ΕΜΑ: Μόλις 300 περιστατικά θρομβώσεων παγκοσμίως .
Σπεύστε, ενήλικες και υπερήλικες, άντρες και γυναίκες, Ρώσοι και Αμερικανοί, Εβρίτες και Κρήτες, Χιώτες και Κερκυραίοι. Κλείστε τ΄αυτιά σε Κασσσάνδρες, συνωμοσιολόγους, “Παϊσιους”,σατανιστές, γενικώς ενδεείς φρενών και υπερόπτες. Σωτήρια η …βατσίνα για σένα και τους άλλους δίπλα σου, που δέχονται την ανάσα σου στη μούρη τους (κι εσύ, βέβαια, τη δικά τους). Ζούμε σε κοινωνία “συγκοινωνούντων δοχείων”, ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΥ αλληλοσεβασμού, αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης.
Ουδείς κίνδυνος από το εμβόλιο. Ούτε παρενέργειες. Κι ας λένε οι λογής κουρκουσούρες και οι αλαφροϊσκιωτοι το αντίθετο.
Κι από προσωπική, σημερινή εμπειρία το καταθέτω. Εξεπλήρωσα κι εγώ το μεσημέρι την ευθύνη μου απέναντι στους άλλους (και στο …Νίκο, βέβαια) με ένα απλό τσιμπηματάκι . Κι όλα καλά και όλα ωραία. Νιώθω ακόμα καλύτερα κι από όσο, πριν το κάνω.
Σπεύστε. Το θέρος εγγύς. Η ζωή συνεχίζεται στις παραλίες και τα ταβερνάκια. Και άλλωστε, ζωή τη λέμε. Δεν είναι δα και για χόρταση!
___________________________________
ΕΠΕΤΕΙΟΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967. “ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ” 54 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ.
Πάνω από μισό αιώνα και το συστημικό-κομματικό , κυρίως, κατεστημένο που κανοναρχεί τη στρατευμένη ιστορία δε θέλει με κανένα τρόπο να ειπωθεί ολόκληρη αλήθεια για τη δικτατορία των συνταγματαρχών της 21ης Απρίλη 1967. Εδώ, βέβαια, συμπληρώθηκαν δυο αιώνες από την ελληνική επανάσταση του 1821 και το “μαύρο σκοτάδι” έχει φάει τουλάχιστο ένα 30 % της ύλης της πραγματικής Ιστορίας εκείνης της εξέγερσης. Καινούργιο είναι αυτό που λέμε;
Μερικές από τις αλήθειες που ή λέγονται με το σταγονόμετρο ή έχουν εντελώς αποσιωπηθεί για τη Χούντα των στρατηγών και των συνταγματαρχών είναι οι ακόλουθες:
- Τη δικτατορία ήταν στη σκέψη των Αμερικανών τουλάχιστο από τις αρχές του 1960. Η απόφαση για την οργάνωσή της και η σε εύθετο, σύντομο χρόνο εκδήλωσή της, πάρθηκε αμέσως μετά τις εκλογές του 1963 και 1964 ,όταν η ΄Ενωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου κατήγαγε σαρωτική νίκη ( αποτέλεσμα των εκλογών του Φεβρουαρίου του 1964: Η Ε.Κ συγκέντρωσε το 52,7% των ψήφων και 171 έδρες).
- Οι Αμερικανοί “μιλούσαν” (ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ) στην Ελλάδα για τη δικτατορία με δυο πλευρές. α. Με συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο και στρατηγό Οδυσσέα Αγγελή. β. Με Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ευάγγελο Αβέρωφ. Και οι τρεις πλευρές έβλεπαν αναγκαία και επομένως αναπόφευκτη τη δικτατορία λόγω… κομμουνιστικού κινδύνου (ανύπαρκτος στην ουσία).
