Οίνος Άκρατος και Κεκραμένος καρδίαν ευφραίνει εν μύθοις Πολυφήμου του Κύκλωπος και Ιησού του Γαλιλαίου!

(Χριστούγεννα αύριο, ας  μείνουμε συντονισμένοι στο πνεύμα των ημερών με ανάλογο θέμα).

 

Ο άκρατος φυσικός οίνος και η τέχνη της μίξης του, ο Αγαθοδαίμων-Διόνυσος, οι αναλογίες και η φιλοσοφική ερμηνεία της μίξης κατά τον Πλούταρχο.

 

Γάμος εν Κανά

Η Γέννηση.

Η σφαγή των Νηπίων

Η Ανάσταση

Λεπτομέρεια από βυζαντινό χειρόγραφο του 9ου αιώνα, που εικονίζει τη νίκη του Μ. Κωνσταντίνου επί του Μαξεντίου στη Μιλβία Γέφυρα και το όραμά του: έναν Σταυρό με την ελληνική επιγραφή «ἐν τούτῳ νίκα».

Ιώσηπος Φλάβιος

Έκδοση των έργων του Ιώσηπου σε μετάφραση του Τόμας Λοντζ

***

Καμιά άλλη θρησκεία,  πλην του Χριστιανισμού ,δεν πορεύτηκε τόσο προκλητικά ερήμην της Ιστορίας. ΄Ολες οι λοιπές ,οι  λεγόμενες μεγάλες ή παγκόσμιες θρησκείες  όπως, ο Ισλαμισμός, ο Ινδουισμός, ο Βουδισμός , ο Κομφουκιανισμός , έχουν ,αν όχι όλα, πολλά  ιστορικά γνωρίσματα. ΄Οσο κι αν  και σ΄αυτές ο μύθος έχει δυνατό μερτικό,  όμως δεν είναι λίγα εκείνα τα στοιχεία τους που συναντιούνται  με την Ιστορία.  Μ΄αυτό εννοούμε πως  Ιστορία “σφραγίζει το διαβατήριό” τους  στην ιστορική τους διαδρομή.

Ο Χριστιανισμός, όχι μόνο  αυτονομήθηκε από την πρώτη στιγμή σε περιγραφές  “συμβάντων και γεγονότων”, που τα αγνοεί εντελώς η Ιστορία, αλλά δημιούργησε και δική της “ιστορία”, ξέχωρα από την παραδοσιακή. Παρουσιάζει πρόσωπα και γεγονότα, ως να μην υπάρχει η ελάχιστη αμφιβολία πως υπήρξαν, έδρασαν, συνέβησαν ιστορικά.

Αν όλο το εποικοδόμημα όλων των  θρησκειών και για άλλους,  εκτός από ιστορικούς λόγους,  είναι σαθρό  και ακουμπισμένο   σε πήλινες βάσεις, αυτό του χριστιανισμού  είναι εντελώς στον αέρα.  Κρέμεται, δε στηρίζεται   ούτε στο ελάχιστο σε μια σταθερή βάση σε ένα πυλώνα δυνατό, όπως είναι αυτός της Ιστορίας.

Και δε μιλάμε μόνο για τα πρώτα χρόνια για την ύπαρξη , τη διδασκαλία και το έργο του ίδιου  του Ιησού Χριστού ,  όπως τον θέλει η εκκλησιαστική Ιστορία  να είναι αυτός ο ιδρυτής της Χριστιανικής θρησκείας .  Η πορεία της στους αιώνες ,όταν πια είχε  ακόμα και “παγκόσμια” αναγνώριση, πάλι  είναι σκοτεινή και δυσδιάκριτη. ΄Ενα ενδεικτικό παράδειγμα.

