Παραθέτουμε το παρακάτω ιστοριογραφικό κείμενο για τα αιματηρά γεγονότα των “Δεκεμβριανών”, κατά προσέγγιση μη μεροληπτικό,σε αντίθεση με τα περισσότερα για το συγκεκριμένο θέμα, που δημοσίευτηκαν κατά καιρούς:
Κεντρικό χαρακτηριστικό των Δεκεμβριανών ήταν η σφοδρότητα των συγκρούσεων και η αγριότητα εναντίον του άμαχου πληθυσμού. Ο αριθμός των νεκρών δεν μπορεί να υπολογιστεί με απόλυτη ακρίβεια. Φιλικές προς το ΕΑΜ πηγές υπολογίζουν ότι Πολιτοφυλακή και ΕΛΑΣ εκτέλεσαν περίπου 6.000 αμάχους και αιχμαλώτους (Έλληνες και σε κάποιες περιπτώσεις Βρετανούς), ενώ οι κυβερνητικές και βρετανικές δυνάμεις περίπου 2.000. Ως προς τους ομήρους, οι κομμουνιστές παραδέχονται ότι συνέλαβαν χιλιάδες. Οι Βρετανοί και οι κυβερνητικές δυνάμεις συνέλαβαν από την πλευρά τους 13.000 μέλη του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Σύμφωνα με έκδοση του ΓΕΣ-ΔΙΣ (Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού) οι εκτελεσθέντες αιχμάλωτοι και άμαχοι από τους κομμουνιστές ανέρχονται σε 46.985. Ιατροδικαστικές εκθέσεις της εποχής, ανταποκρίσεις Ελλήνων και ξένων δημοσιογράφων, καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων (ακόμη και εκτελεστών) και χιλιάδες μαρτυρίες συγγενών των θυμάτων, συνηγορούν σε ένα πραγματικά πολύ μεγάλο νούμερο, που κατά ορισμένους προσεγγίζει αυτό του ΔΙΣ. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν χιλιάδες μαρτυρίες για εν ψυχρώ εκτελέσεις μελών του ΕΑΜ και αιχμάλωτων ΕΛΑΣιτών, ιδιαίτερα όταν η πλάστιγγα της νίκης άρχισε να γέρνει προς την κυβερνητική και βρετανική παράταξη. Αν ισχύουν πάντως αυτοί οι αριθμοί, τότε μιλάμε για μια άνευ προηγουμένου ανθρωποσφαγή. Συγγενείς αναγνωρίζουν τα πτώματα των οικείων τους, αμέσως μετά τα Δεκεμβριανά. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές πρόκειται για θύματα της οργάνωσης ΟΠΛΑ. Οι αριστερές οργανώσεις αποδίδουν αυτές τις εικόνες σε βρετανική προβοκάτσια. Ως ένδειξη της πρωτοφανούς αιματοχυσίας γίνεται σύγκριση με τα πεδία μάχης του ελληνοαλβανικού μετώπου του ’40. Εκεί οι νεκροί και αγνοούμενοι αξιωματικοί και οπλίτες του Ελληνικού Στρατού ανέρχονται σε 17.578! Πάνω από 50.000 πατριώτες επίσης, εκτελέστηκαν την περίοδο της κατοχής. Αυτοί όμως έχασαν τη ζωή τους σε διάστημα άνω των τριών χρόνων, ενώ εκείνοι των Δεκεμβριανών μέσα σε μερικές εβδομάδες. Αν δεχθούμε, κατά προσέγγιση, τους αριθμούς του ΓΕΣ, τις μαρτυρίες μελών της Αριστεράς και προσθέσουμε τους νεκρούς ενόπλους των δύο πλευρών, τότε μιλάμε για πάνω από 1.000 νεκρούς την ημέρα! Οι εφιαλτικοί αυτοί αριθμοί κατατάσσουν τη Μάχη των Αθηνών σε μια από τις πιο πολύνεκρες στην παγκόσμια ιστορία. Μέλη του ΕΑΜ συλλαμβάνονται από Άγγλους στρατιώτες. Μέλη του ΕΑΜ συλλαμβάνονται από Άγγλους στρατιώτες. Η πλευρά του ΕΑΜ αποδίδει τους νεκρούς αμάχους σε βρετανική προβοκάτσια. Ισχυρίζονται ότι οι Βρετανοί, αφού συγκέντρωναν νεκρούς ΕΛΑΣίτες και πολίτες, τους μετέφεραν σε συγκεκριμένες περιοχές, τους ακρωτηρίαζαν και τους παραμόρφωναν παρουσιάζοντας μετά τα πτώματα ως «φρικώδη έργα των κομμουνιστών». Πάντως, ο Νίκος Ζαχαριάδης, κατά τις εργασίες της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (Ιούνιος 1945) ανέφερε: «Αγριότητες έγιναν κατά τον Δεκέμβρη και τέτοιες έκαμαν και μέλη του Κόμματος που ήταν είτε προβοκάτορες, είτε ανάξια να είναι μέλη του. Φυσικά οι πράξεις τους δημιουργούν ευθύνες για το Κόμμα. Μα μια που το ΚΚΕ δεν έδωσε τέτοια γραμμή και αποκήρυξε και αυτούς που έκαναν υπερβασίες και τις υπερβασίες τις ίδιες, δεν δημιουργείται θέμα ηθικής τάξης για το ΚΚΕ. Γιατί το Κόμμα μας έχει το θάρρος να διακηρύξει ότι περιπτώσεις όπως του Κορώνη ή της ηθοποιού Παπαδάκη δεν μπορούν να βρουν δικαίωση και πρέπει να καταδικαστούν ανοικτά». …
Με αφορμή την παραπάνω εξιστόρηση των γεγονότων της σημερινής επετείου, θα μείνουμε και θα σχολιάσουμε συγκεκριμένο ζήτημα που ως σήμερα ακόμα και αντικειμενικοί αναλυτές της Ιστορίας των Δεκεμβριανών και του μετέπειτα Ανταρτοπόλεμου, αποφεύγουν να προσεγγίσουν σε βάθος. Λέμε, λοιπόν.