- Η ήττα της ΕΡΕ στις εκλογές του 1963 σηματοδότησε την αντίστροφη μέτρηση της παλιάς πολιτικής καριέρας του Σερραίου πολιτικού και την εγκαινίαση της νέας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παίρνει εντολή από τους Αμερικανούς να “αυτοεξοριστεί στο Παρίσι, να προετοιμαστεί για τη μεταδικτατορική εποχή και να αναμένει εντολή να αναλάβει με νέο ,ευρωπαϊκό, πολιτικό πρόσωπο τώρα πια, την εξουσία επικεφαλής νέου Δεξιού κόμματος, αφού πια η ΕΡΕ με το βαρύ παρελθόν που κουβαλούσε ήταν “καμένο χαρτί” για την παράταξη.
- Ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος με σύμβουλο και επιτηρητή τη μητέρα του Φρειδερίκη έβλεπε, επίσης (όσο μπορεί να καταλάβει από “τέτοια” ένα τόσο νεαρό και άπειρο άτομο ) τον ίδιο κίνδυνο και την ανάγκη λύσης με δικτατορία, που προετοίμαζε, όμως, με τους στρατηγούς, ερήμην των Αμερικανών (στην πραγματικότητα, βέβαια, σε απόλυτη γνώση της CIA το εγχείρημα των Ανακτόρων).
- Για το σκοπό αυτό το ” Παλάτι” με σύνδεσμο το στρατηγό Γρηγόριο Σπαντιδάκη ,εξάδελφο εκ γυναικός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, προσέγγισε τον άγνωστο Κρητικό αυτό δικηγόρο από τα Χανιά, πολιτευτή της ΄Ενωσης Κέντρου και εξαγόρασαν έναντι μεγάλου για την εποχή χρηματικού ποσού τον ίδιο τον Κων. Μητσοτάκη και άλλους συναδέλφους του βουλευτές του κόμματος του Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος με άνεση είχε σχηματίσει ήδη κυβέρνηση αυτοδυναμίας.
- Ακολουθεί η πολιτική κρίση του Ιουλίου 1965 («Ιουλιανά» ή “Αποστασία”) . Από την ‘ Ενωση Κέντρου με αρχηγό τον Κων Μητσοτάκη , δεξί χέρι του βασιλιά, τίθεται σε εφαρμογή το σχέδιο της Αποστασίας και αποχωρούν 45 βουλευτές , σε τρεις φάσεις (15 Ιουλίου έως 17 Σεπτεμβρίου), για να σχηματιστεί μια νέα κυβέρνηση οριακής πλειοψηφία με την υποστήριξη της ΕΡΕ και των Προοδευτικών. Ο τότε πρωθυπουργός και αρχηγός της Ε.Κ Γεώργιος Παπανδρέου εξαναγκάζεται πλέον σε παραίτηση.
- Το “παλάτι”, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο στρατηγός Γρ. Σπαντιδάκης, ύστερα από αυτές τις εξελίξεις προετοιμάζονται πυρετωδώς για την προετοιμασία της δικής τους δικτατορίας. Το ίδιο όμως και οι Αμερικανοί με τη τριανδρία των συνταγματαρχών (Γ. Παπαδόπουλος, Στ. Παττακός και Νικ. Μακαρέζος) και τον στρατηγό Οδ. Αγγελή.
- Ο Ανδρέας Παπανδρέου, γνωστός για τη δημαγωγική προσέγγιση της πολιτικής , όλη αυτή την περίοδο μέχρι την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών, στην πραγματικότητα (εν αγνοία του) “έριχνε νερό στο μύλο” Ανακτόρων και Αμερικανών με την αλλοπρόσαλλη και υπερφίαλη, δημαγωγική, όπως τη γνωρίζουμε, συμπεριφορά του. Η πλέον λαθεμένη απ΄όλες τις κινήσεις του ,ήταν η προσπάθειά του να προσεγγίσει “δημοκρατικούς” αξιωματικούς στο στράτευμα, ως αντίβαρο στα τεκταινόμενα στο στρατό, τον οποίο ,ως γνωστό ήλεγχε ανέκαθεν απολύτως το Παλάτι και η Δεξιά.
- Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και άλλα στελέχη ( ενδεικτικά, ο Σταύρος Κωστόπουλος, ο Στέφανος Στεφανόπουλος, ο Γεώργιος Αθανασιάδης Νόβας, ο Ιωάννης Τούμπας) επέκριναν με σφοδρότητα τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον κατηγορούσαν πως πέρα από φορέας αριστερών αντιλήψεων ήταν και συνοδοιπόρος της Μόσχας. Καλλιεργούσαν αυτήν ακριβώς την εντύπωση ,που ήταν και η ανάγκη Αμερικανών και Ανακτόρων για την εμπέδωση της πεποίθησης περί πραγματικής ύπαρξης και μάλιστα σοβαρού κομμουνιστικού κινδύνου και ειδικά μετά την άλωση ,όπως διέδιδαν, του στρατού από τον Ανδρέα Παπανδρέου!
- Τόσο ο “Γέρος της Δημοκρατίας”, όσο και οι ηγέτες και τα στελέχη της Αριστεράς (π.χ Ηλ.Ηλιού) είχαν και υποτιμήσει και υποβαθμίσει προς τα έξω τον κίνδυνο επιβολής δικτατορίας. Μάλιστα, ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου λίγες ημέρες πριν την 21η Απρίλη 1967, στο θέατρο Παπαϊωάννου (Μπουρνέλη ) στην Πατησίων στην προεκλογική περίοδο, τελείωσε την ομιλία του εκεί στο πλήθος που τον παρακολουθούσε με τα εξής λόγια (μαρτυρία αργότερα στο γράφοντα αυτήκοου και συγκροτημένου μάρτυρα): “Μας απειλούν και μας φοβίζουν με δικτατορία. Τους προειδοποιούμε, είμαστε έτοιμοι. Ο στρατός θα γίνεις λαός και ο λαός στρατός. Πηγαίνετε ήσυχα στο σπίτι σας, οι φύλακες γρηγορούν”. 3-4 ημέρες αργότερα οι συνταγματάρχες τον έδεσαν χειροπόδαρα. Τέτοια υπευθυνότητα ο Ανδρέας! “Μια ζωή”… αιώνιος έφηβος!
- Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε προτείνει στο Βασιλιά ήδη από το πρώτο 10ήμερο του Απρίλη 1967 να κινήσει την ομάδα των στρατηγών του την Πρωτομαγιά. Λίγες, δηλαδή, εβδομάδες πριν τις εκλογές που είχαν οριστεί για τις 28 Μάη. ΄Ηταν ,άλλωστε όλα έτοιμα και η επιτυχία του πραξικοπήματος πλέον ή βέβαιη. Το ίδιο διάστημα, όμως, ο Στυλ. Παττακός, κερδίζει ανέλπιστο σύμμαχο το στρατηγό Γρηγ. Σπαντιδάκη μέσω του στρατηγού Οδ. Αγγελή, που ήταν στην ομάδα των αμερικανόφιλων συνταγματαρχών και δεινός επικριτής της Φρειδερίκης, την οποία θεωρούσε ανήθικη και στις ιδιωτικές του συζητήσεις την αποκαλούσε περιφρονητικά “αυτό το πορνίδιο). Ο Γρ. Σπαντιδάκης, έμπιστος του Κωνσταντίνου και φίλος, πέρα από συγγενής του Κων. Μητοστάκη, αποκαλύπτει στον Οδυσσέα Αγγελή την ημερομηνία του πραξικοπήματος των στρατηγών, την Πρωτομαγιά του 1967. Ο Στυλιανός Παττακός είναι ο αμέσως επόμενος που πληροφορείται το μυστικό στις 19 Απρίλη 1967. Το ίδιο βράδυ ενημερώνει τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και το Νίκο Μακαρέζο και τους προτρέπει να κινηθούν αμέσως, νωρίς το πρωί της 21ης Απρίλη. Ο Παπαδόπουλος είναι διστακτικός, ζητώντας χρόνο για πληρέστερη ενημέρωση και επικοινωνία με τον επικεφαλής της Σία στην Αθήνα . Ο Παττακός είναι ανένδοτος και απειλεί πως αν δε συμφωνήσουν, θα κινήσει μόνος του τα τανκς και θα τα βγάλει στους δρόμους. Επακολουθεί σφοδρή αντιπαράθεση, αλλά μπροστά στην άκαμπτη στάση του “τρελαμένου”, όπως τον έλεγαν όλοι οι χουντικοί, Στέλιου, Παπαδόπουλος ,Μακαρέζος και Παττακός δίνουν τα χέρια και το πρωί της 21ης Απρίλη 1967, βγάζουν τα τανκς στους δρόμους και επιβάλουν δικτατορία.
