι κάνουμε; Απλά περιμένουμε; Επιτρέψτε μου να πω πρώτα πρώτα τι δεν πρέπει να κάνουμε. Δεν πρέπει και δεν μπορούμε απλά να περιμένουμε, να ζητάμε από τον κόσμο να κάνει υπομονή μέχρι εμείς να βγούμε στην κυβέρνηση. Δεν πρέπει να ζητάμε από τον κόσμο υπομονή, συντρόφισσες και σύντροφοι. Πρέπει να ζητάμε δράση. Οχι υπομονή».
Στο πλαίσιο αυτό έκανε ιδιαίτερη μνεία στην επικείμενη γενική απεργία του Νοεμβρίου, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ολα τα σφυριά όλων μας πρέπει να βαράνε σ’ ένα στόχο: 9 Νοέμβρη. Μια μεγάλη κινητοποίηση πρέπει να είναι αυτή. Λαϊκή κινητοποίηση που θα δώσει το στίγμα ότι η κοινωνία δεν είναι νεκρή. Οτι αναπνέει κι ότι υπάρχει προοπτική διεκδίκησης και αγώνα».
Ο Αλέξης Τσίπρας άσκησε δριμεία κριτική στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, παρομοιάζοντάς τους με εκείνη του νεοφιλελεύθερου προέδρου Μάκρι στην Αργεντινή την περίοδο 2015-2019 που οδήγησε ξανά τη χώρα του στην ανέχεια και στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Τόνισε πως τα στελέχη πρέπει να αναδεικνύουν τα αρνητικά πεπραγμένα της κυβέρνησης στις δημόσιες παρεμβάσεις, φέρνοντας ως πιο πρόσφατα παραδείγματα το σχέδιο «Ηρακλής» για τους πλειστηριασμούς. Σε αυτό το σημείο μάλιστα προειδοποίησε τον πρωθυπουργό πως αν οι εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου εγγραφούν στο δημόσιο χρέος, «αν δηλαδή με τη δική του ατζαμοσύνη φεσώσουν τον ελληνικό λαό με σχεδόν 20 δισεκατομμύρια ευρώ για να παίρνουν τα funds κοψοχρονιά τα σπίτια της μεσαίας τάξης που υποτίθεται ότι θα στήριζε, θα πρέπει όχι μόνο να λογοδοτήσει, αλλά να σταματήσει τώρα οποιαδήποτε διαδικασία».
Το στοίχημα
Και στις δύο ομιλίες του έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στις επικείμενες εκλογές της αυτοδιοίκησης, καλώντας μάλιστα την κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει αν προτίθεται να αλλάξει τον χρόνο διεξαγωγής τους. Στην πολιτική ουσία του θέματος ανέφερε πως ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι ένας: «Το βράδυ των αυτοδιοικητικών εκλογών, να μην είναι ο χάρτης μπλε όπως ήταν το 2019, αλλά να είναι ο χάρτης κόκκινος, άντε κοκκινοπράσινος. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος. Να μιλάμε ειλικρινά εδώ». Υπό αυτό το πρίσμα σημείωσε την ανάγκη πως πρέπει να σχηματιστούν γρήγορα οι συνδυασμοί και τα ψηφοδέλτια, ώστε να είναι έτοιμα έγκαιρα και να δώσουν τη μάχη απέναντι σε εκείνα της Δεξιάς «και να κερδίσουν».
Περί εξωτερικής πολιτικής και η απάντηση στην «Ομπρέλα»
Μεγάλο μέρος της ομιλίας Τσίπρα αφορούσε στην εξωτερική πολιτική της χώρας με έμφαση στα ελληνοτουρκικά αλλά και στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στο πλαίσιο της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ μετά το σχετικό αίτημα της Σουηδίας και της Φινλανδίας. Εκεί απάντησε στην κριτική της «Ομπρέλας», η οποία είχε διαφοροποιηθεί πριν από λίγο καιρό από την κομματική γραμμή, λέγοντας πως δεν μπορεί να αρνηθεί το αίτημα που προέρχεται από τις χώρες αυτές, αίτημα που στηρίζουν και τα αριστερά τους κόμματα. Υπενθύμισε ότι βασικός όρος υλοποίησης της Συμφωνίας των Πρεσπών ήταν το αίτημά της να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, γεγονός στο οποίο τότε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε καμία αντίρρηση. «Πρέπει λοιπόν να έχουμε στο μυαλό μας ότι η θέση και η στάση μας και η πρότασή μας πρέπει να είναι μια θέση και στάση η οποία πρέπει να κρίνεται από πάρα πολλά φίλτρα», κατέληξε με νόημα.