“Οι συγκλονιστικές φωτογραφίες που ανέβασε το Κρεμλίνο από την επίσκεψη Πούτιν στο Αγιο Ορος
![Οι συγκλονιστικές φωτογραφίες που ανέβασε το Κρεμλίνο από την επίσκεψη Πούτιν στο Αγιο Ορος [εικόνες]](http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/708x320/public/putin3_8708.jpg?itok=BU5G1tz6)
Σαράντα φωτογραφίες από την επίσκεψη του Βλαντιμίρ Πούτιν στο Αγιο Ορος και εκτενές ρεπορτάζ από το διήμερο που πέρασε στην Ελλάδα ανέβασε το Κρεμλίνο στο επίσημο σάιτ του.
Με τον τίτλο «Επίσκεψη στο Αγιο Ορος» το σάιτ του Κρεμλίνου έχει μεγάλο αφιέρωμα στην επίσκεψη Πούτιν και διευκρινίζει ότι η επίσκεψη του ρώσου προέδρου συμπίπτει με τα 1.000 χρόνια ρωσικής μοναστικής ζωής εκεί”.
Ελλάς-Ρωσία, Συμ-μα-χί-α!
Χαιρετίζουμε την… Παγκόσμια ΄Ενωση των Ομόδοξων (Ορθόδοξων) λαών υπό το σκήπτρο του νέου Τσάρου της Ρωσίας Πούτιν. Ξαναζούμε ημέρες βυζαντινής δόξας, μεγαλοπρέπειας και λαμπρότητας!
Ave Tsar Morituri te Salutant!
Ντροπή στην Ελλάδα και την κυβέρνηση για άλλη μια φορά! Κάλεσε και φιλοξένησε στη χώρα ένα δικτάτορα, υπόδικο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας , που συνεχίζει να απειλεί τον κόσμο με πυρηνικό ολοκαύτωμα. Ντροπή!
_____________________________________________________________________
-
ΘΑΥΜΑ-ΘΑΥΜΑ! ΜΙΛΙΟΥΝΙΑ ΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ. Ο… ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΣΤΗΚΕ ΤΗΝ ΚΥΡΑΤΣΑ-ΔΑΣΚΑΛΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΣΒΟ.
-
ΔΙΚΗ ΝΑΖΙ. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΑΣ…ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΣΕ!
-
ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΣΟΒΑΡΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΓΙΑ ΕΝΑ…ΣΤΑΣΙΔΙ.
1. Observer: Θαύμα στην Αθήνα με τον τουρισμό -Αλλά και φόβοι για το μέλλον
Στο κέντρο της Αθήνας, με εννιά ξενοδοχεία να χτίζονται ή να ανακαινίζονται, αυτή η «μίνι» κατασκευαστική έκρηξη προαναγγέλλει μία τουριστική αναγέννηση, γράφει ο Observer.
Κάνοντας λόγο για «θαύμα στην Αθήνα», σχετικά με την ενίσχυση των αριθμών των τουριστών, η βρετανική εφημερίδα σημειώνει ότι υπάρχει τεράστια άνοδος επισκεπτών στην ελληνική πρωτεύουσα, μετά από την πτώση στα τέλη του 2008, εξαιτίας της «έκρηξης» των διαδηλώσεων.
«Αυτό που συμβαίνει στην Αθήνα είναι ένα θαύμα, δηλώνει στον Observer ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ Ανδρέας Ανδρεάδης. «Η τουριστική βιομηχανία στην Ελλάδα αναπτύχθηκε 2-3 φορές ταχύτερα από ότι στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία ή τη Γαλλία πέρυσι. Φέτος περιμένουμε περίπου 4,5 εκατ. επισκέπτες, μόνο στην Αθήνα», συμπλήρωσε.
Ο τουρισμός είναι ζωτικής σημασίας για μία οικονομία που έχει «κολλήσει» στην ύφεση, σημειώνει το δημοσίευμα, υπενθυμίζοντας ότι πέρυσι επισκέφθηκαν την Ελλάδα 23,5 εκατ. τουρίστες- αριθμός ρεκόρ- αφήνοντας πίσω του το 24% του ΑΕΠ.