Στο διάστημα από 4 -11 Φεβρουαρίου 1945 οι τρεις νικητές του 2ου παγκοσμίου πολέμου Ρούσβελτ, Στάλιν και Τσώρτσιλ συναντήθηκαν στην Γιάλτα για την πραγματοποίηση της δεύτερης συνόδου κορυφής ( η πρώτη διάσκεψη έγινε στην Τεχεράνη από τις 28 Νoέμβρη,έως την 1η Δεκέμβρη 1943). Εκεί, υποστηρίζουν οι περισσότεροι, με πρώτους τους κομμουνστές να το αρνούνται, πως έγινε η “μοιρασιά του κόσμου”. ΄Οσον αφορά την Ελλάδα, συμφωνήθηκε από τους τρεις ηγέτες να μείνει εκτός ανατολικού μπλοκ,όπως τελικά και έγινε. Απ΄όλες τις χώρες των Βαλκανίων, μόνο η Ελλάδα δεν εντάχτηκε τελικά στις λεγόμενες σοβιετικές χώρες.
Τα “Δεκεμβριανά” στην Ελλάδα ήταν μια από τις αιτίες της επίσπευσης της παραπάνω διάσκεψης των ηγετών, που έγινε σχεδόν αμέσως μετά τη λήξη τους και είναι σίγουρο πως μέτρησε στην απόφαση του Στάλιν να παραμείνει η Ελλάδα στη Δύση. Η αγριότητα εκείνων των γεγονότων από τις 3 Δεκέμβρη 1944 και 33 μέρες μετά, έδειξε καθαρά πως το κομμουνιστικό κίνημα στη χώρα ήταν και δυναμικό και αποφασισμένο να επιβληθεί δια των όπλων. Το ίδιο αποφασιμένοι όμως (και με περισσότερη ισχύ όπλων) ήταν και οι Εγγλέζοι, να μην επιτρέψουν να περάσει στο σταλινικό μπλοκ και η Ελλάδα.
Στο μεταξύ, μετά τη λήξη της περίφημης αυτής διάσκεψης στη Γιάλτα στις 11 Φλεβάρη (μια μόνο μέρα μετά!) στις 12 Φλεβάρη 1945, υπογράφεται στην Ελλάδα η Συμφωνία της Βάρκιζας από την τότε κυβέρνηση Πλαστήρα και αντιπροσώπους του ΕΑΜ. Τη Συμφωνία αυτή της Βάρκιζας αποτελούσαν εννέα άρθρα.
Tη δημιουργία μιας δημοκρατικής πολιτείας με πλήρεις πολιτικές ελευθερίες.
Την άρση του στρατιωτικού νόμου.
Την αμνηστία των πολιτικών αδικημάτων (αλλά με την εξαίρεση των κοινών αδικημάτων), που πραγματοποιήθηκαν μετά τις 3 Δεκεμβρίου 1944.
Την πλήρη απελευθέρωση των συλληφθέντων από τον ΕΛΑΣ.
Τη δημιουργία ενός νέου Εθνικού Στρατού.
Την αποστράτευση του ΕΛΑΣ και τον πλήρη αφοπλισμό του.
Την εκκαθάριση των δημοσίων υπηρεσιών.
