Εμείς οι μεταπολεμικές γενιές διαπράξαμε ένα μέγα ιστορικό έγκλημα. Δε διδαχτήκαμε τίποτα από τη χιτλερική θηριωδία. Για να επιβεβαιωθεί για άλλη μια φορά η κοινή διαπίστωση πως “ο άνθρωπος , αν διδάσκεται κάτι από την Ιστορία, είναι πως τίποτα δε διδάσκεται από αυτή.”
Πέρασαν τόσες δεκαετίες από τη λήξη του 2ου παγκόσμιου πολέμου με εκατομμύρια νεκρούς και σωρούς από ερείπια που ποτέ ως τότε δεν είχε δει ο κόσμος. Και οι γενιές ορκίζονταν, καθένας στα δικά του θύματα και όλοι μαζί στο αίμα που χύθηκε σε ολόκληρη την ανθρωπότητα πως ποτέ ξανά δε θα επέτρεπαν σε παρανοϊκούς τύπους σαν τον Χίτλερ να φέρει όμοια κόλαση στον κόσμο.
΄Ιδρυσαν διεθνείς οργανισμούς, έστησαν δικαστήρια να δικάσουν τους ενόχους, δεσμεύτηκαν με τον όρκο «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ». Κι ανασκουμπώθηκαν, καθάρισαν τα συντρίμμια και σύντομα κατάφερνα και έβαλαν το εκτροχιασμένο τρένο της ζωής στις ράγες του.
77 ολόκληρα χρόνια μετά, ένας νέος Χίτλερ ,ο δικτάτορας Πούτιν της Ρωσίας , κάνει το ντεμπούτο του ως ο « άγγελος Αββαδών και Απολλύων» της Αποκάλυψης και όχι ως σφαγέας τώρα πια. Ως τέτοιος, είχε δώσει πολλές κι επιτυχείς εξετάσεις παλιότερα στην Τσετσενία, τη Γεωργία, την Ουκρανία ,τη Συρία με συγκομιδή χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες.
Μαθημένος , μεθυσμένος ακριβέστερα, από πολύ αίμα. (Μόνο στη Συρία μετράμε πάνω από 700.000 νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες). Αλλά με μια μεγάλη διαφορά. Κι από τις μέχρι τότε δικές του θηριωδίες και από τους πολύνεκρους πολέμους των Αμερικανών στο Βιετνάμ, την εισβολή στο Ιράκ και άλλες παρόμοιες συγκρούσεις και εισβολές.
Η τεράστια διαφορά είναι πως όλες αυτές τις συγκρούσεις δεν τις διαχειριζόταν ένας «Χίτλερ». Ο Τζορτζ Κένεντι , ο Λύντον Τζόνσον , ο Ρίτσαρντ Νίξον, ο Τζορτζ Μπους («Τζούνιορ») μπορείς να τους προσάψεις πολλούς και διάφορους βαρείς, ιστορικούς χαρακτηρισμούς. Κάποιοιους μάλιστα απ΄ αυτούς, να τους χαρακτηρίσεις και εγκληματίες πολέμου (όπως τον Τζορτζ Μπους). Αλλά, αναμφισβήτητα, με όσα κι αν τους καταλογίσει κανείς , ο χαρακτηρισμός ενός ηγέτη χώρας ως «Χίτλερ» , δε στέκει με τα ιστορικά μελανά γνωρίσματα που προσάπτουμε στον αρχηγό των Ναζί Αδόλφο Χίτλερ.
Κι ευτυχώς είναι από τις λίγες φορές που δε χρειάζεται ο ιστορικός να εξαντλήσει επιχειρηματολογία για μια τέτοια τεκμηρίωση. Επειδή, ακριβώς, δεν υπάρχει όμοια σύγκριση, ούτε στο ελάχιστο. Για παράδειγμα, φαντάζεται κανείς στη θέση του Τζον Κένεντι, προέδρου μιας πυρηνικής υπερδύναμης στην “κρίση των πυραύλων της Κούβας” (εισβολή στον κόλπο των Χοίρων) να βρισκόταν ένας Αδόλφος Χίτλερ; Ούτε στη πιο ζοφερή, οργουελική φαντασία!