Ο ΣΕΤΕ προβλέπει μία ακόμη εξαιρετική σεζόν, με τις αφίξεις να εκτιμάται ότι μπορεί να φτάσουν τα 25 εκατ.- 27,5 εκατ. αν συμπεριληφθούν οι επιβάτες κρουαζιερόπλοιων. «Η οικονομική ανάκαμψη θα εξαρτηθεί σε αυτόν τον τομέα σε μεγάλο βαθμό», σημειώνει ο Observer. «Αν έχουμε 1,5 εκατ. επιπλέον επισκέπτες, αυτό θα δημιουργήσει επιπλέον 800 εκατ. ευρώ έσοδα», σημειώνει ο Ανδρέαδης.
Αυτή η ανοδική τάση συνδέεται με την ασφάλεια στην Ελλάδα, σημειώνει το δημοσίευμα, τονίζοντας ότι οι τουρίστες αποφεύγουν θέρετρα στην Αίγυπτο, την Τυνησία, την Τουρκία και άλλα μέρη, μετά από επιθέσεις.
Ομως, οι άνθρωποι της τουριστικής βιομηχανίας ανησυχούν για το business plan της κυβέρνησης και την όρεξή της για αύξηση φορολογικών συντελεστών, αναφέρει ο Observer, θυμίζοντας την άνοδο του ΦΠΑ στο 13% στα ξενοδοχεία και το 24% σε τρόφιμα και αλκοόλ.
«Εξ’ ορισμού, οι φόροι λειτουργούν ενάντια στις επιχειρήσεις. Είναι ένας τομέας που ξεπερνά όλους τους άλλους, όμως ανησυχώ για την ανταγωνιστικότητα και το προϊόν που προσφέρουμε τώρα που υπερφορολογούμαστε. Σε μία ύφεση είναι αδύνατο για τις επιχειρήσεις να απορροφήσουν το συνολικό ποσοστό των αυξημένων φόρων», δηλώνει ο Γιάννης Ρέτσος, πρόεδρος των Ελλήνων Ξενοδόχων.
Ομως, ο κ. Ανδρεάδης ανησυχεί και για την προσφυγική κρίση, τονίζοντας ότι η εικόνα των απελπισμένων ανθρώπων στα νησιά και το λιμάνι του Πειραιά μπορούν να επιβαρύνουν τον τουριστικό τομέα, αν επιτραπή να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Παρόλα αυτά, εκφράζει την αισιοδοξία ότι με την επίτευξη της συμφωνίας στο Eurogroup αυτής της εβδομάδας θα σταθεροποιήσει και την αγορά. «Αυτό θα βάλει τέλος στις υποθέσεις για Grexit, που έχουν αντίκτυπο στον τουρισμό σε ό,τι αφορά τις προπληρωμές για διακοπές. Οι χώρες με ασταθές νόμισμα δεν είναι η πρώτη επιλογή των τουριστών. Η επιστροφή της σταθερότητας βάζει τέλος σε αυτό», τονίζει.
Διαβάζω τα νέα για το τουριστικό κύμα που ήδη ξεχύθηκε, τη λοιπή ανάλυση της εφημερίδας και φρίττω. Ελάχιστους μήνες πριν, η ξένη και η ελληνική βιομηχανία παραπληροφόρησης, είχαν λυσσάξει με τους μετανάστες στα νησιά και τη τεράστια ζημιά (μεσοχείμωνο!) που θα προξενούσαν στον τουρισμό μας.
Οι μαυραγορίτες στα νησιά, οι ευκαιριακοταβερνιάρηδες, ξενοδοχειάακηδες και roomάδες ,άπαντες εξπέρ στο καβάτζωμα του μαύρου χρήματος, σε ένα πρωτοφανές ντελίριο θρήνων και κοπετών, σιχτίριζαν και στόλιζαν με τις χειρότερες κατάρες τους γονιούς που λίγο πριν είχαν σταματήσει να ελπίζουν στις ακτές τις Μυτιλήνης πως το κύμα θα είχε εκβράσει το πτώμα και του δικού τους παιδιού για να το θάψουν.
Ανεβάσαμε τότε επιστολή σε μια δασκάλα-ξενοδοχού (*) που ωρυόταν στη Μυτιλήνη πως οι πρόσφυγες τους χαλάσανε τη σειρά, βρώμισαν το νησί και αύριο δε θα έχουν ψωμί να φάνε τα παιδιά τους. Και λέγαμε επανειλειμμένα πως τίποτα δε θα πάθει ο τουρισμός τους, εξαιτίας των προσφύγων. Επί λέξει , μάλιστα,γράφαμε σε κάποιο κείμενο: “Σε λίγο που θα μπεί το καλοκαίρι και θα αρχίσει η τουριστική περίοδος θα πλημμυρίσει πάλι η χώρα από στρατιές Γερμανών…” Και σε άλλο : “50.000 δυστυχισμένους πρόσφυγες που εγκατέλειψαν την κόλαση του πολέμου, δεν μπορούν να χωρέσουν σε μια χώρα που “φιλοξενεί” με το αζημίωτο σε 3 μόνο μήνες μέσα πάνω από 23.000.000 τουρίστες;”
΄Αγρια, απάνθρωπη αυτή η φυλή των απατεώνων που καρπώνονται μονοπωλιακά τα κέρδη του ελληνικού τουρισμού, όταν η υπόλοιπη χώρα δεινοπαθεί. Κλέφτες, εκμεταλλευτές, διαπλεκόμενοι, κακομαθημένοι ‘ Ελληνες στο εύκολο, γρήγορο χρήμα, αλλά και απάνθρωποι, άσπλαχνοι , αμετροεπείς.
Θα τους βρούμε πάλι μπροστά μας τους επόμενους μήνες στην Κρήτη, τη Χίο, τη Μυτιλήνη,όταν θα μας σερβίρουν τη χωριάτικη σαλάτα με 5 ευρώ και θα χρεώνουν την “καμαρούλα μια σταλιά 2χ3” στην υπόγα του αυθαίρετου, δίπλα στην πολυτελή τους βίλα, 50 ευρώ τη βραδιά και χωρίς απόδειξη.
Σιχτίρ, Αντίχριστοι, ,παλιάνθρωποι, εκμεταλλευτές!
*Δείτε την αναδημοσίευση του κειμένου μας στα Indymedia και μια απάντηση:
Η ΚΥΡΑ…”ΚΥΡΑΤΣΑ” ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ.
από POLYTROPOS 26/02/2016
Θεματικές: Μετανάστες/τριες – Πρόσφυγες – Μειονότητες
(Homo-Naturalis.gr)
ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ Χάος: Καραβάνια χιλιάδων προσφύγων έχουν εγκλωβιστεί σε νησιά και πόλεις
ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΣΤΟ FACEBOOK, EΓΙΝΕ VIRAL Σημείωμα-κραυγή αγωνίας δασκάλας από τη Λέσβο κάνει τον γύρο του Διαδικτύου -Δεν είναι μόνο οι πρόσφυγες…
Τον γύρο του Διαδικτύου κάνει η επιστολή μιας δασκάλας από τη Λέσβο. Μια επιστολή-κραυγή αγωνίας για τις επιπτώσεις του προσφυγικού στην τοπική κοινωνία.
Ολόκληρο το κείμενο της Αφροδίτης Βάτη Μαριόλα έχει ως εξής:
«Η μια μετά την άλλη ακυρώνονται οι πτήσεις τσάρτερ στο όμορφο νησί μας, την Λέσβο για την καλοκαιρινή σεζόν του 2016. Οι αρχικοί μας φόβοι επιβεβαιώθηκαν και είναι η αρχή ενός ανεξέλεγκτου σπιράλ.
Δεν μιλάμε πλέον για μια μικρή μείωση του τουρισμού. Βλέπουμε, μια μείωση του τουρισμού άνω του 80% – ποσοστό που θα υπήρχε μόνο αν ήμασταν σε κατάσταση πολέμου. Μέχρι σήμερα, ο κόσμος είχε επικεντρωθεί στο πως θα αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση, τα ανθρώπινα δικαιώματα των ανθρώπων που εγκαταλείπουν τις χώρες τους αλλά κανείς δεν έχει ασχοληθεί με τις τοπικές κοινότητες που ζουν αυτή τη νέα πραγματικότητα και έχουν επίσης επηρεαστεί από αυτήν και έχουν μπει στην άκρη τα δικά τους ανθρώπινα δικαιώματα επίσης.
Έχουμε δώσει την ολόψυχη υποστήριξή μας και έχουμε ως προτεραιότητα τους συνανθρώπους μας που έχουν περισσότερη ανάγκη από εμάς. Έχουμε βάλει στην άκρη τις ζωές μας, τις ανάγκες μας, τα θέλω μας, τα όνειρά μας έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε το κύμα των προσφύγων που περνούν στην κυριολεξία μέσα από τις αυλές μας.
Τώρα όμως έχουμε φτάσει στο σημείο που κι εμείς πρέπει να ρωτήσουμε πως θα μας υποστηρίξουν η κυβέρνησή μας και η διεθνής κοινότητα. Τι μέτρα θα ληφθούν έτσι ώστε να μας σώσουν από ολοκληρωτική οικονομική και ψυχολογική απόγνωση; Σκεφτόμαστε τις τοπικές επιχειρήσεις που δεν θα ανοίξουν φέτος γιατί δεν έχουν την δυνατότητα να λειτουργήσουν κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Σκεφτόμαστε όλους εκείνους που δεν θα προσληφθούν για να δουλέψουν φέτος στο νησί, αφού δεν θα υπάρχουν δουλειές. Πως θα βάλουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι φαγητό στο τραπέζι τους και θα παρέχουν ασφάλεια και υγιείς συνθήκες για τις οικογένειες και τα παιδιά τους; Πως θα διατηρήσουμε την ποιότητα ζωής μας με αξιοπρέπεια; Σκεφτόμαστε ήδη τους φίλους και τα μέλη των οικογενειών μας που κάνουν ήδη σενάρια να φύγουν από το νησί. Σκεφτόμαστε πως θα πληρώσουμε τα δάνειά μας, τους φόρους μας, τις ασφαλιστικές μας εισφορές και τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού.
Δεν θα έχει αξία το Νόμπελ Ειρήνης όταν και εμείς οι ίδιοι θα αναγκαστούμε να γίνουμε οικονομικοί μετανάστες και να εγκαταλείψουμε την πατρίδα μας. Μακάρι να ήμουν μελοδραματική αλλά δυστυχώς δεν είμαι. Οι συνεταίροι μας και τα ταξιδιωτικά πρακτορεία κοιτάζουν μόνο το τι συμβαίνει και μας έχουν γυρίσει την πλάτη αντί να παλέψουν μαζί μας να βρούμε δημιουργικές λύσεις για να υποστηριχθούμε και να μας προωθήσουν. Το ίδιο κάνουν και οι χώρες – μέλη της ΕΕ μας έχουν γυρίσει την πλάτη, κλείνοντας τα σύνορά τους και εγκλωβίζοντας χιλιάδες πρόσφυγες στην Ελλάδα οι οποίοι δεν έχουν που να πάνε. Και αναρωτιόμαστε: πόσο καιρό θα εθελοτυφλούν και θα κουνούν το δάχτυλο στην Ελλάδα;
Η οικογένειά μου είναι στην πρώτη γραμμή βοηθώντας στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης από τον περασμένο Απρίλιο και έχουμε παίξει τον δικό μας ρόλο υποστηρίζοντας τα δικαιώματα και την ασφαλή άφιξη όλων όσων φτάνουν στις ακτές μας. Είμαι όμως και μητέρα και δασκάλα. Τι είδους μάνα θα ήμουν αν δεν λάμβανα υπόψιν το μέλλον των παιδιών μου και τα δικαιώματά τους; Τι είδους δασκάλα θα ήμουν αν δεν υπερασπιζόμουν το μέλλον και τα δικαιώματα των μαθητών μου;
Δεν ξέρω πως τι να αισθανθώ πλέον… ντροπή, οργή, πόνο, απόγνωση, απογοήτευση, φόβο…Μετά κοιτάζω έξω από το παράθυρο και βλέπω τα παιχνίδια του φωτός τις αμυγδαλιές που ανθίζουν στον κήπο μου και τα παιδιά μου που παίζουν στην αυλή. Σκέφτομαι όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που γνώρισα σε αυτό το “ταξίδι” και που στήριξαν εμάς και το νησί μας. Σκέφτομαι όλες τις νέες φιλίες που έκανα σε αυτό το ταξίδι. Όλες αυτές οι σκέψεις, οι ήχοι και οι εικόνες μου δίνουν την δύναμη να αρνηθώ να εγκαταλείψω την ελπίδα τιμώντας όλους αυτούς και για το δικό μου καλό.
Ζητούμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξη όχι μόνο για τους πρόσφυγες αλλά και για τις τοπικές κοινότητες που έχουν επηρεαστεί από όλο αυτό. Ζητούμε από τους ανθρώπους να επισκεφθούν το όμορφο νησί μας και να στηρίξουν τις επιχειρήσεις μας. Είμαστε στο σημείο που πρέπει να παλέψουμε για να μείνουμε ζωντανοί».
