Οι βιομηχανίες παραπληροφόρησης (εμπορική δημοσιογραφία) προσεγγίζουν τα ιστορικά θέματα με τη μορφή ρεπορτάζ κυρίως. Στα “Μαθήματα Ιστορίας” μιλήσαμε αναλυτικά για το είδος αυτό και το αποκαλέσαμε “Δημοσιογραφική Ιστορία”. ΄Ενα από τα κύρια γνωρίσματα της “Δημοσιογραφικής Ιστορίας” είναι η πρόχειρη, η επιφανειακή προσέγγιση των ιστορικών δρώμενων με σκοπό την ευρύτερη κατανάλωση του “προϊόντος” από το κοινό της, παρά η σε βάθος και αντικειμενική ενημέρωσή του.
Αυτό ακριβώς που συμβαίνει σήμερα με την κρίση στην Ουκρανία. Τα παγκόσμια ΜΜΕ δείχνουν σαν να μην έχουν αντιληφθεί πως στην περιοχή αυτή διαδραματίζονται εδώ και κάμποσους μήνες σπουδαία ιστορικά γεγονότα,τα οποία θα έχουν άμεσες και καταλυτικές επιπτώσεις στο μέλλον της ανθρωπότητας.
Φυσικά, όπως εξηγήσαμε πάλι, δεν είναι τόσο οι αποσπάσεις-προσαρτήσεις εδαφών μιας κυρίαρχης και ανεξάρτητης χώρας από μια άλλη δύναμη, ούτε οι αποσχίσεις περιοχών και οι βιαιότητες των Ρώσων ανταρτών στις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας. Συμβαίνουν και σε άλλες περιοχές του κόσμου τέτοια γεγονότα και κάπου ακόμα σκληρότερες συγκρούσεις.
Η ιδιαιτερότητα και η σοβαρότητα όμως της ουκρανικής κρίσης έχουν να κάνουν με τους παρακάτω παράγοντες, που την καθιστούν μοναδική και άκρως επικίνδυνη για την ασφάλεια και την ειρήνη ολόκληρου του κόσμου: 1. Την κρίση προετοίμαζε πολλά χρόνια ο δικτάτορας Πούτιν, ένας από τους πλέον επικίνδυνους εθνικιστές ηγέτες στον κόσμο, επικεφαλής ενός κρατικού μηχανισμού μαφιόζικης μορφής. 2. Ο δικτάτορας Πούτιν είναι, εκτός των άλλων, και (σοβαρά) ψυχικά άρρωστος. Είναι παρανοϊκός, ψυχωτικός! 3. Ο Νέος “Χίτλερ” της Ρωσίας διαθέτει ένα πανίσχυρο πυρηνικό οπλοστάσιο και είναι προετοιμασμένος και αποφασισμένος να το χρησιμοποιήσει, αν στριμωχθεί. 4. Το ΝΑΤΟ (οι δυτικές κυβερνήσεις) δε φαίνεται να έχει ούτε τη δύναμη ούτε τη διάθεση να αντιμετωπίσει τον Πούτιν αυτή την ώρα και το χειρότερο ούτε την ιστορική διαίσθηση να αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης.΄Ολοι αυτοί οι παράγοντες, όπως είπαμε, καθιστούν μοναδική και άκρως επικίνδυνη για την ανθρωπότητα την ουκρανική κρίση και τα γεγονότα που διαδραματίζονται εκεί είναι όντως ιστορικά και καταλυτικά για το μέλλον του κόσμου.
΄Ομως,δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις της Δύσης και οι ηγέτες των άλλων χωρών του κόσμου, οι παγκόσμιοι θεσμοί , οι ειρηνιστικές οργανώσεις και οι πολιτικοί ακτιβιστές στην υφήλιο που δεν έχουν συνειδητοποιήσει τον έσχατο κίνδυνο που διατρέχει η ανθρωπότητα. Χειρότερη είναι η στάση που επιδεικνύουν τα ΜΜΕ σε ολόκληρο τον κόσμο. Αντιμετωπίζουν με πρωτοφανή “ηρεμία” (διάβαζε εμπορική σκοπιμότητα) τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στην Ουκρανία, σαν, δηλαδή, να μη συμβαίνει τίποτα ή, στην καλύτερη περίπτωση, σα να πρόκειται για συνηθισμένα γεγονότα και πάντως όχι μοναδικά και ιστορικά. Συμπεριφέρονται σχεδόν αδιάφορα, τηρούν μια στάση χλιαρή και δυσανάλογη με την κρισιμότητα των γεγονότων, ανάλογη, όμως, με τις αντιδράσεις των κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών.
