“Χαλάνδρι: Ποιος είναι ο γιατρός-οφθαλμίατρος που πυροβόλησε η πρώην σύντροφός του μπροστά στο παιδί τους

Μάχη για να κρατηθεί στη ζωή δίνει 68χρονος οφθαλμίατρος, ο οποίος δέχθηκε πυροβολισμούς από την πρώην σύντροφό του το μεσημέρι στο Χαλάνδρι.

Ο γιατρός έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς» σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, ενώ η γυναίκα, Αλβανίδα στην καταγωγή,  συνελήφθη το μεσημέρι στη συμβολή των οδών Ζαν Μωρεάς και Φιλικής Εταιρείας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι δύο τους διατηρούσαν παλαιότερα σχέση, από την οποία απέκτησαν ένα κορίτσι, που είναι 12 ετών σήμερα. Ο γιατρός είχε πάρει όμως την επιμέλεια του παιδιού και το μεγάλωνε με την σύζυγό του.

Ο δικηγόρος  κ. Αλεξανδράκης χαρακτήρισε την 49χρονη ως «άτομο με μανιακές εκρήξεις που κινείται στο όριο του παραλόγου», ενώ ανάφερε ότι είχαν κάνει ασφαλιστικά μέτρα εναντίον της για να μην πλησιάζει στο σπίτι και στο ιατρείο του, ωστόσο «κάθε μέρα παραβίαζε την απόφαση».                ****

                                                       ***

1.Αλβανίδα η  δράστις .(“Φίδι που την έφαγε”!) Και ως εκ καταγωγής και εθνικότητας …βίαιη!   Τα γνωστά αλβανικά , εγκληματικά γονίδια!   Ρωτήστε και τον αντιρατσιστή  (στα χαρτιά)  Έλληνα.   ΄Οπως και συλλήβδην τα αρσενικά.  Βίαια και δολοφονικά ένστικτα. Εδώ ρωτήστε  το ακροδεξιό, ελληνικό  μόρφωμα #ΜΕ ΤΟΟ.

2. Οι  “πατσαβούρες” (Αχ, βρε Ευάγγελε Γιαννόπουλε)  όλων των κοντυλοφόρων και των αφεντικών τους , που τρέφονται  από  “αίμα και σπέρμα”, αν γινόταν το αντίστροφο, το θύμα-άντρας  είχε πυροβολήσει τη δράστιδα- γυναίκα, θα έβγαιναν πάλι με πηχυαίο τίτλο και πολύχρωμο ρεπορτάζ να παρουσιάσουν τη νέα ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ  (και χωρίς εισαγωγικά) από το γνωστό, όπως είπαμε,  βίαιο, αρσενικό σύντροφο. Και θα είχαμε  τουλάχιστον και για τις επόμενες 7 ημέρες, πλήρη καταγραφή -αναφορά  και της   τελευταίας  λεπτομέρειας του δράματος.  Σήμερα,  οι φυλλάδες ,πχ. η λαλίστατη περί των “γυναικοκτονιών”    ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, τσιμουδιά.

3 Κανένα Μέσο…Ενημέρωσης δεν χαρακτήρισε τη δολοφονική απόπειρα στο Χαλάνδρι  “ανδροκτονία”.  Ούτε καν σε  απλή αναφορά.   Η γυναικοκτονία   ΠΟΥΛΑΕΙ. ΄Εχει ,όχι μόνο φανερό, αλλά και μπόλικο κρυφό και  υπονοούμενο  “σπέρμα”, που, όταν  ανακατεύεται   με  “αίμα”,  έχεις  την  καλύτερη συνταγή για ξεπούλημα της δημοσιογραφικής παρλαπίπας.

Αυτά τα της επικαιρότητας.  Και πάμε να δούμε το θέα της  “ανδροκτονίας ” ιστορικά.

Τα περισσότερα  κοινωνικά φαινόμενα που συναντώνται στην ιστορία  (όπως άλλωστε και τα  δρώμενα) οι παραδοσιακοί ιστορικοί, ως θιασώτες  της Ιστοριογραφίας περισσότερο και καθόλου (ή  ελάχιστα)  του κριτικού  σχολιασμού,  αρκούνται να τα παραθέσουν ,να τα περιγράψουν , κάποτε και υπερβολικά εκτενώς , αλλά σπανιότερα αναζητούν  τις αιτίες που τα εξέθρεψαν ή τις συνέπειες που προέκυψαν  από τη γιγάντωση και τη  διαιώνισή τους. Και δεν είναι μόνο χαρακτηριστική η συγκεκριμένη αυτή ενασχόληση της  κλασσικής ιστορικής γραφής . Και οι νεότεροι ιστορικοί ,ακολουθούν κατά πόδας,  ως  συνεχιστές της  παραδοσιακής   Ιστοριογραφίας, που είναι και η ευκολότερες “σελίδες” της Ιστορίας  στην ολότητά της.