Ο Νέος Χίτλερ Πούτιν της Ρωσίας, όπως χρόνια εμείς εδώ, συνεχώς και αδιαλείπτως, επισημαίναμε , είναι ίδιος με τον παλιό εκείνον Φύρερ της Γερμανίας. ΄Εχουν τον ίδιο χαρακτήρα ,τον ιδιο ψυχισμό και όμοιες συμπεριφορές. Το κύριο γνώρισμά τους είναι η διαστροφή! Ουδείς φυσιολογικός άνθρωπος για οποιοδήποτε λόγο , δεν μπορεί να μη «συγκινείται» όχι από κάποιες “εκατόμβες”, αλλά από εκατομμύρια νεκρών. Πόσο μάλλον, αν ο ίδιος φορτώνεται τόσο αίμα.
Οι “Χίτλερ”, όμως, είναι μια μικρογραφία ενός κατά συρροή δολοφόνου , όπως θα χαρακτηρίζαμε στις κοινωνίες μας ένα ψυχοπαθή, διεστραμμένο φονιά. ΄Η ακόμα , τηρουμένων πάντα των αναλογιών, όμοιες ψυχωτικές , απάνθρωπες συμπεριφορές, διακρίνουν και τύπους του υπόκοσμου, κυρίως μαφιόζους που και τούτοι, ως ψυχοπαθείς, είναι αδίστακτοι και εντελώς ψυχροί.
Ο Πούτιν ,μάλιστα, θεωρείται από το στενό του κύκλο ,ως πραγματικός “Νονός”, επικεφαλής μιας ομάδας μαφιόζων ολιγαρχών και αξιωματούχων, που κατάφεραν εκείνο που δεν μπόρεσαν να κάνουν οι μαφιόζοι στην Ιταλία. Να αναλάβουν και την κρατική εξουσία της χώρας, αντί απλώς να επηρεάζουν τους φορείς της. Ο «Νονός» της Ρωσίας , το πέτυχε. Είναι αυτός ο λόγος που σύμπασα η λειτουργία της κρατικής μηχανής στηρίζεται σε ένα ιδιόμορφο, κρατικομαφιόζικο καθεστώς, άμεσα και …δια γυμνού οφθαλμού, ορατό.
Από την άλλη, οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί είναι σχεδόν αποκλειστική αντιγραφή του Χίτλερ στις παραμονές του Μεγάλου Πολέμου. Εισβολές σε χώρες πάντα με την επίκληση της κοινής, εθνικής καταγωγής και της απελευθέρωσης «αδερφών» από την καταπίεση .΄Ενας άρρωστος εθνικισμός που ταυτόχρονα είναι και ρατσισμός του αισχίστου είδους ,αφού Γερμανοί και Ρώσοι αναγορεύονται σε «περιούσιους λαούς» από τους δικούς τους Χίτλερ και διακρίνονται από τους άλλους ως ξεχωριστή ράτσα και καθαρή φυλή.
Ακόμα και η βάρβαρη, τυφλή προπαγάνδα ,είναι ακριβώς ίδια και στα δύο χώρες. Τότε και σήμερα. Αυτή την ώρα ,μέσω μιας στρατιάς Γκέμπελς, που στη Ρωσία προσφέρουν… υπηρεσία σε χιλιάδες “Μέσα” , έχουν επιβάλει μια απόλυτη συσκότιση ενημέρωσης σε τέτοιο σημείο που ακόμα και οι γονείς πιστεύουν πως τα παιδιά τους δε βρίσκονται σε πόλεμο, αλλά σε..πεδία βολής για ασκήσεις! Δεν υπάρχει ιστορικά άλλο τέτοιο προηγούμενο , ακόμα και σε εποχές που δεν υπήρχαν Μέσα επικοινωνίας και οι άνθρωποι μάθαιναν για πολέμους, καμιά φορά και όταν αυτοί είχαν τελειώσει.
Το χειρότερο όλων, όμως, αυτό που διαφοροποιεί εντελώς το δικτάτορα της Ρωσίας απ΄όλους τους «κακούς» Αμερικανούς, ακόμα και από τους χείριστους, τους εγκληματίες πολέμου, όπως ο Τζορτζ Μπους, είναι άλλο. ΄Οπως και ο αρχηγός των Ναζί και ο Νέος Χίτλερ είναι ικανός ,αν στριμωχτεί εντελώς ,να μη διστάσει να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα. Μάλιστα οι συμμαφιόζοι του Γκέμπελς βγαίνουν επισήμως και διαβεβαιώνουν πως είναι δικαίωμα και υποχρέωσή τους να τα χρησιμοποιήσουν. Για να εξαφανίσουν από το χάρτη το «Διάβολο» που δεν είναι άλλος από το Δυτικό πολιτισμό, όπως τον εκφράζει κυρίως , η Ευρώπη και η Αμερική . Το θεωρούν δικαίωμα και καθήκον !