Αναγάλλιασε η ψυχή μου μόλις είδα τον τίτλο της είδησης με το κείμενο της δασκάλας, που κατάκλυσε το διαδίκτυο. Προηγουμένως, είχα νιώσει πάλι εκείνο, το μόνιμο πια τελευταία, σφίξιμο στο στομάχι, όταν είδα την πρώτη εικόνα με τους εξαθλιωμένους πρόσφυγες να τριγυρνούν σαν τα φαντάσματα από χωρίου εις χωρίον και από μπλόκο σε μπλόκο. Εκεί που τους εγκλώβισαν η σκληρότητα των εξουσιών των χωρών της συνθήκης Visegrad , αλλά και η βαρβαρότητα της συντεχνιακής βουλιμίας των “Πατακών” με τα “τανκς” ,που μπλοκάρουν κι αυτοί τη φυγή “προς τα μπρος” των κολασμένων της γης”.
Και η επικεφαλίδα της ανάρτησης στο fb της δασκάλας από τη Λέσβο, πυροδότησε μέσα μου την ελπίδα πως δε χάθηκε το παν. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι. Συμμερίζονται τον πόνο, την αγωνία, που σήμερα είναι δικιά τους κι αύριο, ποιος ξέρει, μπορεί να γυρίσει σ΄αυτούς, σε μας. Αφουγκράζονται το κλάμα του προσφυγόπουλου. Και πώς θα γινόταν αλλιώς, αφού είναι και εκπαιδευτικός; Δουλειά της, χρέος της είναι ακριβώς αυτό. Να περιθάλπει τις ψυχούλες των παιδιών, ως “καλός Σαμαρείτης”. Να χύνει βάλσαμο στις φοβισμένες καρδιές τους.
Μα, μόλις άρχισα να διαβάζω το κείμενό της, ο κόσμος “γύρισε ανάποδα”. Η δασκάλα ούτε…δασκάλα ούτε άνθρωπος είναι Μια ακόμα από τις χιλιάδες “Κυράτσες” της χώρας (και της Ευρώπης, του κόσμου όλου τελικά), που κύριο μέλημά τους είναι πώς να χοντρύνουν ακόμα περισσότερο τα ήδη παχύσαρκα παιδιά τους. Πάλι μπροστά μας η η μόνιμη πλέον επιδίωξη και φιλοσοφία ζωής του σύγχρονου καταναλωτικού ζόμπι: Η σύνταξη και ο μισθός να πέφτουν από τα δανεικά. Να γεμίζουν τα νησιά με τουρίστες ,γερά πορτοφόλια με “σκληρό συνάλλαγμα” που θα πληρώνουν ένα πεντάευρω τη χωριάτικη σαλάτα και άλλα πενήντα (“μαύρα”) τη βραδιά τη διανυκτέρευση στο …ρουμ της παράνομης υπόγας τους.
Και δεν είναι μόνο η άθλια αυτή δασκάλα.΄Ετσι είναι η συντριπτική πλειοψηφία των υπανθρώπων στην Ελλάδα, την Ευρώπη τον κόσμο. Η “δασκάλα της Λέσβου” είναι η ίδια “Κυράτσα” στην Αυστρία, τα Σκόπια, τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία. Αυτές έδωσαν στις ακροδεξιές κυβερνήσεις τους τη δύναμη (επομένως και την εντολή) να υψώσουν φράκτες, να αφήσουν έξω από τα σύνορά τους τον πόνο και τη δυστυχία των άλλων. Ας μη κρυβόμαστε πια πίσω από το δάχτυλό μας.
