“ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΟΥΣΑΜΕ, ΠΗΡΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΔΙ”

 

 

ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ

Ξέσπασε στον Κουβέλη η μητέρα του στρατιωτικού: «Αν ήταν δικό σας παιδί, τι θα κάνατε;»

Οι γονείς των δύο αξιωματικών και ο αναπληρωτής υπουργός, μαζί με τον αρχηγό ΓΕΣ Αλκιβιάδη Στεφανή, συναντήθηκαν στη λέσχη αξιωματικών της Ορεστιάδας.

Ο κ. Κουβέλης είπε στη μητέρα του λοχία ότι «είναι συστηματική και επίμονη η προσπάθεια που καταβάλλουμε. Αντιλαμβάνομαι ότι πονάτε, όλοι πονάμε. Η διαβεβαίωσή μας προς εσάς είναι ότι κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν και να είστε βέβαιοι ότι το κάνουμε επίμονα και συστηματικά».

«Αν ήταν δικό σας παιδί, κύριε υπουργέ, τι προσπάθειες περισσότερες θα κάνατε; Δεν μπορώ», ξέσπασε η μητέρα του στρατιωτικού, χωρίς να λάβει απάντηση.

Ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας τόνισε ακόμη ότι «οι προσπάθειες συνεχίζονται στο καλύτερο δυνατό επίπεδο και αναμένουμε να είναι γρήγορη η επιστροφή των δύο παιδιών».

Σωστά την  είπε ο θυμόσοφος λαός την ατάκα. “Εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι”. Και πώς να το κάνουμε; Χρωστάμε τούτη τη φορά στη γείτονα χώρα, δε μας χρωστάει με το περιστατικό της εισόδου των Ελλήνων στρατιωτικών στο έδαφός της.

Να δούμε και την αντίστροφη περίπτωση. Να σουλατσάρει  μέσα στα ελληνικά σύνορα του ΄Εβρου μια τουρκική περίπολος, κοντά στο ελληνικό φυλάκιο. Ποιο είναι το αυτονόητο;

Αν τους έπαιρναν είδηση οι δικοί μας,  όφειλαν να αντιδράσουν με δυο τρόπους: 1. ΄Οπως  μας μάθαιναν οι καραβανάδες όταν  χάναμε 2μιση χρόνια, όπως έχασε ο γράφων από τη ζωή του, υπηρετώντας όχι την πατρίδα, αλλά μια αφασική θητεία, συνεισφορά στα προσχήματα για  να δικαιολογεί ο στρατός  τα τεράστια κρατικά κονδύλια που καταβροχθίζει χωρίς καμία προσφρά έργου. Μας έλεγαν, λοιπόν, πως στη σκοπιά που φυλάγαμε, και μάλιστα σε εκστρατευτικό τάγμα, όπως ήταν  το δικό μου, μαζί με το όπλο,  παίρναμε γεμάτη με σφαίρες τελαμώνα   και φυσικά τα  συνθηματικά αναγνώρισης.  Στην περίπτωση που  βλέπαμε να μας πλησιάζει κάποιος  και  κρίναμε επικίνδυνη την παρουσία του εκεί, οφείλαμε να κάνουμε “αναγνώριση”, να  οπλίσουμε, να του απευθύνουμε σε έντονο ύφος τη φράση “τίς ει;” να ακολουθήσει η εκφώνηση του συνθήματος και του παρασυνθήματος από τις δυο πλευρές κι αν όλα ήταν σύμφωνα με τους κανόνες, έχει καλώς. Αν όχι, είχαμε λέει δικαίωμα να… πυροβολήσουμε τον εισβολέα! Και όλα αυτά μιλάμε στα…μετόπισθεν.  Πόσο μάλλον, αν  φύλαγες σκοπιά στα ελλληνικά σύνορα του ΄Εβρου, και έβλεπες να μπαίνουν από απέναντι ένοπλοι Τούρκοι στρατιώτες και τους έκρινες επικίνδυνους, θα μπορούσες κάλλιστα να τους θεωρήσεις εισβολείς και να τους πυροβολήσεις. Και θα έπαιρνες και παράσημο. Τα ίδια, βέβαια,  θα ισχύουν κι από την άλλη μεριά. ΄Αρα ,θα μπορούσαν οι Τούρκοι στο πρόσφατο επεισόδιο να  έχουν πυροβολήσει τους δυο εισβολείς στο έδαφός τους.

2. (Παραμένουμε στην περίπτωση που ένοπλοι στρατιωτικοί  Τούρκοι εισχωρούσαν σε ελληνικό έδαφος). Οι δικοί μας, όπως εύκολα αντιλαβάνεται κανείς, θα τους σταματούσαν, θα τους συνελάμβαναν και θα τους οδηγούσαν στον αξιωματικό υπηρεσίας για  ανακριση.  Και είναι σίγουρο πως θα έψαχναν  τις αποσκευές τους, τα όπλα τους,  ό,τι άλλο έφεραν πάνω τους.  Μπορεί να κουβάλαγαν μια βόμβα να την τοποθετήσουν στο φυλάκιο, μπορεί να είχαν βαρύ οπλισμό και να αρχίζαν να γαζώνουν κόσμο. Μπορεί να ήταν παλαβοί πατριωταράδες “Γκρίζοι Λύκοι” αλλά και ψυχοπαθείς ή να εξυπηρετούσαν κάποιο άλλο στόχο,ένα σχέδιο από κάποιο “κέντρο” εξυφασμένο.

Οι Τούρκοι από τα δύο παραπάνω ενδεχόμενα σε ελληνικό έδαφος,  προτίμησαν στο δικό τους, αντί να  πυροβολήσουν τους ΄Ελληνες στρατιωτικούς, ως εισβολείς,  να τους συλλάβουν και να ακολουθήσουν τη διαδικασία που θα εφάρμοζαν και οι δικοί μας. Και ήταν φυσικό  να ζητήσουν εξηγήσεις, όπως κι έγινε με την   απευθείας συνεννόηση με ΄Ελληνα ταξίαρχο  ή, αν έκριναν πως υπήρχε κάτι πιο σοβαρό., θα περνούσαν πλέον οι διαδικασίες σε αρμοδιότητα δικαστηρίου  και  διπλωματίας.΄Οπως και έγινε.

Το σίγουρο,λοιπόν είναι πως στη περίπτωση που Τούρκοι εισχωρούσαν σε ελληνικό έδαφος θα ακολουθούσαν και σε μας την ίδια διαδικασία, όπως και οι απένατι.  Συγκεκριμένα:  α. Θα είχαν συλλάβει τους ένοπλους που εισχώρησαν στα σύνορά μας. β. Θα τους είχαν ανακρίνει. γ.Θα ζητούσαν πειστικές εξηγήσεις για το επεισόδιο. δ.  Θα ήταν στη  επιλογή  του διοικητή ή  του Μέραρχου  να  ξεχαστεί  το επεισόδιο και να τους στείλουν πάλι απέναντι. Θα μπορούσαν, όμως,  να τους οδηγήσουν στην Αλεξανδρούπολη, αν υπήρχαν οποιεσδήποτε υποψίες πως είχαν κακόβουλη πρόθεση , για να προφυλακιστούν και  να δικαστούν . Μάλιστα, αν σε πολιτικό-κυβερνητικό επίπεδο υπήρχε βούληση να  κάνουν κανένα γερό “χουνέρι” στον τρελαμένο  Ερντογάν , θα μπορούσαμε να τους  φορτώσουμε με  όσες εγκληματικές ενέργειες θέλαμε. Από κατασκοπεία μέχρι απόπειρα …ανατίναξης του ελληνικού φυλακίου!

Τί παραπάνω ή  παράνομο, λοιπόν,  έκαναν οι Τούρκοι από το αυτονόητο; Επιμένουμε.΄Ο,τι θα κάναμε κι εμείς στην περίπτωση που είχαν οι Τούρκοι την “καυτή πατάτα στα χέρια”. Και  φυσικά θα απαιτούσαμε να μην κάνουν τσαμπουκάδες, να…. βάλουν την ουρά στα σκέλη, να μας δώσουν σοβαρές ,αξιόπιστες εξηγήσεις και  το σπουδαιότερο  οι δράστες, η στρατιωτική ηγεσία και η πολιτική εξουσία της Τουρκίας να ζητήσουν συγγνώμη για την  υφιστάμενη  “ζημία” ή την προσβολή της χώρα μας.

Αντ΄αυτού τί επακολούθησε; Πιάνουν οι Τούρκοι μια ελληνική περίπολο δύο στρατιωτικών να  έχει παραβιάσει τα σύνορα, να βρίσονται ως μη ώφειλαν σε …αλλότρια εδάφη , τους συλλαμβάνουν (καλά που δεν τους πυροβόλησαν κιόλας) ,τους ανακρίνουν, ακολουθούν τη  νόμιμη οδό  που εν προκειμένω είναι η δικαστική και μάλιστα, καθώς φαίνεται, δε θα τους προσάψουν σοβαρές κατατηγορίες,  οπότε θα πέσουν στα μαλακά, αφού κέρδισαν οι απέναντι τις ενυπώσεις σε πολτικό επίπεδο. ΄Ολα νόμιμα και  καθαρά, δηλαδή από τη μεριά εκείνων που “ζημιώθηκαν” από την εισβολή.

΄Εκτεθειμένη εν προκειμένω είμαστε εμείς. Ούτε αναγνώριση λάθους ,ούτε ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΣΥΓΓΝΩΜΗ, ούτε διαλλακτική τακτική. ΟΥΤΕ ΑΠΟΤΑΞΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ.

Αντίθετα, τσαμπουκάς,  παραληρηματικός, υστερικός λόγος από τους πατριωταράδες και αναγόρευση σε ήρωες των  ανεγκέφαλων, που οδήγησαν τη χώρα με την ανοησία τους  σε μια πραγματικά απρόσμενη κρίση. Τέτοια μυαλά και τσίπα!

Και εν τέλει, από τα ΄Ιμια την περιμέναμε, στον ΄Εβρο τελικά έσκασε η κρίση.

( ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΣ)