ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

Η ενεργειακή ατζέντα του Ρώσου προέδρου περιλαμβάνει, επίσης, την επανενεργοποίηση του ενδιαφέροντος ρωσικών εταιρειών για τις αποκρατικοποιήσεις σε ΔΕΠΑ και ΕΛΠΕ, στον βαθμό, βέβαια, που αυτές θα προχωρήσουν, αλλά και τη σύμπραξη ρωσικών εταιρειών ηλεκτρισμού με τη ΔΕΗ, ενώ θα επανεκτιμηθεί το ρωσικό ενδιαφέρον για ΟΛΘ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

Η επίσκεψη θεωρείται βαρύνουσας πολιτικής σημασίας τόσο για τη ρωσική πλευρά, η οποία προσβλέπει στη στήριξη της Ελλάδας για την προώθηση της νέας γεωπολιτικής στρατηγικής της στην ευρύτερη περιοχή, όσο και για την ελληνική κυβέρνηση, η οποία θα επιχειρήσει εκ νέου να αξιοποιήσει το «ρωσικό χαρτί» ως μοχλό πίεσης στις κρίσιμες διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους της.

Οι αγωγοί

Σε ό,τι αφορά τους αγωγούς φυσικού αερίου, η Ρωσία, μετά την ακύρωση του South Stream και την εγκατάλειψη του Τurkish Stream αλλά και της προβληματικής ουκρανικής οδού, αναζητεί νέα δίοδο για την μεταφορά αερίου της Gazprom στη Νότια Ευρώπη, στοχεύοντας πάντα και στο να ανακόψει τον ανταγωνισμό που θα προέλθει από την κατασκευή του αγωγού Tap, που θα αποτελέσει το όχημα για την είσοδο αζέρικου αερίου στη μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά.

Ο  πολυτιμότερος  σύμβουλος στην πολιτική μιας κυβέρνησης είναι  η Ιστορία. Η  εμπειρία της μπορεί να προφυλάξει από την επανάληψη λαθών, άτομα, λαούς και ηγέτες.  “Λαός που δε θυμάται την ιστορία του ,είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει”,  λέει μια σοφή ρήση.

Η Ελλάδα  ιστορικά  υπήρξε η χώρα την οποία η Ρωσία, εξαιτίας της γεωπολιτικής της θέσης, εκμεταλλεύτηκε  ασύστολα από την περίοδο της Τουρκοκρατίας μέχρι και σήμερα. Με  ψεύτικες υποσχέσεις Ελλήνων πρακτόρων της  περί της αμέριστης και ουσιαστικής βοήθειας για την απελευθέρωση του “Γένους” από την “ομόδοξη”, τσαρική  χώρα σε όλη τη διάρκεια της Οθωμανικής κατοχής, οι Τσάροι  εξυπηρετούσαν  μοναδικά και αποκλειστικά το γνωστό σχέδιο  για έξοδο στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο της απομακρυσμένης από τη θάλασσα και ηπειρωτικής στην πραγματικότητα χώρας τους.  Είναι το περίφημο “Ανατολικό ζήτημα” που πέρασε ανά τους αιώνες από πολλές φάσεις και στοίχισε σε αίμα και καταστροφές στον ντόπιο πληθυσμό, περισσότερο και από το σύνολο  των διαφόρων επιδρομών και των καταστροφών στα ελλαδικά εδάφη από την πρωτο- βυζαντινή ακόμα περίοδο.

Να  θυμίσουμε τα περίφημα “Ορλωφικά”, όταν  η παμπόνηρη τσαρίνα Αικατερίνη η Β΄ ξεσήκωσε τους  Ραγιάδες σε όλη σχεδόν την ελλαδική έκταση.  Και  μόλις εκείνοι πίστεψαν και ανταποκρίθηκαν στο ρώσικο κάλεσμα, η αισχρή και εγκληματική εκείνη  γυναίκα  ,αφού  αντελήφθη πως δεν είχε τη δύναμη να αντιμετωπίσει τους Οθωμανούς, χωρίς κανένα δισταγμό , εγκατέλειψε στο έλεος τους τούρκικου σπαθιού τους δυστυχείς ΄Ελληνες, οι οποίοι στην κυριολεξία εξολοθρεύτηκαν και εξαφανίστηκαν ακόμα  και  ως “φυλή”, ειδικά στην Πελοπόννησο.

΄Ηταν τέτοιας έκτασης οι σφαγές εκείνες,   που δεν απόμεινε σερνικό για σερνικό στο Μωριά και η Πύλη αναγκάστηκε, για να υπάρξουν ξανά “χέρια” και “σπέρμα” στην πολύπαθη χερσόνησο,  να κατεβάσει ολόκληρους πληθυσμούς  από τα βόρεια της αυτοκρατορίας.  Από  τη Βουλγαρία, την ΄Ηπειρο και την Αλβανία μετακινήθηκαν τα χρόνια αυτά νότια, μιλιούνια οικονομικών  μεταναστών και εγκαταστάθηκαν σε πολλά ελλαδικά εδάφη, αλλά κυρίως στην Πελοπόννησο.  Εκείνος ο φοβερός όλεθρος μετά τα Ορλωφικά, εκτός των άλλων, και προς άφατον θλίψη των εθνικιστών, αλλοίωσε  σε μέγιστο βαθμό και την ελληνική ταυτότητα των κατοίκων σε πολλές ελληνικές περιοχές στο Μωριά, τη Ρούμελη,τη Θεσσαλία  και τα νησιά.

Την ίδια πολιτική ακολούθησε η Ρωσία και στην απελευθερωμένη από τους Ευρωπαίους πια Ελλάδα. Εκμεταλλευόμενη τις διενέξεις και τη διχόνοια  των στρατιωτικών και των πολιτικών της ελεύθερης χώρας, έστειλε   να κυβερνήσει τη μικρής έκτασης ελληνική επικράτεια που μόλις είχε αποτινάξει τον τούρκικο ζυγό, τον ίδιο τον υπουργό των Εξωτερικών της! Μεγαλύτερη διπλωματική επιτυχία για την εποχή εκείνη δε θα μπορούσε να υπάρξει.΄Ενας πραγματικός κόλαφος για ΄Αγγλους, ,Γάλλους, Αυστριακούς και λοιπούς Ευρωπαίους που έχυσαν μπόλικο αίμα για την απελευθέρωση της χώρας, η οποία αποτελούσε επίσης και γι΄αυτούς ατόφιο, γεωπολιτικό “χρυσάφι”.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας με πρόσχημα την… κερκυραϊκή του καταγωγή, αποτέλεσε το ισχυρότερο χαρτί των Ρώσων, απέναντι στους Ευρωπαίους.  Με την εκλογή του ως κυβερνήτη της Ελλάδας, κατάφεραν εύκολα   να ελέγξουν και να καθυποτάξουν το φρεσκο-συσταμένο κράτος, μια και τόσο ανώδυνα  πέρασε στα χέρια τους η εξουσία του. Και μάλιστα  χωρίς οι ίδιοι να χάσουν ούτε ένα στρατιώτη στα πεδία των μαχών κατά τη διάρκεια της αιματηρής επανάστασης του 1821. Σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές χώρες,οι οποίες πλήρωσαν μέγα τίμημα σε αίμα και χρήμα. Ο ενωμένος ευρωπαϊκός στόλος, ήταν στην ουσία εκείνος που  στην περίφημη ναυμαχία του Ναβαρίνου (1827)  έδωσε τέλος στο δράμα των εξεγερμένων Ραγιάδων,έστω κι αν συμμετείχε και ο ρωσικός στόλος εκών άκων. Και εκείνη  η  νίκη υπήρξε καθοριστική για την απελευθέρωση    της χώρας.

Για τη περίοδο αυτή της καποδιστριακής δικατορίας που η ελληνική, εθνικιστική  ιστορία την αναγόρευσε σε περίοδο …ανάστασης της χώρας και το  Ρώσο δικτάτορα  κυβερνήτη της, ως χαρισματικό ηγέτη, ο οποίος  έθεσε τα θεμέλια του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, θα τεκμηριώσουμε τον προδοτικό του ρόλο  σε μια εργασία που ελπίζουμε να ολοκληρώσουμε κάποια στιγμή (τί να πρωτοπρολάβει κανείς) με τίτλο “Ιωάννης Καποδίστριας.   Η εκτέλεση  ενός  τυράννου”.   Η ιστορική μας άποψη είναι πως  ο πρώτος κυβερνήτης  της χώρας υπήρξε, ως Ρώσος πράκτορας, ο  “κακός δαίμονας” της μικρής Ελλάδας. Χειρότερος κι από τους βασιλιάδες, που επέβαλαν μετά  οι Ευρωπαίοι, για  να κυβερνήσουν αυτοί πια την  εδαφικά και οικονομικά  ελλειματική-προβληματική   χώρα.

Σήμερα,  το ίδιο “Ανατολικό ζήτημα” βρίσκεται πάλι στο προσκήνιο σε μια νέα κρίση που προκάλεσε ο δικτάτορας της Ρωσίας Πούτιν. Σκοπός του παρανοϊκού αυτού παλιού πράκτοτα της KGB, είναι η ανασύσταση της τσαρικής Ρωσίας. Ο  πρόσφατος  “κριμαϊκός πόλεμος” και τα λοιπά πολεμικά γεγονότα στην  Α.  Ουκρανία, τα στρατιωτικά σούρτα φέρτα των Ρώσων στη Συρία και η αμέριστη συμπαράσταση στον ΄Ασαντ,  οι πολεμικές προκλήσεις  στην Τουρκία ,οι απειλές του δικτάτορα για εισβολή στις Βαλτικές χώρες, ακόμα και στη Μολδαβία με χρήση πυρηνικών όπλων(!),αν χρειαστεί, δείχνουν φανερά πια πως οι Ρώσοι  άνοιξαν εκ  νέου τον “ασκό του Αιόλου” και το “Ανατολικό ζήτημα” σήμερα βρίσκεται σε μια από τις κρισιμότερες φάσεις του.

Ο Ρώσος δικτάτορας είναι αδίστακτος. Θα τα παίξει όλα “κορώνα γράμματα”. Και δε θα φεισθεί φυσικά της Ελλάδας. ΄Οπως δεν έκαναν ποτέ οι Ρώσοι γι΄αυτή τη χώρα.

΄Ηδη, για την προώθηση των σχεδίων του ο “Τσάρος” της Ρωσίας χρησιμοποίησε εδώ και τουλάχιστον εφτά χρόνια ,τόσο τις  μάζες των “Αγανακτισμένων” στην  Ευρώπη, όσο και τα εθνικιστικά, ακροδεξιά και ναζιστικά μορφώματα της γηραιάς Ηπείρου. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ΟΙ ΑΝ.ΕΛ, η Χρυσή Αυγή, το κόμμα των “πέντε αστέρων” της Ιταλίας, των “Ποντέμος” της Ισπανίας, αλλά και η ακροδεξιά των Λεπέν στη Γαλλία  και οι υπόλοιπες ναζιστικές ομάδες  στη Σουηδία, τη Νορβηγία,τη  Δανία και την Ολλανδία τροφοδοτήθηκαν  με πακτωλό ρουβλίων  από το δικτάτορα της Ρωσίας και κατάφεραν  από το πουθενά ,ακόμα και οι ακροδεξιοί  και οι ναζιστές, να αναδειχτούν σε ισχυρές …πολιτικές δυνάμεις στις χώρες τους και ρυθμιστές της πολιτικής τους ζωής. ! Στόχος του ρώσικου σχεδίου   η έξαρση του εθνικισμού και από αριστερά και από δεξιά -ακροδεξιά για τη διάσπαση της ευρωπαϊκής συνοχής, η μόνη  εγγύηση  που επί αιώνες  εξυπηρετεί τα ρώσικα σχέδια στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Να θυμηθούμε πως ο δικτάτορας δε δίστασε, εκμεταλλευόμενος τη δεινή οικονομική κρίση που πλήττει τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας, να μπλέξει  σ΄αυτό το παιχνίδι και να βγάλει στη  “σέντρα” την Ελλάδα,  ενάντια σε όλη την υπόλοιπη  Ευρώπη.   Μοχλός για την ανατροπή και την αποδυνάμωση της ευρωπαϊκής ενότητας υπήρξαν οι ιστορικές πια,  πραξικοπηματικές- συνωμοτικές  εκείνες κινήσεις στη Μόσχα, ανάμεσα στην κυβέρνηση Τσίπρα και τις ρώσικες μυστικές υπηρεσίες  με στόχο την  επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή. Οι γνωστοί “δραχμιστές” Βαρουφάκης, Λαφαζάνης, Γλέζος, Κωνσταντοπούλου, Μιχαλολιάκος  ήταν οι άνθρωποι πάνω στους οποίους στηρίχτηκε ο ανήθικος και ημίτρελος  Χιτλερίσκος της  Ρωσίας, για την προώθηση των σχεδίων του.

΄Υστερα απ΄αυτή τη σύντομη ιστορική ανδρομή, γίνεται φανερό πως και η  προγραμματισμένη για τις 28 Μάη επίσκεψη Πούτιν  στην Ελλάδα, δείχνει αυτό ακριβώς που  ισχυριζόμαστε. Πως το σχέδιό του, δηλαδή, που ξεκίνησε με τη διχοτόμηση της Ουκρανίας, συνεχίζει να  είναι σε εξέλιξη.

Θα προχωρήσει πιθανότατα σε νέα φάση το “Ανατολικό ζήτημα”, πάλι με στρατιωτικές ενέργειες  και χρειάζεται κατεπειγόντως  συμπαράσταση από  τις  λίγες κυβερνήσεις που του απόμειναν σύμμαχοι. Τη Συρία του ΄Ασαντ, την Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΟ-ΑΝ.ΕΛ και τις εθνικιστικές, ακροδεξιές κυβερνήσεις της Σερβίας και της Ουγγαρίας.

Η επικείμενη επίσκεψη του “Τσάρου” στη χώρα μας ,δεν έχει να κάνει, φυσικά, με κανένα ενεργειακό σχέδιο, όπως προσχηματικά επικαλείται η ελληνική κυβέρνηση . Είναι μια πρόβα τζενεράλε, μια κίνηση πριν την επιθετική φάση που προετοιμάζει ο  αδίστακτος και παρανοϊκός Πούτιν  στη  Βαλτική  ή στις “παρίστριες” περιοχές.  Ακόμα και η ίδια η Τουρκία, και ιδιαίτερα  αυτή την ώρα  με επικεφαλής  έναν επίσης παρανοϊκό δικτάτορα, τον  Ερντογάν, δε φαίνεται να είναι εκτός βεληνεκούς επιθετικότητας του Ρώσου  τύραννου.

 Αν ο Πούτιν  καταφέρει να κερδίσει πάλι  την εμπιστοσύνη του Τσίπρα,  θα προχωρήσει σύντομα  στο νέο τόλμημά του. Αν συναντήσει διστακτικότητα ή άρνηση ,θα καθυστερήσει, αλλά θα φροντίσει να τιμωρήσει τον άνθρωπο, που ο ίδιος τον είχε επιλέξει  ως το καλύτερό του   “χαρτί” στην Ευρώπη και  τελικά του  “κάηκε”.

Ο Τσίπρας, ως αχυράνθρωπος του Ρώσου ιμπεριαλιστή , είναι πλέον προδότης για το πρώην αφεντικό του. ΄Οπως παλιότερα και  ο Κώστας Καραμανλής για τους ίδιους λόγους.

Και έρχεται εδώ ο  ίδιος ο “Τσάρος” πρώτα  για να διαπιστώσει  την έκταση της προδοσίας του πρώην  συνεργάτη του   και ύστερα τις μελλοντικές του προθέσεις .Και  θα παίξει το τελευταίο  του χαρτί στην Αθήνα με το θέμα της ευρωπαϊκής διάσπασης μέσω της ελληνικής κυβέρνησης.΄Ενα παιχνίδι που έμεινε στη μέση, όταν ο Αλέξης Τσίπρας διάλεξε να πάει τελικά με τους Ευρωπαίους.

 Ανάλογα με τις δεσμεύσεις που θα αναλάβει ή όχι ο ΄Ελληνας πρωθυπουργός θα είναι και  τα αντίποινα. Τιμωρία θα υπάρξει. Ο δικτάτορας λειτουργεί και με μαφιόζικα πρότυπα. Δε λησμονεί την εκδίκηση και την τιμωρία. Ποια θα είναι αυτή και πότε θα  επιπέσει ο πέλεκυς επί της κεφαλής Τσίπρα,  θα το δούμε στη συνέχεια και μάλλον σύντομα.