Η ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ .ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (3ο)

                        ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ  (συνέχεια)

Mόνοι γάρ τόν τε μηδέν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ’ ἀχρεῖον νομίζομεν…. (=Γιατί είμαστε οι μόνοι πολίτες στον κόσμο  που όποιον  δε μετέχει στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά φαύλο-ανόητο)

 «… καὶ οἱ αὐτοὶ ἤτοι κρίνομέν γε ἢ ἐνθυμούμεθα ὀρθῶς τὰ πράγματα, οὐ τούς λόγους τοῖς ἔργοις βλάβην ἡγούμενοι, ἀλλὰ μὴ προδιδαχθῆναι μᾶλλον λόγῳ πρότερον ἢ ἐπὶ ἃ δεῖ ἔργῳ ἐλθεῖν» ( = και είμαστε οι μόνοι που  κρίνουμε ή διαμορφώνουμε σωστές απόψεις  για τα πράγματα, γιατί δεν θεωρούμε τους λόγους εμπόδιο των έργων, αλλά μάλλον θεωρούμε εμπόδιο να μην έχουμε κατατοπισθεί  από πριν  σε όσα έχουμε να κάνουμε, πριν καταπιαστούμε με αυτά).
(Θουκ. , Περικλέους Επιτάφιος)

 

Μιλάμε για την ΄Αμεση Δημοκρατία της Αρχαίας Αθήνας, όπως μας  την περιγράφει για άλλη μα φορά  και  μάλιστα  εδώ   καθορίζει την ουσία της ,  ο Αθηναίος  Ιστορικός Θουκυδίδης μέσα από το λόγο του Περικλή.  ΄Ενα πολίτευμα για το οποίο  ο ίδιος ο Περικλής, αλλά και ο Θουκυδίδης ως  Αθηναίος πολίτης , επαίρονται  πως είναι μοναδικό και αξεπέραστο στον τότε γνωστό κόσμο.

΄Ομως,  για να αποδώσουμε  “τα του Καίσαρος τω Καίσαρι  και τα του Θεού τω Θεώ”, αν  ήταν να διαλέξουμε από  τη νεότερη  λαϊκή  αγχίνοια ,     μια ατάκα της  που να εκφράζει καλύτερα αυτή την ΄Αμεση Δημοκρατία της Αρχαίας Αθήνας, θα διαλέγαμε  τούτη τη χαρακτηριστική :   “Από το ολότελα καλή΄ν  και η Παναγιώταινα”.  Για  να μην υπερβάλουμε και εξιδανικεύουμε  το συγκεκριμένο πολίτευμα, όπως κάνουν  κυρίως οι πολιτικοί με δημοκρατικές…δημαγωγικές  καταβολές.

Φυσικά, υπήρξε κατάκτηση  του  αρχαίου  αθηναϊκού πνεύματος  το πέρασμα από  τα  σκληρότητα και την αυθαιρεσία των  προηγούμενων   σε ένα άλλο, ανθρώπινο  πολίτευμα, όπως αυτός της  ΄Αμεσης Δημοκρατίας.    Και αναμφίβολα, συγκρινόμενο και με τα  άλλα,  τα σύγχρονα με εκείνο  πολιτεύματα και τις εξουσίες ,  υπήρξε  το καλύτερο της εποχής.  Αλλά  μόνο,   για  να προσφύγουμε πάλι στη λαϊκή σοφία, υπό την έννοια πως   “στους τυφλούς ο μονόφθαλμος βασιλεύει”.

 Αν   πάμε σε  κάποια χρόνια  αργότερα,  όχι πολλά από το “Χρυσό αιώνα”  του Περικλή, εκεί γύρω  στο 200 ΠΚΧ,  και συγκεκριμένα  στη  Σπάρτη ,για να  συγκρίνουμε το πολίτευμα αυτής της πόλης  μετά την επανάσταση του  Νάβη και τις απίστευτες   μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε ,  ουδεμία υπάρχει σχέση μεταξύ εκείνου του πολιτεύματος  και της  ΄Αμεσης Δημοκρατίας της Αθήνας.   Και να  υπενθυμίσουμε εδώ πως   οι ανατροπές του βασιλιά Νάβη στην Σπάρτη δε συγκρίνονται  όχι μόνο με τις αθηναϊκές, αλλά ούτε   καν και με αλλαγές που προέκυψαν αιώνες μετά με πολύ αίμα κα τεράστιες  λαϊκές θυσίες. (π. χ   Νάβης:   Απελευθέρωση ΟΛΩΝ των δούλων, εξίσωση άντρα-γυναίκας, τοποθέτηση αρχηγού σπαρτιατικού στρατού γυναίκας,  μοίρασμα σε ίσους κλήρους της σπαρτιατικής  γης  σε ΟΛΟΥΣ τους πολίτες κ.ο.κ ).

Τι να απαντήσει η ΄Αμεση Δημοκρατία της Αθήνας σε αυτά;  Ασφαλώς  οφείλει να σιωπά με αιδήμονα σιωπή,  όταν  άφηνε  τους δούλους  να πεθαίνουν στα  18 τους στα Μεταλλεία  του Λαυρίου, τις γυναίκες έγκλειστες στο γυναικωνίτη   και τον άντρα μοναδικό κυρίαρχο ως πολίτη, στρατιώτη και αξιωματούχο. Και αυτό το μεγαλόστομο που θα   επικαλεστεί  ως επιχείρημα της ποιότητας της αθηναϊκής Δημοκρατίας , ο Περικλής στον Επιτάφιο, πως, δηλαδή,  όποιος δε συμμετέχει στις   συνεδριάσεις της Εκκλησίας του Δήμου,  σύμφωνα με την άποψη  των άλλων ,   δε χαρακτηρίζεται  πολίτης  που  δε θέλει ταραχές και συγκρούσεις,   αλλά .. εξώλης και προώλης άτομο (!), είναι πέρα για πέρα  Μαυρογυαλουρισμός και δημαγωγία του αισχίστου είδους.

Η πραγματικότητα είναι πως στην Εκκλησία το Δήμου πήγαιναν  ίδιοι και οι ίδιοι, μονίμως και προκλητικώς.  Επομένως,  μόνο ..΄Αμεση δεν ήταν η Δημοκρατία.    Συμμετείχαν μόνο όσοι είχαν και συμφέροντα να πάνε, αλλά και τη δυνατότητα  να αφήσουν δουλειές, να  υποβληθούν σε ταλαιπωρία  πολύωρων ταξιδιών με  τα πόδια, τα  άλογα και  τα κάρα.  Πόσες ώρες   ήθελαν να φύγουν  οι χωρικοί από τη Φυλή, τις Αχαρνές, την Πεντέλη, τη Μεσογαία , το Σούνιο, για να κατέβουν  στην Αρχαία Αγορά”   να πάνε να (συν)αποφασίσουν ; Και μάλιστα σε μια συνέλευση, το γνώριζαν και οι ίδιοι,   οι αποφάσεις της  οποίας είχε από πριν  ληφθεί  ή θα διαμορφώνονταν στη συζήτηση ,  ανάλογα τη δεινότητα του ρήτορα  δημαγωγού, όπως ο Περικλής  ο Αλκιβιάδης, ο Κλέων κ.α.

 

 

Τα είπαμε όλα τούτα για  ένα κα μοναδικό λόγο. Αν θεωρούμε ως το καλύτερο μέχρι σήμερα , το πολίτευμα της ΄Αμεσης Δημοκρατίας,  η αντιπροσωπευτική,  η κοινοβουλευτική Δημοκρατία  στα περισσότερα  κράτη στην εποχή μας, όχι μόνο δεν έχει, έστω και στο ελάχιστο σχέση με εκείνο  της Αθήνας, αλλά είναι και απάτη ,κοροϊδία να την αποκαλούν  Δημοκρατία.

