ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ. ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΘΕΜΑ ΕΡΗΜΗΝ ΤΗΣ…ΙΣΤΟΡΙΑΣ

 Πρωθυπουργός Σκοπών:Μιλάμε τη “μακεδονική” γλώσσα

 

ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ: «Είμαστε Μακεδόνες, μιλάμε μακεδονικά, είναι δικαίωμά μας»

Εστειλαν απειλητική επιστολή στον Κοτζιά -«Εχουμε τρεις σφαίρες για σένα»

 

Παρέμβαση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου για το «θα χυθεί αίμα» του Ρουβίκωνα στο συλλαλητήριο

 

ΟΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 1 ΕΚΑΤ. ΚΟΣΜΟΥ

Εκτακτα μέτρα για το συλλαλητήριο -Η ΕΛ.ΑΣ. με κλούβες θα δημιουργήσει νεκρές ζώνες

 

Το πρωτοσέλιδο της «Αυγής» δείχνει… δημοψήφισμα για το Σκοπιανό και το συλλαλητήριο [εικόνα]

 

Αν σας έλεγαν πως γίνεται συνέδριο Ιατρικής ή κάποια εκδήλωση για τον «Ασκληπιό» και σ΄αυτό συμμετείχαν, παρίσταντο  δημοσιογράφοι, οικονομολόγοι, δικηγόροι,  εφοριακοί,  πλην γιατρών,  θα γελούσατε. Αν πεις στους   διοργανωτές   των συλλαλητηρίων ή  σε όσους παρευρεθούν  πως συμμετέχουν σε μια εκδήλωση Ιστορίας  από την οποία λείπει η ίδια η Ιστορία, θα σου απαντήσουν…χεστήκαμε!

Το ίδιο και οι πολιτικοί. Ο Τσίπρας, ο Κοτζιάς και οι ομόλογοί τους Σκοπιανοί αποφασίζουν για ιστορικό θέμα κυρίως  με βάση τις εθνικές ή πολιτικές –κομματικές τους γραμμές και ερήμην των ιστορικών και των ειδικών για το συγκεκριμένο θέμα, το επονομαζόμενο «Μακεδονικό».

Το δράμα της Ιστορίας όμως δεν είναι μόνο αυτό. Πως αποφασίζουν άλλοι και υπηρετούντες σκοπιμότητες για πράγματα που έχει τον κύριο και αποκλειστικό λόγο η Ιστορία. Μιλάμε, βέβαια,  για την πραγματική Ιστορία ,εκείνη, δηλαδή,  που  διακονούν  «αστράτευτοι»  ιστορικοί από  οποιεσδήποτε εξαρτήσεις  ιδεοληπτικές ή άλλες. Και ακόμα το επίσης εξοργιστικό είναι πως οι λαοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία    αγνοούν τον ορισμό της Ιστορίας. ΄Οταν ακούν τη λέξη, το μυαλό τους πάει στα σχολικά τους χρόνια και στο μάθημα που έμοιαζε σαν παραμύθι ,επειδή ακριβώς …παραμύθιαζε τα παιδιά, όπως ο μύθος της κοκκινοσκουφίτσας και της Χιονάτης.

Η Ιστορία δεν είναι ιστοριογραφία, χρονογραφία, αλμανάκ.   Είναι κι αυτά, αλλά δευτερευόντως. Πολλώ μάλλον δεν είναι μυθ-Ιστορία. Είναι πρωτίστως κριτική στάση του Ιστορικού απέναντι στα ιστορικά δρώμενα και στους δημιουργούς τους. Αν θέλαμε ποσοστικά να το εκφράζαμε αυτό, θα λέγαμε πως η Ιστορία είναι στο 30% «εξ-ιστορείν» και το υπόλοιπο 70% όλα τα άλλα, με κορυφαία την ανάγκη της κριτικής, του σχολιασμού των ιστοριογραφούμενων. Και μάλιστα αυστηρά. 

