Στο Εφετείο Αθηνών όταν θα ανακοινωθεί η απόφαση της δίκης της Χρυσής Αυγής.
Να είμαστε ΟΛΟΙ εκεί. Η συμμετοχή των πολιτών δεν είναι προαιρετική. Είναι δεσμευτική, υποχρεωτική.΄Οποιος επικαλείται “προφάσεις εν αμαρτίαις” και προπαντός ουδετερότητα, είναι συνοδοιπόρος με τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης που βαρύνεται με 3.500 επιθέσεις, κακοποιήσεις, βασανισμούς ανθρώπων και 60 δολοφονίες!
ΟΛΟΙ ,ΤΕΤΑΡΤΗ, 7 ΟΚΤΩΒΡΗ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ
___________________________
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
α. “Κουκουλοφόροι ξαναχτύπησαν στο «Πρώτο ΘΕΜΑ»
Σήμερα το μεσημέρι μια μικρή ομάδα από τους κλασικούς πλέον γνωστούς άγνωστους κουκουλοφόρους βανδάλισαν το κτίριο του «Πρώτου ΘΕΜΑτος», κάτι το οποίο δεν συμβαίνει για πρώτη φορά στη δεκαπενταετή δημοσιογραφική του πορεία.
Είναι περιττό να τονίσουμε ότι τέτοιου είδους επιθέσεις δεν μας «αγγίζουν» καν, απλώς επιβεβαιώνουν ότι κάνουμε κανονικά τη δημοσιογραφική δουλειά μας, όπως την κάναμε πάντα”.
β. Λοβέρδος για την επίθεση στο Πρώτο Θέμα: Είναι μάταιη, το είχε αποδείξει ο Θέμος
“Μάταιη, αφού ο Θέμος Αναστασιάδης, αλλά και οι συνεχιστές του αποδεικνύουν ότι το Πρώτο Θέμα δεν κάμπτεται, χαρακτήρισε την επίθεση κουκουλοφόρων στα γραφεία της εφημερίδας, ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ, Ανδρέας Λοβέρδος”.
***
Αγαπητέ, ακτιβιστή, “κουκουλοφόρε” της επίθεσης στη φυλλάδα “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ”.
Στο ποδόσφαιρο, οι 22 παίκτες των δύο ομάδων που αγωνίζονται μέσα στο γήπεδο, για να νικήσουν οι 11 τους άλλους 11, λέγονται και είναι ποδοσφαιριστές. Η αντιπαλότητά τους δεν τους στερεί παράλληλα και την ιδιότητά τους αυτή. Και ούτε οι καλύτεροι παίκτες τις μιας ομάδας σε σχέση με την κακή απόδοση των απέναντι, τους καθιστά περισσότερο ποδοσφαιριστές και τους άλλους λιγότερο.
Και οι 22 παίκτες στο γήπεδο μέσα, αγωνίζονται για τα “χρώματα” της δικής τους ομάδας. Και στόχος τους είναι η νίκη. Και ως γνωστό, “άσπρη γάτα , μαύρη γάτα, δεν έχει σημασία. Ποντίκια να πιάνει”. Κατά τα άλλα και τις δυο …ψιψίνες τις λένε.
Κι αυτός είναι ο λόγος που εύκολα ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να αλλάξει ομάδα και να ανήκει πια στους παίκτες που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν αντίπαλοί του. Ο ποδοσφαιριστής είναι επαγγελματίας. Και ως τέτοιος, δε πιστεύει σε “χρώματα” και “ονόματα”. Η καλή μετεγγραφή, που σημαίνει τα “καλά” λεφτά, είναι και ο μοναδικός του στόχος.
Η δημοσιογραφία είναι επάγγελμα. Πολύ κοντά σε εκείνο του ποδοσφαίρου. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός καλού ή κακού δημοσιογράφου, είναι τα ανάλογα του καλού ή κακού ποδοσφαιριστή. Για παράδειγμα, αλλάζει εύκολα εργασιακό στρατόπεδο, πληρώνεται καλύτερα ή χειρότερα, σύμφωνα με την αξιοσύνη ,τα προσόντα του .Και στόχος του είναι πάντα να εξυπηρετεί την επιχειρηματικούς στόχους του καινούριο του αφεντικού.