Η Ιστορία   “σηκώνει τα χέρια”  έκπληκτη,  όταν ιστοριογραφεί τον Κωνσταντίνο Α΄, τον επονομαζόμενο “Μέγα” από την Εκκλησία και αρνείται  να  “υπογράψει”  πως  η   νίκη του,  νίκη του Χριστιανισμού κατά των  “Εθνικών”, ήταν αποτέλεσμα της υπερφυσικής καθοδήγησης των στρατιωτών του Χριστιανών  από  τον ίδιο το Χριστό με  την επιγραφή “Εν τούτω νίκα”  (In hoc signo vinces).  

Αυτή  την επιγραφή ,τη συναντάμε αρχικά  στο έργο του De Mortibus Persecutorum του  Λακτάντιου, ο οποίος   γράφει  για ένα όραμα   του Κωνσταντίνου με το χριστόγραμμα  Χ-Ρ (χριστιανικό σταυρό)  και την επιγραφή «Ἐν τούτῳ νίκα».    Αλλά,   και ο  “ιστορικός” της Εκκλησίας επίσκοπος  Ευσέβιος της Καισαρείας , αναφέρει  πάλι  ότι ο Κωνσταντίνος, όταν  προχωρούσε στη μάχη επικεφαλής των Χριστιανών στρατιωτών , κοίταξε πάνω στον Ήλιο, είδε ένα “Φωτεινό Σταυρό”   και μαζί του την ελληνική φράση  «ΕΝ ΤΟΥΤΩΙ ΝΙΚΑ». Με αυτό το σύμβολο καθοδήγησε τη στρατιά του και νίκησε τους αντιπάλους  “ειδωλολάτρες”.  (Σημ .Ο ίδιος δεν ήξερε ελληνικά ,που ήταν  γενικώς  άγνωστα  στην Ανατολική Αυτοκρατορία, τουλάχιστον μέχρι την εποχή του Ηράκλειτου).

Δε θα μείνουμε στην αυταπόδεικτη  ιστορική ανακρίβεια, το θρησκευτικό αυτό μύθο για τον τρόπο που επικράτησε  ο Χριστιανισμός ως κρατική θρησκεία. Δεν αντέχει κριτικής.  Θα επισημάνουμε μόνο  την  αντίφαση ανάμεσα στο θρυλούμενο  τούτο “σημάδι”  και τη διδασκαλία του ίδιου του Χριστού που όχι μόνο είναι αντίθετη με κάθε πράξη βίας, αλλά επιβάλει και την αγάπη  του εχθρού, όχι  το ξεκοίλιασμά του!

 

 

Στην  περίοδο από τη γέννηση του Ιησού Χριστού ως το θάνατό του, τα εξιστορούμενα, όπως τα περιγράφουν τα 4 (επίσημα) ευαγγέλια,  η Ιστορία τα αγνοεί εντελώς. Και το ζήτημα αυτό δεν είναι τόσο θρησκευτικό, όπως  νομίζει κανείς.  Είναι καθαρά Ιστορικό Ζήτημα.  Και ο λόγος πολύ σοβαρός. Ας τον αναλύσουμε.

Η “άγνοια” ή καλύτερα η  “αγνόηση” ,” ή παράβλεψη   τέτοιας μορφής ιστορικών δρώμενων  από την  παραδοσιακή Ιστορία  με έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της, σχεδόν παρόντα τα χρόνια  εκείνα και μάλιστα στα ίδια ακριβώς μέρη που υποτίθεται συνέβαιναν  όλα τούτα τα “τρομερά και φοβερά” των ευαγγελίων, είναι πρόκληση και ισχυρός  κόλαφος στο πρόσωπο  της επιστημονικής  Ιστορίας, αν δεχτούμε πως όντως συνέβησαν.   Να το κάνουμε πιο απλό και καταληπτικό με ένα παράδειγμα.        

Το ιστορικό σάιτ του Homo-Naturalis στα 14 (σε λίγο)  χρόνια  λειτουργίας του,  αν έστω και μια φορά,  δεν περιείχε  αναφορά στην επίθεση της φασιστικής Ιταλίας εναντίον της Ελλάδα (1940), τον πόλεμο της Αλβανίας, την “Κατοχή” των Ναζί στη χώρα, την επανάσταση των Ανταρτών ως το 1949, που έληξε με την ήττα τους,  τότε  από τις κατοπινές γενιές, δικαίως  θα είχε απορριφθεί   ως ιστορικά μη έγκυρο. Τέτοιας ιστορικής σημασίας γεγονότα, μια  τόσο φοβερή περίοδος αίματος, καταστροφής, συμφοράς, αλλά και ηρωισμών  και μεγαλοσύνης να έχουν αποκρυβεί από τις σελίδες ενός  ιστορικού  σάιτ;  Αδιανόητο!

Αν αυτά τα  γεγονότα που είναι από τα πλέον σημαντικά στη σύγχρονη  ιστορία του τόπου μας , είχαν  αποσιωπηθεί από εμάς εδώ, θα ήταν  σκάνδαλο πρώτου μεγέθους,  πρόκληση και  ιστορική απάτη.  Το γεγονός πως ο  ιστορικός του σάιτ (ο γράφων), δεν έζησε εκείνα τα γεγονότα, ως μεταγενέστερος των ιστορικών αυτών δρώμενων , σε καμιά περίπτωση δεν είναι λόγος αυτός , μια και η χρονική απόσταση δεν είναι μεγάλη από εκείνες  τις εποχές,  να τα αποσιωπήσει ,να τα αγνοήσει, να τα θάψει., επειδή αποφάσισε  πως δεν υπήρξαν, δε συνέβησαν ποτέ. Για να δούμε την αντιστοιχία.

 

Λίγα χρόνια μετά την γέννηση του Ιησού Χριστού, όπως την αναφέρουν τα ευαγγέλια, έζησε ο ιστορικός    Ιώσηπος Φλάβιος ή Ιωσήφ μπεν Ματθίας (37 – 100 μ.Χ.). Από τη ” Βικιπαίδεια” (το λήμμα έχει  σχεδόν αντιγραφεί από τη Μεγάλη και έγκυρη Εγκυκλοπαίδεια “ΠΥΡΣΟΣ”)  επιλέξαμε τα αποσπάσματα για το συγκεκριμένο  ιστορικό:

Ο Ιώσηπος Φλάβιος ή Ιωσήφ μπεν Ματθίας ήταν Εβραίος λόγιος, ιστορικός και αγιολόγος, ο οποίος γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ – τότε μέρος της ρωμαϊκής Ιουδαίας – από πατέρα ιερατικής καταγωγής και μητέρα βασιλικής καταγωγής. Ο Ιώσηπος Φλάβιος ήταν ο πρώτος που έγραψε την ιστορία των Ιουδαίων, στο βιβλίο του Ιουδαϊκή Αρχαιολογία.^[6]

Γεννήθηκε το 37 μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ, τότε μέρος της Ρωμαϊκής Ιουδαίας, από πατέρα ιερατικής οικογένειας και μητέρα βασιλικής καταγωγής, όπως βεβαιώνει ο ίδιος στο έργο του Βίος, στο οποίο και αυτοβιογραφείται.^[7]

Μαθαίνει τον ιουδαϊκό νόμο πάρα πολύ καλά από νεαρή ηλικία, και γνωρίζει όλες τις θρησκευτικές αιρέσεις της εποχής του από τους Εσσαίους – με τους οποίους μάλιστα έζησε τρία χρόνια παίρνοντας το όνομα Βανούν – μέχρι τους Φαρισαίους, τους Σαδδουκαίους και τους Ζηλωτές. Την εύνοιά του κερδίζουν τελικά οι Φαρισαίοι (το αντίστοιχο των Ελλήνων στωικών φιλοσόφων, όπως λέει ο ίδιος), και τελικά βρίσκεται να υπηρετεί στο ιερατείο του Ναού σε ηλικία 26 χρόνων, το 64 μ.Χ..^[8]

Το έργο του

Τα έργα του Ιώσηπου που διασώθηκαν μέχρι σήμερα είναι:

• Περὶ τοῦ Ἰουδαϊκοῦ πολέμου (7 βιβλία), γραμμένα μεταξύ 75-79 μ.Χ., την πρώτη φορά στα αραμαϊκά, για χρήση των βαρβάρων’’, όπως έγραψε ο ίδιος, και μετά στα ελληνικά. Τα βιβλία αυτά αρχίζουν με την επανάσταση των Μακκαβαίων σε περιληπτική όμως μορφή, συνεχίζουν με τη λεπτομερή περιγραφή της βασιλείας του Ηρώδη του Α΄ και την ανάρρηση του Αρχέλαου και τελειώνουν με την επανάσταση του 67 μ.Χ. στην οποία πήρε μέρος και ο ίδιος.^[12]

• Το δεύτερο έργο του είναι η Ἰουδαϊκή ἀρχαιολογία (20 βιβλία), που τέλειωσε η συγγραφή τους το 93 ή 94 μ.Χ. Το βιβλίο αυτό το απευθύνει στους Έλληνες και πραγματεύεται όλη την ιστορία των Ιουδαίων από το πρώτη τους εγκατάσταση στη Γη Χαναάν μέχρι και το ξέσπασμα της επανάστασης του 67 μ.Χ. Πηγές του βιβλίου αυτού είναι φυσικά η Παλαιά Διαθήκη, η επιστολή του Αριστέα, βιβλικά ανέκδοτα ιουδαϊκής πηγής αλλά και χωρία από Έλληνες συγγραφείς.^[13]

• Ο Βίος του, παράρτημα της Ιουδαϊκής Αρχαιολογίας’’.^[14]

• Κατ’ Απίωνος (2 βιβλία), στα οποία προσπαθεί να ανασκευάσει όλες της κατηγορίες ενάντια στη φυλή του.^[15] Ο πρώτος που το μετέφρασε στα λατινικά ήταν ο περίφημος συγκλητικός Κασσιόδωρος, υπουργός του βασιλιά των Οστρογότθων Θεοδώριχου, που γύρω στο 540 μ.Χ. αποφάσισε να μεταφράσει όλα τα έργα του Ιώσηπου σε κακά λατινικά, που οφείλονταν σε κακή γνώση των ελληνικών. Πολλές περικοπές του έργου του βρίσκουμε και σε εκκλησιαστικούς συγγραφείς όπως τον Θεόφιλο Αντιοχείας και τον Ευσέβιο Καισαρείας. Το έργο ολόκληρο βρέθηκε χειρόγραφο σε έναν κώδικα του 11ου αιώνα, στον Λαυρεντιανό κώδικα της Φλωρεντίας LXIX 22. Η επεξεργασία αυτού του κώδικα έγινε πρώτη φορά κατά τον 17ο αι., αλλά η λεπτομερέστερη και επιστημονικότερη επεξεργασία έγινε το 1889 από τον B. Niese. Η λατινική μετάφραση του έργου τυπώθηκε πρώτη φορά το 1480 στη Βερόνα από τον Peter Maufer και εκδόθηκε το 1535 στο Παρίσι από το Σιγισμόνδο Γελένιο. Το πρωτότυπο ελληνικό κείμενο πρωτοτυπώθηκε το 1544 στη Βασιλεία της Ελβετίας από τον Arlen. Άλλες ενδιαφέρουσε εκδόσεις είναι του Bernard (1700), του L. Dindorf (1847) και φυσικά του Niese (1889), η βάση για όλες τις μετέπειτα σοβαρές εργασίες.^[16]

 

Ο Ιουδαίος, λοιπόν, Φλάβιος Ιώσηπος, , γεννήθηκε λίγα χρόνια μετά την υποτιθέμενη χρονολογία γέννησης του Ιησού Χριστού  (37 μ.χ). Στα ίδια “χώματα”. Συμπατριώτες και ομόδοξοι.

Ο πατέρας του  Ιστορικού  με ιερατική καταγωγή, ήταν σύγχρονος του Ιησού Χριστού και φυσικά  του πατέρα του Ιησού,   Ιωσήφ, της μητέρας του  Μαρίας, των άλλων αδελφών του . Ομοίως  και των μαθητών του Χριστού  και ειδικά του Παύλου, που  ήταν και  Φαρισαίος.  Επομένως,   θα είχε ζήσει τα παρακάτω…  κοσμοϊστορικά συμβάντα της εποχής,  όπως τα διηγούνται  τα ευαγγέλια:

1.   Είδε το παράξενο, λαμπερό  αστέρι που βγήκε ασυνήθιστα και αφύσικα στο στερέωμα του ουρανού  μέσα στην άγρια, παγωμένη εκείνη  νύχτα  (για την Ιουδαία μιλάμε!) που γεννήθηκε ο Ιησούς. Και ακόμα μια μεγάλη σκάλα που κρεμόταν  από το “θόλο” του ουρανού και κατέβαινε στη γη. Και πάνω της χοροπήδαγαν, ανεβοκατέβαιναν  και τραγουδούσαν ΄Αγγελοι και Αρχάγγελοι.
2. “Σύμφωνα με την αφήγηση του ευαγγελιστή  Ματθαίου (β’ 1-18), λίγο μετά τη γέννηση του Χριστού τρεις Μάγοι από την Ανατολή κατέφθασαν στην Ιερουσαλήμ και ρωτούσαν για το πού θα βρουν τον νεογέννητο βασιλιά των Ιουδαίων. Μόλις το έμαθε ο βασιλιάς των Ιουδαίων Ηρώδης ταράχθηκε. Συγκάλεσε σύσκεψη των Αρχιερέων και Γραμματέων και τους ζήτησε πληροφορίες για τον τόπο γέννησης του Χριστού. Αυτοί του είπαν ότι σύμφωνα με τις Γραφές θα γεννηθεί στη Βηθλεέμ. Αμέσως μετά, ο Ηρώδης κάλεσε κρυφά τους Μάγους και τους είπε να του υποδείξουν πού βρίσκεται το παιδί για να πάει και ο ίδιος να το προσκυνήσει. Όταν ο Ηρώδης αντιλήφθηκε ότι οι Μάγοι τον εξαπάτησαν και δεν εμφανίστηκαν στην προγραμματισμένη συνάντησή τους, εξοργίστηκε και διέταξε τους στρατιώτες του να σφάξουν όλα τα νήπια της Βηθλεέμ μικρότερα των δύο ετών. Με αυτό τον τρόπο εκπληρώθηκε η προφητεία του Ιερεμία «Κραυγή πόνου και σπαραγμός ακούσθηκε στην περιοχή Ραμά.  Η Ραχήλ έκλαιγε τα παιδιά της». Όσον αφορά τον αριθμό των θανατωθέντων νηπίων, αυτοί ποικίλουν, από 14.000 έως 144.000, σύμφωνα με βυζαντινές και κοπτικές πηγές”.
   Πηγή:  © SanSimera.gr

3. Είδε,  επίσης,  ο πατέρας του Ιώσηπου τυφλούς, παράλυτους, άλλους βαριά ασθενείς  να θεραπεύονται.  Αλλά, το σημαντικότερο συνάντησε πολλούς συμπατριώτες του     ΠΕΘΑΜΕΝΟΥΣ   από καιρό ,που είχαν αναστηθεί την ημέρα της σταύρωσης του Χριστού:

“.. Και αμέσως ηκολούθησε φοβερός και μυστηριώδης σεισμός λόγω του θανάτου του Ιησού Χριστού, με συνέπειες ασυνήθεις, όπως «ιδού το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω», πράγμα ασύνηθες και αδύνατον υπό συνθήκας κανονικού, φυσιολογικού σεισμού, ανεξαρτήτως εντάσεως. Ούτε το σκότος ούτε ο σεισμός ήσαν φυσιολογικά φαινόμενα. .. Εκείνα όμως, τα οποία αποτελούν ασυνήθη και έκτακτα φαινόμενα, συνεπεία ενός σεισμού, είναι τα γεγονότα ότι «τα μνημεία ανεώχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ηγέρθη» (στ. 52). Εφ΄ όσον «αι πέτραι εσχίσθησαν», με αποτέλεσμα να διαταραχθούν τα στέρεα θεμέλια της Αγίας Πόλεως, ανεώχθησαν ως ήτο επόμενον, και τα μνημεία των νεκρών. Οι τάφοι των νεκρών, στην περιοχή αυτή της Μέσης Ανατολής, ήσαν λαξευμένοι επί βράχων, τα δε σώματα των νεκρών ετοποθετούντο απλώς εντός αυτών εσπαργανωμένα και τετυλιγμένα με διάφορες αρωματικές ουσίες, άνευ χώματος, η δε θύρα της εισόδου απετελείτο από σκαλιστόν λίθον στερεωμένον άνωθεν και κάτωθεν από την ίδιαν πλευράν, και έναν άλλον ογκόλιθον εφαπτόμενον αυτής δια να μην ανοίγη ευκόλως (πρβλ. Ματθ. 28,2 παράλ.). Μ’ έναν δυνατόν σεισμόν, βεβαίως, αι θύραι των τάφων ηνοίγοντο ευκόλως.
Εφ΄ όσον, λοιπόν, δια του δυνατού σεισμού τα μνημεία ανεώχθησαν, «πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ηγέρθη», όχι όλα, αλλά «πολλά» και μάλιστα «αγίων», οι οποίοι τοιουτοτρόπως κατέστησαν μάρτυρες της αναστάσεως του Χριστού και αυτών των ιδίων. Με το ένα γεγονός, ότι τα μνημεία «ανεώχθησαν», συμφωνεί το άλλο, ότι μετά την Ανάσταση του Χριστού πολλοί πιστοί είδαν πρόσωπα, που είχαν αναστηθεί εκ των τάφων. Τούτο κατέστη απαρασάλευτο στην πίστη των Αποστόλων, περί των συνεπειών της Αναστάσεως του Χριστού.

[Στην Αγία Γραφή μνημονεύονται εξ (6) αναστάσεις προηγηθείσαι της Αναστάσεως του Χριστού, όλες δε ήσαν αποκατάσταση στην παρούσα επίγεια ζωή, ήτοι• 1) του υιού της χήρας εν Σαρεπτά, Γ’ Βασ. 17, 2) του υιού της Σωμανίτιδος γυναικός, Δ’ Βασ. 4,3) την προκληθείσαν υπό των οστέων του Ελισαιέ, Δ’ Βασ. 13,4) της θυγατρός του Ιαείρου, Ματθ. 9, 5) του υιού της χήρας της Ναΐν, Λουκ. 7, 6) του Λαζάρου, Ιωάν. 11.  (Η ανάσταση των νεκρών κατά την ώρα που πέθανε ο Κύριος στο Σταυρό (ερμηνεία του Ευαγγελίου)

4. Γράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος:   (Ματθαίος 28,1).     Ὀψὲ δὲ σαββάτων(1), τῇ ἐπιφωσκούσῃ(2) εἰς μίαν σαββάτων(3), ἦλθε Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία θεωρῆσαι (4) τὸν τάφον.
  ( Πολύ αργά δε κατά την νύκτα του Σαββάτου, όταν βαθειά εγλυκοχάραζε η πρώτη ημέρα της εβδομάδος, ήλθε η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία, δια να ιδούν τον τάφον.

(Ματθ. 28,2)    καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας(1)· ἄγγελος γὰρ(2) Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον(3) ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ(4).
(   Και ιδού, σεισμός μέγας έγινε, διότι άγγελος Κυρίου κατέβηκε από τον ουρανόν, προσήλθεν στο μνημείον, εκύλισεν από την θύραν τον λίθον και εκάθητο επάνω εις αυτόν.

(Ματθ. 28,4)    ἀπὸ δὲ τοῦ φόβου αὐτοῦ(1) ἐσείσθησαν(2) οἱ τηροῦντες καὶ ἐγένοντο ὡσεὶ νεκροί(3).

(Από τον φόβον δε του αγγέλου συνεκλονίσθησαν οι φρουροί, παρέλυσαν και έγιναν σαν πεθαμένοι).

(Ματθ. 28,5)    ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄγγελος(1) εἶπε ταῖς γυναιξί· μὴ φοβεῖσθε ὑμεῖς(2)· οἶδα(3) γὰρ ὅτι Ἰησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον(4) ζητεῖτε(5)·
( Ωμίλησε δε τότε ο άγγελος προς τας γυναίκας και είπε· “σεις μη φοβείσθε· διότι ξέρω ότι ζητείτε να ιδήτε Ιησούν τον εσταυρωμένον.

(Ματθ. 28,6)    οὐκ ἔστιν ὧδε· ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπε. δεῦτε(1) ἴδετε τὸν τόπον(2) ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος.
 ( Δεν είναι πλέον εδώ· διότι ανεστήθη, όπως σας είχε πη. Ελάτε να ιδήτε τον τόπον, όπου είχε τεθή ο Κυριος.

(Ματθ. 28,7)    καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖς μαθηταῖς(1) αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν(2), καὶ ἰδοὺ προάγει(3) ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν(4)· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε(5)· ἰδοὺ εἶπον ὑμῖν(6).
 (Και τώρα γρήγορα πηγαίνετε και ειπέτε στους μαθητάς του ότι ανεστήθη εκ των νεκρών και ιδού προπορεύεται από σας και σας περιμένει εις την Γαλιλαίαν. Εκεί θα τον ιδήτε. Ιδού, σας είπα όσα έπρεπε να σας πω”.

 

Να μείνουμε σε αυτά  τα “φοβερά και τρομερά” που ουδέποτε άλλοτε, ούτε ως προϊόντα μύθου, διασώθηκαν. Μόνο τα 14.000 σφαγιασθέντα μωρά να υπολογίσει κανείς! Τί σημαίνει αυτό  και γιατί, όπως είπαμε,  η Ιστορία δέχεται ισχυρό ράπισμα από την απουσία τους στις σελίδες της;

Ο  Ιώσηπος  Φλάβιος,  ο Ιουδαίος και συντοπίτης του Ιησού Χριστού, τελικά   δεν… άκουσε τίποτα (!)  για όλα τούτα τα πρωτάκουστα,  ούτε από τους γονείς, τους παππούδες του, τους συγγενείς ,τους  γείτονες,  τους δασκάλους του.΄Ολοι σιώπησαν . ΄Εχουμε μια περίεργη πανϊουδαϊκή συνωμοσία  εδώ,  για να μη μάθει ,να μην ακούσει ποτέ τίποτα ο Ιστορικός Ιώσηπος. ΄Αγνωστο  γιατί.

Αλλά,

-Αν είναι λογικά αδύνατον να συνέβη  αυτό, να υπήρξε, δηλαδή,  τέτοιου  είδους συνωμοσία, να μην άκουσε ποτέ τίποτα ή σκόπιμα ,αν και τα ήξερε, να  τα αποσιώπησε όλα τούτα  ο Ιώσηπος,    τότε δεν συνέβησαν τα “σημεία και τέρατα” αυτά ποτέ.  Ο Ιστορικός είναι “ηλίου φαεινότερον” πως  δεν άκουσε λέξη, δεν είχε καμιά πληροφορία για όλα τούτα.  Ούτε σαν φήμες, πόσο μάλλον σαν σπουδαία,  απίθανα ιστορικά γεγονότα, που θα είχε τη μεγάλη τύχη, αυτός μόνο να τα διασώσει.  ΄Ομως,  ουδείς άλλος τα είδε και τα  γνώρισε, πλην των μαθητών του Ιησού Χριστού και των ευαγγελιστών!

-Θα ήταν  τραγικό, τρομακτικό. Οφείλουμε να ανάψουμε στις πλατείες φωτιές, να καίμε τα  βιβλία των Ιστορικών,  αν ο  Φλάβιος Ιώσηπος ,ένας ιστορικός που αρέσκεται μάλιστα σε λεπτομέρειες ,πολυγραφότατος,  με 20 ολόκληρα βιβλία μόνο η Ιουδαϊκή Αρχαιολογία  (άσε τα χαμένα) ,να έχει υπόψη του όλα τούτα  τα απίστευτα που συνέβησαν στις ημέρες του με την  παρουσία στον κόσμο του Ιησού Χριστού και  να τα αποσιωπά, να τα θάβει, να διαπράττει το μεγαλύτερο έγκλημα στην Ιστορία.

 

Ας σοβαρευτούν οι Χριστιανοί και το ιερατείο  τους. Στον 21ο αιώνα ζούμε πια.

Αν κάποια βιβλία θα έπρεπε, όχι να καούν (ουδείς σώφρων   καίει βιβλία, μόνο οι φανατικοί και οι αλλόφρονες), τουλάχιστον στο μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία, αφού στην Ελλάδα  επιμένουν  να έχουν τέτοιο μάθημα, ας μνημονεύουν από τα ευαγγέλια και όσα είπαμε, έστω ως   απορίες , σαν ερωτηματικά οι δάσκαλοι. ΄Εχουν χρέος στον αιώνα μας. Στα χρόνια της τεχνητής νοημοσύνης, των ρομπότ και της ανακάλυψης άλλων πολιτισμών  στο Σύμπαν, που ζυγώνουν!

Αρκετά ταλαιπώρησαν όλοι αυτοί οι χριστιανικοί μύθοι τον άνθρωπο.  Στοίχισαν, μάλιστα,  και εκατομμύρια ζωές.  Ουδείς μύθος στη Ιστορία  κουβαλάει τόσο αίμα και βασανισμούς, πόνο και δυστυχία,   όσο αυτός του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου.     Ας τελειώνουμε κάποτε.  Είναι “΄Υβρις” στην επιστήμη της   Ιστορίας.

Δε λέμε να μη διδάσκονται,  να τα κρύψουμε,  να  εξαφανίσουμε τα ευαγγέλια.  Μη γένοιτο!  Αλλά να  μνημονεύονται  όπως η  Ιλιάδα και η Οδύσσεια. ΄Η  όπως, ακριβώς οι  άλλοι υπέροχοι μύθοι  από την  αρχαία ελληνική Μυθολογία.

 

Γιατί δηλαδή να είναι τόσο όμορφος ,  ως  μύθος,  μόνο εκείνος  του Οδυσσέα-Κανένα (“Ούτις εμοί γ’ όνομα˙ Ούτιν δε με κικλήσκουσι/ μήτηρ ηδέ πατήρ ηδ’ άλλοι” )    που πρόσφερε  το περίφημο κρασί του στον Πολύφημο Κύκλωπα και τον μέθυσε ωραία;  Αλλά, να μην είναι το ίδιο απολαυστικός και έξυπνος και ο μύθος του περίφημου  κρασιού που  πρόσφερε ο Ιησούς Χριστός στους καλεσμένους του γάμου στην Κανά και μέθυσε όμορφα και διασκεδαστικά  όλη η μεγάλη παρέα   εκείνο του βράδυ στο γλεντοκόπι του γάμου στην Γαλιλαία ;    Και φυσικά … “ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα”!