 Χρησιμοποιήσαμε την παραπάνω “παρομοίωση”, για να  καταλάβουν και όσοι δεν είναι ειδικοί στη συγκεκριμένη επιστήμη πως εκείνο που γνώριζαν ως σήμερα  ως Ιστορία, μόνο Ιστορία δεν είναι . Κι αυτό σημαίνει πως είναι ο καιρός πια  να αδειάσουν το μυαλό τους απ΄όσα παραπλανητικά και ψευδή τους ανάγκασαν  να ενστερνιστούν. 

Βεβαίως, δεν είναι η ώρα εδώ και το θέμα για να αναλύσουμε  ποιος είναι ο αστράτευτος, ο αντικειμενικός, ο  μη εξαρτημένος ιστορικός. Το έχουμε κάνει στα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ .Εδώ θα θυμίσουμε συνοπτικά  πως ο πραγματικός ιστορικός έχει τις εξής ιδιότητες, τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

1, Καταγράφει και κρίνει τα σύγχρονα με τον ίδιο γεγονότα. Είναι ο κλάδος της λεγόμενης Ιστορικής Δημοσιογραφίας, ο πιο σημαντικός κλάδος της επιστήμης,  όχι μόνο γιατί σχεδόν ΟΛΟΙ, πλην λίγων εξαιρέσεων ,  οι Ιστορικοί της αρχαιότητας (μένουμε στην ελληνική, ρωμαϊκή και βυζαντινή περισσότερο), καταγράφουν και σχολιάζουν – κρίνουν  ιστορικά γεγονότα και τους “ποιητές”  των ιστορικών  έργων της εποχής που ζούνε, των δικών τους χρόνων (π.χ Θουκυδίδης, Ξενοφών, Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης, Προκόπιος ),αλλά και επειδή είναι λογικό να περιμένεις  πιο έγκυρη και ρεαλιστική παράθεση γεγονότων και κρίσεων από άνθρωπο που βιώνει τα γεγονότα (ιστορικά ή όχι) στο διάβα της ζωής του σε σχέση με  έναν κατοπινό, που ψάχνει πηγές  κάθε είδους για να αναστήσει  κάποιο παρελθόν από το οποίο  ο ίδιος απέχει κέποιες δεκάδες, εκατοντάδες ή  και χιλιάδες χρόνια.

2. Ο ιστορικός, το ιστορικό γίγνεσθαι των εποχών με το οποίο ασχολείται, οφείλει και να το παραθέτει-καταγράφει ,όπως ακριβώς συμβαίνει, αλλά και να το κρίνει χωρίς παραμορφωτικό καθρέπτη.  Ιστορικός που ο ίδιος αποδέχεται για τον εαυτό  του ταμπέλες πάσης φύσεως ,κυρίως φυλετικές, εθνικές, κομματικές θρησκευτικές, άλλες ιδεοληπτικές ή  αν  ασκεί ως βιοποριστικό επάγγελμα τη συγκεκριμένη επιστήμη, δεν έχει και πολλές πιθανότητες να απαλλαγεί από τις αγκυλώσεις εκείνες που εκ των πραγμάτων  παρατηρούνται σε τέτοιου είδους  εξαρτημένους «ιστορικούς».

3. Ιστορικός δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση στις ημέρες μας να είναι…ανειδίκευτος, ερασιτέχνης, λαθρεπιβάτης και ιδιίατερα  σε μια εποχή σαν τη δική μας, που η γνώση παρέχεται και απαιτείται να είναι συστηματοποιημένη .Κι ακόμα να μην έχει και τα «τυπικά» προσόντα, όπως είναι το βασικό πτυχίο των σχολών Ιστορίας και μεταπτυχιακούς τίτλους.

 

Μετά από αυτές τις αναγκαίες  διευκρινίσεις θα θίξουμε για άλλη μια φορά εδώ  το επίκαιρο θέμα του «Μακεδονικού», αλλά σήμερα αυστηρά από τις αρχαίες ιστορικές πηγές τους. Αν απ΄  αυτές  τις πηγές, διδασκόταν η Ιστορία στα ελληνικά και τα σκοπιανά σχολεία, σήμερα ούτε πολιτικούς λεονταρισμούς θα τολμούσε ο Σκοπιανός πρωθυπουργός («εμείς μιλάμε τη Μακεδονική γλώσσα»!),αλλά ούτε στα παραληρηματικά συλλαλητήρια των εθνικιστών θα άκουγε κανείς συνθήματα όπως  «Η Μακεδονία ήταν και  είναι ελληνική».

Να, λοιπόν,  η αλήθεια μέσα από τις πηγές, όπως τις  καταγράψαμε και τις σχολιάσαμε σε κείμενά μας εδώ. Βέβαια, για λόγους ευνόητους δεν μπορούμε να παραθέσουμε όλα αυτά τα κείμενα που είναι πολλά και διασκορπισμένα στα 11 σχεδόν χρόνια που λειτουργεί το ιστορικό μας σάιτ. Παραθέτουμε κάποια ενδεικτικά αποσπάσματα, που επιλέξαμε και τα οποία είναι, κατά την άποψή μας, αρκούντως ικανοποιητικά για να έρθει στο φως η πραγματική αλήθεια και να δοθεί απάντηση στο ιστορικό ερώτημα.  Η Μακεδονία είναι ελληνική ή Σκοπιανή;

(Αναδημοσίευση από την “ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ”/15/10/2011

«Αυτονόητη η ελληνικότητα της Μακεδονίας»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΑ ΝΕΑ, Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

“…Κλείνοντας, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν κατά την υλοποίηση της έκθεσης ετέθη κάποια στιγμή το θέμα της Μακεδονίας ως σύγχρονο γεωπολιτικό ζήτημα.

Δεν αντιμετωπίσαμε κανένα τέτοιο πρόβλημα, διότι αντικείμενό μας ήταν η Αρχαία Μακεδονία που ήταν ελληνική. Σίγουρα το μακεδονικό βασίλειο συνόρευε με βαρβάρους, αλλά αποτελούνταν από την Πιερία, τους πρόποδες του Ολύμπου, τον Αλιάκμονα, τις Αιγές, την Πέλλα… Επιστημονικά, η Αρχαία Μακεδονία είναι μέρος της Ελλάδας. Οπότε κάθε άλλη προσπάθεια οικειοποίησης των συμβόλων της είναι εντελώς άτοπη. Είναι σαν η Ελβετία να θελήσει αύριο να κάνει έμβλημα της σημαίας της τον Πύργο του Αϊφελ. Αναγνωρίζω ότι υπήρχαν στα σύνορα της Μακεδονίας πληθυσμοί που προσαρτήθηκαν σ’ αυτήν κάποια στιγμή, αλλά μέχρι εκεί. Δεν είχαν καμία σχέση με τον ελληνικό κόσμο του Αλέξανδρου. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που επιλέξαμε ως τίτλο της έκθεσης: «Στο βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Αρχαία Μακεδονία». Γιατί, για το ευρύ γαλλικό κοινό, τα πράγματα είναι μπερδεμένα. «Για ποια Μακεδονία;», θα αναρωτιόνταν. Η απάντηση είναι: «Για την Αρχαία Μακεδονία, το βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου». Για τους Γάλλους ο Αλέξανδρος είναι Ελληνας. Επιπλέον το Λούβρο πρόσθεσε στις αφίσες τη φράση : «Αγνωστα αριστουργήματα της ελληνικής τέχνης». Οπότε όλα δείχνουν ότι πρόκειται για την Ελλάδα. Για μας είναι κάτι αυτονόητο, για μια αλήθεια ιστορική. Αλλωστε όταν βρισκόμαστε στην Πύδνα ή στο Δίον, βρισκόμαστε στην Ελλάδα κι αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει”.

Ανιστόρητος και εθνικιστής ο συντάκτης του άρθρου στα “ΝΕΑ”  δε γνωρίζει ούτε θέλει να γνωρίζει πως η αρχαία Μακεδονία δεν είναι ούτε αρχαία ελληνική ούτε,πολλώ μάλλον …Σκοπιανή.  Είναι…Μακεδονική. Γι΄αυτό και ο Αλέξανδρος ο βασιλιάς της, υπέγραφε πάντα Αλέξανδρος ο Μακεδών  (πχ. προσφιλής του έκφραση:  Αλέξανδρος ο Μακεδών και οι ΄Ελληνες…).

  Ο Αρριανός, που είναι και ο …προσωπικός ιστορικός του Αλέξανδρου, (έστω κι από τη χρονική απόσταση,που τους χωρίζει)  διακρίνει στο έργο του ΠΑΝΤΑ τους στρατιώτες της εκστρατείας σε ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ και ΕΛΛΗΝΕΣ (Αλεξάνδρου Ανάβασις).Ο Ψευδοκαλλισθένης και ο Πλούταρχος είναι διαφωτιστικοί, ως προς τη γλώσσα, που μιλούσαν στην εκστρατεία. Ο πρώτος αναφέρει ότι στον ετοιμοθάνατο Αλέξανδρο ένας στρατιώτης  μίλησε στα Μακεδονικά και ο Πλούταρχος γράφει: “Αναπηδήσας ανεβόα Μακεδονιστί”(Βίος Αλεξάνδρου). Ο Ηρόδοτος,  ο Θουκυδίδης, ο Δημοσθένης αποκαλούσαν τους Μακεδόνες “Βαρβάρους” και μη ΄Ελληνες. (Ο Ηρόδοτος χαρακτηρίζει τον Αλέξανδρο απλά φιλέλληνα).

 Καταλυτική τέλος είναι η μαρτυρία του ίδιου το φιλομακεδόνα Ισοκράτη που ξεκαθαρίζει πως “Μακεδόνες ουχ ΟΜΟΦΥΛΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΕΝΟΣ”= Οι Μακεδόνες δεν ανήκουν στην ίδια φυλή με τους ΄Ελληνες.

Να σημειωθεί πως οι΄Ελληνες αρνήθηκαν να δεχτούν τους Μακεδόνες αθλητές στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες, στους οποίους δε συμμετείχαν “Βάρβαροι”. Οι Μακεδόνες χρειάστηκε να πληρώσουν “χοντρό μπαξίσι” και να προσκομίσουν χαλκευμένα έγγραφα για την…ελληνικότητα τους, για να μπορέσουν τελικά να λάβουν μέρος σ΄αυτούς.

 Τα άλλα ,περί ελληνικότητας της αρχαίας Μακεδονίας είναι “φληναφήματα και πομφόλυγες” ανιστόρητων εθνικιστών ή στρατευμένων, καθεστωτικών ιστορικών.

Την πραγματική Ιστορία, δεν την αφορούν οι εθνικισμοί, οι δογματισμοί και οι εξαρτήσεις. Πορεύεται αξιοπρεπής και υπερήφανη, ακριβώς γιατί δεν υπηρετεί καμιά σκοπιμότητα, παρά μόνο την ιστορική αλήθεια .

 

                      ΣΤΟΡΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ( 22-8-2013)

 …………………………………………………………………………………….

Κατά την άποψή μας το μεγάλο , αρχαίο κράτος της Μακεδονίας  ίσως εκτεινόταν  στις περιοχές που γεωγραφικά σήμερα καθορίζονται από τους νομούς Σερών- Δράμας- Καβάλας και πιθανότατα, συμπεριλάμβανε και ένας μέρος από το σημερινό νομό Θεσσαλονίκης και Ημαθίας.  Βόρεια, το μεγάλο αυτό βασίλειο ,πιθανόν να έφτανε και  ως τα σημερινά Σκόπια. Ιστορικά ,πάντως, σε καμιά περίπτωση δε φαίνεται (και δεν είχε νόημα)  το κέντρο, η πρωτεύουσα του κράτους των Μακεδόνων να είναι κάπου εκεί πάνω στα Σκόπια (τόσο μακριά από τη θάλασσα, αλλά και από τα μεταλλεία του χρυσού) και όχι νοτιότερα, που υπήρχαν ΟΛΕΣ οι προϋποθέσεις για να αναπτυχθεί ένα τόσο ισχυρό, αρχαίο κράτος .