Ο Αδόλφος Χίτλερ προσπαθούσε απεγνωσμένα να αποκτήσει πυρηνικά. Ευτυχώς, δεν τα κατάφερε. Αν τα είχε, δεν υπήρχε περίπτωση να μην τα χρησιμοποιήσει. Αυτό, ακριβώς, που θα κάνει και ο Νέος Χίτλερ, αν νιώσει πληγωμένο και εγκλωβισμένο θηρίο. Θα πετάξει τη βρώμικη βόμβα και…γαία πυρί μιχθήτω! Είναι απολύτως σίγουρο, όσο τα πλέον σίγουρα σε αυτό τον κόσμο.
Λογική ,επομένως, η στάση σήμερα της Αμερικής να μην ξεκινήσει στην Ουκρανία πόλεμο. Αυτό, όμως, που όφειλε να κάνει το 2014, όταν ξεκίνησε ο Νέος Χίτλερ την εισβολή στην Ουκρανία.
Αν τότε ο Μπαράκ Ομπάμα διέθετε ο ίδιος ή οι σύμβουλοί του τον οφειλόμενο να κατέχουν ιστορικό εξοπλισμό και χτυπούσε στο υπογάστριο το μαινόμενο θηρίο της Ρωσίας, σήμερα όλα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Δυστυχώς, όμως, πολλές φορές η πολιτική της Αμερικής δε χαράσσεται από ίστωρες προέδρους. Αλλά και κάποιοι σύμβουλοί ή δάσκαλοί τους επίσης, είναι των εγκληματικών και απάνθρωπων ιδεασμών ενός Χένρυ Κίσινγκερ και μας Μαντλίν Ολμπράιτ.
Είναι αυτός ο λόγος επίσης που σήμερα, ουδείς υπεύθυνος και φυσιολογικός άνθρωπος, αν έχει στοιχειώδη ,ιστορική κρίση, μπορεί, ούτε ίσες αποστάσεις να κρατάει στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά ούτε συμψηφισμούς «ιδιώτη» …μία σου και μία μου, να επικαλείται.
Δεν είναι σε καμιά περίπτωση ο Νέος Ρώσος Χίτλερ ένας Αμερικανός εγκληματίας πολέμου Τζορτζ Μπους. Κι αν αυτό πιστεύει κάποιος, κι αν δεν οφείλεται σε έλλειψη ιστορικής ενημέρωσης , πρόκειται για ιδεοληπτική «τύφλα» και αισχρό φανατισμό. Και ακόμα χειρότερα έχουμε να κάνουμε με διαστροφική προσωπικότητα με τα χαρακτηριστικά του Νέου και του Παλιού Χίτλερ.
Ο φασίστας και ο Ναζί δεν είναι απαραίτητο να έχουν τα πιστεύω ενός Πλεύρη η ενός Μιχαλολιάκου (για να συνεννοηθούμε … ελληνικά). Μπορεί, όμως, στην καθημερινότητα του να έχει τη συμπεριφορά και να κουβαλάει τον ψυχισμό και τη διαστροφή ενός Μουσολίνι ή Χίτλερ. Απλώς, δεν του δόθηκαν οι ευκαιρίες να τους συναγωνιστεί σε θηριωδία και παράνοια.
Λέγαμε στην αρχή πως οι μεταπολεμικές γενιές δεν συνετιστήκαμε από την τραγωδία του 2ου Παγκοσμίου πολέμου. Υπήρξαν πράγματα που δεν κάναμε .΄Η δεν τολμήσαμε ή δεν τα προβλέψαμε. Και δεν έγιναν.
Τώρα πια, δεν υπάρχει χρόνος για άλλη αναβολή. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε κι εμείς και οι γενιές που έρχονται ,ως είδος, οφείλουμε να προχωρήσουμε στην πράξη. Να κάνουμε αυτά ακριβώς που δεν έγιναν στην εποχή μας . ΄Οσα οφείλαμε οι δικές μας μεταπολεμικές γενιές να κάνουμε και δεν έγιναν.
Είναι τεράστια η σοβαρότητα αυτού του θέματος. Θα χρειαστούμε μια νέα ανάλυση ξεχωριστή . Και Θα γίνει σύντομα.