Κι αν ,  όπως δείξαμε, ακόμα και η ΄Αμεση Δημοκρατία δεν ήταν κι εκείνη παρά μια  φενάκη, μια ουτοπία  και  για  την ίδια την αρχαία Αθήνα ,ακόμα  για τις νέες κοινωνίες, αν  βρεθεί τρόπος, όπως πολλοί οραματίζονται,   να επιστρέψει και να εφαρμοστεί,  θα είναι το ίδιο.  Και μπορεί, μεν, σήμερα με τα “Μέσα” που έχουμε να έχει τη δυνατότητα κάποιος να ψηφίζει στο σπίτι του κι από την άκρη του κόσμου, χωρίς να χρειάζεται να μετακινηθεί , αλλά το ζητήματα δεν είναι πια  αυτό,  ούτε   τα ίδια, όπως στην αρχαία εποχή.   Υπάρχουν κι άλλα, πρακτικά και συναφή με τους “καιρούς”,  ακόμα πιο σοβαρά από εκείνα τα προβλήματα  που αντιμετώπιζε ο Αθηναίος πολίτης,  τον οποίο  ο Θουκυδίδης τόσο εύκολα  τον αποκαλούσε  “παλιάνθρωπο”,   επειδή  δε συμμετείχε στο στημένο θέατρο της Εκκλησίας  του Δήμου.

Αν, όμως,  κάτι έμεινε ΑΤΟΦΙΟ,  της ίδιας δυσκολίας και αδυναμίας κατανίκησής του   με τότε , είναι πάλι  το φαινόμενο της Δημαγωγίας.   Ο “Κλέων” και ο “Αλκιβιάδης”  ζουν και θριαμβεύουν  σήμερα  σε όλες τις Δημοκρατίες ,  ακόμα και στις  πλέον…δημοκρατικές. Το  Χρήμα ,τα ΜΜΑ (Μέσα Μαζικής  Αποβλάκωσης) ,οι  image makers ,αλλά πρωτίστως η άγνοια, ο φανατισμός, η αδιαφορία, η έλλειψη  ” δια-μόρφωσης” ,  δεν επιτρέπουν σε καμιά περίπτωση την ελεύθερη και ορθή έκφραση της λαϊκής  βούλησης.

΄Ετσι  σήμερα, και όπως ήταν πάντα, έχουμε κυβερνήσεις εκλεγμένες, κατ΄ευφημισμό   με…δημοκρατικές διαδικασίες στην κάλπη!  Κι αν τολμήσεις να  πεις τους εκλεγμένους  αυτούς κυβερνήτες,   δικτάτορες,  σε ..,αποπαίρνουν  κιόλας!  Στη   Ρωσία, τη Λευκορωσία, την Τουρκία, αλλά και στην Αμερική, και την Αγγλία, στις περισσότερες χώρες του κόσμου με  ΑΠΟΧΗ πάνω από το 50% του εκλογικού σώματος,  συνεχίζουν να ισχυρίζονται  πως έχουν δημοκρατικά  πολιτεύματα!

 Ο  Πούτιν , ο  Ερντογάν, ο Λουκασένκο,  αλλά ακόμα και ο Μακρόν και ο Μπάιντεν  ισχυρίζονται πως ,  έστω και με τέτοιες  μη δημοκρατικές, παράλογες και αντιφατικές  στην πραγματικότητα εκλογικές  διαδικασίες,   νομιμοποιούνται να ακούν την εξουσία! Πώς γίνεται αυτό;  Ακόμα και ένα φαγητό, αν  κάνεις και  λείπουν τα μισά υλικά του, δε δικαιούσαι  να το αποκαλείς με το όνομά του.

  Πραγματική παράνοια, αφασία η πολιτική σήμερα.  Αφύσικη και παράλογη συμφωνία-ομερτά ..μαφιόζων κυρίων, που τη χρησιμοποιούν με τον ανήθικο τρόπο που το κάνουν.

 

 

Και ύστερα απ΄όλες αυτές τις αποκαρδιωτικές διαπιστώσεις  , τί κάνουμε ,λοιπόν,  στις νέες κοινωνίες;  Ποιο είναι το πολίτευμα  και ποια η  διαδικασία εκλογής  “αρχόντων” ;  Ποιοι και  πώς  θα ενσαρκώνουν την  εξουσία;

Χτίζουμε κοινωνίες, πρωτίστως ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ . Δε θα χρειάζονται    πια τα πολιτεύματα, οι   εξουσίες.  ΄Η καλύτερα, αν ασκείται μια  “εξουσία”, θα είναι εκείνη που απορρέει από τις αρχές των Συνταγμάτων και των νόμων, απαραίτητων για τη συμβίωση των μελών των κοινωνιών.

Ακόμα και αυτός ο σημερινός Νομικός μας  πολιτισμός, όπως εκφράζεται στα σύγχρονα Συντάγματα, βελτιωμένος στα αδύνατα σημεία του,  είναι αρκούντως ικανοποιητικός, για  να  παραδοθεί στις νέες κοινωνίες .Και να ανταποκριθεί   εξαιρετικά  σε εκείνες τις ανάγκες  “διακυβέρνησης”.

Αρκεί να μην έχει ουδείς πρόσβαση σε μετατροπές.   Να μην  μπορούν οι θεμελιώδεις αρχές του   να αλλάζουν κάθε φορά  με τη βούληση κάποιων, ούτε καν των περισσοτέρων. ΄Οπως, να το πούμε συμβολικά,  έκανε ο Σόλων με τη νομοθεσία του.   Εξόρκισε τους  Αθηναίους  να μην  αλλάξουν τους νόμους του  για 10 χρόνια  (κατά άλλους 100)  και αυτοεξορίστηκε, για να αναγκαστεί η πόλη   να σεβαστεί την   επιθυμία του.

Και η εφαρμογή, πέρα από τη φύλαξή τους  ,  δε θα αφήνετε σε ανθρώπους.  Η  ευθύνη  θα μεταβιβαστεί  στο Ρομπότ  που  δεν έχει κανένα λόγο  να “παρανομεί ” ή να “μεροληπτεί”. Η  κυβέρνηση θα είναι το  “Operation center”  του ( δες  Homo-Naturali.gr “ΦΤΑΝΕΙ  Η (ΑΓΙΑ) ΩΡΑ ΤΟΥ ΡΟΜΠΟΤ”) Και ο Ρομποτικός  “Κιγκινάτος” θα είνα εκείνος  που θα την κουμαντάρει.   Αυτός  που θα έχε προηγουμένως προγραμματιστεί  να λειτουργεί  με τους κανόνες και τις διαχρονικές και αναλλοίωτες αρχές που έχουν επιλέξει και “φορτώσει” στην απέραντη  μνήμη του τα μέλη της  “επιτροπής των σοφών”.

 

 

Κι αν ο  ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ πολιτισμός  δουλέψει σωστά σε εκείνες τις εποχές, η λειτουργία και των υπόλοιπων στους τομείς,  όπως η οικονομία, η δικαιοσύνη η παιδεία, η   τέχνη   είναι και  εύκολη και η πρέπουσα, ως απόρροια αυτής ακριβώς της σωστής  διακυβέρνησης, της ορθής  διαχείρισης   των  πολιτικών ζητούμενων  από τη ανυστερόβουλα,  ανεπηρέαστα   προγραμματισμένη “θέληση”  και το εφαρμοσμένο στερεότυπο   της “Μηχανής”. Ουδείς άλλος έχει και αρμοδιότητα, αλλά και λόγο να παρέμβει  και να ανατρέψει τη λειτουργία και το παραγόμενο έργο  της για οποιοδήποτε λόγο.

Ούτε καν στη απίθανη περίπτωση που  το Ρομπότ υποστεί ανεπανόρθωτη εκτροπή και  οι αποφάσεις του πλέον καταστούν επικίνδυνες. Σε αυτή την περίπτωση, έχει ήδη προγραμματιστεί η αυτοκαταστροφή του,  η “αυτοκτονία” του,  για να  πάψει να είναι πλέον απειλή για το ΄Ανθρωπο.

 

 

  Αναφέραμε ήδη  πως ο σημερινός μας Νομικός και Δικαιικός  πολιτισμός, όπως αποτυπώνεται στα προηγμένα, σύγχρονα Συντάγματα  στις βασικές, διαχρονικές, απαράγραπτες και φυσικές αρχές , είναι έτοιμος και ικανός να αποτελέσει πυλώνα πάνω στον οποίο θα στηριχτεί για να λειτουργήσει  η “Μηχανή”.  Επισημάναμε, όμως,  πως υπάρχουν άλλοι τομείς και κάποιοι  βασικοί, που έχουν ανάγκη βελτίωσης και κάποιοι και κατάργησης. Και  στις επόμενες συνέχειες θα τους επισημάνουμε.