Στο μέγα κοινωνικό φαινόμενο της πατριαρχίας, της ισχυρής ,δηλαδή, παρουσίας του άντρα στους αιώνες  σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής  σε βάρος, τις περισσότερες  φορές ,της φυσικής  δραστηριότητας της γυναίκας και της διαμόρφωσης της προσωπικότητάς της,  αλλά  και  της δεινής  καταπάτησης ακόμα και των  στοιχειωδών, φυσικών  δικαιωμάτων της,  οι ιστορικοί συγγραφείς  αρκούνται στην πιστοποίηση του φαινομένου και  δεν αναφέρονται στο ελάχιστο  στην ερμηνεία και τις συνέπειες του φαινομένου σε μια ευθεία και αντικειμενική κρίση.  Το παραθέτουν,  ως να είναι  αυτονόητο, φυσικό  και   εξ ουρανού πεσμένο.

΄Οταν  για παράδειγμα μιλούν για την Αθηναία γυναίκα, κλεισμένη στο γυναικωνίτη  της και μη μετέχουσα  στο ελάχιστο στη διαμόρφωση  της ζωής της πόλης ,έστω και με την απλή και εκ περιεργείας  παρουσία  της στην Εκκλησία του Δήμου, δε σχολιάζουν, δεν υπάρχει λόγος,  το  ακατανόητο  όχι  για μας σήμερα, αλλά  και απαράδεκτο αργότερα  φαινόμενο  για το ρηξικέλευθο ,επαναστάτη  βασιλιά Νάβη της Σπάρτης, ο οποίος  έθεσε επικεφαλής του στρατού την Απήγα.  ΄Ηταν μια τέτοια ανατροπή στο στάτους  των θεσμών και των αρχών της εποχής , που έκανε το ίδιο τον ύπατο  Φλαμινίνο να μείνει άναυδος  και  στη συνάντηση των δύο ανδρών,  ο Ρωμαίος    δε δίστασε να  διακηρύξει    πως “διεπράχθη  ΄Υβρις”  με την ανάθεση σε γυναίκα της αρχηγίας ενός στρατού και μάλιστα  Σπαρτιατών!

Και για να έρθουμε στα χρόνια μας, όταν το 1995  οι Σέρβοι της Βοσνίας σκότωσαν πάνω από 8.000 άντρες και αγόρια στην πόλη Σρεμπρένιτσα.  Οι Σέρβοι ξεχώρισαν τους άνδρες    και τα αγόρια από τις γυναίκες ,  τους  σκότωσαν και πέταξαν   τα πτώματά τους σε ομαδικούς τάφους.  Η σφαγή αυτή ήταν Η  ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ   ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ  ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ.  (Στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα  συμμετείχαν και 30-40 ΄Ελληνες παραστρατιωτικοί, Χριστιανοί Ορθόδοξοι και Ομόδοξοι των Σέρβων,  οι οποίοι ανάρτησαν την Ελληνική, την Βυζαντινή και την σημαία της Βεργίνας (!) δίπλα στην Σερβική σημαία την επόμενη  ημέρα  της  φοβερής  γενοκτονίας!).

Αν αναζητήσετε ερμηνεία, ακόμα και από ιστορικούς , του φαινομένου της σφαγής ΜΟΝΟ ανδρών και αγοριών  σε αυτή τη γενοκτονία ( ούτε ο Χίτλερ το διανοήθηκε   με τους Εβραίους),   ακόμα και σήμερα δε θα βρείτε  στην παγκόσμια βιβλιογραφία.    Στη δίκης της Χάγης, αν δει κανείς από τα πρακτικά , η αναφορά σε  αυτό το ζήτημα είναι σποραδική, ακροθιγής , χωρίς εξήγηση σε βάθος.

Η βασική αιτία της πατριαρχίας ,ίσως και μοναδική, είναι τούτη: Η κατανομή ρόλων στα δύο φύλα με  γνώμονα την ικανότητα-δυνατότητα   προσφοράς  ασφάλειας και επιβίωσης των  μελών των κοινωνιών και κοινοτήτων.  Και σε αυτή  την περίπτωση η ΔΥΝΑΜΗ ,η ΙΣΧΥΣ  ,είναι η  κυρίαρχη αξία. Ποιος μπορεί να διαφυλάξει τη ζωή  των μελών της δικής  του κοινότητας σε περιόδους κινδύνου,  αλλά και ποιος σε αυτές της   ειρήνης, θα εξασφαλίσει τα προ το ζην για τους μη δυνάμενους ή   τους διαθέτοντας ελλιπή δύναμη.  Ο ρόλος του στρατιώτη σε συνδυασμό με εκείνον  του
“κουβαλητή” είχε  υπογραφή,  σφραγίδα και   αποκλειστικότητα  . ΑΝΤΡΑΣ.

Και η σωματική υπεροχή  του άντρα στους αιώνες, επομένως,  υπήρξε η καταλυτική αιτία,  πρώτα  για να γίνεται ο ίδιος “κιμάς”  στις μάχες, αλλά  και θύμα  του σωματικού  μόχθου,  της χειρωνακτικής  εργασίας για την εξασφάλιση του  “επηετανού βίου ” της οικογένειας.  Κι απότοκο μιας τόσο σημαντικής και αναντικατάστατης  κοινωνικής προσφοράς,   η γέννηση και η διαιώνιση    της  πατριαρχικής δομής της κοινωνίας, που   εκτιμήθηκε ως   μισθός, πληρωμή,  τίμημα αυτής τη τεράστιας και αποκλειστικής   προσφοράς της σερνικής δύναμης.

Η υποτίμηση της θέσης της γυναίκας, η υποβίβαση της σε β΄ κατηγορίας άνθρωπο ή και αντικείμενο, η χειριστική συμπεριφορά  και κυρίως η σεξουαλική χρησιμότητά της ήταν το αντάλλαγμα στο σερνικό αίμα που χυνόταν  άφθονο και  αδιαμαρτύρητα στα πεδία των μαχών, στις βαριές δουλειές και το μόχθο  για την  επιβίωση της οικογένειας της οποίας,  “εκ δικαιώματος” ,πλέον, ήταν πατριάρχης και αρχηγός.

΄Ηταν επόμενο και το  “σπέρμα”  ,ως σερνικό  “όπλο”,   να διαθέτει ισχυρότερη αξία  σε σχέση  με το θηλυκό “ωάριο”. Κι αυτή την αρχή, την καθιέρωσαν οι ιδιοκτησιακές  κοινωνίες με τα  ιερατεία των θρησκειών. Κυρίαρχο μέσο  η μονογαμία και η ανάδειξη της μοιχείας  ,όχι απλώς σε  αμαρτία, αλλά  σε “έγκλημα καθοσίωσης” .

Ειδικά η Χριστιανική και Ισλαμική θρησκεία  “αγιοποιούν”  το σπέρμα. Το καθιστούν μοναδικό παράγοντα διαιώνισης του είδους και συνέχισης  των γενεών, αλλά  κύριο της γονικής περιουσίας,  με απαράγραπτα κληρονομικά δικαιώματα. Το σερνικό σπέρμα στην Εβραϊκή Βίβλο εμπεριέχει τη δύναμη της μετάγγισης    του αίματος,  είναι  ο μοναδικός κρίκος   στην αλυσίδα, τη σειρά των γενεών .

Και…”Ο Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, ο Ισαάκ εγέννησε τον Ιακώβ, ο Ιακώβ εγέννησε τον Ιούδα και τους αδερφούς του. Ο Ιούδας εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά με τη Θάμαρ. Ο Φαρές εγέννησε τον Εσρώμ και ο Εσρώμ τον Αράμ. Ο Αράμ εγέννησε τον Αμιναδάβ, ο Αμιναδάβ τον Ναασών και ο Ναασών τον Σαλμών. Ο Σαλμών εγέννησε τον…Ούτε για δείγμα ένα “ωάριο” στη διαδοχή. Και όχι μόνο. Ο άνδρας γεννά. Η γυναίκα τίκτει!  Το ίδιο ακριβώς μοτίβο  και στις Ισλαμικές Γραφές.

Εξολοθρεύεις,  άρα το σπέρμα  , ακόμα και σημειολογικά,  καταργείς, χάνεται η  γενεά.  Ανακόπτεις  τη σειρά, τη γραμμή, τη συνέχεια. Στη Σρεμπρένιτσα  και τη γενοκτονία του 1995 ,το Ισλαμικό σπέρμα νικήθηκε  από το Ορθόδοξο,  εξαφανίστηκε με τη σφαγή των σερνικών. Τα θηλυκά δε μετράνε στη διαιώνιση του ισλαμικού αίματος.  Και μαζί  με τη σφαγή των 8.000  αντρών και αγοριών , η  Μουσουλμανική παράδοση  ξεριζώθηκε  από την  περιοχή!

 

 

Οι ποταμοί του  αντρικού αίματος και ιδρώτα που χύθηκαν στους αιώνες δε συγκρίνονται με αντίστοιχους της γυναίκας  ΄Οπως  από την άλλη ,  η ταπεινωτική,  η ανάξια για το ον που λέγεται ΄Ανθρωπος θέση, η  επαίσχυντη ,  αναξιοπρεπής και ανελεύθερη  ζωή  που βίωσε επίσης στους αιώνες η γυναίκα,  ως φύλο,  δεν έχουν σύγκριση.

Οι εξουσίες τα ιερατεία , το διαχρονικό Σύστημα της  έννομης τάξης ”  φρόντισαν να μοιράσουν ρόλους στα δύο φύλα. Μόνο και μόνο για να εκμεταλλευτούν αυτή τη διανομή.  Για τα δικά τους συμφέροντα.

Η Φύση δε συμμετείχε σε τέτοιο όνειδος.   Οι αρχές της Φύσης δεν είναι οι αρχές της Φιλελεύθερης , της καπιταλιστικής  αντίληψης των πραγμάτων. Ούτε αποδέχεται την πατριαρχία στο όνομα  στη σωματικής ρώμης.    “Το μεγάλο ψάρι δεν τρώει το μικρό”. Επειδή, ακριβώς.  ο ΄Ανθρωπος  δεν είναι… ψάρι. Ούτε έχει μυαλό … καρχαρία.

Στις μέρες μας το Σύστημα έχασε πολλές μάχες. Τις κέρδισαν όσες κοινωνίες  παλεύουν  να καταργήσουν τους ρόλους των φύλων.   Και οι εξουσίες τρέμουν μια τέτοια εξέλιξη, που θα είναι η καταστροφή  του ίδιου του Συστήματος.  Κι έριξαν νέα όπλα στον πόλεμο. ΄Οχι πια εκείνο το παλιό και σκουριασμένο της σωματικής ρώμης,  αλλά  αυτό του σεξισμού και της κατανομής νέων ρόλων. Κυρίως μπερδεμένων, αφύσικων, αλλά στη βάση σεξιστικών ρόλων.

Σημασία έχει να διατηρηθεί το χάσμα,  η αντιπαλότητα, η διαφοροποίηση σε είδος σερνικό και είδος  θηλυκό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο διανομής ρόλων.

Τίποτα δε φοβάται  περισσότερο το Σύστημα  από την κατάργησή τους.   Αν ο  άντρας και η γυναίκα δεν είναι φύλο, αλλά ΄Ανθρωπος, ξεφούσκωσε το Σύστημα. Οι μέχρι πρότινος αντίπαλοι ,ενώνουν  δυνάμεις. Πέφτουν στη μάχη της διεκδίκησης με ίδια  ιδανικά  ,στόχους και αναζητήσεις. Τις ΑΦΥΛΕΣ μελλοντικές κοινωνίες,  που η πατριαρχία ή η μητριαρχία,  η φαλλοκρατία και η αιδοιοκρατία,  η “ανδροκτονία” και η “γυναικοκτονία”   θα είναι  όροι,    λέξεις που  θα ζουν στα λεξικά μόνο.

΄Οσο δεν προχωράμε  σε τέτοιες μορφές κοινωνιών,  χωρίς   ρόλους, ο κίνδυνος  οπισθοδρόμησης  δεν εξέλειπε.  Καιροφυλακτούν  οι “δυνατοί” να γυρίσουν πίσω σε αλήστου μνήμης  εποχές . Εκεί που “δίκαιο είναι το συμφέρον του πιο ΔΥΝΑΤΟΥ”.

Και δυνατός δεν είναι πια  εκείνος που έχει μούσκλια και κοιλιακούς.  Είναι όποιος   δεν  πεινάει, αυτός ,που έχει πατρίδα ,απαντοχή και αναφορά. Κι αδύναμος, ανίσχυρος, αναλώσιμος   εκείνος που πεινάει, ο πρόσφυγας, ο  κυνηγημένος,  ο “κολασμένος της γης”.

Και αν συμβεί αυτό, αν πάλι η Ισχύς είναι το αξιακό  μέτρο  , τότε μια άλλη, νέας μορφής πατριαρχία  θα  γίνει πραγματικότητα. Σ αυτή που πάλι οι στρατοί  και οι δυνάμεις καταστολής και επιβολής τάξης,  θα είναι…αντρική υπόθεση.

Οι συνετοί, οι  λογικοί, οι έντιμοι, οι ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ  ΠΟΛΙΤΕΣ παλεύουμε  για κοινωνίες ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ, ΑΤΑΞΙΚΕΣ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ,  ΑΝΤΙΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΕΣ,    ΑΘΡΗΣΚΕΣ ΚΑΙ ΑΦΥΛΕΣ.