1. “Παλιός συνάδελφος (και με υπογραφή) από το Λονδίνο: “… “Μου κοκορεύεσαι χρόνια για όσα έγιναν. Μας πετάς στα σκουπίδια , γιατί κρίναμε τότε πως δεν οφείλαμε να κάνουμε τους επαναστάτες. Αλλάζει κι αλλιώς ο κόσμος, ξέρεις. Εσύ έκρινες, αλλιώς. Σκέφτηκες, όμως, μήπως είσαστε τελικά οι μαλάκες της Ιστορίας και σας βγάζει κι αυτή μαζί μας τη γλώσσα. Και χαμπάρι δεν παίρνετε…”
2.”Κλεισμένοι στα σπίτια μας και έξω το χάος»: Συγκλονιστικές μαρτυρίες Ελλήνων του Καζακστάν στην τηλεόραση του ΄Οπεν.
****
1.Πρώτα για τους “κολασμένους της γης” στο Καζακστάν.
Μια ζωή αυτοί στα σπίτια τους και εκείνοι στους δρόμους. Θεατές του έργου τούτοι, συμμετέχοντες και δρώντες οι άλλοι. Απανταχού της γης.
Καίγεται στο Καζακστάν το σύμπαν, αλλά ο ομογενής κει πάνω από την ασφάλεια του σπιτιού και της ουδετερότητάς του , δίνει με άνεση περιγραφή των φονικών δρώμενων δίπλα του. Και σε αυτό τελειώνει το δικό του έργο. Οι νεκροί και οι τραυματίες σε άγνωστο αριθμό. Οι συλληφθέντες στους ανακοινώσεις των αρχών πάνω από 5.000.
Και ο νεκρός Καζάκος διαδηλωτής στην τελική είναι μακάριος. Στην ανυπαρξία του μέσα, χωρίς πόνο και συναίσθηση. Ο τυχερός σε τέτοιες περιπτώσεις. Φαντάζεται κανείς τούτη την ώρα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα πρώην σταλινικά μπουντρούμια του στρατού και της αστυνομίας στο Αλμάτι, τις άλλες μεγάλες καζάκικες πόλεις , τί πανηγύρι έχουν στήσει σήμερα οι ένστολοι βασανιστές; Πόσα κορμιά γυμνά στις -40 βαθμούς καταχείμωνο σε τέτοια κλίματα , φτύνουν το αίμα της μάνας τους πάνω στο παγωμένο κατακόκκινο χιόνι;
Γιατί προτίμησαν ,αντί να κάνουν περιγραφές από τη ζεστασιά του καναπέ, να βγουν στους παγωμένους δρόμους, να ξεσπάσουν, να διαμαρτυρηθούν, να απαιτήσουν να μη συνεχίσουν και τούτοι τη ζωή των πατεράδων τους. Κι αυτούς πάλι τους γέλασε το άλλο το σύστημα κι αντί τον παράδεισο που τους έταξε, τους πέταξε πάλι σε μαύρη κόλαση.
Αλλά, μην είναι τούτοι ,όπως λέει ευθαρσώς ,αλλά ανερυθριάστως ο παλιός συνάδελφος, οι “μαλάκες”, οι χαμένοι της Ιστορίας ,όσοι παλεύουν να γράψουν τις σελίδες της ηρωικές, αλλιώτικες από τις καθιερωμένες ; Γραμμένες συνήθως με κόκκινο μελάνι, το δικό τους αίμα. Χτες, σήμερα στον αιώνα τον άπαντα.
΄ Ιδιο έργο, χιλιοπαιγμένο σενάριο , αλλά σε κόπιες με άλλους πάντα πρωταγωνιστές . Η μοίρα τους, όμως, κοινή και το τέλος πάντα ίδιο . Ο σκηνοθέτης μοιάζει σαν σ΄ αυτό πάνω το τρικ να στηρίζει την πρωτοτυπία του. Αλλάζει τα πρόσωπα, ποτέ το στόρι . Και προπαντός το τέλος. Και είναι αυτό το τέλος σήμερα που θα έχουν πάλι τα κορμιά των αιχμαλώτων του Καθεστώτος στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα “ΕΑΤ/ΕΣΑ” του Καζάν. Ποιοι είναι οι χαμένοι;
2. Στα δικά μας και τα προσωπικά μας τώρα.
Η ταπεινοφροσύνη είναι αρετή. ΄Οχι , όμως, στη μορφή και την έκδοση που τη θέλουν και τη διδάσκουν οι θρησκείες . Να αισχύνεσαι για ό,τι ανήθικο έκανες και να σεμνύνεσαι για το αντίθετο. Είναι φυσική, άρα ηθική εντολή. Και όποιος εμφορείται από φυσικές αρετές και αγνοεί ή αδιαφορεί για τις τεχνητές ,τις επίκτητες κοινωνικές και τις προσποιητές, πράττει σωστά και άγια.
Γι΄αυτό, συνάδελφε, σου… αφαιρώ το λόγο! “Δεν δικαιούσαι δια να ομιλής”, προπαντός να κρίνεις. ΄Οπως το ακούς. Δε σου δίνω το δικαίωμα, δεν το έχεις από τη φυσική τάξη, να ρωτάς πώς και με ποια άδεια πετάω τη γνώμη σου στα σκουπίδια και σένα μαζί, όπως και παραπάνω τον μπουχέσα, το βολεψάκια, τον παρτάκια και τον αδιάφορο στο Καζακστάν, που βγαίνει και περιγράφει από απόσταση ασφάλειας τη φωτιά, ενώ όφειλε και ο ίδιος να πέσει μέσα.
Σας ξέρω εσάς, τους τέτοιους τύπους, γιατί είστε οι περισσότεροι. Και δεν σας υπολογίζω. Γι΄αυτό , “σας αφαιρώ το λόγο”. Είστε οι ίδιοι πάντα, οι άκαπνοι που βγαίνετε κι από πάνω , ως κήνσορες και τιμητές. Αρλεκίνοι, παλιάτσοι ,Καραγκιόζηδες σε λαϊκό σανίδι.
Λοιπόν, εγώ έδωσα τις εξετάσεις μου στην ώρα τους και πήρα τους τίτλους μου. Κι είναι αυτός ο λόγος που δε σκοτίζομαι για την κρίση και την κριτική σου. ΄Ελα, βάλε κάτω κι εσύ τα εύσημά σου και μετά το συζητάμε. Αν δεν τα έχεις, κι αν προφασίζεσαι πως… τα ξέχασε σπίτι σου, βούλωσε το. Κάνε τουπεκί ψιλοκομμένο, όπως έλεγαν παλιά οι χασικλήδες στα πέριξ. Τσιμουδιά!
΄Επεσα σε πυρκαγιές μέσα, πάλεψα να σώσω ό,τι μπορούσα (πρώτα την αξιοπρέπειά μου) και αναλογούσε στις δυνάμεις μου, Και πήρα τα μετάλλιά μου, σύμφωνα με το νόμο και το πρωτόκολλο της φυσικής ηθικής και των διαχρονικών, αρχέγονων και απαράγραπτων αρχών και αξιών. Και καθόλου, όπως λες, δεν κοκορεύομαι. Σεμνύνομαι!
Μετά λόγου γνώσεως και υπερηφάνειας, λοιπόν, σου αραδιάζω στο τραπέζι εκείνα τα μετάλλια. Είναι κι άλλα, που ή ξέχασα ή δεν είναι εδώ ο χώρος και η στιγμή να σου τα παρουσιάσω.
- Φοιτητής Φιλοσοφικής ( Οκτώβρης 1972). Κων. Ηλιόπουλος, χουντικός καθηγητής Λατινικών: ΄”Η φεύγεις για φαντάρος ή διαγράφεσαι από τη σχολή”. Και έφυγα. 2.5 χρόνια…κωλοφάνταρο. Τα μισά σκοπιά στο Βέρμιο Όρος. Και με αντιστασιακή δράση την ίδια περίοδο.
- Αποσπασμένος καθηγητής στο Ελληνικό (ΔΗΜΟΣΙΟ) Κολέγιο Λονδίνου. (1982). Τα ξέρεις από πρώτο χέρι. Εσείς, οι πολλοί , από κει ,εμείς πέντε (5) νομάτοι, όλοι κι όλοι , από την άλλη. “Τρωικός Πόλεμος” στο ελληνικό Κολλέγιο, γράφανε οι ΤIMES του Λονδίνου. “Επίθεση από εκπαιδευτικούς στο βασιλιά και τους εφοπλιστές…”. Παλέψαμε και δεν πήραν απολυτήρια από Δημόσιο ελληνικό σχολείο οι “πρίγκιπες” με υπογραφές δικές μας και σφραγίδα της ελληνικής δημοκρατίας. Ξεσκεπάσαμε τον Ανδρέα Παπανδρέου , που είχε δώσει εντολή στην ελληνική πρεσβεία Λονδίνου να θεωρεί ο πρόξενος τα ελληνικά διαβατήρια της βασιλικής οικογένειας με τους τίτλους τους. Με 307 λίρες μισθό το μήνα, όταν εσύ ζούσες στο παλάτι που σου νοίκιαζαν στο Τσέλσι 1000 λίρες οι εφοπλιστές , εγώ για μήνες έβγαινα το σούρουπο στο σταθμό της Σλόαν Σκουέρ με το βιολί, για να μαζέψω κανένα σελίνι να αγοράσω το μόνιμο και μοναδικό γεύμα “γάλα με κορν φλέικς”. (Γι΄ αυτό σου λέω, σκάσε!)
- Στημένο δικαστήριο (1995). Καταδίκη 25 ημερών, γιατί αποκάλεσα “τραμπούκο βασιλικό” , αντίπαλο τότε σαν κι ελόγου σου στο Κολλέγιο που μου επιτέθηκε στο δρόμο, όταν επέστρεφα από τη διαδήλωση για την επέτειο της δολοφονίας του Νίκου Τεμπονέρα. Αρνήθηκα να εξαγοράσω την ποινή μου ,οδηγήθηκα και κρατήθηκα στο τότε Μεταγωγών στην Αχαρνών. Με αποφυλακίζουν αργότερα , χωρίς να εξαγοράσω ποτέ την ποινή μου (κι ενώ ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω απεργία πείνας), με εντολή του υπουργού Παιδείας . Πρόσχημα να παραδώσω βαθμολογία μαθητών μου! Λίγους μήνες μετά, από άλλο πολυμελές δικαστήριο, ο δράστης της επίθεσης καταδικάζεται σε 6 μήνες φυλακή.
- Κίεβο. Μια δολοφονία και μια απόπειρα. (2004). Πάλι, αποσπασμένος στο Κίεβο, διδάσκω σε δυο πανεπιστήμια και τις άλλες ημέρες προσφέρω εργασία στο γραφείο εκπαίδευσης της πρεσβείας. Εκεί ανακαλύπτω το μεγάλο σκάνδαλο της Ελληνικής Ομογένειας και της Εκπαίδευσης Εξωτερικού με ανύπαρκτα δεκάδες σχολεία και άγνωστους δασκάλους, εικονικούς μισθούς, σχολικό υλικό, κονδύλια σωρό για τις εκπολιτιστικές ανάγκες της ελληνικής Ομογένειας σε πρώην ανατολικές χώρες. Σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων. Με το συνάδελφο Γιώργο Τριάρχη, αποσπασμένος στο πανεπιστήμιο της Τασκένδης (πρώτος αυτός) , καταγγέλλουμε το μέγα σκάνδαλο και τους εμπλεκόμενους υπουργούς. ΄Ενα χρόνο μετά, δολοφονούν στην Τασκένδη τον άτυχο καθηγητή Τριάρχη κι εγώ, πιο τυχερός, σώζομαι τελευταία στιγμή με την υποβολή παραίτησης από το Δημόσιο, αφού οι καταγγελλόμενοι υπουργοί αρνούνται να με ανακαλέσουν στην Ελλάδα, ώστε να είμαι, όπως ο Τριάρχης, εύκολος στόχος εξόντωσης στην Ουκρανία.
Αυτά (είναι και άλλα πολλά), που
α. Μου δίνουν το δικαίωμα, παλιανθρωπάκο, να σου πετάω στη μούρη πως δεν έχεις το δικαίωμα να μιλάς επικριτικά
β. Μου επιτρέπουν να μπορώ από εδώ να σου ασκώ σκληρή κριτική σε σένα και σε κάθε αλητήριο που είναι διεφθαρμένος, διαπλεκόμενος, μπουχέσας, παρτάκιας και άκαπνος σαν ελόγου σου.
Κι άκου και τούτα:
Ο Αμερικανός Ιστορικός Χάουαρντ Ζιν έλεγε: “Ο ιστορικός δε διδάσκει μόνο ιστορία, τη διαμορφώνει με τη στάση του”.
Και ο δάσκαλος στον “Κύκλο των χαμένων ποιητών” προειδοποίησε τους μαθητές του. “Προσέξτε. Το δράμα είναι πεθαίνοντας να ανακαλύψεις πως δεν έζησες”.
΄Εντιμα και αγωνιστικά ,συμπληρώνουμε εμείς. Μπορείς εσύ να ισχυριστείς το ίδιο; Αλλά, χωρίς να κατεβάζεις την ηθική στα δικά σου μέτρα.