“Θρησκευόμενος δεν είσαι, πατριώτης ούτε. Δεξιός ,αριστερός, αναρχικός, όχι λες. Τί είσαι τότε; Τί στόχο και σκοπό έχεις στη ζωή; Μηδενιστές τους λέμε αυτούς ,φιλαράκι”. Μερακλής)
***
“Τρίβεσαι στην γκλίτσα του τσοπάνη” και θα στην κατεβάσει κατακέφαλα ο…Ποιμήν. Και δεν αστειεύεται. Πολλώ μάλλον, όταν και με μόνο την γκλίτσα στο χέρι τα έχει βάλει κατά καιρούς με ολόκληρη αγέλη λύκων,αλλά και με σκόρπια ,λυσσασμένα μέλη της. Φόβος και τρόμος στα βουνά και τα λαγκάδια για τα λογής αρπαχτικά,ζούδια και ερπετά.
Γι΄αυτό και δεν του λείπει ως τώρα πρόβατο ή κατσίκι. ΄Οσα μετράει το πρωί, τόσα κεφάλια γυρίζει πάλι το σούρουπο στη στάνη. Και ούτε χαρίζεται σε κανένα. Τον κλέφτη, τον άρπαγα,τον πονηρό δεν τον ξεχωρίζει. Ζώο ή άνθρωπο. Κι όποιον εχθρό του λογαριάζει , η τιμωρία του είναι και σκληρή,επιβεβλημένη και αμετάκλητη.
Ο Ιησούς Χριστός, είπε (είπε;): “Εγώ εἰμί ὁ Ποιμήν ὁ καλός , καὶ γινώσκω τὰ ἐμά καὶ γινώσκομαι ὑπό τῶν ἐμῶν”.
Μέγας θράσος τούτο. Ως αμετροέπεια και “δεινήν ΄Υβριν” το αναγνωρίζει η ελληνική αρχαιότητα. Το μέγα ανοσιούργημα αυτού του Εβραίου Μεσσία , ήταν πως…ξύπνησε μια μέρα και ανακάλυψε ότι είναι… Υιός Θεού! Οι δε Απόστολοί του και οι “Πατέρες” μετά, το πήγαν ακόμα πιο πέρα. Τον έκαναν Θεό κι αυτόν. Για να είναι και τούτου το κύρος του απόλυτο. Μέλος της …Αγίας Τριάδας,που σύμφωνα με το Δογματικό χριστιανισμό ,είναι μεν τρεις Θεοί, αλλά στην πραγματικότητα στο σύνολο είναι… ΄Ενας!
Για να μην ξεστρατίζουμε, να πούμε ευθέως στον αποστολέα αυτό που θέλουμε. Καλός Ποιμήν είναι ΜΟΝΟ η Φύση. Αυτή ξέρουμε, αυτήν έχουμε ,αυτήν εμπιστευόμαστε .Ουδείς έλαβε κι από πουθενά Αποκάλυψη, ως άνθρωπος,να μας διδάξει τα μυστήρια που δεν μπορεί να συλλαμβάνει ο πεπερασμένος ανθρώπινος Νους. Ουδείς. Και όσοι το έπραξαν…διέπραξαν ΄Υβριν.
Το μοναδικό “Ευαγγέλιο” που έχουμε, αρχέγονο, αναλλοίωτο, ανόθευτο,διαχρονικό είναι αυτό της Φύσης,όπως διατυπώνεται με τις αρχές και τους κανόνες της. Κανένα άλλο. Και στα διαφορά κεφάλαια του το ΦΥΣΙΚΟ “ευαγγέλιο” λέει τούτα:
-Μη ζεις σαν να πρόκειται να έχεις αιώνες μπροστά σου. Αγαπάς, μισείς, φανατίζεσαι, δουλεύεις, σωρεύεις,,σκέφτεσαι, μιλάς, διασκεδάζεις, συμπεριφέρεσαι σαν να μην είναι να εξαφανιστείς αύριο ή έστω σε λίγες δεκαετίες ,αλλά σε 1000 και βάλε χρόνια. Ανόητος, αστόχαστος, αφιλοσόφητος. Μωρός εν τέλει.
-Μην ψάχνεις και ρωτάς τους…ειδικούς ποιο είναι κι αν υπάρχει νόημα και προορισμός ζωής. Τα λογής “ιερατεία” σε δουλεύουνε …”ψιλό γαζί”. “Να σώσεις την ψυχή σου,να χάσεις αυτή τη ζωή ,για να κερδίσεις την…αιώνια. Κι αν δε σου αρέσει αυτή η πρόταση, τότε υπάρχουν εναλλακτικές. Σπείρε παιδιά,απογόνους,άσε καλό όνομα,περιουσία, έργο…πνευματικό(!) να ζεις μέσα από την ανάμνηση των ζωντανών. Κι ακόμα πιο επιτυχημένος ,αν σε κάνουν άγαλμα σε πλατείες και το όνομά σου κοσμεί τη μετώπη των οδών. Κι όσο πιο μεγάλος ο δρόμος, αν δίνεις όνομα σε λεωφόρους, τόσο πιο θαμαστός είσαι και σπουδαίος. Αλλά και μνημείο αν δε σου στήσουν,φτάνει λέμε να σε θυμούνται και να σε τιμούν στη δική σου τη σπορά και το γένος . Να “ανάβουν το καντήλι” στο δικό σου μικρό, ασήμαντο μνήμα σε μια άκρη του κοιμητηρίου”.
-Υπάρχει σκοπός στη ζωή. Και δεν είναι άλλος από το …σκοπό για τον οποίο σε όρισε η Φύση να ζεις και να αγωνίζεσαι γι΄αυτόν. Απόλυτη συμμόρφωση στους νόμους που όρισε εκείνη. Και αυτοί ο νόμοι λένε .Να είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και κανείς να μην μπορεί να σου αφαιρέσει, να σου στερήσει ή να σου κολοβώσει τα ατομικά σου δικαιώματα . Κι αυτά είναι ΙΔΙΑ και ΙΣΑ για όλους, όσοι γεννήθηκαν άνθρωποι και ζουν στη γη. Ουδείς είναι καλύτερος ή πλέον ευνοημένος για οποιοδήποτε λόγο στη ζωή από τον άλλο. Το δικό μου δικαίωμα στη διατροφή τη στέγη, την υγεία, την εκπαίδευση,τη διασκέδαση είναι το ίδιο απαράγραπτο και επιβεβλημένο και για τον πεινασμένο, τον άστεγο, τον άρρωστο,τον αμόρφωτο, τον λυπημένο. Κι αν τα στερείται ,έχω συμμετοχή ευθύνης στη στέρησή τους κι από εκείνον.
-Όπλο και ιδιαιτερότητα του ανθρώπου είναι ο Νους. Διαφορετικό αγαθό, προσφορά της Φύσης ΜΟΝΟ στον άνθρωπο. ΄Οχι στα λοιπά ζώα . Ο Νους είναι η ηθική μας, η λογική μας, η συνείδησή μας. Αυτά ακριβώς που στερείται ένας πίθηκος, ένας ελέφαντας,μια σαύρα.
-Η Φύση δε δικαιολογεί και τιμωρεί αμείλικτα και χωρίς διακρίσεις ο τιδήποτε είναι αφύσικο, οπότε είναι και παράλογο και ανήθικο. Ο, τι αποκλίνει του φυσικού είναι ΄Υβρις. Ο τρόπος ζωή σου,σε ό,τι αφορά την ικανοποίηση των ενστίκτων σου, των αναγκών σου, τη σχέση και την εν γένει διαχείριση της ζωής σου, είναι καθορισμένα. Αλλιώς, αν δεν είναι “σύννομα” και σύμφωνα με τα προδιαγεγραμμένα, η ζωή σου είναι σε απόκλιση, σε παρενέργεια με εκείνη που ορίζουμε ως φυσική ζωή.
Εύκολα μετά από όσα δεσμευτικά,ως χαρακτηριστικά Φύσης και ανθρώπου εκθέσαμε παραπάνω καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα:
΄Ανθρωπος και ζώα είναι…Ζώα. Η διαφορά μας είναι πως ο άνθρωπο διαθέτει ΝΟΥ. Ο Νους, η Λογική, η Σωφροσύνη δε δέχονται ΄Ανθρωπο α΄ και β΄ κατηγορίας, εξαιτίας οποιουδήποτε γνωρίσματος και χαρακτηριστικού (φύλο, καταγωγή, χρώμα, ανατομία ) . Μια τέτοια αντίληψη διαφορετικότητας και υπεροχής, είναι διαστροφική.
Στις ημέρες μας (αλλά και παλιότερα) ο κόσμος μας δεν είναι φυσικός, αλλά άλογος, διαστροφικός, ανήθικος. Σχεδόν σε όλες του τις φάσεις του πολιτισμού και τις ιστορικές περιόδους Από τη συμπεριφορά ανθρώπου σε άνθρωπο, ως την αντιμετώπιση της Φύσης και των νόμων της, τις επιλογές σκοπών ,αξιών, στόχων ,ιδανικών,που έχουν ένα και μοναδικό γνώρισμα. ΕΙΝΑΙ ΑΦΥΣΙΚΑ.