Αυτή και μόνο η ιδιότητα της έλλειψης μονιμότητας του δημοσιογράφου και ως εκ τούτου της αδυναμίας να “πέφτει ο μισθός βρέξει χιονίσει”, τον καθιστά ιδεολογικά ευάλωτο. Δεν έχει ,όπως ο δάσκαλος, ο αστυνομικός, την πολυτέλεια της μονιμότητας ,ούτε την ευκαιρία να επιλέξει αφεντικό με βάση ιδεολογικά ή έστω τα ιδεοληπτικά κριτήρια. Κυρίαρχα τέτοια είναι τα οικονομικά.
Εν ολίγοις, έχει τη συμπεριφορά και την τύχη ενός καλού πωλητή, ενός άξιου στελέχους μια επιχείρησης στην οικονομία της Αγοράς. Καλός υπάλληλος, καλά λεφτά. Τεμπέλης ή ανεπαρκής, “έξοδος” ή γλίσχρες απολαβές. Οι νόμοι του εμπορίου είναι αμείλικτοι για τους επαγγελματίες. Ειδικά για τους δημοσιογράφους.
Η δημοσιογραφία είναι εμπορική επιχείρηση. Και μόνο τέτοια. Και έχει όλα τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν τις εμπορικές δραστηριότητες . ΄Οπως ακριβώς η ΔΕΛΤΑ με τα γάλατα και τα γιαούρτια ,η Lenovo και η Samsoung με τις ηλεκτρονικές συσκευές τους. Σκοπός το κέρδος.
Στην περίπτωση, μάλιστα του ιδιοκτήτη ενός δημοσιογραφικού Μέσου, τούτος συνάπτει καθαρά οικονομικές συμφωνίες, όπως στις διαφημίσεις των άλλων επιχειρήσεων, αλλά αναλαμβάνει επίσης έργο “κατ΄ανάθεση” από τους θεσμικούς σχηματισμούς μιας κοινωνίας ,όπως είναι τα κόμματα. Κι ένα Μέσο αυτού του είδους της δημοσιογραφίας, που έχει τη διαφήμιση ως πυλώνα το κέρδους, αν δεν αρνείται να διαφημίσει ένα όντως καλό γιαούρτι και να απορρίψει ένα ένα άλλο λιγότερο καλό, γιατί ως έμπορος της δημοσιογραφίας να απορρίπτει από εργοδότη ενός συγκεκριμένων προδιαγραφών κόμματος, να του προσφέρει έργο στήριξης; Σημασία έχει το “διάφορο”. Τί έκαστος είναι διατεθειμένος να δώσει.
Ο Ράπτης , ο Κουρτάκης, ο Παπαχρήστος, ως αχυράνθρωποι της Δεξιάς και μάλιστα της μαφιόζικης και του παρακράτους , αν δεν είχαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Βαγγέλη Μαρινάκη αφεντικά, θα μπορούσαν ευχαρίστως να ενταχθούν στο ιδεοληπτικό στρατόπεδο εκείνων που σήμερα τους πολεμούν, αν τα λεφτά από την άλλη μεριά ήταν “καλά”.
Θυμηθείτε . Ο πλέον διεφθαρμένος εκδότης στη χώρα για συναπτές δεκαετίες, υπήρξε ο Χρήστος Λαμπράκης με τον περίφημο ΔΟΛ και τις ναυαρχίδες της έντυπης δημοσιογραφίας ΤΑ ΝΕΑ και ΤΟ ΒΗΜΑ. Εγκληματίας…κανονικός του “λευκού κολάρου”. Εξόντωσε ως και τον “αγνό” αγωνιστή Βασίλη Τσιρώνη στο διαμέρισμά του στο Π. Φάληρο. Πουλούσε το “νερό του Καματερού”. Ανέβαζε και κατέβαζε κυβερνήσεις. ΄Επαιρνε “εργολαβίες” σχολικών βιβλιοθηκών, κρατικές διαφημίσεις. Σε ό,τι βρωμερό και ακάθαρτο ήταν μέσα. Αρκεί να είχαν τηρηθεί τα προσχήματα, η…νομιμότητα.
Και ποιοι διέπρεψαν μαζί του, ως συνεργάτες και υπάλληλοι και άλωσαν στην κυριολεξία κάθε… επιστητή πτυχή της δημόσιας, πολιτικής, επιστημονικής, καλλιτεχνικής ,κοινωνικής και λοιπής ζωής του τόπου; Για βάλτε τους στη σειρά. ΄Ετσι, από μνήμης τους αραδιάζουμε. Δεν είναι όλοι, αλλά ΟΛΟΙ…γνωστοί και μη εξαιρετέοι: Ψυχάρης, Καψής, Παπαδόπουλος, Λιάνης, Σκιαδόπουλος, Χαρδαβέλας, Αναστασιάδης, Τριανταφυλλόπουλος, Ακρίτα, Παπαχρήστος, Γεωργουσόπουλος, Κρεμμυδάς, Πλωρίτης. Αλήστου μνήμης κοντυλοφόροι και μικρόφωνα, δημοσιογραφικό αληταριό. Και καλοθρεμμένο φυσικά. Κι από τους ισχυρούς συστημικούς πυλώνες, ως εξουσία σε κάθε χώρο δραστηριότητας της κοινωνίας και του κράτους.”΄Ελυναν και έδεναν”.
Η γνωστή ,επομένως, ατάκα από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, “είναι πολλά τα λεφτά ‘Αρη”, ταιριάζει εδώ σε αυτό τον επιχειρηματικό χώρο, “γάντι”. Και φυσικά λύνει όλα τα (πιθαν’α)…συνειδησιακά ή λοιπά ηθικά , αξιοπρέπειας ακόμα και αισθητικής χροιάς διλήμματα στο δημοσιογραφικό κόσμο.
“Μασκοφόρε”,
Χτες, μπούκαρες με τα συντρόφια σου στα γραφεία της φυλλάδας που έβγαλαν τα αστέρια της Παραπληροφόρησης και της κλειδαρότρυπας Θέμος και Ταρζάν και τους κάνατε στα νέα αφεντικά, τα.. μούτρα κρέας! Θα πεις, βέβαια, πως δεν είχαμε τέτοιο στόχο, μια συμβολική επίθεση ήταν . Ξέραμε πως δεν επρόκειτο να κλείσει η επιχείρηση με τέτοιες ενέργειες.
Εμείς, όμως, λέμε πως και η συμβολική εκδοχή της επίθεσης ήταν άστοχη. Και τελικά, στράφηκε μπούμερανγκ, εναντίον όλων ημών που κράζουμε αυτή τη βρωμερή, τη μαφιόζικη συντεχνία.
Διάβασες ισχυρή συμπαράσταση απ΄όλο τον “εξουσιαστικό” χώρο; Ακόμα και το μεγαλολαμόγιο ο Λοβέρδος βρήκε ευκαιρία να σας κάνει κήρυγμα. Και ο κρετίνος , που τον ακούει, τον πιστεύει. Ποιον; Τον Ανδρέα Λοβέρδο!
Απόλυτη, λοιπόν, …συναδελφική στήριξη και κάλυψη από τις άλλες εξουσίες. Σύσσωμη λέμε. Το ΚΚΕ ,πρώτο και καλύτερο. Εξουσία και τούτο στην ουσία. καθεστωτικό κόμμα. Και φυσικά , αν είχατε την ατυχία να πέσετε στα χέρια της…εκτελεστικής , θα σας εκτελούσαν εν ψυχρώ με καμιά 10άρα χρόνια στη φυλάκα.
Αλλά είναι και το άλλο. Πέρα από το άστοχο της σημειολογίας. Γιατί διαλέξατε το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ και όχι τη “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ” ,ας πούμε; Λίγες ημέρες πριν το…δημοκρατικό αυτό έντυπο, κόντεψε να βάλει μπουρλότο στο Αιγαίο με τη χυδαιολογία του χαρακτηρισμού του τρελαμένου απέναντι Ερντογάν.
Κι ακόμα. Γιατί είναι χειρότερη iefimerida.gr από το Documento; Είδες το χτεσινό άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη; ΄Εμπλεο μπαγιάτικου αντιαμερικανισμού και συνωμοσιολογίας, που θύμιζε κοντυλοφόρους Παπανδρεϊκής περιόδου του “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο”.
Διαφορές στην δημοσιογραφική αγορά δεν υπάρχουν. Τα “μαγαζιά” είναι ίδια. Στόχος το κέρδος.΄Οποιος είναι “γωνία” κι έχει περισσότερους πελάτες, κονομάει περισσότερο. Παράδειγμα ο Χρ. Ράπτης και ο Τάσος Παππάς. Ο πρώτος έχει πελάτες χαχόλους, σκουπιδοφάγους. Εθνικιστές, ρατσιστές, κομπιναδόρους, υπόκοσμο. Είναι κάπου δυόμιση εκατομμύρια τέτοιοι. Οπότε…”το μαγαζί γωνία”.
Ο Παππάς της “κολεκτίβας” efsyn είναι… “μια στο καρφί και μα στο πέταλο”. Και πατριώτης στα ελληνοτουρκικά ,αλλά και αρνησίπατρις στο Μακεδονικό. Και υπέρ των μέτρων της κυβέρνησης για την πανδημία, αλλά και κατά, γιατί δε μοίρασε σε όλους σωστά την πίτα της λίστας “Πέτσα”. Οι αναγνώστες του είναι… “ούνα φάτσα ούνα ράτσα”.
Μιλάμε πάλι, με άλλα λόγια, όπως και στα κόμματα για “το μη χείρον”. Ο Παππάς είναι το “μη χείρον, βέλτιστον” σε σχέση με τον Χατζηνικολάου. Καμιά άλλη διαφορά. ΄Οπως και ο Αλέξης Τσίπρας επίσης είναι “το μη χείρον” από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δε μου λέει τίποτα.
Αν έχω στα πόδια μου ένα βάραθρο και θέλω να πηδήσω απέναντι και να μη τσακιστώ, υπολογίζω την απόσταση. Αν τη βγάζω 2 μέτρα, κι ενώ ξέρω πως δεν ξεπερνώ το 1.5 μ στο άλμα ,αλλά επιχειρώ το πήδημα, θα γκρεμοτσακιστώ. Αν πηδήσει και ο κολλητός μετά από μένα, που ήταν σίγουρος πως πιάνει πήδουλο 2 μέτρων και καταφέρνει να πηδήσει…1,99, πάει στα τσακίδια κι αυτός μαζί μου. Για ένα πόντο διαφορά! Ουδείς εξ ημών πήδησε τα 2 άτιμα τα μέτρα!
“Κουκουλοφόρε” ,ακτιβιστή,
Λάβε επίσης υπόψη σου το εξής ιστορικό. Το Ναζισμό τον έκτισαν οι δημοσιογράφοι. Προφανώς δεν το γνωρίζεις αυτό. Είναι, όμως, η ιστορική αλήθεια.
Αλλά ποιοι ακριβώς; Ο Γκέμπελς με τη παρέα του; ΄Οχι μόνο. ΣΥΣΣΩΜΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΗΤΑΡΙΟ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΚΑΙ ΜΕΤΑΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ 1930/1 ως 1941.
Οι εγκληματίες τούτοι κοντυλοφόροι, αντί να αντιληφθούν τι παιζόταν στην πραγματικότητα στη Γερμανία, τι ετοίμαζαν οι Ναζί, χαριεντιζόντουσαν με τον Χίτλερ , μετέδιδαν ρεπορτάζ σαν τον τελευταίο παπαράτσι, με ευτράπελα, ιστοριούλες, γαργαλιστικές, γελοιογραφίες. Κι εν πάση περιπτώσει, παρουσιάζανε έναν Χίτλερ, καρικατούρα. Αστείος με τα καμώματά του πώς μιλούσε και χειρονομούσε στο ντελίριο, παρά ένας παρανοϊκός εγκληματίας ηγέτης. Ιδέα δεν είχε ο κόσμος έξω από τη Γερμανία για την κόλαση που ζύγωνε. Ούτε οι ηγέτες των άλλων χωρών, φυσικά. ΄Ετριβαν τα χέρια τους οι Ναζί. Και προωθούσαν μετά χαράς αυτή την προπαγάνδα του γραφικού και ακίνδυνου Χίτλερ.