Την αντίστοιχη εκκαθάριση των σωμάτων ασφαλείας, και
Τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το πολιτειακό ζήτημα και εκλογών με συμμετοχή διεθνών παρατηρητών
Από τα 9 αυτά άρθρα, 1 μόνο ήταν αποφασιστικής, καταλυτικής σημασίας. Το άρθρο 6 που επέβαλε την αποστράτευση του ΕΛΑΣ και τον πλήρη αφοπλισμό του. Αλλά,θα πρέπει να είσαι ή παρανοϊκός και ανιστόρητος ή…βαλτός για να συμφωνήσεις, όπως έκανε το ΕΑΜ, στην παράδοση των όπλων τη στιγμή που ΟΛΟΙ γνώριζαν πολύ καλά πως οι Ταγματασφαλίτες, οι Γερμανοτσολιάδες,οι Κουκουλοφόροι και οι Δωσίλογοι της Κατοχής ήταν και ελεύθεροι και με τα όπλα τους προσωρινά επί ποδός ,την ίδια ώρα που οι αντίπαλοί τους , συμφώνησαν να παραμείνουν άοπλοι. Και όχι μόνο τούτοι οι παρακρατικοί, Οι αντιπρόσωποι του ΕΑΜ δέχτηκαν και υπέγραψαν την ίδρυση εθνικού στρατού,εκείνου,δηλαδή, που λίγα χρόνια μετά θα τους πετσοκόψει οριστικά στο Γράμμο και το Βίτσι.
Αφασικό, τρελό, ανήθικο. Και όχι βέβαι για τους ιδεολόγους αντάρτες, που πολέμησαν τους κατακτητές Ναζί. Εκείνοι ήταν σίγουρο πως δε γνώριζαν τίποτα για τη νέα τροπή των πραγμάτων. Και θα ήταν κεραυνός στα κεφάλια τους η είδηση πως η ηγεσία του ΕΑΜ τους έστελεν λίγο μετά ως πρόβατα επί σφαγήν στο μαχαίρι των Χιτών και των Μάυδων. Το έγκλημα διαπράχτηκε,όπως πάντα από τους ηγέτες, τους επικεφαλής, Εν προκειμένω, ένοχοι του εγκλήματος υπήρξαν οι αντιπρόσωποι του ΕΑΜ. Και τα ονόματά τους: Γεώργιος Σιάντος (γ.γ ΚΚΕ) Ηλίας Τσιριμώκος [γ.γ. Ε.Λ.Δ.], Δημήτρης Παρτσαλίσης [γ. Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ] και ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης, ως στρατιωτικός σύμβουλος.
‘ Ο,τι και να είπανε μετά οι πρωταγωνιστές εκείνου του εγκλήματος είναι απολύτως λογικό και κατανοητό πως άπαντες εκτελούσαν την εντολή του Στάλιν , όπως ακριβώς συμφωνήθηκε στη Γιάλτα μια μέρα πριν. Η Ελλάδα ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΜΠΛΟΚ. Τα άλλα, όσα και να είπαν οι ίδιοι,αλλά και το σταλινικό ΚΚΕ , ως σήμερα, ,είναι λόγια του αέρα, μόνο για ανόητους και ανιστόρητους.
΄Ετσι ξεκίνησε το δράμα των Ανταρτών λίγο μετά, όταν άοπλοι, εξευτελισμένοι, απροστάτευτοι, προδομένοι έγιναν βορά των αφιονισμένων Δεξιών, που παλούκουναν τα κεφάλια τους στις πλατείες και τα καφενεία, όπως ακριβώς έκαναν στις μέρες μας οι τζιχαντιστές του ISIS. Toν Αύγουστο του 1949 παίχτηκε η τελευταία σκηνή στο δράμα του Ανταρτοπόλεμου. Γράφαμε σε άλλο κέιμενό μας για εκείνη τη γενοκτονία.
Σαν σήμερα, 30 Αυγούστου 1949, δόθηκαν οι τελευταίες μάχες του Δημοκρατικού Στρατού (Ανταρτών) εναντίον του Εθνικού Στρατού που είχαν ξεκινήσει μερικές μέρες νωρίτερα στο Γράμμο και το Βίτσι. Γι΄αυτό το σπουδαίο ιστορικό γεγονός, θα παρουσιάσουμε σήμερα εδώ μια αποκαλυπτική ιστορική μελέτη στη μνήμη των παλικαριών που προμελετημένα άφησαν να εξοντωθούν οι σφαγείς τους. Αυτοί που σκοπίμως τους οδήγησαν στην εξολόθρευση.
ΜΙΑ ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ «ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ»
«Οι προοπτικές για τον καταπονημένο ΔΣΕ διαγράφονταν ζοφερές. Από τις 24 έως τις 30 Αυ γούστου η επιχείρηση «Πυρσός Γ΄» «έβαλε φωτιά» στον Γράμμο. Μετά τις κατάλληλες προωθήσεις των μεραρχιών του ΕΣ στις 0.5.30 τις 25ης Αυγούστου εξαπολύθηκε η κύρια επίθεση υπό τα βλέμματα του βασιλιά Παύλου και του επικεφαλής της Αμερικανικής Αποστολής στην Ελλάδα στρατηγού Τζέημς Βαν Φλητ. Προς το μεσημέρι και ενώ οι επίσημοι γευμάτιζαν πρόχειρα στο παρατηρητήριο της Αμμούδας, έφθασε η πληροφορία ότι η Ι Μεραρχία είχε καταλάβει το στρατηγικής σημασίας ύψωμα Τσάρνο. Τότε ο Τσακαλώτος τσούγκρισε ένα ποτήρι κρασί με τον επιτελάρχη του υποστράτηγο Κετσέα φωνάζοντας: «Ζήτω το Έθνος!». Αμέσως μετά στράφηκε προς τον βασιλιά Παύλο και του είπε: «Μεγαλειότατε η μάχη εκρίθη. Ουσιαστικώς ο Γράμμος έπεσε» ( Β.Κόντης ).