Ζούμε σε κόσμο ανήθικο. ΄Οχι μόνο ως σύνολο, ως πληθυσμός της γης .Και ως άτομα. Οι εξαιρέσεις μετριούνται σε “δάχτυλα”. Χαμένοι σε δρόμους, που χάραξαν άλλοι. Και όλοι ,αν οδηγούν κάπου, είναι σε αδιέξοδα. Λαβύρινθος. Κι άλλος συναντά από τα πρώτα βήματα τη στενότητα και την έλλειψη διεξόδου και άλλος αργότερα. Πάντως ,ο περισσότεροι πέφτουν πάντα πάνω σε κάγκελα, σε τοίχο γρανιτένιο.
Και μη σηκώνεις το δάχτυλο, φιλαράκι, να δείξεις τη σωστή τάχα ταμπέλα στο δικό σου δρόμο. Εκείνη της θρησκείας, της κομματικής παράταξης, της φιλοσοφίας, της όποιας κοσμοθεωρία σου ,του μικροκόσμου σου εν τέλει. Δεν υπάρχουν περπατημένοι μέσα από την Ιστορία του ανθρώπου δρόμοι, που να οδηγούν σε οριστική΄έξοδο από το Λαβύρινθο.
Στους περισσότερους λείπει ο “Μίτος της Αριάδνης” για επαναπροσδιοριμό προορισμού και επαναχάραξη διαδρόμων και πορεία προς την έξοδο . Εν τέλει, όλοι χρειαζόμαστε ..έξωθεν βοήθεια. Από “χέρι ανθρώπου και θεού” μην περιμένεις.
Η Φύση,όμως, έχει ήδη φτιάξει φαρδιά λεωφόρο. Με στάσεις όμορφες και αναπαυτικές στο διαδρομή. Με γραφικά ποτάμια, καταπράσινα πάρκα , πανέμορφους κήπους. ΄Εχει και ανηφόρες στροφές και κακοτοπιές ο δρόμος. Και γκρεμούς, αν δεν προσέξεις. Απ΄ όλα έχει μια τέτοια διαδρομή. ΄Ομως πάντα οδηγεί σε ΕΞΟΔΟ. Κι αυτή, ακριβώς , είναι ο σκοπό της ζωής, που δεν είναι άλλος από το …σκοπό για τον οποίο σε όρισε η Φύση να ζεις*.
Μένει να πορευτείς πια στη λεωφόρο και όχι σε ατραπούς, στενοσόκακα και μονοπάτια. ΄Ολα είναι αδιέξοδα.
…
*Νὰ εὔχεσαι νά ῾ναι μακρὺς ὁ δρόμος.
Πολλὰ τὰ καλοκαιρινὰ πρωϊὰ νὰ εἶναι
ποὺ μὲ τί εὐχαρίστηση, μὲ τί χαρὰ
θὰ μπαίνεις σὲ λιμένας πρωτοειδωμένους·
νὰ σταματήσεις σ᾿ ἐμπορεῖα Φοινικικά,
καὶ τὲς καλὲς πραγμάτειες ν᾿ ἀποκτήσεις,
σεντέφια καὶ κοράλλια, κεχριμπάρια κ᾿ ἔβενους,
καὶ ἡδονικὰ μυρωδικὰ κάθε λογῆς,
ὅσο μπορεῖς πιὸ ἄφθονα ἡδονικὰ μυρωδικά.
Σὲ πόλεις Αἰγυπτιακὲς πολλὲς νὰ πᾷς,
νὰ μάθεις καὶ νὰ μάθεις ἀπ᾿ τοὺς σπουδασμένους.
Πάντα στὸ νοῦ σου νἄχῃς τὴν Ἰθάκη.
Τὸ φθάσιμον ἐκεῖ εἶν᾿ ὁ προορισμός σου.
Ἀλλὰ μὴ βιάζῃς τὸ ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλὰ νὰ διαρκέσει.
Καὶ γέρος πιὰ ν᾿ ἀράξῃς στὸ νησί,
πλούσιος μὲ ὅσα κέρδισες στὸν δρόμο,
μὴ προσδοκώντας πλούτη νὰ σὲ δώσῃ ἡ Ἰθάκη.
Ἡ Ἰθάκη σ᾿ ἔδωσε τ᾿ ὡραῖο ταξίδι.
Χωρὶς αὐτὴν δὲν θἄβγαινες στὸν δρόμο.
Ἄλλα δὲν ἔχει νὰ σὲ δώσει πιά.
Κι ἂν πτωχικὴ τὴν βρῇς, ἡ Ἰθάκη δὲν σὲ γέλασε.
Ἔτσι σοφὸς ποὺ ἔγινες, μὲ τόση πείρα,
ἤδη θὰ τὸ κατάλαβες ᾑ Ἰθάκες τί σημαίνουν.
(Κ. Καβάφης )
Και το παρακάτω άσμα εξαιρετικά αφιερωμένο σε σένα ,φιλαράκι … μερακλή!