Ο Μαρινάκης, ο Αλαφούζος, ο Κουρτάκης ,ο Ράπτης είναι οι εκπρόσωποι της σημερινής Γκεμπελικής δημοσιογραφίας. Ο Βαξεβάνης και ο Παππάς, είναι οι ανταποκριτές του ξένου Τύπου την περίοδο που όλοι βάζανε χέρι να σηκώσουν ψηλά το Ναζισμό. Σήμερα, για να διατηρήσουν αλώβητο το Σύστημα.
Κι αν ήσουν τότε και έκανες πάλι μια όμοια απόπειρα συμβολικής διαμαρτυρίας, σίγουρα, δε θα “την έπεφτες” στα γραφεία των New York Times, αλλά σ΄αυτά του Υπουργείου Προπαγάνδας του Γκέμπελς.
΄Ιδιοι ένοχοι και οι δυο, όμως. Κι ο λαός, το λέει καλύτερα. “Όλα τα γουρούνια, ίδια μούρη”.
Ακτιβιστή,
δεν έχουν νόημα τέτοιες ενέργειες. “Νερό ρίχνουν στο μύλο” του Συστήματος. Και μόνο αυτό εξυπηρετούν. Και να είχα τη δυνατότητα, θα απαξιούσα ως και μα πέτρα να πετάξω στους Γκεμπελίσκους. Ούτε ένα… ληγμένο γιαούρτι να τους φέρω στη μούρη. Σε όλους. Τους δίνεις αξία έτσι.
Ποιο είναι το ζητούμενο; Να καταργήσουμε την εμπορική δημοσιογραφία; ΄Οχι ,βέβαια. Αυτό θα έρθει μόνο του στις ημέρες που οι κοινωνίες θα είναι διαφορετικές από σήμερα. Αντιεξουσιαστικές, αταξικές, αντικαπιταλιστικές, άφυλες.
Να υπάρχουν αυτές οι βιομηχανίες με τους κοντυλοφόρους-μικρόφωνα, που δουλεύουν γι΄αυτές. Αλλά, να κάνουν παπαρατσιολογία, βυζολογία, κουτσομπολιό, ποδόσφαιρο, διαφήμιση. ΄Οχι, όμως, και να ασχολείται, για να παραπληροφορεί ο “Χατζηνικολάου” με τα μέτρα για την πάταξη της πανδημίας, με τις αγορές εξοπλισμών, τη χρεοκοπία της χώρας, τα “Εξάρχεια”. Αυτό είναι έγκλημα!
Παλεύουμε να πάρουμε αυτό το σημαντικό κομμάτι. Να τους αφήσουμε τα υπόλοιπα. Εμπορική η δική τους Δημοσιογραφία. Ιστορική η δική μας Εντελώς διαφορετικές. Η πρώτη είναι επάγγελμα. Η δεύτερη, “λειτούργημα”. Να τους στερήσουμε το δικαίωμα στην παραπληροφόρηση. Και μάλιστα να διαπράττουν τέτοιο έγκλημα δια νόμου και ως Τέταρτη Εξουσία!
Τα μέλη αυτής της συντεχνίας κάνουν εμπόριο, τρώνε ψωμί, φτιάχνουν “χρυσές χ@στρες” στις βίλες του. Δεν κάνουν , δεν μπορούν να κάνουν αντικειμενική, ελεύθερη, αφτιασίδωτη πληροφόρηση και κριτική. Είναι οξύμωρο. Σαν να ζητάς να πετύχει κάποιος ως πωλητής Ψυγείων στο…Βόρειο Πόλο!