Δεν είναι μόνο, λοιπόν, οι εξουσίες. Να σταματήσουμε να αγιοποιούμε το πόπολο. Η αδιαφορία, ο ατομικισμός, η σκληρότητα και η απανθρωπιά που χαρακτηρίζουν εν πολλοίς στις ημέρες μας τους απολίτικους, τους ασυνειδητοποίητους, τους παρτάκηδες είναι οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας. Ακόμα χειρότερα, είναι ο δήμαρχος, η δασκάλα, ο παπάς, που υποτίθεται θα έπρεπε να δίνουν μαθήματα ανθρωπισμού και καλοσύνης. Αντ΄αυτών, λέει η δασκάλα- βαμπίρ της Λέσβου: ” Είμαι όμως και μητέρα και δασκάλα. Τι είδους μάνα θα ήμουν αν δεν λάμβανα υπόψιν το μέλλον των παιδιών μου και τα δικαιώματά τους; Τι είδους δασκάλα θα ήμουν αν δεν υπερασπιζόμουν το μέλλον και τα δικαιώματα των μαθητών μου;”
΄Ετσι λέει το τέρας από το νησί της αδιαφορίας και της εκμετάλλευσης. Και δεν ντρέπεται. Δε “βάζει μια πέτρα στο λαιμό” της να πάει να πνιγεί δίπλα στους “Αλιάν”,που είναι και δικιά της ευθύνη γιατί τα άγουρα κορμιά τους, πτώματα πια, βρίσκονται σήμερα στον πάτο της θάλασσας των νησιών τους. Και είναι υπεύθυνη για το θάνατο χιλιάδων παιδιών, επειδή σκέφτεται ακριβώς ,όπως σκέφτεται. Μόνο τα δικά της παιδιά.
Τα παιδιά των αλλωνών, αν δεν μας ενοχλούν, να είναι καλά. Αλλιώς, αν γίνουν βάρος ,ας κόψουν το σβέρκο τους, ας πάνε “παραπέρα” ή στο τέλος- τέλος, ας αφήσουν τα κοκαλάκια τους στις παραλίες της Λέσβου τους. Αλλά όχι στη χρυσαφένια άμμο, που θα απλώσει η Σουηδέζα την κορμάρα της το καλοκαίρι. Χαλάνε την τουριστική εικόνα του νησιού. Στον πάτο της θάλασσας ,ας τα ρίξουν. Τουλάχιστον, δε διακρίνονται εκεί… “δια γυμνού οφθαλμού”.
Ντροπή σου, πανάθλια, μάνα και δασκάλα!
3. ΝΙΚΗΣΕ Ο ΠΟΥΤΙΝ
Αγνωστο παρασκήνιο: Καβγάς Πούτιν-Παυλόπουλου για το ποιος θα καθίσει στον θρόνο του Αγίου Ορους
Ένα απίστευτο παρασκήνιο από την επίσκεψη του Ρώσου προέδρου στο Άγιον Όρος έφερε στο φως η εφημερίδα «Καθημερινή».
Όλο το παρασκήνιο έγινε για το ποιος από τους δύο προέδρους θα καταλάμβανε τον επισκοπικό θρόνο. Η εφημερίδα αναφέρει πως το όλο θέμα ανέκυψε όταν ετέθη στη συζήτηση μεταξύ εκπροσώπων της Πολιτείας και της Ιεράς Κοινότητας για το πού θα καθίσει στη δοξολογία ο πρόεδρος Πούτιν, που είναι και το τιμώμενο πρόσωπο, και πού ο Ελληνας ομόλογός του, κ. Παυλόπουλος.
Οι Αγιορείτες υποστήριξαν ότι με βάση το τυπικό, ο τιμώμενος τοποθετείται στον επισκοπικό θρόνο και ο κ. Παυλόπουλος θα παρακαθόταν στο παραθρόνιο στασίδι, πλάι στον κ. Πούτιν. Ομως υπήρξε αντίδραση από την Ελληνική Προεδρία, που για λόγους συμβολισμού αρνήθηκε μια τέτοια λύση, που θα έφερνε «ένα σκαλί παρακάτω» τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ο κ. Παυλόπουλος, μετά την «ήττα», επέλεξε να μην είναι στην τελετή και τη θέση του δίπλα στον Πούτιν πήρε τελικά ο Νίκος Κοτζιάς.
Αλλά το παρασκήνιο δεν τελειώνει εδώ.
Εγινε προσπάθεια συμβιβασμού και ζητήθηκε να τοποθετηθούν δυο ίδιες πολυθρόνες μπροστά στα στασίδια, για να παρακολουθήσουν από εκεί οι κ.κ. Παυλόπουλος και Πούτιν. Η συμβιβαστική πρόταση δεν έγινε δεκτή από την Αγιορείτικη Κοινότητα και έτσι ο Ρώσος πρόεδρος, ως τιμώμενο πρόσωπο, ανέβηκε τελικά στον επισκοπικό θρόνο και ο κ. Παυλόπουλος δεν παρέστη καν στη δοξολογία!