Σε πολλά κείμενά μας εδώ, με διάφορες ευκαιρίες, έχουμε αναφερθεί στο μεγάλο ξεσηκωμό των κομμουνιστών στην Ελλάδα, μετά τη λήξη του 2ου παγκοσμίου πολέμου και την αποχώρηση των ναζιστικών στρατευμάτων από τη χώρα. Στις αναλύσεις μας αυτές, είχαμε επισημάνει διάφορες ιστορικές αλήθειες, που από σκοπιμότητες , εμπάθεια και φανατισμό, αλλά και ιστορική απειρία, ερασιτεχνισμό και άλλες αιτίες, δεν επισημαίνονται επαρκώς.
Να θυμίσουμε, λοιπόν ( κατ΄αρχήν και επί τροχάδην) μια ιστορική αλήθεια ,χιλιοειπωμένη στις σελίδες του Homo-Naturalis.gr: Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων κομμουνιστών («Αντάρτες») που εξεγέρθησαν στη χώρα μας εκείνες τις ιστορικές ημέρες , ήταν ιδεολόγοι επαναστάτες, που πίστεψαν ότι μπορούσαν να αλλάξουν τη μοίρα της χώρας, αλλά και του κόσμου ολόκληρου με αγώνα, με «αίμα». Πηγή έμπνευσης και δεξαμενή άντλησης της σοσιαλιστικής ιδεολογίας τους (όπως άλλωστε όλων των κομμουνιστών της γης) υπήρξαν πρώτα τα συγγράμματα των θεωρητικών της, όπως ο Μάρξ, ο ΄Ενγκελς, ο Λένιν, ο Τρότσκι κ.α, η διαδικασία, τα μέσα και ο τρόπος πραγματοποίησης και επικράτησης της ρώσικης επανάστασης των Μπολσεβίκων του ΄17 και η εξαγωγή της σε άλλες χώρες, εκτός Ρωσίας, που αναπτέρωσαν τις ελπίδες και το όραμα και των Ελλήνων κομμουνιστών πως θα μπορούσε να ηττηθεί ο καπιταλσιμός στον κόσμο με αγώνα και εξέγερη των μαζών.
Στην Ελλάδα, ήταν πολλοί εκείνοι ,που πίστεψαν πως θα ερχόταν η ημέρα να γίνουν κι εδώ πράξη τα οράματα των Μπολσεβίκων και των καταπιεσμένων μαζών της μεγάλης εκείνης επανάστασης στη Ρωσία. Υπήρχαν στη χώρα πολλοί «κολασμένοι» και μάλιστα η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού βίωνε από συστάσεως ελληνικού κράτους την εξαθλίωση,την ανέχεια,την αδικία.
Η αφρόκρεμα της ελληνικής διανόησης, οι πιότερο ευαισθητοποιημένοι σε κοινωνικά ζητήματα ΄Ελληνες, οι απλοί πολίτες, οι αγνοί και οι έντιμοι άνθρωποι, συσπειρώθηκαν-συστρατεύτηκαν σε ένα πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα ευρύτατο και εύρωστο, λαϊκό κίνημα με σκοπό να ανατρέψουν εκ βάθρων το ισχύον τότε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα και να το αντικαταστήσουν με το σοβιετικό μοντέλο.
Φυσικά, δεν έλειψαν απ΄αυτό το μέγα εγχείρημα και οι ιδεολογικά (λιγότερο ή περισσότερο) ασυνειδητοποίητοι, ακόμα και οι απολίτικοι, αλλά και οι καιροσκόποι, οι έχοντες προσωπικούς λόγους εκδίκησης -αντεκδίκησης, ακόμα και «ποινικοί», όποιοι, εν πάση περιπτώσει, είχαν τις δικές τους αφορμές να εκδικηθούν την κοινωνία. Πολλοί τέτοιοι εισχώρησαν στην αντάρτικη επανάσταση , υποκρίθηκαν τους κομμουνιστές και πολέμησαν δίπλα σε γνήσιους και ιδεολόγους αγωνιστές .΄Ηταν εκείνοι που, ουκ ολίγες φορές, αμαύρωσαν την ένδοξη ιστορία του ηρωικού αντάρτικου κινήματος της Ελλάδας και έδωσαν επιχειρήματα στην άλλη πλευρά να μιλάει για τα «άγρια εγκλήματα των κομμουνιστοσυμμοριτών, τα κονσερβοκούτια και τις πηγάδες του Μελιγαλά» .
Βεβαίως, ο αγώνας εκείνος ήταν σκληρός και απάνθρωπος. Οι ΄Ελληνες αντάρτες ήταν οπαδοί ης βίαιης κατάργησης και αποδόμησης του υφιστάμενου συστήματος , όπως άλλωστε και όλες οι κοινωνικές επαναστάσεις στην Ιστορία. Γι΄αυτό και το αίμα που χύθηκε ήταν πολύ και από τις δύο πλευρές. Οι αντάρτες υπήρξαν βίαιοι και τούτοι. Πολλές φορές κάποιοι , ακόμα και από τους συνειδητοποιημένους κομμουνιστές και όχι μόνο από τους «παρείσακτους», ξεπερνούσαν και τα «επαναστατικά» όρια και έφταναν σε ακρότητες και εγκλήματα ανεπίτρεπτα και αδικαιολόγητα για ιδεολόγους επαναστάτες.
Συνέβησαν όλα αυτά και είναι και άδικο και ανήθικο και παράλογο αν τα αποκρύπτει η ιστορία, να τα αποσιωπά η στρατευμένη «ιστορία» του ΚΚΕ ή να τα υπερτονίζει και να τα καθυπερβάλει η επίσης στρετευμένη «ιστορία» των εθνικιστών. Εμείς έχουμε υπόψη μας από τη μακροχρόνια έρευνα της ιστορικής αυτής περιόδου, τις ζωντανές, πολυάριθμες μαρτυρίες πρωταγωνιστών και από τα δύο στρατόπεδα στα δρώμενα εκείνης της περιόδου και ουδείς μπορεί, αν δε θέλει να ψευστεί, να τις αποκρύψει- αποσιωπήσει ή να τις αμφισβητήσει.
΄Ομως, οφείλουμε από την άλλη μεριά, οι αστράτευτοι ιστορικοί να επισημάνουμε πως οι δύο παρατάξεις «δεν έκαναν τα ίδια». Σε καμιά πρίπτωση. Δεξιοί και Αριστεροί δεν ήταν όμοιοι, δεν είχαν πανομοιότυπες συμπεριφορές όπως , ειδικά τελευταία, προσπαθούν παμπόνηρες και στρατευμένες πένες , κινηματογραφιστές και ηθοποιοί να μας πείσουν για τους δικούς τους λόγους (ακόμα και εμπορικούς). Σε καμιά περίπτωση δεν ήταν το ίδιο όλοι. Τα εγκλήματα των Ανταρτών ήταν πολλά, αναμφισβήτητα. Και κάποια άγρια και παντελώς άδικα. ΄Αλλωστε, να μη τον ξεχνάμε αυτό, οι εξεγερμένοι κομμουνιστές στη βία πίστευαν, την εξόντωση του εχθρού μέχρι της οριστικής εξαφάνισής του. «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος» ήταν το πιστεύω τους στην άγρια εκείνη περίοδο της αναμέτρησης κομμουνιστών και εθνικιστών-καπιταλιστών.
Αλλά, δεν υπήρξαν ΠΟΤΕ τέτοιας και τόσης βιαιότητας , σκληρότητας και ασέβειας τα εγκλήματα των κομμουνιστών, όπως εκείνα που διέπραξαν οι αντίπαλοί τους. Το συνομολογούν οι περισσότεροι από τους νουνεχείς πρωταγωνιστές και των δύο παρατάξεων της ταραγμένης εκείνης ιστορικής περιόδου. Ο εθνικός στρατός, τα αποσπάσματα της χωροφυλακής, τα τάγματα ασφαλείας, οι Γερμανοτσολιάδες, οι κουκουλοφόροι, οι δωσίλογοι, οι Χίτες,οι Μάυδες,οι Μαγγανάδες, ο συρφετός των «πατριωτών», κατά κανόνα εγκληματίες και προδότες στη διάρκεια της Κατοχής ,όλοι άξεστοι, επαγγελματίς φονιάδες, οι «εξώλης και προώλης» της ελληνικης κοινωνίας, καιροσκόποι και ληστές επιδόθηκαν σε ένα όργιο ανήκουστων εγκλημάτων, βασανισμών, κακοποιήσεων, αρπαγών, βιασμών, ακόμα και εντελώς αθώων και μη εμπλεκομένων στην αναμέτρηση ατόμων, σκύλευσης-ταπείνωσης και εξύβρισης νεκρών («παλούκωναν» μέχρι και τα κεφάλια των σκοτωμένων ανταρτών και τα περιέφεραν στους δρόμους και τις πλατείες!). Ανήκουστα, βαρύτατα, επαίσχυντα, ειδεχθή τα εγκλήματα των Ελλήνων εθνικιστών πατριωτών και …Ορθοδόξων χριστιανών. («Πατρίς, θρησκεία, οικογενεια»!
Πριν προχωρήσουμε, όμως, στο θέμα μας , οφείλουμε να κάνουμε εδώ μια επισήμανση: ΄Οπως θα έχουν διαπιστώσει οι πολίτες που διαβάζουν τις ιστορικές μας απόψεις, επιμένουμε στις αναλύσεις μας με κάθε αφορμή (και για άλλη μια φορά τώρα) να τονίζουμε ότι σήμερα και από την εμειρία του ελληνικού αντάρτικου και των κομμουνιστικών κινημάτων άλλων χωρών, όπως εκείνα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, αλλά πρωτίστως από τα διδάγματα της μεγάλης ρώσικης επανάστασης του 1917 , αποδείχτηκε ιστορικά πως καμιά κοινωνική επανάσταση δε στερειώνει με τη βία, το αίμα, την καταστροφή. Κι αυτό ισχύει για ΟΛΕΣ τις επαναστάσεις σε ΟΛΕΣ τις εποχές και απανταχού της γης.
Αν οι φορείς της επανάστασης, δεν έχουν αντιληφθεί την αξία της προσωπικής επανάστασης , που προηγείται της μαζικής, αν ο άνθρωπος δεν έχει σκοτώσει μέσα του τη ζωώδη του φύση-συμπεριφορά ,που σε περιόδους πολέμου και άλλη βίας, εκδηλώνεται πιο έντονη και καταστροφική, αν δεν προχωρήσει με το στοχασμό και τη σκέψη στην υπέρβαση, την κατάκτηση όλων και υψηλότερων αξιών, όπως είναι ο σεβασμός της ζωής, τα αναφαίρετα και απαράγραπτα δικαιώματα του ατόμου, ο ανθρωπισμός, η συμμόρφωση με τους νόμους της φύσης (κυρίαρχος νόμος της η αξία του ΝΟΥ ,της Λογικής) ,αν δεν «εξανθωπιστεί» ο ίδιος ο επαναστάτης, πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος της κατάκλυσης της προσωπικότητας από τα ταπεινά ένστικτα, της υιοθέτης της βίας ως μέσο επιβολής της θέλησης, του ατομικισμού, του εγωισμού ,του φανατισμού,αλλά και των συμφερόντων του. Η Ιστορία το διαβεβαιώνει καθαρά και συνεχώς στις σελίδες της.
Μια επανάσταση σήμερα και στο μέλλον δε θα επιτύχει ΠΑΛΙ με την επανάληψη των τρόπων και των μεθόδων που προσπάθησαν οι παλιότερες επαναστάσεις να αλλάξουν τον κόσμο .Οι μάζες δεν είναι ικανές να κάνουν επανάσταση. Την πραγματική επανάσταση θα την πραγματοποιήσει (και πάντως όχι τώρα) το σύνολο ή η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, που θα έχουν «απομαζοποιηθεί», όταν το άτομο θα έχει αποκτήσει με το χρόνο «προσωπικότητα», ατομικότητα, μοναδικότητα. «Παιδεία», «μόρφωση» και συνείδηση πραγματικού επαναστάτη. Τότε, δε θα χρειαστεί κανενός είδους βία,για να αλλάξει ο κόσμος.
΄Οσοι θα τα καταφέρουν στις «σπουδές» και τις «εξετάσεις της προσωπικής τους επανάστασης, θα ενταχθούν στις νέες κοινωνίες.Οι άλλοι, όσοι αποτύχουν, θα απομονοθούν. Και τότε ούτε βία,ούτε αίμα, ούτε πόνος και δάκρυ θα χρειαστεί ,για να πορευτεί σωστά ο κόσμος.
Οι άνθρωποι του εγγύς μέλλοντος θα απολαύσουν αυτή τη συγκλονιστική ημέρα να ζήσουν σε ένα πραγματικά αλλιώτικο κόσμο, αλλαγμένο . Η τεχνολογία, η τεχνητή μνήμη, τα ρομπότ θα βοηθήσουν αποτελεσματικά στην επικράτηση της πραγματικής ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της αδελφοσύνης,τα ιδανικά των παλιών κοινωνικών επαναστάσεων.
Αυτές είναι οι ιστορικές αλήθειες , που θέλαμε να επισημάνουμε , πριν προχωρήσουμε στη διατύπωση της δικής μας ιστορικής κρίσης με αφορμή την επέτειο της τελευταίας αυτής μάχης στο Γράμμο του Δημοκρατικού Στρατού και του Εθνικού Στρατού στις 30/8/1949.
Πριν, όμως, ας σταθούμε σε κάποια αναμφισβήτητα γεονότα της περιόδου εκείνης και στη συνέχεια, ως απόρροια εκείνης της πραγματικότητας, να προχωρήσουμε στη διατύπωση ερωτημάτων και εξαγωγή συμπερασμάτων ,που καμιά ιστορική πένα δε θέλησε να διατυπώσει καθαρά.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ:
1. Οι δυνάμεις του Εθνικού Στρατού ήταν συντριπτικά υπέρτερες των ανταρτών. ( Κάπου 16.000 ένατι 150.000!) Ο εξοπλισμός του επίσης από τους Αμερικανούς και τους Εγγλέζους απελπιστικά υπέρτερος για τους αντάρτες ,σύγχρονος και αποτελεσματικός. Σε αντίθεση με τον οπλισμών των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού που ήταν ελάχιστος και παλιός, και επομένως αναποτελεσματικός.
2.Διέξοδος διαφυγής των Ανταρτών, πολύ πριν της φονικές μάχες στο Γράμμο και το Βίτσι , υπήρχε. Η Αλβανία του Χότζα βοηθούσε και είχε ανοίξει τα σύνορά της στους Αντάρτες. Αν ήθελαν να διαφύγουν αυτές οι ελάχιστες χιλιάδες των Ελλήνων κομμουνιστών στο έδαφος της Αλβανίας και να τύχουν καλής υποδοχής και αποκατάστασης από τον κομμουνιστή πρόεδρο της Αλβανίας, θα μπορούσαν ,εν όσω ήταν νωρίς.
3. Μετά τη λήξη του 2ου παγκόσμιου πολέμου , στις 4 Φλεβάρη 1945, οι νικητές που συνέτριψαν το Ναζισμό, ο Στάλιν, ο Τσώρτσιλ και ο Ρούσβελτ συναντήθηκαν στη Γιάλτα και απφάσισαν πώς θα χωρίσουν το νέο κόσμο μετά τα νέα δεδομένα της λήξης του πολέμου, αλλά και τη σοβιετική πραγματικότητα, που ήταν πια φανερό πως δεν ήταν μια «παρένθεση»,μια πρόσκαιρη επικράτηση και κατάληψη της εξουσίας από τις επαναστατημένες μάζες, αλλά καθεστώς ριζωμένο και ισχυρό. Σ΄αυτή λοιπόν στη συνάντηση της Γιάλτας οι τρεις ηγέτες είχαν αποφασσίσει και αποδεχτεί , ανάμεσα στα άλλα, πως οι χώρες της Βαλκανικής θα περνούσαν πλέον οριστικά και αμετάκλητα στην επιρροή της Σοβιετικής ΄Ενωσης και αποκόπτονταν εντελώς από το Δυτικό κόσμο και την επιρροή του σε όλα τα επίπεδα. ΜΟΝΟ Η ΕΛΛΑΔΑ (αποφασίστηκε εκεί) ΔΕ ΘΑ ΕΝΤΑΣΣΟΤΑΝ Σ΄ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ΠΑΡΕΜΕΝΕ ΣΤΑΘΕΡΑ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΑ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥ.
΄Υστερα απ΄αυτά τα αναμφισβήτητα ιστορικά δεδομένα να προχωρήσουμε τώρα στη διατύπωση μιας σειράς ερωτημάτων και στις απαντήσεις τους:
1. Γνώριζαν οι Διοίκηση , οι επικεφαλής των Ανταρτών (πολιτική και στρατιωτική ηγεσία) τη διαφορά σε δυνάμεις και οπλισμό μεταξύ των αντιπάλων; Η απάντηση λογική και αβίαστη: Ναι ,το γνώριζαν.
2. ΄Ηξεραν οι ίδιοι πως πολύ πριν τις μάχες στο Γράμμο και το Βίτσι ο δρόμος ήταν ανοιχτός στα σύνορα με την Αλβανία και πως οι Αντάρτες θα μπορούσαν να υποχωρήσουν και να διασωθούν σχεδόν όλοι και χωρίς να πέσει ντουφεκιά στο έδαφος της Αλβανίας; (΄Αλλη διέξοδος δεν υπήρχε ακόμα .Ο πανάθλιος και εγκληματίας Τίτο στη Γιουγκοσλαβία είχε κλείσει τα σύνορά του). Η απάντηση και σ΄αυτό το ερώτημα είναι πως η «κυβέρνηση το βουνού» και οι «Καπεταναίοι» γνώριζαν για τη δυνατότητα διαφυγής και σωτηρίας των Ανταρτών. Και πώς να μην τα γνώριζαν!
3. Γνώριζαν οι επικεφαλής των δυνάμεων του Δημοκρατικού Στρατού , τουλάχιστον στα ανώτατα κλιμάκια, για τη συμφωνία της Γιάλτας και πως ο κόσμος είχε ήδη μοιραστεί από το 1945, οριστικά πια και αμετάκλητα; Γνώριζαν πως η Ελλάδα είχε αποφασιστεί και με την υπογραφή του Στάλιν να παραμείνει οριστικά στο στρατόπεδο της Δύσης; Ασφαλώς το γνώριζαν. Αυτό έλειπε. Δεν ήξεραν ο Ζαχαριάδης, ο Μάρκος Βαφειάδης οι άλλοι κομμουνιστές ηγέτες για η συνάντηση των τριων ηγετών και τη μοιρασιά του κόσμου; Αστεία πράγματα. Φυσικά γνώριζαν τα πάντα και μάλιστα με κάθε λεπτομέρεια.
Και τώρα το μεγάλο και αναπόφευκτο ερώτημα μετά από όσα είπαμε:
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΙ, ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ, ΟΙ ΕΓΓΛΕΖΟΙ , Η ΗΓΕΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ «ΚΕΦΑΛΕΣ» ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ,Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ, ΑΦΟΥ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΠΡΟΧΩΡΗΣΑΝ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΦΟΝΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΟ-ΒΙΤΣΙ; ΓΙΑΤΙ ΕΞΟΛΟΘΡΕΨΑΝ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΟΡΠΗΣΑΝ-ΕΞΟΡΙΣΑΝ ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΕΣ ΠΡΩΤΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΤΙΤΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ «ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ»;
Κρίσιμο και αμείλικτο, το ερώτημα. Γιατί συνέβη χωρίς (φαινομενικά) λόγο αυτή η τραγική «γενοκτονία» και η εξορία Ελλήνων στα πέρατα της οικουμένης; Γιατί διεπράχθη ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ελληνική ιστορία;
Η δική μας ιστορική απάντηση (τεκμηριωμένη και από ατελείωτες ώρες συζητήσεων και ανταλλαγής απόψεων με πολλούς συνετούς πρωταγωνιστές και των δύο αντιμαχόμενων πλευρών της περιόδου εκείνης) είναι τούτη:
Στη Διάσκεψη της Γιάλτας αποφασίστηκε (σιωπηρά ή όχι,δεν έχει σημασία) να προχωρήσει ο στρατός της Ελλάδας σε «γενοκτονία» των Ελλήνων Ανταρτών και την ολοσχερή εξαφάνισή τους από τη χώρα. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε να υπάρχει σε μια χώρα της Δύσης μια τέτοια «ανοιχτή πληγή» . Χιλιάδες οι ενεργοί κομμουνιστές, οι οποίοι, αν έμεναν στη χώρα, πέρα από το συνεχή κίνδυνο της εξέγερης και των άλλων ενεργειών λαϊκής βίας, ακόμα και σε περίοδο ειρήνης, έστω και αν κατέθεταν τα όπλα , θα ήταν και μέγας ο κίνδυνος του προσηλυτισμού μεγάλων λαϊκών μαζών, ώστε σε εκλογικές αναμετρήσεις, θα μπορούσαν να αντρέψουν ακόμα και τις συμφωνίες της Γιάλτας και να προκύψει μια αριστερή κυβέρνηση από τις κάλπες. (Κόντεψε να συμβεί αυτό αργότερα).
Στη Γιάλτα «ερρίφθη ο κύβος». ΣΤΑΛΙΝ, ΤΣΩΡΤΣΙΛ, ΡΟΥΣΒΕΛΤ συν-αποφάσιαν να εξοντωθούν τα επόμενα χρόνια οι ΄Ελληνες κομμουνιστές και όσοι κατάφερναν να επιβιώσουν να εκδιωχθούν από τη χώρα και να ζητήσουν καταφύγιο στο σοβιετικό μπλοκ . Να εκριζωθεί και να παύσει να υφίσταται κάθε κίνδυνος κομμουνιστικός στην Ελλάδα. ΝΑ (ΕΚ)ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΑΠΟ ΤΑ…ΜΙΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ!
΄Ετσι κι έγινε. Στη Γιάλτα μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο «γενοκτονία» των Ελλήνων Ανταρτών. Και πραγματοποιήθηκε στο «δεύτερο» λεγόμενο «αντάρτικο» και τον Αύγουστο του 1949 στο Γράμμο και το Βίστι. Σε αγαστή συνεργασία οι Σοβιετικοί, οι «κεφαλές» των Ελλήνων Κομμουνιστών, οι Αμερικανοί και ο Βασιλιάς Παύλος έστειλαν χιλιάδες εξεγερμένους ΄Ελληνες επαναστάτες «ως πρόβατα επί σφαγήν» στις μάχες του Γράμμου και του Βίτσι.΄Οσοι Αντάρτες διασώθηκαν, διέφυγαν στη Γιουγκοσλαβία,αφού ο αισχρός Τίτο είχε φροντίσει να ανοίξει τα σύνορα σε συνεννόηση με τους Αμερικανούς και τον ΄Ελληνα Βασιλιά και να προχωρήσει στη σύλληψη και τη φυλάκιση των διασωθέντων κομμουνιστών, που κατέφυγαν στα εδάφη της Γιουγκοσλαβίας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
ΣΤΑΛΙΝ , ΤΣΩΡΤΣΙΛ, ΡΟΥΣΒΕΛΤ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ , ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ. Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ.Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, διέπραξαν ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΘΟΣΙΩΣΗΣ. Πραγματική σφαγή, «γενοκτονία»! Συναποφάσισαν, συνεκτέλεσαν και εξόρισαν την αφρόκρεμα των αγνών, ιδεολόγων των Ελλήνων κομμουνιστών , που έδωσαν τον «υπέρ πάντων αγώνα», για να γίνει η Ελλάδα,ο ο κόσμος ολόκληρος καλύτερος.
