Οι προσφιλέστερες μέθοδοι του Ναζισμού, για τη διάδοση και την επικράτησή του, όπως έχουμε αναλύσει , υπήρξαν ο γκεμπελισμός (εξαγορά-έλεγχος-προπαγάνδα των ΜΜΕ) και η αναγωγή σε μαζική ,υστερική ενασχόληση στο χόμπι της ρουφιανιάς. Δεν είναι υπερβολή οι αναφορές της εποχής πως από ολόκληρη την επικράτεια, έφταναν με ειδικά φορτηγά από τα κατά τόπους ταχυδρομεία της χώρας στα ειδικά γραφεία της αστυνομίας, στελεχωμένα με πολυάριθμο προσωπικό, τόνοι με επιστολές. Οι αποστολείς κάρφωναν με αναλυτικές περιγραφές πρόσωπα , ονόματα, διευθύνσεις, οικογενειακή κατάσταση, επαγγέλματα, συνήθειες . Και, φυσικά, όχι μόνο Εβραίους, ομοφυλόφιλους και άλλες μειονότητες, αλλά και φίλους, γείτονες και συντοπίτες Γερμανούς ΄Ετσι αποκτούσαν, αρχικά, μεταξύ τους και την απαραίτητη ναζιστική τους ενσυναίσθηση πως υπηρετούν το κοινό… ιδεώδες της Αρίας φυλής.
Οι περισσότερες από τις καταγγελίες ΗΤΑΝ ΕΠΩΝΥΜΕΣ. Η χαρά στο Ναζί να παραδώσει έναν Εβραίο που κρυβόταν ή έναν αντιΝαζί Γερμανό. Πατριωτικό και…ιδεολογικό καθήκον! Οι περισσότεροι από τους ομήρους που στάλθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ,στους θαλάμους αερίων και τα κρεματόρια, ήταν θύματα αυτής, ακριβώς, της μανίας κατάδοσης και προδοσίας των θυμάτων από τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας.
Βεβαίως, πέρα από το… πατριωτικό, ναζιστικό καθήκον, οι αιτίες αυτής της κατάπτυστης και εγκληματικής ναζιστικής μεθόδου, υπήρξαν και πολλές άλλες. Επαγγελματικός ανταγωνισμός, συμφέροντα, αντιζηλίες και προσωπικές διαφορές, μίσος και αντιπάθεια για πρόσωπα και οικογένειες. Για ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί για πράγματα που δε χωράει ανθρώπου νους, έστελναν σωρηδόν επιστολές οι Γερμανοί για να καρφώσουν, να καταγγείλουν ανθρώπους που μέχρι χτες τα παιδιά τους έπαιζαν μαζί στις αυλές των σπιτιών, όταν οι μεγάλοι συνέτρωγαν στις οικογενειακές μαζώξεις!
Να επισημάνουμε, βεβαίως, την επίσης ιστορική αλήθεια, πως τις ίδιες μεθόδους στα χρόνια του Σταλινισμού, χρησιμοποιούσαν οι ρουφιάνοι και στη Σοβιετική ΄Ενωση, αλλά και σε όλα τα καθεστώτα του λεγόμενου “ανατολικού μπλοκ”. Και για τους ίδιους με τους παραπάνω λόγους, και τίς όμοιες αιτίες. Τις περισσότερες φορές από μνησικακία και μικρότητα.
Η Αμερική, φυσικά, δεν πήγε πίσω στα περίφημα χρόνια του λεγόμενου Μακαρθισμού. Ο όρος δηλώνει τη δίωξη πολιτών για τα πολιτικά τους φρονήματα (αντιφρονούντες) ,που προέκυψε από το όνομα του Αμερικανού Τζόζεφ Μακάρθυ. Ο αναίσχυντος αυτός ακροδεξιός φασίστας, υπήρξε μέλος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, σφοδρός αντικομμουνιστής, ψυχοπαθής εν τέλει και υστερικός. Από το αξίωμα του Γερουσιαστή στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κατάφερε να διώξει μαζικά χιλιάδες κομμουνιστές, απλούς πολίτες και όποιους κατήγγειλαν επαγγελματίες ή μη, ρουφιάνοι πάντως, ο καθένας για τους δικούς του λόγους
Κι ασφαλώς η χώρα μας δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, κυρίως στα χρόνια μετά τη λήξη του Ανταρτοπόλεμου. Κι αν δεν υπήρχαν “φορτηγά” να μεταφέρουν επιστολές και να καρφώνουν αριστερούς και κεντρώους στους σταθμούς χωροφυλακής. Οι πιο θρασείς, πήγαιναν επί τόπου οι ίδιοι, οι συγχωριανοί και οι γείτονες, για να δώσουν πληροφορίες και να κάνουν ανυπόστατες καταγγελίες.
.
Στο χωριό, τη γειτονιά, τη δουλειά, τις σχολές, υπήρξε και ο επίσημος, ο…επαγγελματίας χαφιές, συνήθως περιπτεράς, καφετζής, παπάς, συνάδελφος, συμφοιτητής. ΄Εδιναν καθημερινό ραπόρτο στις διωκτικές αρχές , για να συντάσσουν τα περίφημα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων που σάρωναν για δεκαετίες ολόκληρες στο κράτος της καραμανλικής ΕΡΕ και της Χούντας. Πασίγνωστα αυτά σε μας τους μεγαλύτερους στην ηλικία , αλλά και θύματα οι ίδιοι κι αυτής της ελληνικής μικρότητας, του εθνικού σπορ στη ρουφιανιά.
Εδώ και περίπου 3 χρόνια στη χώρα της φαιδρής πορτοκαλιάς, δε φτάνανε όλα τα άλλα, μαζί με τον COVID, ξαπλώθηκες όλως αιφνιδίως και ο παλιός, εκείνος, γνωστός …εθνικός ιός της διαβολής και μάλιστα στην κατηγορία και τη μορφή της Ναζιστικής περιόδου. Κι αυτό επειδή, αν και σε όλες τις περιπτώσεις που αναφέραμε, δεν υπήρξε πάντα συνδυασμός στην εργαλειοποίηση των καταγγελιών, μόνο στη Ναζιστική Γερμανία και τη σύγχρονη της πανδημίας εποχή στην Ελλάδα, παρατηρήθηκε συγγένεια μεθόδων. Ρουφιάνος και Γκέμπελς αγκαλιά. Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο!
΄Ένα πρωτοφανές κύμα καταγγελιών από τα μέλη του περίφημου φασιστικού μορφώματος ΜΕ ΤΟΟ, που αντέγραψε το αμερικάνικο (καθαρό τούτο κερδοσκοπικό με τεράστιες αποζημιώσεις) και το οποίο στα πληκτρολόγια , τα μικρόφωνα και τα τηλεπαράθυρα του γκεμπελισμού, πήρε τη μορφή χιονοστιβάδας. Αν δεν κατασκεύαζε στα χαλκεία του αυτή η βρώμικη και τραγική συνάμα συντεχνία των Γκεμπελίσκων τις εκάστοτε πιπεράτες , για “αγρίους” ιστορίες στα σεξουαλικά πεινασμένα μέλη της ελληνικής κοινωνίας, οι καταγγελίες αυτές ή θα είχαν πάρει το σιωπηρό δρόμο τους για τις αίθουσες των δικαστηρίων, όσες τουλάχιστον, είχαν κάποια νομική βάση, ή οι ανυπόστατες, θα είχαν αποσυρθεί την ίδια ώρα από τους εμπνευστές τους.
Με πρόφαση ένα ανύπαρκτο, νέο, τάχα, «φεμινιστικό» κίνημα ξεπετάχτηκε ξαφνικά και απρόσμενα το γνωστό μόρφωμα , στο οποίο ,όμως, σε σχέση με το ιστορικό, συμμετέχουν ΜΟΝΟ κάτι έξαλλες μαινάδες, περιθωριακά άτομα, πασιφανείς μειοψηφίες, επαγγελματίες της έμφυλης υστερίας με στόχους καθαρά προσωπικούς. Διαφήμιση, αναγνωρισιμότητα, δημοσιότητα, φανατισμός, αντιζηλίες, προσωπικές διαφορές, μίση, επαγγελματικός ανταγωνισμός. ΄Ολα εκείνα που κάνουν τους ανθρώπους μικρούς, μικροπρεπείς και φτηνούς. Αν δούμε μια -μια τις επώνυμες καταγγελίες και τις μηνυτήριες αναφορές, αυτών των χρόνων , αντιλαμβανόμαστε του λόγου το αληθές. (Ν. Γεωργιάδης ,Δ. Λιγνάδης, Π. Φιλιππίδης, παπα Αντώνιος, πρόσφατα ο Α. Γεωργούλης από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις).
