-
ΜΕ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ
Αντιδρά η Εκκλησία στα σεμινάρια της Γκόλντι Χον στη Σκιάθο -«Βουδιστικές δοξασίες»
Αντιδράσεις από την Εκκλησία για την πρωτοβουλία του Δήμου Σκιάθου
Ωστόσο, τον ενθουσιασμό του Δήμου Σκιάθου για το πρόγραμμα MindUp δεν συμμερίστηκε η Μητρόπολη Χαλκίδος, η οποία με ανακοίνωσή της υποστηρίζει πως τα μαθήματα αυτά «έχουν ως αφετηρία τις βουδιστικές θρησκευτικές δοξασίες και πρακτικές διαλογισμού» και εμπεριέχουν κίνδυνο για τους πιστούς.
***
“Φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνεις” . Xώνονται παντού. Στο κρεβάτι μας, τις σχέσεις μας, τη διασκέδασή μας, ακόμα και στο…διαιτολόγιό μας. Κανονίζει το ιερατείο αιώνες τώρα, αν πρέπει και πώς να συνουσιαζόμαστε,τί και πότε να τρώμε, πώς να ντυνόμαστε. Βεληγκέκας, Δερβέναγας κανονικός. Βεβαίως, τον πρώτο και καλύτερο λόγο, τον είχαν στην εκπαίδευση. Επί αιώνες ήταν αμιγώς εκκλησιαστική.
Τα παραπάνω σεμινάρια, αν είναι βουδιστικά ,επομένως, θρησκευτικά, δεν το γνωρίζω. Δεν είναι πάντως ο Βουδισμός καλύτερος ή χειρότερος από το Χριστιανισμό. ΄Ιδιο “όπιο” διοχετεύουν και στις ίδιες ποσότητες και οι δυο αυτές θρησκείες στο μυαλό και τα συναισθήματα των πιστών τους. Και τους καταντούν…χαϊβάνια.
Δεν είναι,επομένως, το ζήτημα, αν θα διδάσκονται τα παιδιά μας χριστιανικά θρησκευτικά και μάλιστα Ορθόδοξα ή βουδιστικά. Το ζητούμενο είναι να εξοβελίσουμε από τα σχολεία μας κάθε μορφής θρησκεία. Και φυσικά, μαζί σταυρούς, εικονίσματα στις αίθουσες, μπούργκες, όλα τα σύμβολα του Μεσαίωνα.
Αλλά,αφού ακόμα δεν το πετύχαμε, δεν καταφέραμε να αποορθοδοξοποιήσουμε τα σχολειά μας , ας υπάρξει τουλάχιστον πλουραλισμός, ,πολυπολιτισμικόητα. Οπότε, εν προκειμένω, δεν του πέφτει λόγος να αντιδρά ο…΄Αγιος Χαλκίδος.
2. ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ
Ο κατώτατος μισθός στην Ευρώπη: Σε ποια χώρα είναι 2.000 ευρώ και σε ποια 213 ευρώ [λίστα]
Ωστόσο οι διαφορές που υπάρχουν στον κατώτατο μισθό στις χώρες της Ευρώπης προκαλούν ζάλη. Ενδεικτικό είναι πως στην πρώτη θέση βρίσκεται το Λουξεμβούργο με κατώτατο μισθό 2.141,99 ευρώ, ενώ στην Αλβανία είναι μόλις 213,45 ευρώ.
Ο κατώτατος μισθός στην Ευρώπη
Λουξεμβούργο: 2.141,99
Ιρλανδία: 1.656,2
Ολλανδία: 1.635,6
Ηνωμένο Βασίλειο: 1.598,69
Βέλγιο: 1.593,81
Γερμανία: 1.584
Γαλλία: 1.539,42
Ισπανία: 1.050
Σλοβενία: 940,58
Μάλτα: 777,1
Ελλάδα: 758,33
Πορτογαλία: 740,83
Πολωνία: 610,79
Λιθουανία: 607
Εσθονία: 584
Σλοβακία: 580
Τσεχία: 574,62
Κροατία: 546,07
Ουγγαρία: 487,1
Ρουμανία: 466,23
Λετονία: 430
Σερβία: 343,49
Μαυροβούνιο: 331,33
Βουλγαρία: 311,89
Αλβανία: 213,45
*****
Πώς δουλεύουν τον κόσμο οι φυλλάδες .Τον παραπληροφορούν,τον αποπροσανατολίζουν, δημιουργούν ψευδείς εντυπώσεις.
΄Ετσι, όπως παρατίθεται η λίστα, τη διαβάζει ο άσχετος ΄Ελληνας και λέει μέσα του. “Παίρνουν στη Σουηδία, μηνιαίοι μισθό 2.000 ευρώ (σε κορόνες).΄Αρα, παράδεισος η Σουηδία, μακάρι να την έκανα για εκεί” Εμ, δε που είναι έτσι.
΄Ακου, λοιπόν, και σύγκρινε τιμές και κόστος διαβίωσης στη Στοκχόλμη και Αθήνα.
Κατοικία. Σουηδία: Σε μια αντίστοιχη “Ανθούπολη” , για να ενοικιάσεις ένα δυαράκι, μπαίνεις σε λίστα.Αν μετά από μήνες στην ουρά , τα καταφέρεις και βρεις, θα σκας το μήνα ένα χιλιάρικο (μέσα και θέρμανση, ρεύμα, νερό). Στην Ελλάδα, το αντίστοιχης περιοχής, κατασκευής και ποιότητας διαμέρισμα ,το βρίσκεις με 250 ευρώ.
Τρόφιμα: Πας σε έναν αντίστοιχο “Βασιλόπουλο” στη Στοκχόλμη και γεμίζεις το καλάθι σου με 150 ευρώ. Εδώ θέλεις τα μισά, μπορεί και λιγότερα, αν δεν είναι βιολογικά τα προϊόντα σου.
Συγκοινωνία. Κάρτα με το μήνα (αλλιώς δε συμφέρει), αν θυμάμαι καλά το 2013, κάπου 120 ευρώ το μήνα. Εδώ με λιγότερα από 2 ευρώ, γυρίζεις ολόκληρο το λεκανοπέδιο.
“Διασκέδαση”.΄Ενας καφές στη Στοκχόλμη (καμιά σχέση οι πολυτελέστατες δικές μας εδώ καφετέριες με κείνες ,που θες, δε θες καθόσαστε στο ίδιο τραπέζι καμιά 10ριά μαζί), στοιχίζει 4 ευρώ. Εδώ καθαρίζεις το εσπρεσάκι σου με 2,5- 3 ευρώ. Μια πίτσα μεγάλη στη Στοκχόλμη 40 ευρώ. Στην Ελλαδίτσα η ίδια , 15-20 ευρώ.
Κάνε τη σούμα με τα 2.000 της Σουηδίας και τα 750 της Ελλάδας,και εύκολα συνάγεις τα συμπεράσματα για το κόστος ζωής . Και αντιλαμβάνεσαι πώς τα 750 ευρώπουλα εδώ ,αυτόματα εκτοξεύονται σε 2.000 της Σουηδίας. Και αντίστροφα.
Αλλά, θα πει ο γνωρίζων τα Σουηδικά πράγματα εκ του σύνεγγυς. Με πόσα ,όμως, χρεώνεις το κλίμα της Ελλάδας, την ομορφιά της Φύσης, τη διάθεση για ζωή; Αντέχεις 3 η ώρα το μεσημέρι το χειμώνα να σκοτεινιάζει και το καλοκαίρι 10 η ώρα τη νύχτα να είναι ο ήλιος ντάλα; Εν τάξει, δε λέμε, Καταλυτική σύγκριση. Για κάτσε, όμως.
Εκείνα που δεν μπορείς να αγοράσεις στη Ελλάδα είναι η νοοτροπία του Σουηδού και το οργανωμένο κράτος. Σχολεία, νοσοκομεία, άλλες δημόσιες και μη υπηρεσίες. “Μέρα- Νύχτα” .Εδώ εμείς μια χώρα , σκέτη Μπανανία. Και ο ΄Ελληνας ένας… βλαχαντερός από πάνω ως κάτω.
Οπότε τί να διαλέξεις κανείς; Δεν ξέρω. Το 2013 λέγαμε αυτά, πάντως.
30-10-2013
… Στοκχόλμη, σήμερα. Περπατάω στους φθινοπωρινούς δρόμους της πόλης και…”τρίβω τα μάτια μου”. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Είναι 2 η ώρα το μεσημέρι και κάνω να πετάξω το μπουφάν από πάνω μου. Να μείνω με τη φόρμα (πάνω-κάτω). Ζεστάθηκα, ίδρωσα. ΄Ενας ήλιος λάμπει τσίτσιδος πάνω από την ήσυχη, απλή, καθαρή πόλη και είναι τρυφερός και μαλακός ,σαν φιλί αγαπημένης γυναίκας, σαν χάδι μάνας.
Αυτό το σκηνικό του καιρού, “καλά κρατεί” στη Σουηδία. Το ζω από την ημέρα που ήρθα και δεν το πιστεύω. Λιακάδα καθημερινά, ζεστούλα , κάποιες φορές ακόμα και 20 βαθμούς. Ούτε στην Αθήνα έτσι, ούτε στην πεντάμορφη Εύβοια μου. Διαβάζω κι αυτά , για τη σφοδρή κακοκαιρία στη Βόρεια Ευρώπη με νεκρούς και “παθαίνω”. Κι εδώ Βόρεια είμαστε (όσο δεν παίρνει βόρεια για έναν ΄Ελληνα). Αλλά, είναι “ευλογία θεού”! ΄ Ενας παράδεισος! -“Ο καλός καιρός στη Σουηδία φέτος, ένα μήνα πριν το χειμώνα, είναι η εξαίρεση, μην ξεγελιέσαι”, με προειδοποιούν οι ντόπιοι. “Αύριο θα δεις”. Το πιστεύω,αυτοί ξέρουν καλύτερα.
Αλλά, κι αν ο καιρός χαλάσει, κι αν αύριο βγω στο δρόμο με βαρύ μπουφάν και μπότες, ένα πράγμα, Συν-΄Ελληνες , τώρα που τα λέμε μεταξύ μας, είναι σίγουρο πως δεν πρόκειται να αλλάξει σ΄αυτήν εδώ τη χώρα, αύριο το πρωί : Η φυσικότητα, η απλότητα!
΄Οταν ταξιδέψεις για πρώτη φορά στη Σουηδία ,το πρώτο που θα σκεφτείς, ειδικά αν είσαι ΄Ελληνας, είναι πως από δω λείπει το πομπώδες, το φανταχτερό, η βιτρίνα, το φτιαχτό.΄Ενα μεγάλο, παλιό, παραδοσιακό, όμορφο χωριό είναι η Στοκχόλμη. Τον πρώτο λόγο, τον έχει η Φύση. (Τον αφήσανε οι άνθρωποι να τον έχει). Πράσινο παντού, μικρά, μεγάλα δάση, λίμνες, λιμνούλες, δρόμοι με λουλούδια. Εδώ ζουν ακόμα οι… “κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας”,που λέγανε. Και ανάμεσά τους και μακριά το ένα από το άλλο, κρυμμένα σπιτάκια, ξύλινα, καθαρά, κουκλίστικα, παραμυθένια. Τώρα λες, θα ανοίξει η άσπρη πόρτα και …νά ΄τη η Χιονάτη και πίσω στη σειρά οι επτά της νάνοι . ΄Ενα παραμύθι ξετυλίγεται μπροστά σου και το ζεις!
Πλησιάζεις στο κέντρο, τώρα το λεωφορείο θα σταματήσει. Θα δω, σκέφτεσαι, από κοντά τους ανθρώπους, εκείνους τους αγγέλους, τους κατάξανθους Σουηδούς (“Κάτι ξεπλύματα, παιδάκι μου”, που έλεγε η κυρά Παναγιώτα, η μάνα μου ,για τους τουρίστες στην Ανδρίτσαινα). Κατεβαίνεις.
Και τώρα είναι που παθαίνεις το δεύτερο “έμφραγμα”-σοκ. “Εδώ παπάς εκεί παπάς”, πού είναι εκείνες οι… ρούσες και οι ξανθές ; (“Τσολιάδες” τις λέμε στην πατρίδα). Κι αυτοί οι δίμετροι απόγονοι των Βίκινγκς που μολογάγανε πως κυκλοφορούν εδώ; Δεν ξέρω. Εγώ τουλάχιστον δεν τους είδα. Είδα, βέβαια και τέτοιους. Μα, δεν είναι οι περισσότεροι. Αν κάνεις μια πρόχειρη στατιστική στο “Τι Σεντρόλεν”, με τα δάχτυλα να τους μετράς , στους 10, οι 4 να είναι οι “Βίκινγκς” και οι υπόλοιποι 6, ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ!
Και αυτοί ,όλοι μαζί, κι εγώ στο πλήθος μέσα ,κι από κοντά, να σέρνω τη βαλίτσα μου. Και έτσι όπως ,περπατώντας δίπλα τους , τους διαβάζω και τους μελετώ, κάποια στιγμή συνειδητοποιώ πως νιώθω αμηχανία, σαν να τους ντρέπομαι. Δεν είναι γιατί είμαι ξένος κα μάλιστα… υπήκοος μιας χρεοκοπημένης και χιλιοσυκοφαντημένης χώρας. Πού να το ξέρουν τούτοι; ΄Εχω ταμπέλα στο κούτελο μήπως; Αστεία! Καλά-καλά, ούτε το διαβατήριό μου δεν κοιτάξανε στο αεροδρόμιο.
΄Ολοι είμαστε ίδιοι εδώ στο κινούμενο πλήθος μέσα. Κανείς δεν ξεχωρίζει, μήτε ξανθός, μήτε μαύρος και κίτρινος ,ούτε “βέρος” μεσογειακός . Και το σημαντικότερο, κανείς δε σε κοιτάζει περίεργα, δε σε σχολιάζει, ούτε δείχνει να σε βλέπει ξένο κι αλλιώτικο. Πορεύεται στο δρόμο του φυσικός, ταπεινός, απλός, ήσυχος,συνειδητοποιημένος.
Και τότε, είναι που με πιάνει εκείνη η αμηχανία και η ντροπή,που λέγαμε. Παίρνω είδηση πως είμαι ο μόνος “ξεχωριστός” ανάμεσά τους. Είμαι η παραφωνία σε ένα περιβάλλον που όλα μοιάζουν (και είναι) ήσυχα, φυσικά και αληθινά. Ετούτη η βαριά βαλίτσα με τα φθαρμένα από τα ταξίδια ροδάκια, βγάζει ένα τσιριχτό σφύριγμα, έτσι όπως τη σέρνω και τραμπαλίζεται στο πεζοδρόμιο. Φοβάμαι πως ενοχλώ τον κόσμο αναγύρω κι ας μην το δείχνουν οι δίπλα μου πως το προσέχουν. Αλλά , αυτό είναι που με κάνει να ντρέπομαι ακόμα περισσότερο. ΄Ολοι, γαμώτο, ήσυχοι ,πειθαρχημένοι και φυσιολογικοί κι εγώ ο…Ελληνας παραφωνία;
Πρέπει να χάνω και το βήμα μου, είναι ώρα να φύγω από τον κεντρικό το δρόμο, να πιάσω κανένα στενό, να μην ενοχλώ τον κόσμο. Να κάτσω σε μιαν άκρη ( έπρεπε να το είχα κάνει από καιρό, το φελέκι μου), να την μερεμετήσω, να την φέρω στα συγκαλά της ετούτη την κωλοβαλίτσα!
Και πάμε στο άλλο τώρα. Ποιος λέτε να είναι πιο φτωχός; Ο ΄Ελληνας με 750 ευρώ μισθό ή ο Ρουμάνος με 460;
Διαβάστε αυτό και κάντε οι ίδιοι την απονομή του…ευσήμου.
ΚΡΟΥΕΙ ΤΟΝ ΚΩΔΩΝΑ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία: Μην ανάβετε τα τζάκια -Κίνδυνος καρκίνου με τα αιωρούμενα σωματίδια (7/1/2020)
3. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου: Θα ορκιστεί ΠτΔ με θρησκευτικό όρκο
Ε,ναι. Πιο συστημική από τη Σακελλαροπούλου πεθαίνεις. Σιγά που δε θα τιμούσε την Ορθοδοξία που τη μεγάλωσε. Γονείς δικαστές και η ίδια επίσης,με πάνω από τα κεφάλια τους στις έδρες που δίκαζαν τον…Εσταυρωμένο. Γι΄αυτό και…άξιος ο παχυλός μισθός τους.
4. Τακτοποιούν τη Γείτονα της Novartis, ενώ αφήνουν τα σχολεία με κενά
***
Τώρα, να πεις ντροπή σε μια υπουργό και μια επιχειρηματία που έχουν κάνει την εκπαίδευση μπίζνα ,δεν έχει νόημα,γιατί και οι δυο δεν έχουν τσίπα. Να πούμε μόνο τούτα και… ο νοών νοείτω.
Αν εξαιρέσεις 3/4 ιδιωτικά σχολεία στην Αθήνα που γίνεται δουλειά και αξίζουν τα λεφτά των γονέων,τα υπόλοιπα, μαζί και η εν λόγω επιχείρηση της κυρίας, είναι “μαγαζιά” που ή σταβλίζονται παιδιά, για να ξενοιάζουν οι γονείς ή “πουλάνε” ενδεικτικά και απολυτήρια με τη σέσουλα. Να καταθέσουμε κι αυτό ενδεικτικά.
Παλιότερα, όσοι είχαν χαρακτηριστεί ως λαμόγια στη Δημόσια εκπαίδευση (και τους ξέραμε έναν-έναν στα σχολεία), σκίζονταν να πάνε επιτροπή σε τέτοια ιδιωτικά σχολεία. Της..πλάκας! Ο λόγος …ηλίου φαεινότερος.
Στο Μωραϊτη,γατί να βάζουν μέσο για να πάνε; Εκεί όντως γινόταν καλή δουλειά. Δεν ήταν ανάγκη να τα ακουμπήσουν στην επιτροπή του δημοσίου, για να πάρουν απολυτήρια τα παιδιά. Το έπαιρναν με το σπαθί τους.
Ζούμε τον απόλυτο εξευτελισμό της εκπαίδευσης. Η ακροδεξιά κυβέρνηση είναι αδίστακτη. Εκτός των άλλων, γύρισε την παιδεία στα “πέτρινα” χρόνια των κατηχητικών.