Συνάντηση με παλιούς μαθητές από τη δεκαετία του ’80 σήμερα. Κρασοκατάνυξη με κοψίδια και τζατζίκια αλά ελληνικά κοντά 6 ώρες !
Πρωτοδιόριστος στη Μέση Εκπαίδευση. Νεαρούληδες, μαθητές και δάσκαλος τότε. Με πολιάν τη κεφαλήν σήμερα και οι μεν και ο δε.
Παράπονο , γιατί κοιμάσαι παιδί και ξυπνάς γέρος, θα φαντάζεσαι.
΄Ετσι έλεγα κι εγώ μέσα μου, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στις αργασμένες από το χρόνο ,φρέσκιες τότε επιδερμίδες των συνδαιτημόνων. Κι αγνώριστες σήμερα.
Μέχρι που ο Παρασκευάς, πέταξε τη μεγάλη κουβέντα τη σοφή κι έγινε το έλα να δεις. Βάλσαμο και στοχασμός βαθύς στις ψυχές της παρέας. Και τα ποτήρια της ομήγυρης , άσπρο πάτο, εβίβα και να… πεθάνει ο χάρος!
«Όχι, δε θρηνώ, τα χρόνια που έχασα, ρε μάγκες. Γιατί σαν το παλιό, ρολόι του σοφού και το δικό μου, έμαθε να μετράει μόνο τις ώρες που η ημέρα είχε ήλιο»!
Να είσαι καλά, Παρασκευά. Τέτοια στιγμή, δεν έχει την τύχη να τη ζήσει ο καθένας και σε καμιά δουλειά . Να παίρνει μια μέρα ο δάσκαλος μαθήματα από το μαθητή του!