Η Ιστορία ,όπως έχουμε πει, είναι η επιστήμη που χτίζει ή καταστρέφει το Μέλλον των γενεών. Η επανάληψη των ίδιων παθογενειών και σήμερα και σε όλες τις εποχές, οφείλεται κατά κύριο λόγο στη χαλκευμένη, τη στρατευμένη (κυρίως εθνικιστικά) ιστορία. Είναι ο λόγος που οι άνθρωποι οι κοινωνίες, οι κυβερνήσεις διαπράττουν πάντα τα ίδια λάθη. Και όποιος δε (ανα)γνωρίζει την πραγματική ιστορία του, είναι σίγουρο πως θα επαναλάβει τα λάθη των πατεράδων του.
Στα ζητήματα της εποχής μας , οι μελλοντικές γενιές είναι σίγουρο πως δε θα ζητήσουν να ενημερωθούν από τον Τράγκα, το Χατζηνικολάου και τον Πορτοσάλτε για τα πολιτικά-κοινωνικά δρώμενα των ημερών μας .Ούτε φυσικά για το φασιστικό μόρφωμα ΜΕ ΤΟΟ από τη Σκορδά , το Λιάγκα και τους πρωιναδικατζήδες, που τρώνε ψωμί και παντεσπάνι από αυτό.
Και για το ζήτημα του έμφυλου ρατσισμού που καλλιεργεί μια μικρή μερίδα Μαινάδων στις ημέρες μας, η ενημέρωση και η απόκτηση γνώσης των αυριανών γενεών , θα γίνει μέσα από εκείνα τα πληκτρολόγια που δεν μισθώνονται με κάθε είδους μίσθωμα, κυρίως οικονομικό, για να λένε εκείνα, ακριβώς, για τα οποία τα αφεντικά και οι εκμισθωτές , τους νοικιάζουν, για να πρσφέρουν εκδούλευση. Θα είναι αυτονόητη τέτοια συμπεριφορά σε μια εποχή που οι κοινωνίες θα έχουν εξελιχθεί σε ανώτερους πολιτισμούς .
Το ΜΕ ΤΟΟ δεν είναι φεμινιστικό κίνημα. Πέρα από σεξιστικό, ρατσιστικό, βήμα αναγνωρισιμότητας-διαφήμισης και κερδοσκοπίας, δεν έχει κανένα από τα γνωρίσματα ενός κινήματος. Κι αυτό για πολλούς λόγους. Περιοριζόμαστε σε δυο βασικούς :
- Δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας στους ισχυρισμούς τους για το διαχωρισμό της κοινωνίας σε δυο μέτωπα. Τους κακούς άντρες και τις καλές γυναίκες. Θύτες οι πρώτοι, θύματα οι δεύτερες.
- Η συντριπτική πλειοψηφία αντρών και γυναικών δε συμμερίζεται στο ελάχιστο τέτοια ψευδεπίγραφα διλήμματα. Μανάδες αγοριών, αδερφές, γυναίκες σύζυγοι -σύντροφοι με λογική και σύνεση δε θα υπέγραφαν ποτέ τέτοιες υστερικές γενικεύσεις, συλλήβδην αναφορές που καλλιεργούν τον έμφυλο ρατσισμό και τροχοπεδούν την πορεία στις άφυλες κοινότητες.
Βεβαίως, ουδείς αρνείται πως οι κοινωνίες στους αιώνες που πέρασαν ήταν απολύτως πατριαρχικές και φαλλοκρατικές. Κι αυτό, γιατί έτσι γαλούχησαν τις γενιές οι εξουσίες που ήθελαν στρατιώτες, εργάτες, μήτρες για γέννα και παλλακίδες. Η Φύση δεν όρισε τέτοιες διακρίσεις. Μόνο οι εξουσιαστικές κοινωνίες και τα ιερατεία μοίρασαν και διαιώνισαν ρόλους στα δύο φύλα.
Ακόμα και σήμερα , δεν υποχώρησαν εντελώς εκείνες οι παλιές αντιλήψεις, περί διαφορετικότητας του ισχυρού και του ασθενούς φύλου. Της αρρενωπότητας και τη θηλυκότητας. Είναι πασιφανές. Αλλά, με μια ουσιαστική διαφορά. Συνήθεις φορείς τους πια, είναι οι πάσης φύσεως ανεγκέφαλοι, άξεστοι, απολίτιστοι και σεξιστές . Θαμώνες, είτε σκυλάδικων και Μπιτς μπαρ ή, όπως συνηθίζουμε εδώ να λέμε σημειολογικά, με στασίδι σε καταγώγια και λαγούμια ιστότοπων (dating sites) όπως στη χώρα μας το γνωστό εμετικό Zoo.gr.
Υπάρχουν τέτοιοι αγροίκοι, αναμφισβήτητα. Κι ακόμα χειρότερα, κάποιοι από δαύτους, που σφάζουν στο κότσι «άπιστες,», γιατί τούτοι είναι παντελονάτα σερνικά, δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Γ@μούν και δέρνουν αν τους θίξεις την αντρική του υπόληψη.
Ναι, ζουν στα φαλλοκρατικά τους λαγούμια και τέτοιοι. Δεν το αρνούμαστε. ΄Οπως από την άλλη μεριά στους ίδιους υπόνομους συμφύρονται γυναίκες που δασκαλεύουν παιδάκια 3-4 χρόνων να είναι…σίγουρα πως ο πατέρας τους τα κακοποιεί σεξουαλικά ( στόχος να αποσπάσουν την επιμέλεια ή παχυλές διατροφές) ή άλλες, που καταγγέλλουν στημένους βιασμούς και κακοποιήσεις για λόγους εκδίκησης, αλλά και για οικονομικά ή άλλα οφέλη.
Ουδείς αρνείται πως σε μια τέτοια σεξιστική και καπιταλιστική κοινωνία αυτές οι πληγές εξέλιπαν. Από αυτό, όμως, το σημείο ως εκείνο να χαρακτηρίζεις συλλήβδην «γουρούνια» τους άντρες ή πουτάνες και πονηρές όλες τις γυναίκες, υπάρχει, ασφαλώς , τεράστια διαφορά.
Συναντάμε σήμερα θύματα που πέρασαν ή ζουν ακόμα πράγματι σε μια κόλαση καταγγελιών, στημένων σεξουαλικών κακοποιήσεων και βιασμών (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο τραγικός ακτιβιστής Τζούλιαν Ασάνζ) , γιατί βρώμικα, σκοτεινά, προσωπικά, κυρίως οικονομικά συμφέροντα με τη σύναρση της γκεμπελικής ασυδοσίας και κερδοσκοπίας, έστησαν ικριώματα να τα απαγχονίσουν. Το μόνο τους στην ουσία αμάρτημα ήταν πως ανήκαν στο αντρικό φύλο, που στις μέρες μας, με τις ευλογίες του Ναζιστικού μορφώματος ΜΕ ΤΟΟ, αρχίζει να αποκτά πλέον τα χαρακτηριστικά της γενοκτονίας Εβραίων. (Με όλο το σεβασμό για τον ανίερο παραλληλισμό με τα θύματα του Ολοκαυτώματος!).
Δεν είναι,όμως, σε καμιά περίπτωση μια άρρωστη κατάστση που θα διαρκέσει εσαεί. Φυσικά, θα περάσει μέσα και από άλλες ,πιο σύνθετες ,ισως και επικίνδυνες, φάσεις. Κυρίως , απομόνωσης και εχθρότητας, μεταξύ μελών οπαδισμού των δύο φύλων. Αλλά ως εκει.
Το Μέλλον των κοινωνιών έχει άλλη εξέλιξη. ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Βαίνουμε αργά ή γρήγορα σε κοινωνίες ΑΦΥΛΕΣ. ΧΩΡΙΣ ΡΟΛΟΥΣ. ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ. ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.