- Οι οπαδοί της Δεξιάς και φιλομοναρχικοί, δέχονται με αγαλλίαση και πανηγυρισμούς το πραξικόπημα, το οποίο τελικά επικράτησε εύκολα από τη μια ,αλλά όχι και εντελώς αναίμακτα. Μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, δυστυχώς, ακόμα και η πλειοψηφία των οπαδών της Ε.Κ, αργότερα θα ταυτιστούν με τους Δεξιούς και θα αποδεχτούν το πραξικόπημα, ως σωτήριο για τη χώρα! 7 σχεδόν χρόνια οι ΄Ελληνες, πλην των συνειδητοποιημένων Αριστερών και των κομμουνιστών, υπήρξαν (φιλο)χουντικοί.
- Οι στρατηγοί του βασιλιά και ο ίδιος ο πρωτεργάτης Κων. Μητσοτάκης του δικού τους πραξικοπήματος, που δεν πρόφτασε να εκδηλωθεί, συλλαμβάνονται. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος αναγκάζεται να αναγνωρίσει το πραξικόπημα των συνταγματαρχών και να ορκίσει νέα κυβέρνηση.
- Οι Αμερικανοί, όμως, δεν έχουν τελειώσει, έστω κι αν επικράτησαν , οι δικοί τους εκλεκτοί. Ο βασιλιάς είναι “καρφί” στο μάτι των Αμερικανών, γιατί το παλάτι και ιδιαίτερα η “πολυπράγμων” Φρειδερίκη κρατά δυνατές σχέσεις με όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές βασιλικές οικογένειες και πρωτίστως με την αγγλική και λόγω στενής συγγενικής σχέσης του βασιλιά με το Φίλιππο, σύζυγο της Ελισσάβετ. Οι Αμερικανοί έχουν χρονοδιάγραμμα, ξέρουν πόσο θα κρατήσει η Χούντα. Και ο “νέος” ,αναβαπτισμένος πλέον Κων. Καραμαλής, όταν έρθει η ώρα να επιστρέψει από το Παρίσι δεν μπορεί να συνυπάρξει και να κυβερνήσει πάλι με ένα δυνατό “Παλάτι”. ΄Ετσι, αποφασίζουν να βγάλουν τον Κωνσταντίνο από τη μέση. Ο άνθρωπός τους και πιστός του ίδιου του Κων. Καραμανλή, ο ακροδεξιός Ευάγγελος Αβέρωφ, με εντολή τους, καταφέρνει να πείσει το βασιλιά και λίγους αξιωματικούς στο Ναυτικό και την Αεροπορία να κινηθούν εναντίον του Παπαδόπουλου και να αποκαταστήσουν, τάχα, τη Δημοκρατία. Το βασιλικό αυτό κίνημα ήταν σχεδόν “οπερέτα” και με τον τρόπο που οργανώθηκε και με το τρόπο που εκδηλώθηκε. Το μόνο βέβαιο ήταν η αποτυχία του και η εκθρόνιση του Κωνσταντίνου, ο οποίος λίγο μετά την αποτυχία του κινήματος στις 13/12/1967, εγκαταλείπει την Ελλάδα και καταφεύγει στη Ρώμη.
- 6 περίπου χρόνια μετά, ο δρόμος για τον Κων. Καραμανλή ήταν πλέον ανοιχτός να επιστρέψει στη Ελλάδα. Και υπό τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί καταφέρνει να κερδίσει το δημοψήφισμα και ο Κωνσταντίνος χάνει πλέον οριστικά το στέμμα. Οι Αμερικανοί είχαν νικήσει (πάλι) κατά κράτος.