Είχε προηγηθεί διαφωνία μεταξύ Ιεράς Κοινότητας και Πολιτείας και για την υποδοχή του κ. Πούτιν στις Καρυές. Από την Προεδρία της Δημοκρατίας εκφράστηκε η επιθυμία να τον υποδεχθεί ο κ. Παυλόπουλος κατά την άφιξή του στην πλατεία των Καρυών. Ομως, οι Αγιορείτες απέρριψαν κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο, επικαλούμενες το αγιορείτικο τυπικό που προβλέπει υποδοχή στην πλατεία από τον «οικοδεσπότη», που είναι η Ιερά Κοινότητα, και έτσι ο κ. Παυλόπουλος υποδέχτηκε τον ομόλογό του στην είσοδο της Κοινότητας.
Στην όλη συζήτηση, που διεξήχθη σε πολύ τεταμένη ατμόσφαιρα στην αίθουσα συνεδριάσεων της Ιεράς Κοινότητας, συμμετείχε και ο ειδικός γραμματέας για θέματα θρησκευτικής διπλωματίας του ΥΠΕΞ, κ. Λιάντας. Οι μοναχοί θεώρησαν τους χειρισμούς του «απαράδεκτους» και απέστειλαν επιστολή στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΞ με τον οποία τον χαρακτηρίζουν ανεπιθύμητο πρόσωπο στο Αγιον Ορος!
από @κυράτσος 27/02/2016 11:18 πμ.
μερικές έξτρα πληροφορίες.
με τα λόγια της ίδιας (σεπτ ’15):
(…) It’s changed our daily routine 100 percent. It’s changed our concept of what society is, what a community is, what humanity is. We are facing many difficulties on many different levels, and it’s from the most basic problem such as how to help the basic needs of these people the moment they come out. It’s facing our own internal, let’s say, turmoil – how we feel about the situation. Because in the one sense, we want to help. In the other sense, it’s a feeling also of invasion because this is our home, and so suddenly we have hundreds and hundreds of people here, and we don’t know who they are. I feel it would be very naive to say that aren’t some shady figures passing on through into Europe.
(…) If you come to our reception, I can give you a whole bunch of torn up identity cards, passports. People from different countries are tearing up their passports, literally. And to me, that means they’re trying to assume a new identity. I think a lot of people are trying to assume, you know, the identity of a Syrian in order to be able to get into Europe easier. And this is scary to us because we don’t know – are there any hidden agendas here, or is it just because you’re looking for a better life? In my case, all I can say is that when a boat arrives, we just can’t not go and help. And we’re just dealing with it. We’re putting out fires. We’re not providing a solution, though, to this problem.
πρόχειρη μετάφραση:
άλλαξε 100% την καθημερινότητά μας. Μας έχει κάνει να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις μας για το τι είναι κοινωνία, τι είναι κοινότητα, τι είναι η ανθρωπότητα. Αντιμετωπίζουμε πολλές δυσκολίες, σε πολλά διαφορετικά είπεδα και από τα βασικότερα προβλήματα είναι πως θα μπορέσουμε να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες αυτών των ανθρώπων από τη στιγμή που βγαίνουν έξω. Ερχόμαστε επίσης αντιμέτωποι με τη δική μας εσωτερική αναστάτωση (αντίφαση). Απ’ τη μια θέλουμε να βοηθήσουμε. Από την άλλη είναι κι ένα αίσθημα εισβολής επειδή εδώ είναι το σπίτι μας και ξαφνικά έχουμε εκατοντάδες ανθρώπους καθημερινά μπροστά μας που δεν ξέρουμε ποιοι είναι. Θα ήμουν αφελής αν έλεγα ότι δεν περνάν και μερικές σκοτεινές φιγούρες στην Ευρώπη
(..) αν έρθετε στη reception του ξενοδοχείου μας μπορώ να σας δώσω ένα σωρό από σκισμένες ταυτότητες και διαβατήρια. Άνθρωποι από διάφορες χώρες σκίζουν κυριολεκτικά τα διαβατήριά τους. Για μένα αυτό σημαίνει ότι προσπαθούν να . Νομίζω πολλοί θέλουν να οικειοποιηθούν την ταυτότητα του Σύριου για να έχουν πιο εύκολη πρόσβαση στην Ευρώπη. Και αυτό μας τρομαζει γιατί δεν ξέρουμε αν εδώ υπάρχουν και κρυφές ατζέντες – σκοποί ή αν είναι απλώς η προσπάθεια για την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής; Στην περίπτωσή μου το μόνο που σίγουρα μπορώ να πω είναι ότι όταν μια βάρκα φθάνει. απλά δεν μπορούμε να μην πάμε να να βοηθήσουμε. Και απλά ζούμε (το αποδεχόμαστε) με αυτό. Παρόλα αυτά δεν είμαστε η λύση στο πρόβλημα
περισσότερα εδώ http://www.npr.org/2015/09/22/442582500/greek-hotel-owner-on-refugees-these-could-have-been-my-children
επίσης, από άλλη συνέντευξή της με χτεσινή ημερομηνία:
“Tους καλοκαιρινούς μήνες δεν υπήρχε κανένας να μας βοηθήσει, βγάζαμε μόνοι μας την βάρκα στην ακτή, δίναμε νερό στους ταλαιπωρημένους ανθρώπους και αρκετές φορές τους μεταφέραμε με το βαν του ξενοδοχείου στην χώρα του νησιού”
το ξενοδοχείο-επιχείρηση που έχουν, όπως αναφερει, αυτή κι η οικογένειά της είναι δίπλα στη θάλασσα, οπότε έρχονται κυριολεκτικά αντιμέτωποι (θέλοντας και μη..) πρόσωπο με πρόσωπο με τους ανθρώπους που βγαίνουν από τις βάρκες καθημερινά. Η κυράτσα λοιπόν δίνει τη μάχη με τις δικές της αντιφάσεις (και τις όποιες ακροδεξιές, παρτάκικες ή εθνικιστικές αντιλήψεις ), αλλά όπως το καταλαβαίνω.. είναι εκεί και βοηθάει. Μπορεί όλο αυτό βέβαια να είναι ένα “αναγκαίο κακό” για εκείνη. Δν είμαι σε θέση να το κρίνω…
2. Νέα διακοπή στη δίκη της Χρυσής Αυγής -Η πρόεδρος καταγγέλλει ολιγωρία του υπουργείου
Σε νέα διακοπή για τις 3 Ιουνίου προχώρησε το δικαστήριο που δικάζει την υπόθεση της Χρυσής Αυγής.
Η διαδικασία ξεκίνησε σήμερα με τους αυτεπαγγέλτως διορισθέντες συνηγόρους υπεράσπισης, να ζητούν έως και δύο μήνες διορία, ώστε να ενημερωθούν για τη δικογραφία και την πρόεδρο Μαρία Λεπενιώτη να ορίζει νέα δικάσιμο την Παρασκευή (3 Ιουνίου).
Μάλιστα προκάλεσε εντύπωση στους παρευρισκόμενους στη δικαστική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού, η δήλωση της κ. Λεπενιώτη σχετικά με τη ροή της δίκης για την εγκληματική οργάνωση.
Η πρόεδρος ανακοίνωσε πως μέσα στον Ιούνιο δόθηκαν από τον προϊστάμενο της τριμελούς Διοίκησης του Εφετείου μόνο πέντε δικάσιμοι παρά τις συνεχείς εκκλήσεις της για επιτάχυνση της διαδικασίας. Αναφέρθηκε, επίσης, σε ολιγωρία του υπουργείου να ορίσει νέα αίθουσα για τη μεταφορά της δίκης.
Η νέα διακοπή, αλλά και όσα ανέφερε η πρόεδρος για την πρόοδο της δίκης, προκάλεσαν έντονη δυσφορία στην οικογένεια Φύσσα που σε κάθε δικάσιμο βρίσκεται στον Κορυδαλλό αναμένοντας την απόδοση δικαιοσύνης για τη δολοφονία του 34χρονου μουσικού. ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ!
Θάνατος είναι οι κάργιες
που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια.
Θάνατος οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι,
με τα λαμπρά μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας πίσω η θάλασσα κι ακόμη
ο ήλιος θάνατος μες στους θανάτους.
Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει
για να ζυγίσει μια ελλειπή μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.
Βάσις φρουρά εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ’ ακούσουμε τη μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης,
πρώτη κατάθεσης δραχμαί τριάντα.
Περπατώντας αργά στην προκυμαία
“Υπάρχω” λες κι ύστερα “Δεν υπάρχεις”.
Φτάνει το πλοίο υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος νομάρχης.
Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
ένας πέθαινε από αηδία…
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία
(“ΠΡΕΒΕΖΑ”,Κ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ)