Νόμος του κράτους το νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια των παιδιών-Καταψήφισαν Γιαννάκου και Κεφαλογιάννη
Το αποκαλυπτικό «στριπτίζ» της Ολγας Κεφαλογιάννη στην εκπομπή του Κωστόπουλου
https://www.iefimerida.gr/news/253007/apokalyptiko-striptiz-tis-olgas-kefalogianni-stin-ekpompi-toy-kostopoyloy-vinteo
Μ. Γιαννάκου: Θλιβερά όσα είπε ο Κ. Τσιάρας, θα τα έλεγε σε άνδρα;
Η θλιβερή Μαρογυαλούρος και “ηθικός αυτουργός” δολοφονίας ,αλλά και έκθεσης σε κίνδυνο ζωής βρέφους, Μαριέτα Γιαννάκου, ακόμα και σήμερα σε τόσο ευαίσθητα θέματα, όπως αυτό του παιδιού, ψαρεύει ψήφους με αναφορές σε “παλιάς κοπής άντρες”. Τόσο αισχρή και αμετανόητη!
*****
Η υπόθεση της ανατροφής ενός παιδιού είναι πολύ σπουδαία υπόθεση, για να την αφήσουμε στα χέρια οποιουδήποτε. Προπαντός μια “κακής” μάνας ή ενός “κακού” πατέρα.
Το πρόβλημα βέβαια, πρωτίστως είναι με τί κριτήρια καθορίζουμε το καλό και το κακό. Εμείς για παράδειγμα θεωρούμε έγκλημα ένα παιδί να το μεγαλώνουν Χρυσαυγίτες. Αλλά και γονείς που θα το βάζουν στα γόνατα να ζητάει τη βοήθεια του Ιησού Χριστού κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί ή να το στέλνουν στον παππά της ενορίας να λαμβάνει…θεία κοινωνία, διαπράττουν επίσης μέγα έγκλημα. ΄Οπως φυσικά και ο Μουσουλμάνος και ο όποιος φονταμενταλιστής θα προχωρήσει “εξ απαλών ονύχων” σε “λοβοτομή” του μυαλού του παιδιού δικής του επιλογής και τύφλας.
΄Οπως πολλές φορές έχουμε αναλύσει εδώ στις μελλοντικές κοινωνίες, η ανατροφή των παιδιών θα είναι συλλογική στην κοινότητα. Και όσοι θα την παρέχουν, θα έχουν και εξειδίκευση, αλλά κα την πρέπουσα αγωγή και “ιδεολογία”, για να μεγαλώσουν παιδιά, αυριανούς φυσιολογικούς πολίτες εκείνων των κοινωνιών, που θα μαθαίνουν για τους σημερινούς και θα… τρίβουν τα μάτια τους, αν δε φρίττουν από αγανάκτηση και αηδία.
Λέμε παραπάνω, δεν αφήνεις ένα παιδί να το μεγαλώσει ένας ή δυο “άρρωστοι” γονείς. Και ο Ναζί, ο φασίστας, ο Σταλίνας, ο εθνικιστής, ο θρησκευόμενος, ο ναρκομανής, ο αλκοολικός, ο σεξιστής, ο παιδεραστής, για να μείνουμε στα πλέον ενδεικτικά και ειδεχθή αρρωστήματα, είναι ο πλέον ακατάλληλος γονιός, για να μεγαλώνει ένα παιδί.
΄Ομως, δυστυχώς, ακόμα το “αεροσκάφος” δε λέει να απογειωθεί. Βαρίδια πολλά κα ασήκωτα το κρατούν καθηλωμένο στο έδαφος. Και ελπίζουμε όχι, πάλι, για πολλούς αιώνες .Μια μέρα το θαύμα θα γίνει. Και οι αιθέρες θα υποδεχτούν μια μέρα το “μεγαθήριο” που θα πετάξει ελεύθερο σε νέους κόσμους.
Αλλά, μέχρι να καταφέρει η κοινωνία να “πετάξει” τί κάνουμε σήμερα; Και με αφορμή τη συν-επιμέλεια που ξεσήκωσε θύελλα στην ελληνική Βουλή, τα πάνελ και τις φυλλάδες, κυρίως από καιροσκόπους δημαγωγούς πολιτικάντηδες και μπαγαπόντηδες κοντυλοφόρους ποια θέση οφείλουμε να πάρουμε;
Είμαστε χρόνια υπέρ της συν- επιμέλειας. Ασυζητητί. Είναι και φυσική και κοινωνική απαίτηση και ως τέτοια δεν είναι θέμα που σηκώνει αντιρρήσεις ούτε προσφέρεται για εκμετάλλευση οπουδήποτε είδους. Και είναι από τα επίσης “κουφά” να κάνει πράξη τη συνεπιμέλεια μια Δεξιά κυβέρνηση και να έχει την σύσσωμη την Αντιπολίτευση απέναντι για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Χωρίς επιχειρήματα με μπλα-μπλά και φανφάρες.Δε συζητάμε, βέβαια, για την…επαναστατική στάση απέναντι στο νομοσχέδιο της φιλοξενούμενης των “Κωστόπουλων” , βουλευτίνας Όλγας Κεφαλογιάννη (γνωστή κι από τις ξέκωλες ενδυματολογκές της επιλογές στη Βουλή!).΄Η τις επιθέσεις της τάχα μου ευαίσθητης σε θέματα παιδιού Μαριέτας Γιαννάκου, που όπως έχουμε καταγγείλει εδώ, είναι υπόδικη σε ηθική αυτουργία της δολοφονίας του καθηγητή Γ. Τριάρχη . Αλλά είναι και ίδια που ως π. υπουργό Παιδείας έπαιξε “κορώνα γράμματα” τη ζωή του 8μηνου τότε παιδιού μου και εμένα του ίδιου. Αυτές, αμφότερες “παίζουν εν ου παικτοίς”.΄Οπως πάντα. Δημαγωγούν ασύστολα, (και όχι πρώτη φορά) πάνω και σε αυτό το τόσο ευαίσθητο ζήτημα , χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας και τσίπας.
΄Οσο για τον κοντυλοφόρο βουλευτή της ΝΔ Γιάννη Λοβέρδο στα 10 που λέει τα 9 είναι ανοησίες και μάλιστα προκλητικές και άλογες. Γνωστό. Ακόμα και χτες που θέλησε μια φορά να πει κάτι σωστό, αλλά… “γλώττα λανθάνουσα, αλήθεια λέγει”. Ούτε λίγο ούτε πολύ ,μας διαβεβαίωσε πως ένας σύζυγος που δέρνει τη γυναίκα του, δεν αποκλείεται να είναι καλός πατέρας, και…καλός άνθρωπος. Αυτό, ισχύει με τις ηθικές επιλογές ενός Γιάννη Λοβέρδου. Εν τάξει. Τί να κάνουμε τώρα; Δεν απέχει και πολύ από το χρυσαυγιτισμό ο Λοβέρδος. Ούνα ράτσα!
Οι αντιτιθέμενοι τώρα της Αντιπολίτεσυης στο νομοσχέδιο, ασφαλώς ,όπως πάντα, ψάχνουν “κουκιά”. Απ΄ όπου μπορούν να τα κλέψουν. Ειδικά από “πληγωμένους” πάνω στο κορυφαίο αυτό ζήτημα της επιμέλειας, που ταλαιπώρησε γενιές γενιών και συνεχίζει το ίδιο σκληρό και άλυτο. Εύκολα ένας γονιός που έχει “πόνο” από ένα τέτοιο πρόβλημα, δε θα διστάσει να δώσει και την ψήφο του σε κείνον τον άθλιο πολιτικάντη που θα εκμεταλλευτεί την κατάστασή και θα δείξει πως αντιλαμβάνεται την αγωνία και τα αδιέξοδά του. Εύλογη και συνήθης τακτική για τους δημαγωγούς, όπως είναι οι περισσότεροι Μαυρογυαλούροι στη δική μας Μπανανία.
Τα αυτονόητα και ΦΥΣΙΚΑ , λοιπόν, που συνηγορούν και συνάδουν με συνεπιμέλεια είναι τα ακόλουθα:
Ο “πατριάρχης” αρσενικός στην ημιευρωπαϊκή χώρα που λέγεται Ελλάδα, θα πρέπει να μάθει επιτέλους ποιος είναι ο πραγματικός, δικός του ρόλος, ως πατέρας. Χρόνια τον βόλευε (και μαζί το Σύστημα που τον δασκάλευε) η επικρατούσα αντίληψη πως ο ρόλος του εξαντλείται στο να “φέρνει ψωμί” στην οικογένεια. Και πως η μητέρα είναι εκείνη που έχει από φυσική της (!) ιδιότητα (μητρότητα) και την υποχρέωση και το δικαίωμα να μονοπωλεί την επιμέλεια και την ανατροφή του παιδιού. Ο ρόλος του πατέρα ήταν βοηθητικός, συμβουλευτικός και κυρίως εξαντλείτο στην υποχρέωση να τρέφει την οικογένεια. Η αγωγή του παιδιού ήταν αποκλειστικότητα και ευθύνη της μητέρας.
Ο ίδιος εύκολα, αν οι αντιξοότητες τον κατέβαλαν , μπορούσε να εγκαταλείψει την οικογένεια και να εξαφανιστεί, να θωρήσει πως μια διατροφή ,έστω και εν απουσία του ή μια συνάντηση με το παιδί κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο (!) ήταν αρκετή , για να μην έχει ενοχές και παράλληλα να απολαμβάνει την ελευθερία του. Πολλές φορές μάλιστα η διατροφή ανθούσε (και συνεχίζει) ως “βιομηχανία”. Κάποτε και ως αυτοσκοπός . Μια γερή διατροφή έλυνε και το βιοποριστικό πρόβλημα της μητέρας κοντά στο παιδί. Αλλά, από την άλλη, ουκ ολίγες φορές , ο “πατριάρχης”, επικαλούμενος ανέχεια, κυρίως από τεμπελιά, δεν κατέβαλε ούτε καν τα στοιχειώδη για την οικογένεια που δημιούργησε και την εγκατέλειψε.
΄Η, κι αν συνέχιζε να ζει στην οικογένεια, οι άπειρες ώρες απουσίας για δουλειά ή άλλες ενασχολήσεις , δεν του επέτρεπαν να έχει σοβαρή και κορυφαία συμμετοχή στην ανατροφή των παιδιών και το “δρόμο” που τους χάραζε η συμβία του. Εκείνη είχε και το δικαίωμα και την ευθύνη να κτίζει και να διαμορφώνει χαρακτήρες και με …την άδεια της αστυνομίας! ΄Ενας πατέρας παρών- απών σε ζητήματα ανατροφής και ιδεολογικής κατεύθυνσης του παιδιού.
Ακόμα και σήμερα που οι νεότεροι πατεράδες δεν αντιγράφουν τους παλιότερους και μπορεί ,μεν, να ταϊζουν με το μπιμπερό τα μωρά τους, να τα “ξεσκατίζουν”, να τα βάζουν στη μάρσιππο ή να τα πηγαίνουν βόλτα με το καροτσάκι, αλλά η κατάσταση δεν έχει αλλάξει ριζικά. Και πάλι ο ρόλος του είναι βοηθητικός, όχι κορυφαίος και αποκλειστικός. Μάλιστα, η ίδια η Πολιτεία είναι αυτή που παραδέχεται πως η άδεια μητρότητας είναι πλέον απαραίτητη και …φυσική(!) για την ανατροφή του παιδιού, παρά εκείνη της πατρότητας! Το ίδιο ισχύει και στο δικαστικό και νομικό κόσμο γενικότερα. Το οικογενειακό μας δίκαιο στα περισσότερα άρθρα του είναι κόλαφος στη ΦΥΣΗ και κατάπτυστος δικαιικός κώδικας για πολιτισμό του 21ου αιώνα.
Μέχρι η υγιής, φυσική και ΑΦΥΛΗ κοινότητα που περιμένουμε , να πάρει την επιμέλεια των παιδιών από τα χέρια επικίνδυνων γονιών, ένα κράτος δικαίου σε αυτή τη μεταβατική περίοδο οφείλει να εφαρμόζει με θρησκευτική ευλάβεια τη συνεπεμέλεια. Και οι δυο γονείς είναι το ίδιο υποχρεωμένοι, αλλά και έχουν δικαίωμα στην ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ επιμέλεια και φροντίδα των παιδιών τους.
Ο Σωκράτης, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω , είχε και μια “κακή” σύζυγο, φαίνεται να μην υπήρξε κακός πατέρας. Και πίστευε στην αρχή, πως πρωτίστως η συμμετοχή του πατέρα στην ανατροφή του παιδιού είναι επιταγή της Φύσης:
«Ή γαρ χρή ποιείσθαι παίδας ή ξυνδιαταλαιπωρείν και τρέφοντα και παιδεύοντα». ( Πλάτωνος, «Κρίτων» (Γιατί ή δεν πρέπει να κάνει κανείς παιδιά ή διαρκώς να ταλαιπωρείται μαζί τους τρέφοντας και μορφώνοντάς τα).
Τα υπόλοιπα είναι φληναφήματα και κουτοπονηριές Μαυρογυαλούρων. Και φυσικά (“λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;”) και των καιροσκόπων κοντυλοφόρων. Μόνο ανεύθυνοι, επαγγελματίες ,εκμεταλλευτές- μαστροποί των διαζυγίων, φανατικοί και τυφλωμένοι αρνούνται την ΗΘΙΚΗ και ΦΥΣΙΚΗ ιδιότητα, αλλά και ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ για το παιδί της συνεπιμέλειας σε διαζύγιο ή ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
Στη μεταβατική αυτή περίοδο μέχρι να φτάσουμε στις άφυλες κοινωνίες, χωρίς θεσμούς γάμου-συ-ζύγων (!) και οικογένειας , οφείλουμε να απαιτούμε την ευθύνη φροντίδας και ανατροφής των παιδιών κι από τους δυο γονείς. Και προπαντός λέμε όχι σε πατέρα ΑΠΟΝΤΑ ή ΠΑΡΟΝΤΑ-ΑΠΟΝΤΑ. Για οποιοδήποτε λόγο.