“Σε καταγγελία του ο Παύλος Πολάκης υποστήριξε ότι ο καθηγητής Πρότυπου ΓΕΛ της Βαρβακείου Σχολής Θοδωρής Παπασγουρίδης “που μάλλον είναι και στην Κεντρική Εξεταστική Επιτροπή είχε δώσει στις ενδοσχολικές εξετάσεις του σχολείου (Βαρβάκειο) δυο από τα τέσσερα θέματα που μπήκαν στις πανελλαδικές εξετάσεις στο μάθημα της Φυσικής”.
****
Αν καταγγέλει ο Πολάκης τον φυσικό πως ήταν μέλος της επιτροπής θεμάτων στις πανελλαδικές (ενώ δεν ήταν αυτή τη χρονιά, αλλά τις προηγούμενες ) και είχε δώσει στις ενδοσχολικές εξετάσεις του σχολείου του (Βαρβάκειο) δυο από τα τέσσερα θέματα που μπήκαν στις πανελλαδικές εξετάσεις στο μάθημα (!), τότε «βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος». Είναι κι αυτό σκάνδαλο, αλλά ως επακόλουθο του μεγάλου σκανδάλου του διαβλητού των πανελλαδικών εξετάσεων.
Τα Μέσα παραπληροφόρησης που ελέγχει ή όχι το καθεστώς και διαμορφώνουν την είδηση, την πληροφορία, το γεγονός και δι αυτών την κοινή γνώμη, χρόνια, όχι σήμερα μόνο, αποσιωπούν εντελώς το ΜΕΓΑ σκάνδαλο . ΄Η (όπως συμβαίνει αυτή την ώρα) συσκοτίζουν τις παραμέτρους του και υποβαθμίζουν τη σημασία του στο επίπεδο του…περίεργου ως πονηρού συμβάντος, οι δύο ερωτήσεις από τις τέσσερεις που δόθηκαν στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις, να είναι δια χειρός του εκπαιδευτικού διατυπωμένες για τις… ανάγκες των εξετάσεως του σχολείο του.
Καμιά κυβέρνηση δεκαετίες τώρα ,δε συμφέρει να ανοίξει κι αυτός ο “ασκός του Αιόλου”. Είναι ο λόγος που οι Γκέμπελς έχουν εντολές από τους χορηγούς-αφεντικά τους να θεωρούν αυτές τις εξετάσεις “ιερό δισκοπότηρο» και να μην το πειράζουν.
Κι εμείς, θα ομολογήσουμε εδώ πως δε δώσαμε πάντα την έκταση και δεν επισημάναμε επαρκώς τις τεράστιες διαστάσεις του σκανδάλου, για να ένα και μοναδικό λόγο. Ξέρουμε την ευαισθησία των υποψηφίων ,την αγωνία τους και τις υπεράνθρωπες, πολλές φορές προσπάθειες τους, για μια ΚΑΛΗ θέση στο ελληνικό πανεπιστήμιο. (Γιατί οι άλλες, οι μη…παραγωγικές θέσεις, είναι ανοικτές και εφικτές κατάκτησης, «αβρόχοις ποσί», για κάθε υποψήφιο με ελάχιστη βαθμολογία και κάποτε, κάτω κι από τη βάση).
Αυτά τα παιδιά δε θέλαμε να ανησυχήσουμε. Να τους πετάξουμε ένα ακόμα βάρος στον ώμο . Αυτό της αμφισβήτησης του κύρους των εξετάσεων, της έλλειψης εμπιστοσύνης ΚΑΙ σε αυτό το θεσμό, όπως με τους περισσότερους στη χώρα, που δε θα μπορούσαν οι περισσότεροι υποψήφιοι να διαχειριστούν, να σηκώσουν εύκολα κι αυτό το βαρίδι. Και αποφύγαμε να ξύσουμε νέες πληγές.
Τώρα, θα την πετάξουμε την ήδη από καιρό απασφαλισμένη βόμβα με αφορμή τις τωρινές καταγγελίες. Και… “όποιον πάρει ο χάρος”. Δε χωράει άλλη αναβολή.
Βεβαίως, δεν περιμένουμε ανακλαστικά Τύπου στο Γκεμπελιστάν. Θα αναδείξουν και αυτό το σκάνδαλο, μόνο αν πάρουν εντολή από τα κομματικά τους αφεντικά. Αλλιώς, όπως με εκατοντάδες άλλα, “θα το φάει κι αυτό η…μαρμάγκα”. Εμείς δε θέλουμε αίμα στα χέρια μας. Ας το λουστεί η μαφιόζικη συντεχνία, για να ξεπλύνει τα βρώμικα δικά της.
Να ξέρουν, όμως, πως αυτό το αίμα είναι ανεξίτηλο. Δε βγαίνει στο…πλύσιμο. Γιατί είναι από τις φλέβες νέων ανθρώπων, που κι αυτούς το Σύστημα τους κατάντησε “ζόμπι” με όλα τα μέσα “καταστολής” που διαθέτει (και είναι άφθονα). Τους προετοιμάζει να γίνου και τούτοι καλοί και υπάκουοι δούλοι , όπως όλες οι γενιές πριν από τις δικές τους. Των πατεράδων και των παππούδων τους.
Κάνουμε την έναρξη με παλιότερες αναρτήσεις μας για το ζήτημα του αδιάβλητου των πανελλαδικών-πανελλήνιων εξετάσεων. Αλλά και για την κατάσταση εξευτελισμού και απόλυτης υποβάθμισης που βρίσκεται χρόνια τώρα, το ελληνικό πανεπιστήμιο.
Oι ίδιες αναδημοσιεύτηκαν πριν χρόνια και στα Indymedia. Κάντε τον κόπο να τα αναζητήσετε εκεί, για να δείτε και τα σχόλια. Πώς, δηλαδή, το Σύστημα, επεμβαίνει (χώνεται αθόρυβα) με τους πραιτοριανούς του, ως «πεμπτοφαλλαγίτες», ακόμα και σε αντικαθεστωτικά Μέσα αντιπληροφόρησης, όπως ήταν μια φορά και έναν καιρό τα Ιndymedia.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑ. “ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ,ΗΘΙΚΟΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΠΛΑΣΜΕΝΟΣ”
Με μία οργισμένη επιστολή απελπισίας διαμαρτυρήθηκε στο υπουργείο Παιδείας μία υποψήφια των φετινών Πανελληνίων για τη βαθμολογία της στην Έκθεση”.
Ο σκοπός που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι για να αμφισβητήσουμε τους ισχυρισμούς της υποψήφιας παραπάνω, αλλά για να επισημάνουμε ένα σοβαρό θέμα που έχει σχέση με τη φροντιστηριακή εκπαίδευση. Από καταβολής ,δυστυχώς, ελληνικού κράτους, η λεγόμενη «παραπαιδεία» αναπτύχθηκε δίπλα στη δημόσια και λοιπή ιδιωτική εκπαίδευση και μάλιστα ήταν εποχές που το φροντιστήριο, ως θεσμός, θριάμβευσε στην Ελλάδα.
Κι όμως. Δεν ήταν σε καμιά περίπτωση και ΠΑΝΤΑ καλύτεροι οι φροντιστές από τους δημόσιους εκπαιδευτικούς. Μάλιστα, υπήρξε μια εποχή, που επιτρεπόταν όχι μόνο να εργάζονται οι δημόσιοι στα φροντιστήρια, αλλά και διευθυντές τους να είναι, αρκεί τυπικά τουλάχιστον να μη φαινόταν το όνομά τους. Γνωστά αυτά στους παλιότερους.
Η αρπακτικότητα των φροντιστών ήταν παροιμιώδεις. ΄Όπως και τα κόλπα που χρησιμοποιούσαν, για να προσελκύσουν, να ψαρέψουν «εγγραφές» και να τις διατηρήσουν. Αλλά, δεν έμεναν μόνο στα κόλπα. Οι διαπλοκές, οι διασυνδέσεις, οι διαφθορά ήταν από τα βασικά χαρακτηριστικά των φροντιστηρίων όλων των εποχών. Στη συνέχεια παραθέτουμε δύο παλιότερα κείμενά μας από προσωπική εμπειρία, που τεκμηριώνουν απολύτως αυτή την άποψη.
Η διαμαρτυρόμενη εδώ υποψήφια, που περίμενε άριστα και πήρε 10 στην ΄Εκθεση, μπορεί και τούτη να έπεσε θύμα της χρησιμοθηρίας κάποιων ασυνείδητων φροντιστών. Μερικοί είναι τόσο αδίστακτοι, που εξαπατούν στην κυριολεξία τους γονείς για τη γενικότερη γνωσιολογική ικανότητα και την κατάρτιση του παιδιού τους, αφού για να διατηρήσουν τον υποψήφιο στο φροντιστήριο ή το “ιδιαίτερο”, δε διστάζουν ή να εκθειάζουν τις (μπορεί και ανύπαρκτες) ικανότητές που «σίγουρα θα τον οδηγήσουν σε κάποια «καλή» σχολή και μάλιστα μπορεί να πιάσει και πρώτες σειρές», ή, «κι αν δεν είναι άριστος, έχει πολλές δυνατότητες και μπορεί να τις αξιοποιήσει και να περάσει άνετα στις εξετάσεις». Κι αυτό το παραμύθι το αναμηρυκάζουν καθημερινά σε γονείς και παιδιά, δυστυχώς ουκ ολίγοι από το συνάφι. Μέχρι να τελειώσει η φροντιστηριακή χρονιά, να δώσει ο μαθητής εξετάσεις κι εκεί που όλοι “το είχαν δέσει κόμπο” πως το παιδί θα περάσει και μάλιστα περίμεναν στο μάθημα 19, όπως διαβεβαίωνε και ο φροντιστής του, τελικά πήρε…9 και πέρασε στην «Κωλοπετινίτσα»!
Ο καπιταλισμός, η χρησιμοθηρία, το συμφέρον δεν είναι φληναφήματα που χρησιμοποιούν κατά κόρον κυρίως οι πολιτικοί. ΄Εχουν εισχωρήσει ως πρακτική πλέον στη ζωή του καθημερινού ανθρώπου που εκμεταλλεύεται ασύστολα και αισχρά την ανάγκη, την αθωότητα και την εμπιστοσύνη του συνανθρώπου του.
Να και τα δύο παλιότερα κείμενά μας, συνταγμένα κάτω από «προβολείς» μέσα στα άδυτα του φροντιστηριακού χώρου:
ΔΙΑΡΡΟΕΣ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΠΩΛΗΣΙΕΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ( 8 Ιουλίου 2014)
«Τράπεζα Θεμάτων: Στον Εισαγγελέα στέλνει την υπόθεση ο Λοβέρδος
Πλήρης επιβεβαίωση του δημοσιεύματος του Πρώτου Θέματος για το θέμα της διαρροής θεμάτων της Α’ Λυκείου από το υπουργείο Παιδείας. Ο υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος έστειλε το απόγευμα της Δευτέρας στον Εισαγγελέα το φάκελο με όλα τα στοιχεία για την υπόθεση προκειμένου να ερευνηθεί η υπόθεση».
Το ζήτημα της διαρροής θεμάτων, ειδικά στις πανελλήνιες-πανελλαδικές εξετάσεις, δεν είναι καινούριο. Πάντα υπήρχε αυτός ο κίνδυνος . Για παράδειγμα, το 1979 έχουμε το περίφημο σκάνδαλο «Ράμμου». Γενικός διευθυντής του υπουργείου Παιδείας ο Γυμνασιάρχης (ακροδεξιός) Γ. Ράμμος ήταν υπεύθυνος γραμματέας των πανελλαδικών εξετάσεων. Τότε, τα θέματα γράφονταν με το χέρι και δύο ημέρες πριν από τις εξετάσεις, τα περιπολικά τα πήγαιναν στα σχολεία και τα φύλαγαν σε χρηματοκιβώτια. Εκείνη τη χρονιά ο Ράμμος κατά τη διάρκεια της αντιγραφής των θεμάτων που την έκανε ο ίδιος, τοποθέτησε στο γραφείο μια κόλλα λευκή, πάνω στην οποία ακούμπησε το χαρτί που τα έγραφε και πιέζοντας το στυλό πιο δυνατά από το συνηθισμένο , τα θέματα έβγαιναν χαραγμένα σ΄αυτή, την αποκάτω κόλλα . Ο Γ. Ράμμος στη συνέχεια, τα αντιγραμμένα θέματα τα έδωσε σε άλλα πρόσωπα, τα οποία με τη σειρά τους τα πούλησαν σε φροντιστήρια της εποχής. Η αγοραπωλησία έγινε γνωστή ,όταν οι υποψήφιοι των φροντιστηρίων εκείνων υποστήριζαν πως είχαν διδαχτεί την παραμονή(!) των εξετάσεων τα θέματα στα μαθηματικά, γιατί τα φροντιστήρια που πήγαιναν ήταν…καλά και «έπιασαν» τα θέματα.
Αυτή ήταν μια καραμπινάτη απάτη, αλλά υπήρχαν κι άλλες παλιότερα ή και μετά το Ράμμο. Να επισημάνουμε μια απ΄αυτές:
Από τη δεκαετία του ΄ 60 και για πολλά χρόνια μετά, μεγάλα θεωρητικά φροντιστήρια ήταν του Ν. Τζουγανάτου στην οδό Σίνα και του Α. Μπελεζίνη στην οδό Κωλέττη. Και οι 2 «φροντιστηριάρχες» ήταν φιλόλογοι (ο πρώτος Γυμνασιάρχης) και είχαν θησαυρίσει από τους υποψήφιους που έρχονταν από όλη την Ελλάδα, ειδικά τα καλοκαίρια, και γράφονταν σωρηδόν και αποκλειστικά σ΄αυτά τα δύο φροντιστήρια. Πέρα από το «ζεστό» χρήμα (τοις μετρητοίς) που κατέβαλαν οι υποψήφιοι (υπέρογκα δίδακτρα για την εποχή), οι εν λόγω «ατσίδες» έμποροι, πλούτιζαν κι από τα φροντιστηριακά βιβλία τους, ειδικά από τις θεματογραφίες των αρχαίων ελληνικών.
Εκείνο που έκανε εντύπωση, όμως, ήταν πως ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ αυτά μεγάλα φροντιστήρια, σε αντίθεση με τα άλλα μικρά, «ΕΠΙΑΝΑΝ» τα θέματα, πολλές χρονιές εξετάσεων και μάλιστα στα αρχαία ελληνικά και τις 10-15 σειρές του «άγνωστου» θέματος! (Κάποτε και τις συντακτικές και τις γραμματικές παρατηρήσεις). Πώς γινόταν αυτό; Για όσους ξέρουν το «πέλαγος» της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και όταν στην ύλη «παίζανε» σχεδόν όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς, ιστορικοί, ρήτορες, φιλόσοφοι (πάνω από 10 «βαριά ονόματα» και τόμοι ολόκληροι τα συγγράμματά τους) πώς ήταν δυνατόν μέσα σε αυτό τον «κυκεώνα» της ύλης, τις χιλιάδες σελίδες, να εντοπίσεις εσύ τις 10- 15 σειρές του «αγνώστου» που έμπαιναν τις διάφορες χρονιές των εξετάσεων; «Πιάσε ψύλλους στα άχερα», δηλαδή.΄Ομως, ο Τζουγανάτος και ο Μπελεζίνης, τους πιάνανε τους…ψύλλους («μαντεύανε», δηλαδή, τα θέματα!) και το διαφημίζανε τότε στα φυλλάδιά τους ή στις θεματογραφίες τους. Οπότε, όλοι οι υποψήφιοι, «στραβοί κουτσοί» στα δυο αυτά φροντιστήρια γράφονταν, που .. ξέρανε από πριν τα θέματα, όχι για άλλο λόγο (ποιον;), αλλά από…αξιοσύνη και άριστη φιλολογική κατάρτιση των ιδιοκτητών τους!
Από το 1976 και μετά, νεαρός τότε φροντιστής, δούλεψα και στα δυο αυτά φροντιστήρια. Το 1977, μάλιστα, ανέλαβα με συμφωνητικό τη διεύθυνση των φροντιστηρίων Ν.Τζουγανάτου, μια και ο ίδιος είχε γεράσει πια και εκείνη τη χρονιά αποχώρησε. ΄Ετσι , ξέρω από «μέσα» κάποια πράγματα, οπότε δε λέω «λόγια του αέρα». Δούλεψα, μάλιστα, ένα διάστημα και στου Μπελεζίνη, οπότε κι από κει ξέρω τί γινόταν.
(Παραθέτω και ένα παλιότερο κείμενο που ανέβηκε εδώ στις 22-3-2012, στο οποίο περιγράφεται και η οικονομική αντιμετώπιση που είχαμε οι διδάσκοντες το 1976 στο φροντιστήριο Μπελεζίνη):
… Ελάχιστους απ΄αυτούς που αναφέρει ο αρθρογράφος δεν γνωρίζω. ΄Ηξερα, μάλιστα, πολύ καλά (από… πρώτο χέρι) τους Ανδρέα Μπελεζίνη, Κώστα Ανδρακάκο, Ορφέα Μυτιληναίο, Σταύρο Πάντο (όλοι τους «εκείνα τα χρόνια» φροντιστηριακοί φιλόλογοι). Για αυτούς τους συγκεκριμένους έχω τις διαφωνίες μου, αν και κατά πόσο ήταν “Δάσκαλοι”. Λοιπόν. Οι εν λόγο, είχαν το “Θεωρητικό” φροντιστήριο στην Κωλέττη.΄Ηταν συνέταιροι. Ο Μπελεζίνης δούλευε παλιότερα στον “Ηράκλειτο” του Μανωλκίδη (σπουδαίο θετικό φροντιστήριο), αλλά, μια ωραία πρωία, την “έκανε”. Πήρε…πραξικοπηματικά κάποια τμήματα του «Ηράκλειτου» και έκανε του δικό του “μαγαζί” πιο πάνω, το “Θεωρητικό”. («Δόλιο και αχάριστο» τον έλεγε ο Κώστας Μανωλκίδης). Τις δεκαετίες ’60 και ’70 ήταν, μαζί με το Φροντιστήριο “Τζουγανάτου” (ο Τζουγανάτος χωρίς συνέταιρο) τα δυο πιο φημισμένα αθηναϊκά φροντιστήρια υποψηφίων για θεωρητικές σχολές. Σεπτέμβρης της σχολικής χρονιάς 1975-76. Λίγους μήνες πριν, είχα απολυθεί από το στρατό και έψαχνα δουλειά. Ο δρόμος με έφερε και στου Μπελεζίνη. Μου έκανε ο ίδιος το “ιντερβιού”, είπε πως του άρεσα και την ίδια στιγμή με προσέλαβε. Στις αίθουσες τις δικές του, πήρα το “βάπτισμα του πυρός” στη διδασκαλία. ΄Εκανα ΄Εκθεση και Ιστορία. Φαίνεται, δούλευα καλά, αν και αρχάριος, οι μαθητές με “πήγαιναν” και ο Μπελεζίνης, που “έβλεπε και άκουγε” τα πάντα μέσα στο φροντιστήριο (αυτός έκανε κουμάντο) ,το πληροφορήθηκε και λίγο μετά ,μου αύξησε τις ώρες (είχα καμιά 30αριά την εβδομάδα).΄Ομως, λεφτά “καλά” δεν πλήρωνε, αν και τα δίδακτρα που έπαιρνε ήταν τσουχτερά. Κάτι “ψίχουλα” μας έδινε και χωρίς ΙΚΑ. Εκεί, κοντά στα Χριστούγεννα, που πληρωθήκαμε, δε μας έδωσε ούτε δώρο! Τα “πήρα κρανίο”κι εγώ, πιάνω έναν -έναν τους συναδέλφους, τους είπα πως είναι απαράδεκτο ένα τόσο πλούσιο φροντιστήριο να δίνει στους καθηγητές του “πενταροδεκάρες”, οι περισσότεροι συμφώνησαν, πιάνουμε και ιδρύουμε ένα υποτυπώδες συνδικαλιστικό όργανο (ούτε γραφείο δεν είχαμε), του δώσαμε και την…επωνυμία “Σύλλογος Καθηγητών Εργαζομένων στα Φροντιστήρια” και μια και δυο, κατεβαίνουμε σε απεργία και μάλιστα πριν πάρουμε έγκριση για την ίδρυση του Συλλόγου. ΄Αφρισαν οι συνέταιροι. -Πάει, σου λένε, θα μας πάρουν τα παιδιά και θα φύγουν (όπως έκανε κι ο Μπελεζίνης του Μανωλκίδη), θα φτιάξουν κι αυτοί με τη “μαγιά” δικό τους “μαγαζί”. Ο Μπελεζίνης έξαλλος, να ωρύεται, να βλαστημάει σαν ναύτης λιμανιού . Τη δεύτερη ημέρα της απεργίας, μου τηλεφωνεί ο ίδιος στο σπίτι, να πάω, λέει, επειγόντως στο φροντιστήριο να συζητήσουμε, ως εκπρόσωπος των απεργών. «Τσακίζομαι», φτάνω ,ήταν όλα τα «φιλαράκια» μαζεμένα. Μπελεζίνης, Πάντος, Μυτιληναίος, Ανδρακάκος, όλοι. Με βάζουν στη μέση, λέω θα με λιντσάρουν τώρα, «πού με πονεί και πού με σφάζει” με κάνανε οι τρεις. Ο Μπελεζίνης,το έπαιζε ο μαλακός, συγκαταβατικός. Κάποια στιγμή, προστάζει τους άλλους να βγουν από το γραφείο, μείναμε οι δυο μας. ΄Αρχισε τα “γλειψίματα” και… “τί καλός και προσοντούχος καθηγητής … από την πρώτη στιγμή το κατάλαβα…”,τέτοια ,και μου πετάει την πρόταση: Σταματάς την απεργία, γίνεσαι συνέταιρος με 5% και διπλασιάζεται η ωριαία αποζημίωσή σου. Του λέω “μέσα”, δέχομαι. Τα άλλα “παιδιά” τί θα πάρουν; “..χίδια”,μου λέει, “θα πάρουν. Γι΄αυτό σε πληρώνω εσένα, να σπάσεις την απεργία και να τους βάλεις στις τάξεις”. Εφριξα. Μέσα δεκαετίας ΄70 μιλάμε, αριστεροί οι περισσότεροι από εμάς, βγαλμένοι από “Νομικές” και“Πολυτεχνεία” ,τί μου έλεγε το άτομο; “Θεό δεν καταλαβαίναμε” τότε”.-Ευχαριστώ, δε θα πάρω ,του λέω, ένας καθικαράς είσαι”. Τον αφήνω σύξυλο και φεύγω. Την άλλη μέρα, παίρνανε τηλέφωνα τους απεργούς στα σπίτια τους, τους υποσχέθηκαν κάτι ψίχουλα παραπάνω και μισό δώρο και τη μεθεπόμενη τους έβαλαν ΟΛΟΥΣ στις αίθουσες. Δεν πήγαμε μόνο ο Κώστας ο Παπαγεωργίου κι εγώ. Την ίδια μέρα, μας απέλυσε και τους δυο ο Μπελεζίνης. Εμένα ,λίγο αργότερα, με πήρε ο Τζουγανάτος και έφαγα “ψωμί”.Ο Κώστας ο Παπαγεωργίου δε βρήκε δουλειά για πολύ καιρό, θυμάμαι. Αυτοί, λοιπόν ήταν οι …Δάσκαλοι,αγαπητέ …Δάσκαλε. Προσωπικά ποτέ δε θα τους προσφωνούσα έτσι.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΙΤΣΙΟ: ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ…”ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ”
Τα ΑΕΙ,ΤΕΙ και τα άλλα …ευαγή ιδρύματα, όχι μόνο είναι, εδώ και πολλά χρόνια, πολλώ μάλλον σήμερα, άχρηστα, αλλά και στην ήδη γονατισμένη ελληνική οικονομία δίνουν τη «χαριστική βολή».΄Ενας ολόκληρος κόσμος (χιλιάδες),νέοι, ηλικίας από 18-30 ,στην πιο παραγωγική περίοδο, κάθονται, αράζουν, κοπροσκυλιάζουν στα μπαρ και στα φοιτητοστέκια σε πόλεις και «χωριά» που τάχα μου σπουδάζουν ,ξεκοκαλίζοντας μισθό- σύνταξη, γονιών και παππούδων, τρώγοντας τα έτοιμα, χωρίς να προσφέρουν απολύτως ΤΙΠΟΤΑ. Παράλληλα, καλλιεργούνται και αναπτύσσονται μεταξύ τους νοοτροπίες ,πρότυπα-στερεότυπα εντελώς αφύσικα και αντιπαραγωγικά.
Αρίστευσαν στις Πανελλήνιες -Τα δίδυμα αδέλφια που πέρασαν στο Πολυτεχνείο , Από ιδιωτικά σχολεία οι περισσότερες πρωτιές!
Χρειαζόμαστε επιστήμονες, ασυζητητί. ΄Ομως, δεν κάνουν , ούτε μπορούν να γίνουν όλοι.
Στην Ελλάδα και «η κουτσή Μαριώ» δίνει πανελλήνιες, για να περάσει σε Πανεπιστήμιο, Πολυτεχνείο, ΤΕΙ. Οι άλλες δουλειές δεν κάνουν για τα βλαστάρια των Νεο-Ελλήνων.΄Ολοι να βολευτούν στο δημόσιο, να γίνουν γιατροί, οικονομολόγοι, δικηγόροι. Το όνειρο του γονιού-Ελληνάρα. Και όχι τόσο του ίδιου του παιδιού.
Οι συνέπειες κι αυτής της ελληνικής αποκλειστικά παθογένειας, ορατές. Χιλιάδες Ελληνόπουλα, επειδή απόκτησαν ένα “παλιόχαρτο” χωρίς καμιά αξία, αρνούνται να “πέσουν στη φωτιά”, να κάνουν άλλες…παρακατιανές δουλειές, όπως κάναμε εμείς οι παλιότερες γενιές. Και προτιμούν να ζουν με το χαρτζιλίκι από την ψευτοσύνταξη της άμοιρης γιαγιάς.
Με αφορμή την ανάρτηση χτες των φετινών αποτελεσμάτων των πανελλαδικών εξετάσεων, αφιερώνουμε στους υποψήφιους τα παρακάτω δύο παλιότερα κείμενά μας εδώ:
1.Η ΑΝΩΤΑΤΗ (ΑΝ)-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΔΑ
29-8-2012
«Από τη 1 το μεσημέρι οι υποψήφιοι για εισαγωγή στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ από τα Γενικά Λύκεια και τα ΕΠΑΛ-Β θα μπορούν να βλέπουν τις βαθμολογίες που πέτυχαν στις Πανελλαδικές Εξετάσεις μέσω της ηλεκτρονικής διεύθυνσης” (ΜΜΕ). Αυτές τις ημέρες, όπως κάθε χρόνο, το ΥΠΕΠΘ ανακοινώνει τις βαθμολογίες των φετινών υποψηφίων φοιτητών, τις βάσεις των σχολών τους, τους καλεί να συμπληρώσουν μηχανογραφικά και γίνεται ένας τζερτζελές, μια βαβούρα, άλλο πράμα. Το Υπουργείο, βέβαια, και οι εργολάβοι της πληροφόρησης, ξέρουν πολύ καλά, γιατί στήνουν αυτά τα πανηγύρια των πανελλαδικών εξετάσεων και της έκδοσης των αποτελεσμάτων τους και γιατί, χρόνια τώρα, δίνουν διαστάσεις ιεροτελεστικής μαγείας σ΄ αυτές τις διαδικασίες .Ο λόγος ,ένας και κυρίαρχος: Για να ακουστεί το σφύριγμα της έναρξης της νέας φοιτητικής χρονιάς, που πρωτίστως είναι για πολλούς συνέλληνες οικονομική χρονιά, μείζονος σημασίας, είτε από τη μεριά καταβαλλόντων είτε από μεριά εισπραττόντων. Κακά τα ψέματα.΄Αλλος λόγο σοβαρός, για να γίνεται τέτοιος χαμός, τέτοια…αναστατούρα (α, ναι, πλην και της ικανοποίησης του νεοελληνικού βίτσιου «πανεπιστήμιο και ξερό ψωμί») με αυτές τις εξετάσεις, δεν υπάρχει.
Η ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα, είναι ένας ακόμα «κουφός» μύθος, όπως τόσοι άλλοι, που ευδοκιμούν και ανθίζουν, ειδικά σ΄ αυτή τη χώρα της “φαιδράς πορτοκαλέας”. Από πού να αρχίσει και πού να καταλήξει κανείς προς επίρρωση της διαπίστωσης που παραθέσαμε; Από το… διδακτικό-ερευνητικό προσωπικό που στελεχώνει αυτή την κατ΄ ευφημισμό ανώτατη εκπαίδευση; Από εδώ, κατά κύριο λόγο… αναβλύζει το μύρον του κακού. Ας περιοριστούμε, σε ένα παράδειγμα: Στον τρόπο και τη διαδικασία επιλογής των μελών αυτής της εκπαιδευτικής «αφρόκρεμας», που λέγεται πανεπιστημιακή κοινότητα. Γελάει κάθε πικραμένος, που γνωρίζει από τα μέσα πώς εκλέγονται αυτά τα ακαδημαϊκά φρούτα (αυτοαποκαλούνται ΔΕΠ).
Από την εποχή Παπαρρηγόπουλου ακόμα και τη νεότερη της «Ζωής» και του «Σωήρα», που αν δε είχες πιστοποιητικό θρησκευτικής νομιμοφροσύνης δεν έβλεπες πανεπιστημιακό θώκο στον αιώνα τον άπαντα (και ας ήσουν ο ικανότερος και ο καταλληλότερος ), μέχρι τις σύγχρονες επιλογές ΔΕΠ (τις πασίγνωστες στους μυημένους) των κομματικών «συντρόφων», των συγγενών εξ αίματος και αγχιστείας, των κουβαλητών της τσάντας του κυρίου καθηγητού, των κολλητών, των παρεϊστικων σχέσεων, αλλά και των γκόμενων (θηλυκών και αρσενικών). Λοιπά αξιολογικά κριτήρια επιλογής και στελέχωσης ανύπαρκτα. Ίδια πάντα και απαράλλακτα, όπως τα περιγράψαμε από καταβολής ελληνικού γκοβέρνου μέχρι σήμερα. Τούτων ούτως εχόντων, το αιτιατό είναι απόλυτα ορατό και συμβατό με την περιγραφείσα αιτία- πραγματικότητα .Δηλαδή: Η αποκαλούμενη ανώτατη στη χώρα μας εκπαίδευση, κουμαντάρεται στη διαδικασία διδασκαλίας-έρευνας-διοίκησης από επιστημονικά ημιμαθείς έως ανίδεους κολλητούς πάσης φύσεως και από τρωκτικά κάθε είδους, που λυμαίνονται τα ντόπια και ευρωπαϊκά κονδύλια (από την ανύπαρκτη έρευνα, τις παχυλές επιδοτήσεις και τις υποτροφίες μέχρι τα καταγέλαστα πονήματα-συγγράμματα της πανεπιστημιακής (α)σοφίας τους). Σε Νανόπουλους, Μουδριανάκηδες και άλλους (πολλούς) καταξιωμένους (“βαρβάτους”) ΄Ελληνες επιστήμονες, που διαπρέπουν στην ξένη και απανταχού της γης ,απαγορεύεται η είσοδος σε αυτές τις πανεπιστημιακές παράγκες-σχολές, δια ροπάλου . ΄Η, αν τύχει και εισέλθει «λάθρα» κανένας (τίς οίδε τίνι θεία τύχη) ,εκπαραθυρώνεται στη στιγμή με συντεχνιακά τερτίπια ή εξαναγκάζεται σε αξιοπρεπή παραίτηση. ΄Ετσι, παραμένουν αείποτε και εσαεί κύριοι του παιχνιδιού, τα εγχώρια πανεπιστημιακά σούργελα και τα λαμόγια «υποκατακλινόμενοι υμίν αυτοίς», κατά το σοφιστή. Οι ίδιοι, αρνούνται, φυσικά, πεισματικά να αξιολογηθούν από διεθνείς επιτροπές κύρους, όπως γίνεται σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο και δεν αισχύνονται που παγκοσμίως (και άλλη πρωτιά) τα ελληνικά ΜΟΝΟ πανεπιστήμια και κάποια άλλα αφρικανικών χωρών, δεν είναι στη λίστα αξιολόγησης της παγκόσμιας πανεπιστημιακής κοινότητας! Και δεν πάνε (γιατί να πάνε; «Να χάσει η Βενετιά βελόνι»;),να δέσουν μια πέτρα στο λαιμό να ξεβρωμίσει η κοινωνία από την πανεπιστημιακή κόπρο .
Αυτή, λοιπόν, χωρίς ίχνος υπερβολής, είναι η «κολασμένη» πραγματικότητα της ελληνικής κοινότητας των ΔΕΠ. ΄Οσο για τους φοιτητές, ε ,καλά. «Κατά μάνα κατά κύρη κατά γιο και θυγατέρα» .Ή, «με γκαβό αν κοιμηθείς, το πρωί θα γκαβίζεις». Και το καλύτερο «Με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις». Πόσες πια να μνημονεύσουμε άλλες τέτοιες παροιμιακές εφετμές, για να καταλήξουμε-διαπιστώσουμε πως, όπως οι καθηγητές, τοιούτοι και οι φοιτητές αυτών των …ευαγών, ανώτατων ιδρυμάτων; (Τα ιδρύματα εδώ με την έννοια του ασύλου, του χώρου που σε γκετοποιεί και σε καθιστά ιδρυματοποιημένο άτομο) .
Νέοι, των οποίων η μεν μόρφωση-παιδεία είναι ανύπαρκτη, η δε γνωσιολογική τους αρματωσιά είναι φτιαγμένη απο φτηνά υλικά ψιττακισμού και άκριτης σκέψης (αρρωστήματα της Α/θμιας κι Β/θμιας εκπαίδευσης), αναχωρούν κάθε Σεπτέμβρη, φτάνουν και συμφύρονται σε κωμο-πόλεις και χωριά ανά τη χώρα, όπου (εν)εδρεύουν τα (δυσανάλογα πληθυσμιακά) πολυπληθή αυτά εκπαιδευτικά ιδρύματα ,ΓΙΑ ΝΑ:
1.Εγγραφούν-επισημοποιήσουν τη νέα αφύσικη ιδιότητά τους.
2.Ενοικιάσουν προχειρο-ανοικοδομημένες γκαρσονιέρες και δυάρια και ενισχύσουν-τονώσουν πολλαπλώς την τοπική «αγορά» της επαρχίας, που θα περάσουν άεργοι τα υπόλοιπα 4,5 ,6, μπορεί και περισσότερα χρόνια της μίζερης φοιτητικής ζωής. Καφετέριες, μπαρ, φαστφουντάδικα , ταβέρνες, μαγαζιά και επιχειρήσεις κάθε είδους, περιμένουν πώς και πώς να «καμακώσουν» τους νέους πελάτες, που αφικνούνται μυρμηγκιδόν, ανύποπτοι και ωραίοι στη Χώρα της υποσχόμενης εκπλήρωση των φανατσιώσεων της φοιτητικής ζωής-μύθου. ΄Ενας ολόκληρος κόσμος τούς περιμένει να «φάει» ψωμί στην επαρχία (η οποία με τη σειρά της θα ταϊσει τους δικούς της άεργους, τις δικές της καταναλωτικές ουτοπίες και-οπωσδήποτε- τα αδηφάγα πέριξ καζίνα και σκυλάδικα (έτσι για να κινείται, δηλαδή, το χρήμα από Κομοτηνή μέχρι το Μολδοβλάχικο Κισσινάου).
3.Για να εθιστούν σε ουσίες πάσης φύσεως και να καταλήξει ο παρθένος αυτός νεανικός πληθυσμός μέσα σε ελάχιστο χρόνο και σε μεγάλο αριθμό, σε ξενύχτηδες, αλκοολικούς-σφηνάκηδες, θεριακλήδες τσιγάρων και μπάφων και άλλοι, ουκ ολίγοι, σε χαπάκηδες και πρεζόνια.
4.Κοπαδοποιηθούν σε κομματικές στρούγκες και «εκτροφεία» των αυριανών κουμανταδόρων της κομματικής ζωής του τόπου.
5.Προσέλθουν 3-4 φορές, όλες και όλες (τον πρώτο μήνα), καθ΄όλη τη διάρκεια των σπουδών τους σε παραδόσεις μαθημάτων, αφού από την πρώτη κιόλας στιγμή, όντας άσχετοι οι ίδιοι με την επιστήμη τους, αντιλαμβάνονται ή διαισθάνονται, την ανεπάρκεια των διδασκόντων και όπου φύγει- φύγει (δεν ξαναπατούν έκτοτε μέχρι να πάρουν πτυχίο σε αίθουσα διδασκαλίας).
6.Παρουσιάζονται στις εξεταστικές, σε μαθήματα που έχουν διαβάσει στο πόδι και που, όμως τελικά, καταφέρνουν να περνούν δια της αντιγραφής και της συνεργασίας των συν-εξεταζομένων, παρουσία-ερήμην των ωρομίσθιων επιτηρητών.
7.Αποφοιτήσουν μετά πάροδο ικανού χρόνου και προστεθούν στις ήδη ασφυκτιούσες αριθμητικά λίστες-στρατιές των αέργων. Γιατί, όπως ο κάθε καλοπροαίρετος παρατηρητής γνωρίζει, η ανεργία στην Ελλάδα έχει τη φαντασιακή ,αλλά και την εξωπραγματική-εξαπατητική της πλευρά. Οι περισσότεροι διπλωματούχοι, που εξαπατήθηκαν από την κρατική και πανεπιστημιακή προπαγάνδα, πως τάχα η καθεστωτική,ανώτατη εκπαίδευση αυτής της μορφής, θα τους λύσει και το επαγγελματικό τους πρόβλημα, αρνούνται να δουλέψουν.΄Οχι γιατί δεν υπάρχουν δουλειές στη χώρα, αλλά αυτές οι δουλειές (αγροτικές και χειρωνακτικές κυρίως) είναι για Αλβανο-Πακιστανούς και δεν τις καταδέχονται οι πτυχιούχοι νέοι Νεο-έλληνες. ΄Ετσι, εγγράφονται στο ά(ν)εργο δυναμικό της χώρας, εισπράττουν, για όσο εισπράττουν, το πενιχρό επίδομα της ανεργίας και ξεκοκαλίζουν σε μόνιμη βάση (τουλάχιστον ως τα 35 τους) την επίσης πενιχρότατη σύνταξη του ΟΓΑ των παππούδων .
΄Υστερα; Μα δεν υπάρχει ύστερα…Απλά, “ο σώζων εαυτόν, σωθήτω».
(1.΄Οσοι μη σχετικοί ,περαίνοντες την ανάγνωση, κρατήσουν τις επιφυλάξεις τους για του λόγου το αληθές των όσων ανέγνωσαν, ομνύουμε στη συνείδησή μας πως είμαστε «αυτόπτες και αυτήκοες μάρτυρες » του εγκλήματος και καθόλου κατά φαντασία, πολλώ μάλλον ψευδο-μάρτυρες.Επί λόγου τιμής!).
2.Οι όποιες εξαιρέσεις υπάρχουν, είναι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και ο κανόνας είναι αυτός που προ-περιγράψαμε). 2. ΚΟΜΟΤΗΝΗ, ΙΑΣΜΟ ΚΑΙ Ι ΣΑΠΕΣ
02.02.13 ΄Εχουν δίκιο τα παιδιά. Πού να πηγαίνουν τώρα τόσα χιλιόμετρα μακριά; Καλά είχαν βολευτεί δίπλα στα σπίτια τους με τις σχολές. Το ορθό είναι να υπάρχει και από ένα τμήμα σε κάθε γειτονιά, ώστε να μην ταλαιπωρούνται οι κανακάρηδες μακριά από τη φροντίδα της μαμάς. Επίσης, γιατί να πηγαίνουν να παρακολουθούν μαθήματα (που δεν πάνε. Λέμε τώρα) και να δίνουν εξετάσεις ;(΄Ετσι κι αλλιώς, το 90% των φοιτητών, μπορεί και παραπάνω, με αντιγραφές περνάνε τα μαθήματα). Το ακόμα πιο ορθό είναι να τους στέλνουν το πτυχίο στο σπίτι και όχι ακριβώς εκεί, αλλά στην καφετέρια της γειτονιάς τους, όπου «ταβλαριάζονται» από τις 2 το μεσημέρι και μετά. (Προσοχή, όχι πιο νωρίς, γιατί οι περισσότεροι είναι ακόμα στο κρεβάτι, σε λήθαργο βαρύ από τις «ουσίες» και τις «μπόμπες-οινοπνέματα» της προηγούμενης νύχτας). Κι ακόμα: Με το που θα παίρνουν τα ταχυδρομημένα πτυχία, να προσλαμβάνονται κοντά στο σπίτι τους σε μια δημόσια υπηρεσία, ΔΕΚΟ, δημαρχεία (σε γραφείο τέλος πάντων), όπου θα πέφτε ο μισθός «βρέξει-χιονίσει», μια και ελόγου τους (Ελληνόπουλα μοσχοαναθρεμένα και μαμάκηδες), δεν τους ταιριάζει να δουλεύουν μέσα στο αγιάζι και τον καύσωνα. Αυτά είναι για Πακιστανούς. Στο κάτω-κάτω, γιατί τους κρατάμε εδώ αυτούς και τους ταϊζουμε, αν όχι για να δουλεύουν τις παρακατιανές δουλειές; ΄Ολα αυτά που γράψαμε, τα εννοούμε και έτσι είναι η πραγματικότητα. Τέτοια έχουν στο φαντασιακό και επιθυμητικό τους πεδίο οι Νεο-΄Ελληνες (γονείς και τέκνα). Και δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής. (Μια άλλη παρενέργεια της πασοκικής λαίλαπας που πέρασε και ισοπέδωσε την ελληνική κοινωνία επί μια εικοσαετία, που κυβέρνησαν οι “σύντροφοι» τη χώρα). Τα ΑΕΙ,ΤΕΙ και τα άλλα …ευαγή ιδρύματα, όχι μόνο είναι, εδώ και πολλά χρόνια, πολλώ μάλλον σήμερα, άχρηστα, αλλά και στην ήδη γονατισμένη ελληνική οικονομία δίνουν τη «χαριστική βολή».΄Ενας ολόκληρος κόσμος (χιλιάδες),νέοι, ηλικίας από 18-30 ,στην πιο παραγωγική περίοδο, κάθονται, αράζουν, κοπροσκυλιάζουν στα μπαρ και στα φοιτητοστέκια σε πόλεις και «χωριά» που τάχα μου σπουδάζουν ,ξεκοκαλίζοντας μισθό- σύνταξη, γονιών και παππούδων, τρώγοντας τα έτοιμα, χωρίς να προσφέρουν απολύτως ΤΙΠΟΤΑ. Παράλληλα, καλλιεργούνται και αναπτύσσονται μεταξύ τους νοοτροπίες ,πρότυπα-στερεότυπα εντελώς αφύσικα και αντιπαραγωγικά. Οι Πασόκοι ,βέβαια, παλιότερα και οι κατά τόπους «άρχοντες» λέγανε (αργότερα συνέχισαν το ίδιο παραμύθι και οι Δεξιοί, όταν παρέλαβαν την «κουταλα») πως με το να ιδρύεται και από ένα τμήμα ΤΕΙ σε κάθε ελληνική «Κωλοπετινίτσα», τονώνεται η τοπική οικονομία. Η τοπική οικονομία να τονωθεί με τα χωράφια που μένουν ακαλλιέργητα και τα κοπάδια, που τα πουλήσανε οι χωρικοί για «μαχαίρι» εδώ και χρόνια και όχι να περιμένουν από το ευκαιριακό, το αεριτζίδικο χρήμα της Ευρώπης και των δανείων, για να ζήσουν. «Εγκλημα» εθνικό» από τα κόμματα και τούτο. ΄Εκαναν τον κόσμο στις επαρχίες τεμπέλη, μπαγαμπόντη, κουτοπόνηρο, τζαμπατζή. Δείτε την Κομοτηνή, για παράδειγμα, που μαζέψανε όλες τις σχολές της χώρας εκεί για να «μπουν καρφί στο μάτι» των Τούρκων. Οπότε, αφήσανε και οι αγρότες τον «΄Ιασμο και τις “Σάπες» ,πήρανε θαλασσοδάνεια και… αναστενάζει εδώ και δεκαετίες η πόλη από τα παράνομα και μη «κοτέτσια» που έφτιαξαν και τα νοικιάζουν στους φοιτητές «χρυσάφι”. Καθαρές κουβέντες και ξάστερες. ΄Η θα συνδεθούν τα ΑΕΙ-ΤΕΙ με την αγορά, με την παραγωγή, με την οικονομία και τις πραγματικές ανάγκες της χώρας σε επιστημονικό προσωπικό, ή να κλείσουν. Δεν έχουν άλλο λόγο ύπαρξης. ΄Αλλωστε, ό τρόπος που λειτουργούν, το προσωπικό που τα στελεχώνει και η ποιότητα της μάθησης που προσφέρουν, καμιά σχέση δεν έχουν με την επιστήμη και τη γνώση . Ζημιά μεγάλη κάνουν. Οφέλη τεράστια θα προσκύψουν και για την οικονομία και για τη νοοτροπία του λαού, αν τα κλείσουν ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
ο