Απόδειξη πως το ΝΑΤΟ (οι κυβερνήσεις της Δύσης) μετά την ουκρανική κρίση με πολύ δισταγμό παίρνουν κάποια “αστεία” μέτρα (οικονομικά) κατά του δικτάτορα της Ρωσίας αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Το πιο…αυστηρό μέρο είναι η απαγόρευση στην “αυλή” του Πούτιν να νέμεται ελεύθερα τα κλοπιμαία! Οι Δυτικοί δε ρώτησαν ποτέ παλιότερα πώς αυτός ο ρώσικος συρφετός βρέθηκε να έχει καταθέσει στις τράπεζες (της Ευρώπης κυρίως) πακτωλό δολαρίων και ευρώ. Και φυσικά δεν ενδιαφέρθηκαν να ερευνήσουν ποτέ την προέλευση του “μαύρου” χρήματος ,αφού οι δικές τους τράπεζες διαχειρίζονται τις καταθέσεις της ρώσικης μαφίας και των “παρακοιμώμενων” του δικτάτορα Πούτιν. Αυτή η στενή ομάδα του Πούτιν, όπως όλοι γνωρίζουν, σύγκειται από εθνικιστές, μαφιόζους ποινικούς,εγκληματίες πολέμου και λούμπεν γενικώς κοινωνικά στοιχεία.
Η εμπορική δημοσιογραφία,λοιπόν, ακολουθεί την ίδια μέθοδο των κυβερνήσεων. Παρουσιάζει ,ας πούμε, την τραγική είδηση της κατάρριψης του μαλαισιανού αεροπλάνου με τους 300 νεκρούς, ως μια είδηση, αντίστοιχη-ανάλογη εκείνης της εξαφάνισης του άλλου μαλαισιανού αεροπλάνου πρόσφατα, αφήνει υπαινιγμούς για τον πέραν πάσης αμφιβολίας (υποστηρίζουμε εμείς) υπεύθυνο της δολοφονίας των αθώων επιβατών δικτάτορα Πούτιν, αλλά ως εκεί. “Ντοπάρει” απλά τον πελάτη της, όσο απαιτεί η εκμετάλλευση της είδησης, ως εμπορικό προϊόν κι εκεί σταματά.
Ο ” δυτικός “Τύπος”,δεν κήρυξε ποτέ τον πόλεμο κατά της εθνικιστικής Ρωσίας ,της χώρα που γεννήθηκε και ανδρώθηκε ένας ιδιόμορφος,σκληρός-βάρβαρος εθνικισμός-φασισμός. Στο όνομα τάχα της διαλλακτικότητας (η “ησυχία”,έστω και φαινομενική, συμφέρει αφάνταστα τους βιομήχανους της είδησης), της διπλωματίας και των άλλων ηχηρών και άνευ νοήματος τέτοιων …αρετών στις σχέσεις των κρατών, τα ΜΜΕ χαϊδεύουν εδώ και μήνες τον εθνικισμό των Ρώσων και την παράνοια του δικτάτορά τους. Δεν υπήρξαν παρά ελάχιστες φορές αυστηρά μαζί του. Το πνεύμα (τάχα) συνδιαλλαγής, κατανόησης, αποφυγής ακραίων λύσεων ερμηνεύεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ως συμπεριφορά και δεοντολογία που απαιτεί ο “Τύπος”, ως φορέας της “τέταρτης εξουσίας” σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Τίποτα φυσικά δεν ισχύει απ΄αυτά που υπονοούν. Ο δυτικός κυρίως “Τύπος”, αλλά και ο παγκόσμιος, δεν αποστασιοποιήθηκαν από την πολιτική των κυβερνήσεών τους και δεν καταδίκασαν ποτέ σκληρά,όπως είχαν υποχρέωση, ούτε τις πρόσφατες εγκληματικές προκλήσεις του δικτάτορα Πούτιν, ούτε τη μεσοβέζικη στάση των κυβερνήσεων απέναντι στα εγκλήματά του κατά της ανθρωπότητας. Κάνουν πως δεν τα βλέπουν. Ακόμα και την κατάρριψη του αεροπλάνου στην πραγματικότητα την πέρασαν στο …”ντούκου”.
Και πώς να απαιτούμε να συμπεριφερθούν διαφορετικά, αφού οι βιομηχανίες ενημέρωσης είναι συστημικά όργανα που εξυπηρετούν απόλυτα το κράτος και την παγκόσμια αγορά και τα συντηρούν με κάθε τρόπο; Δεν αυτονομούνται, δεν περνούν τα “εσκαμμένα”, περιμένουν να πάρουν εντολές από τα αφεντικά των άλλων εξουσιών, για να αλλάξουν τακτική και συμπεριφορά. Αλλιώς, σιωπούν, χαλκεύουν, παραποιούν, διαστρεβλώνουν.
Την ίδια ακριβώς στάση, όπως αναπτύξαμε στα προηγούμενα κεφάλαια, τηρούσαν και στις παραμονές τους 2ου παγκοσμίου πολέμου, όχι μόνο οι κυβερνήσεις των χωρών του κόσμου και ειδικά της Ευρώπης και της Αμερικής,αλλά και ο Τύπος της εποχής και οι άνθρωποι της Τέχνης, ειδικά στον κινηματογράφο και το θέατρο. Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει σήμερα, διαβάζοντας τις εφημερίδες της εποχής εκείνης ότι, ενώ ο παρανοϊκός Χίτλερ είχε φουλάρει τις πολεμικές “μηχανές”, είχε ξεκινήσει το πογκρόμ κατά των… “κατώτερων φυλών” και όλα μύριζαν πόλεμο και συμφορά ,ο διεθνής “Τύπος” “περί άλλα ετύρβαζε”. Ουδέποτε ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα της ναζιστικής Γερμανία ούτε επεσήμανε τον κίνδυνο πολέμου και των συμφορών που θα επακολουθούσαν.Ενώ, ήταν τόσο εύκολο να το αντιληφθούν και “ηλίου φαεινότερον” πως οι Ναζί θα αιματοκυλούσαν τον κόσμο.
Την ίδια ακριβώς περιρρέουσα ατμόσφαιρα συναντάμε και σήμερα. Ο παρανοϊκός Πούτιν έθεσε εδώ και καιρό σε λειτουργία τις πολεμικές του μηχανές, προκαλεί την παγκόσμια κοινότητα, αδιαφορεί για τις απειλές, ασελγεί πασιφανώς επί της παγκόσμιας ειρήνης, καταστρατηγεί το διεθνές δίκαιο και ουδείς διαμαρτύρεται-ανιστέκεται, κανείς δεν κάνει κάτι σοβαρό από εκείνους που έχουν τη δύναμη να σταματήσουν τον επερχόμενο όλεθρο. Κυβερνήσεις,διεθνείς θεσμοί και οργανισμοί,αλλά και οι πολίτες του κόσμου, μα πάνω απ΄όλα ο διεθνής “Τύπος”, “κοιμούνται τον ύπνον του δικαίου”.
΄Ολο το βάρος της ενημέρωσης πλέον πέφτει στους ώμους της “Ιστορικής Δημοσιογραφίας”. ΄Εστω και ευάριθμοι, οι φορείς της έχουν κηρύξει το πόλεμο κατά του δικτάτορα της Ρωσίας και ζητούν την πτώση και την παραπομπή του στο Διεθνές Δικαστήριο. Σε αντίθεση με τη “Δημοσιογραφική Ιστορία”,που παρουσιάζει τα ιστορικά γεγονότα μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των συμφερόντων της, η ιστορική δημοσιογραφία στέκεται στο ύψος της αποστολής της που είναι η αψεγάδιαστη, η ακατέργαστη, η αυθεντική παρουσίαση της είδησης, που συμβαίνει μάλιστα να είναι και ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός . Η κατάληψη ης Κριμαίας, τα δημοψηφίσματα, οι αποσχίσεις, οι προσαρτήσεις, οι ανεξαρτητοποιήσεις περιοχών της Ουκρανίας, η ανεξέλεγκτη δράση των εθνικιστών Ρώσων σε Ρωσία και Ουκρανία και τέλος η κατάρριψη του μαλαισιανού αεροπλάνου είναι έργα του δικτάτορα Πούτιν,του νέου “Χίτλερ” της Ρωσίας και αποτελέσματα του άκρατου εθνικισμού και νεοναζισμού που γεννήθηκε και διαδίδεται ως “λέπρα” στη Ρωσία.
Η “Ιστορική Δημοσιογραφία” δεν πιάνεται στον ύπνο. Προπορεύεται των γεγονότων, όχι μόνο για να τα παρουσιάσει ως έχουν στις γενιές που έρχονται, αλλά πρωτίστως (κύριο έργο της), για να ξεσηκώσει τις σημερινές γενιές, να τους επιστήσει την προσοχή επί των σοβαρών κινδύνων που διατρέχει η ανθρωπότητα και να τους αποτρέψει , πριν συμβεί το μεγάλο “κακό”. Αυτό κάνει και τώρα με τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην Ουκρανία. Χωρίς συμπαράσταση απο τις κυβερνήσεις και με αντίπαλο την εμπορική δημοσιογραφία, αγωνίζεται να ξυπνήσει τους λαούς, τις δυνάμεις της ειρήνης και της ομόνοιας, να τις δραστηριοποιήσει, πριν να είναι αργά. Πριν ο νέος “Χίτλερ”-Πούτιν προχωρήσει σε χρήση πυρηνικών όπλων.
Αυτή τη φορά το 2014 δεν είναι 1938. Τότε και πάλι οι κυβερνήσεις και οι βιομηχανίες παραπληροφόρησης έπαιξαν άτιμο, πρόστυχο ρόλο και εγκατέλειψαν την ανθρωπότητα έρμαιο στη βαρβαρότητα των Ναζί. Εμείς σήμερα,όσοι υπηρετούμε την “Ιστορική Δημοσιογραφία”, δε θα επιτρέψουμε ποτέ να συμβεί πάλι μια τέτοια τραγωδία. Θα γκρεμίσουμε από το θρόνο του τον παρανοϊκό “Τσάρο”, το δικτάτορα Πούτιν.
