“ὁ δὲ περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα”.

 

Φοιτητές Χάρβαρντ: Οι ΗΠΑ μεγαλύτερη απειλή από τους τζιχαντιστές!

«Η Αμερική είναι μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια ειρήνη, παρά το ISIS (κράτος της Συρίας και του Λεβάντε)», απαντούν φοιτητές από το φημισμένο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ, Χάρβαρντ, που θεωρείται ένα από τα καλύτερα στον κόσμο!

Την συνέντευξη πήρε από τους φοιτητές ο δημοσιογράφος Caleb Bonham, ο οποίος τους έθεσε το ερώτημα: «Ποιος πιστεύετε ότι είναι μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια ειρήνη, οι ΗΠΑ ή το Ισλαμικό Κράτος;».

Ποιοί, γιατί και έναντι ποίων οικονομικών ανταλλαγμάτων (οι περισσότεροι) πάνε να σπουδάσουν στο περίφημο Χάρβαρντ, το πανεπισήμιο- εκκολαπτήριο νέων, σκληρών καπιταλιστών- εκμεταλλευτών  του κόσμου, είναι παγκοίνως γνωστό. Μια υπενθύμιση μονάχα.  Επειδή είναι αδύνατον να χωρέσουν όλα αυτά τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα από τα πέρατα της οικουμένης  στις αίθουσες  του διάσημου πανεπιστημίου  (διάσημο ,όχι τόσο για την ποιότητα των  γνώσεων που παρέχει, όσο για τη γρήγορη και σίγουρη εξασφάλιση υψηλών προδιαγραφών και αποδοχών εργασίας), σιωπηρά μεν, αλλά αρκούντως … φωναχτά, ώστε να το γνωρίζει πας  ενδιαφερόμενος, ισχύει η ακόλουθη  (από ίδρυσής του  μέχρι σήμερα), απαράβατη  αρχή: ΄Οποιος  γονιός έχει την…άδολη διάθεση προσφοράς στο πανεπιστήμιο μιας γενναιόδωρης “Δωρεάς”, αυτόματα εξασφαλίζει ο κανακάρης του θέση στο, κατά τ΄άλλα, (αξιοκρατικό) πανεπιστήμιο των αριστούχων και πρωτευόντων.  Φυσικά, εξασφαλίζει επίσης και μια εγγυημένη και άνετη, όσο συνεχίζονται οι υψηλές δωρεές,  φοίτηση και αποφοίτηση (και με καλούς βαθμούς) όταν έρθει η ώρα.  Γνωστά αυτά.

Δεν είναι όμως τόσο γνωστό το εξής: Πολλοί από τους    “νεοσσούς”  αυτούς, που αύριο θα συνατήσουμε στις ανθρώινες κοινωνίες ως στυγνούς και απάνθρωπους  καπιταλιστές, προορισμένους να καταδυναστεύουν το άτομο, την εργασία, τη φύση και όλα τα αγαθά  του πολιτισμού, αυτά τα… καλόπαιδα, λοιπόν, που φοιτούν στο φημισμένο  Χάρβαντ με δίδακτρα και δωρεές από τα  λεφτά της “εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο”, δεν είναι λίγες οι φορές, όπως παραπάνω, που “το παίζουν” (εκ τους ασφαλούς) επαναστάτες, ακτιβιστές, οικολόγοι, υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλα τέτοια ηχηρά.

Βεβαίως, αν όλη αυτή η …επαναστατικότητά τους δεν είναι το φυσικό αποτέλεσμα υπερλειτουργίας αδρεναλίνης, λόγω και του νεαρού της ηλικίας τους,  είναι μια “σκέτη” υποκρισία, που στην Ελλάδα τη χαρακτηρίζουμε εύστοχα και ως   “τζάμπα μαγκιά”. Αλλιώς, αν ήταν πραγματικοί ακτιβιστές τα… παιδιάκια με τους εκατομμυριούχους γονιούς,   δε θα διαφημίζανε  τη συρρωρευμένη επαναστατική τους οργή  μέσα από συνεντεύξεις σε δημοσιογράφους, δοσμένες πάνω στο γρασίδι των κήπων του πανεπιστημίου των πλουσίων, αλλά στα “μετερίζια” της προσφοράς στον πάσχοντα και στερούμενο άνθρωπο. Κάκιστο αυτό το είδος των “ψωνισμένων” πλουσίων.  Και προκλητικότατο.

Το ίδιο το Χάρβαρντ, βέβαια,αν και προπύργιο του Συστήματος (εκτός των άλλων και ως πλούσιος τροφοδότης του με στελέχη της  μπουρζουαζίας, της  ιντελιτζένσιας του μεγάλου πλούτου και της “υψηλής κοινωνίας”), φαίνεται όχι μόνο να μη δυσαρεστείται  από τις επαναστατικές αυτές εξάρσεις  των φοιτητών του, αλλά τις προπαγανδίζει κιόλας σε ευρύτερο κύκλο. Ο λόγος προφανής και  απολύτως αντιληπτός,  βέβαια: Για να κρύψει τις “πομπές” του. Για  αντιπερισπασμό. Να φανεί πως καλλιεργούνται  στις αίθουσές τους ελεύθερα οι προοδευτικές ιδέες και διαμορφώνονται  οι δημοκρατικές συνειδήσεις.

 Φούμαρα. Κάλυψη ζητάει για τις μεγάλες,  νομιμοφανείς παρανομίες στις οποίες  επί χρόνια επιδίδεται. ΄Ιματζ νομιμότητας και αξιοκρατίας    προωθεί. Ας τολμήσει ένας “τρόφιμός” του (φοιτητής ή κάποιος από το εκπαιδευτικό προσωπικό) να περάσει στην…επίθεση, να κάνει τις επαναστατικές του  προθέσεις, πράξη και θα δείτε για πότε θα “πάρει πόδι” και μάλιστα  κλωτσηδόν από το ανώτατο αυτό εκπαιδευτικό ίδρυμα στο οποίο (τάχα μου) διαμορφώνονται    ελεύθερες και προπαντός…έντιμες  συνειδήσεις! (Εδώ γελάει ο πικραμένος ).

Δύο  από τις πιο  όμορφες παραβολές που βρίσκουμε στα ευαγγέλα είναι και τούτες:

1. Λουκ. ιη΄ 18-27

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 19 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ  Ἰησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. 20 τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. 21 ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. 22 ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ  Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. 23 ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. 24 ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ  Ἰησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! 25 εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν.

————————————————————————————

2. (Λουκ. ι´ 25-37)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νομικός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· Διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; ῾Ο δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ᾿Εν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; ῾Ο δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· «᾿Αγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου», καὶ «τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν». Εἶπε δὲ αὐτῷ· ᾿Ορθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. ῾Ο δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· Καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; ῾Υπολαβὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ῎Ανθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ ῾Ιερουσαλὴμ εἰς ῾Ιεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. Κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπα-ρῆλθεν. ῾Ομοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ᾿Επιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. Τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; ῾Ο δὲ εἶπεν· ῾Ο ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. Εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.

 

Τα παχιά λόγια είναι εύκολα . Ο άνθρωπος δοκιμάζεται ως χαρακτήρας και φορέας ιδεολογίας στην πράξη, στην καθημερινότητά του, στην ανιδιοτελή  προσφορά και τον άνευ ανταλλαγμάτων αγώνα .Αλλιώς, το διατύπωσε  ο μέγας ΄Ομηρος  εύστοχα και παραστατικά ,τα  “έπεα” είναι πτερόεντα”. Λόγια που πετάξανε και πάνε,δηλαδή.