Κασσελάκης προς Τσίπρα: «Ελα ανάλαβε και θα είμαι στρατιώτης, αλλιώς στήριξε με χωρίς παιχνίδια»
” Κλιμακώνεται η εσωκομματική ένταση στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την χθεσινή ανάρτηση – βόμβα του Στέφανου Κασσελάκη με την οποία απευθύνεται στον Αλέξη Τσίπρα.
Στην ανάρτησή του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αφού αναφέρεται στον σεβασμό που είχε για τον Αλ. Τσίπρα από τον πρώτη στιγμή που γνωρίστηκαν τονίζει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε για να ρευστοποιηθεί σε ένα κεντρώο σχήμα με συμφωνίες κορυφής έξω από την κοινωνία» και ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιούται την ευκαιρία να διεκδικήσει να κυβερνήσει και επιτέλους να δικαιώσει τις προσδοκίες των προοδευτικών πολιτών».
Και όπως γράφει, «με αίσθημα ιστορικής ευθύνης», καλεί τον Τσίπρα να αναλάβει, και ο ίδιος θα είναι ένα συντεταγμένος στρατιώτης στην προσπάθειά του. Σημειώνει συγκεκριμένα: «Έλα και ανάλαβε και θα είμαι συντεταγμένος στρατιώτης στην προσπάθειά σου, χωρίς να σε υπονομεύσω ούτε στιγμή».
Σε άλλο σημείο αναφέρει ο Στ. Κασσελάκης:
«Δεν είμαι κολλημένος με την καρέκλα – άλλωστε δεν πρόλαβα και να καθήσω. Έτρεχα από τη μία άκρη της Ελλάδας στην άλλη δίνοντας τον αγώνα. Προτιμώ να είμαι στρατιώτης στη μάχη για μια καλύτερη Ελλάδα παρά στρατηγός σε κομματικό εμφύλιο. Αλέξη, πάμε;» αναφέρει, παραφράζοντας το «Χάρη, πάμε;» που είπε ο Μανώλης Χριστοδουλάκης στον Χάρη Δούκα στηρίζοντας τον για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ”
(Documento)
****
“Έλα και ανάλαβε και θα είμαι συντεταγμένος στρατιώτης στην προσπάθειά σου, χωρίς να σε υπονομεύσω ούτε στιγμή. Αν όμως δεν το επιθυμείς, στήριξέ με να κάνω την προσπάθεια για το κόμμα μας, χωρίς παιχνίδια».
Αν διάβάζα αυτές τις γραμμές κάποια χρόνια μετά, με υπογραφή Στέφανος Κασσελάκης π. πρωθυπουργός, θα ήξερα πως είναι σαν τα «πολλά κεράσια». Θα κρατούσα «και μικρό καλάθι».
Από…κεκτημένη ταχύτητα. Μόνο και μόνο γιατί στη χώρα μας, ειδικά οι «αριστεροί» πολιτικοί ,οι διατελέσαντες πρωθυπουργοί (για Δεξιούς μη λέμε τα αυτονόητα) κι αν δε σκόνταψαν σε πολλά ή δεν υπήρξαν μη αναστρέψιμα λάθη , τη δημαγωγία και το μαυρογυαλουρισμό, δεν τα απέφυγαν ούτε τούτοι. Τείνει να γίνει… νομοτέλεια, αυτό το κουσούρι στον τόπο. Η χειρότερη παθογένεια του κομματικού μας συστήματος. Και μάλιστα από συστάσεως ελληνικού κράτους.
Αλλά, βρισκόμαστε στο «καυτό» καλοκαίρι του 2024, ο δικτάτορας της Ρωσίας, δεν έχει ακόμα εξοντωθεί. Ο Μπάιντεν, μάλλον κωλώνει μπροστά στο θράσος και την αμετροέπεια ενός Τραμπ, και φαίνεται να κινδυνεύει να μην ανανεώσει εισιτήριο για νέα προεδρική θητεία (κατά βάθος δεν το πιστεύουμε πως θα συμβεί τέτοιο ανοσιούργημα σε μια Αμερική , αλλά μπορεί να είναι ευχή και επιθυμία μας μόνο) .Ο Νετανιάχου συνεχίζει να εξολοθρεύει άμαχο, παλαιστινιακό πληθυσμό «χάριν γούστου» (διάβαζε για να προσφέρει σαδιστική απόλαυση στους δικούς τους Εβραίους «μελανοχίτωνες», ίδιας αιμοβορίας με τους παλιούς της Ιταλίας). Και ο Στέφανος Κασσελάκης, ακόμα, τουλάχιστον (και εδώ δεν ελπίζουμε να γίνει κάτι που είναι…σίγουρο πως θα συμβεί) , δε δοκιμάστηκε, ως πρωθυπουργός κι αυτός της ταλαίπωρης χώρας.
Και για τους παραπάνω λόγους, αυτή την ώρα που διαβάζουμε τη σημερινή ανάρτηση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ…τρίβουμε πολλοί τα μάτια μας! Περισσότερο , επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά από τις σελίδες της ελληνική ιστορίας πως τέτοια πράγματα δε γίνονται σε χώρα «Μπανανία», αλλά μόνο…λέγονται (κατά τη ρήση του σοφού μας… Εθνάρχη), ως συνήθη και τετριμμένα στο λεξιλόγιο των κομματικών εγχειριδίων. Και μάλιστα είναι το αλφαβητάρι στα κομματικά τους αναγνωστικά.
Ως πολιτικές κουβέντες, για να τις εννοεί ΄Ελληνας πολιτικός και μάλιστα αρχηγός μεγάλου κόμματος, δεν ξεστομίζονται. Κι αν κάποιος τις επαναλάβει, παίρνοντας τη σκεβρωμένη σκυτάλη από τους προγενέστερους, θα είναι γνωστής παλαιοκομματικής κοπής. Μπουρμπουλήθρες και δημαγωγικοί πομφόλυγες για λαϊκή (αχόρταγη και καταραμένη) κατανάλωση.
Ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, που εκλέχτηκε με τις πρέπουσες κομματικές διαδικασίες και μάλιστα με συντριπτικά ποσοστά από τους άλλους, ΚΑΛΕΙ , τον παλιό αρχηγό που αυτοβούλως παραιτήθηκε ,αν θέλει να γυρίσει πίσω! Και ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης θα μείνει δίπλα του, ως πιστός στρατιώτης ! Κι ας γίνει ο Αλέξης Τσίπρας, στρατηγός!
Αλλά, αν είναι να μην το κάνει ,του γράφει στο γράμμα, ας αφήσει τις πουστιές και τα παιχνίδια με μαριονέτες και αχυρανθρώπους (λέγε μας Σπίρτζη, Γεροβασίλη και σία). Και έντιμα και καθαρά, ας τον στηρίξει, ως νέο αρχηγό, να γίνει πρωθυπουργός!
Το δικαιούται, άλλωστε, λένε οι περισσότεροι για το Στέφανο Κασσελάκη. Το κέρδισε με το σπαθί του. Και (το σημαντικότερο) είναι ο μόνος, όπως σταθμίζει σωστά κάθε εχέφρων ΄Ελληνας τα πράγματα, που μπορεί να σταματήσει τη Μητσοτακική λαίλαπα, αφού πήρε πια διαστάσεις ερήμωσης και κατεδάφισης, ισοπέδωσης των πάντων στη τραγική χώρα που την κατοικούν «Λωτοφάγοι».
Να επαναλάβουμε δυο σημαντικά πράγματα. Να σταθούμε σε δυο παρατηρήσεις, που δεν λένε, απλώς, πολλά. Τα λένε όλα:
1.Τα παραπάνω, τα έγραψε ο Στέφανος Κασσελάκης ,όχι ως πρώην πρωθυπουργός, πωρωμένος και με «φυσιολογική» κόπωση πολιτικά από την καθημερινή τριβή με τη συνήθη ,που έγινε πια “φύση”, κομματική δημαγωγία και την επανάληψη μαυρογυαλούρικου λόγου. Τερτίπια, δηλαδή, που μεταλλάχτηκαν από αρετές σε μόνιμη πια συνήθεια και μοναδικά, κομματικά εργαλεία -όπλα στις αναμετρήσεις με αντιπάλους ή εκκολαπτόμενους «Βρούτους». Τα διατύπωσε καθαρά και ξάστερα ο κατάφρεσκος και πανηγυρικά εκλεγμένος πρόεδρος στη θέση εκείνου, που αποχώρησε εκουσίως. Και τώρα, τον (προ)καλεί, αν θέλει να γυρίσει πίσω.
2. Η έντιμη και ευθεία αυτή πρό(σ)κληση (ή έλα πίσω ή σταμάτα να με υπονομεύεις) , έγινε λίγο μετά, από την ασυλλόγιστη και αήθη, ανήθικη πολιτικά, και μάλιστα αριστερού, παρεκτροπή, του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα. Να βάλει, δηλαδή, τα «κανίς» από τα σαλόνια της αριστεροφροσύνης να γαυγίζουν εκκωφαντικά και απειλητικά , μήπως πείσουν κανένα πως είναι …άγρια ντόμπερμαν ,ως τα κοφτερά δόντια της επανάστασης . Αυτής, που ετοιμάζει η …μπουρζουαζία στα κρυφά σαλέ της πέτσινης Αριστεράς .
Είμαστε πολλοί που δεν πιστεύουμε στους πολιτικούς. Οι περισσότεροι, θα έλεγα. Στο σύστημα διακυβέρνησης, δηλαδή, εν συνόλω. Και όχι μόνο της χώρας μας. Ανεχόμαστε κάποιους από αυτούς, μόνο και μόνο «ως το μη χείρον». Μήπως, ως λιγότερο διεστραμμένοι διαχειριστές της εξουσίας από κάποιους άλλους ομολόγους τους, κάνουν κάποια στιγμή το … λάθος-λαχείο και μας παραδώσουν ( στους καιροφυλακτούντας) τα κλειδιά, για ανοίξουν τις πύλες των κοινωνιών που οραματιζόμαστε.
Η ανοχή μας στον τρόπο της διακυβέρνησης και της σταθερότητας της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, που εξασφαλίζουν με το βούρδουλα οι κυβερνήσεις, θυμίζουν, να το πούμε αλλιώς, κάτι από τη μαρξιστική …δικτατορία του προλεταριάτου από την οποία πρέπει να περάσουν οι μετεπαναστατικές κοινωνίες, για να φτάσουν στη κομμουνιστική -σοσιαλιστική τους ολοκλήρωση! Ακούγεται… κουφό;
Μπορεί να μοιάζει με όνειρο, αλλά αναγκαίο, όμως, για να πορεύονται ασφαλείς , οι «φτιαγμένοι» από «οράματα» και «φλόγα» για έναν καλύτερο κόσμο -που δεν μπορεί, παρά να έρθει κάποια στιγμή- όταν τα σκοτάδια γίνουν φως. Και ο ζόφος ,για να θυμηθούμε τον έξοχο του Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ στις απέραντες νύχτες, εξαφανίζεται μόνο από «λαμπάδες» που καίγονται. Ή από το γλυκοχάραμα της νέα ημέρας, που ξημερώνει.
Ο Στέφανος Κασσελάκης πιστεύουμε πολλοί πως είναι …γενικώς, «αλλιώτικος» για λόγο που , ευτυχώς, είναι παράξενος και ακατάληπτος για σκοτισμένα μυαλά και δύσπεπτη τροφή για χαλασμένα στομάχια:
Δεν είναι «πολιτικός», παλιάς σχολής – κοπής. Και μάλιστα από «τζάκια δυναστειών» ,που ως γνωστό, συναντιούνται σε όλο το ελληνικό κομματικό τόξο και παράλαβαν τον «οικόσημο» … εκόντες άκοντες. Κι αυτός είναι βασικός λόγος κάποιος, που μπαίνει στην πολιτική, να μην έχει αλλοτριωθεί . Να καλλιεργεί κήπους ενσυναίσθησης και κατανόησης. Να υπάρχει χώρος στον μπαξέ του να ανθίζουν λουλούδια εντιμότητας, κοινωνικής ευαισθησίας, και διαφορετικότητας.
Ας το δοκιμάσουμε ,αδερφέ, και το Στέφανο Κασσελάκη! Τόσα ρίσκα πήρε αυτός ο λαός από εποχής Καποδίστρια ακόμα στις επιλογές και τις εκλογές των «αρχόντων» του. Και την επομένη, οι ίδιοι που τους διάλεγαν, δήλωναν …κοψοχέρηδες .Προδομένοι και εξαπατημένοι.΄Η, χρειάζονταν «Μαυρομιχαλαίους», για να τους … ξελασπώσουν . (Το ίδιο ελληνικό έργο μια ζωή σε επανάληψη).
Χαμένοι είμαστε από χέρι σε αυτό τον τόπο! Από χρόνια, αιώνες τώρα. Λες και κουβαλάμε σα λαός την «κατάρα των Φαραώ». Εκείνων των ανθρώπων, που για τους παλιούς, ένδοξους και ομώνυμούς μας ΄Ελληνες ήταν, ως «βάρβαροι», παρακατιανοί και αμελητέοι.
Και τώρα, οι καταφρονημένοι τούτοι …κατέβηκαν από τα δέντρα, που κρέμονταν “όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες” (Θου, Κύριε!) και πρόκοψαν. Και οι ΝεοΕλληνες, αν και «μαϊμούδες» τώρα, παροικούσες σε Μπανανο φυτείες, λιμοκτονούν. Δε δικαιούνται, ούτε ένα καρπό της προκοπής να κόψουν, για να στυλωθούν. Τρώνε ό,τι σαπίλα ,τους πετούν τα αφεντικά.
΄ Ενας ολόκληρος λαός ,πλην των σε καταστολή συντηρουμένων δια Μητσοτακικής λοβοτομής και της γαλάζιας ακρίδας, τέζα πια από το τρελό φαγοπότι , οι λοιποί, κατάντησαν «σταχομαζώχτρες». “Θεια Αχτίστα” του αγαθού και πανάξιου σμιλευτή της γλώσσας από τη Σκιάθο. Και δεν τους λείπει μόνο… «ψωμί και λάδι»! Έχουν χάση το θησαυρό. ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ! Δεν έχουν πια ανάκαρα προσμονής του καλύτερου. «Που δεν μπορεί, θε νά ρθει», τρέφανε οι παλιότεροι, το όνειρο. Πού ξέρεις, αν είναι μπροστά οι καλές ημέρες ,αν δε δοκιμάσεις;
Στυλώσου, αδερφέ. Μπορεί να βγει αληθινό το όνειρο, τούτη τη φορά. Και να έχει η φράση «θα είμαι συντεταγμένος στρατιώτης», ΠΑΛΙ υπογραφή Στέφανος Κασσελάκης. Αλλά, να κλείνει με υστερόγραφο … νυν ή πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας!