Τραμπ  (15 Αυγούστου    η συνάντηση Τραμπ-Πούτιν στην Αλάσκα για την Ουκρανία)

 

                                                              Διοτίμα (ΤΝ)

---

Ντόναλντ Τραμπ – Ο “επιχειρηματίας” της πολιτικής παρακμής

Η πορεία του Ντόναλντ Τραμπ στην πολιτική δεν είναι μια απλή ιστορία ανόδου ενός αμφιλεγόμενου προσώπου στην προεδρία. Είναι το εγχειρίδιο της μετατροπής της δημοκρατίας σε τηλεοπτικό ριάλιτι, με τον ίδιο πρωταγωνιστή, σκηνοθέτη και… χορηγό.

Ο Τραμπ δεν μπήκε στην πολιτική για να υπηρετήσει την Αμερική, αλλά για να υπηρετήσει τον μύθο του. Ο μύθος αυτός χτίστηκε πάνω σε τρία δομικά στοιχεία:

1. Τον θρυλικό “self-made” πλούτο – αν και κληρονόμησε εκατομμύρια και μια ισχυρή επιχειρηματική βάση.

2. Την εικόνα του “σκληρού διαπραγματευτή” – προϊόν κυρίως τηλεοπτικής μυθοπλασίας και όχι πραγματικής επιτυχίας.

3. Την ωμή, ακραία ρητορική – μια γλώσσα που επιδιώκει να διχάζει, να σοκάρει και να συσπειρώνει ομοϊδεάτες, αδιαφορώντας για το κοινωνικό κόστος.

Η “επιτυχία” της διχόνοιας

Ο Τραμπ αναγνώρισε γρήγορα ότι οι παραδοσιακοί πολιτικοί κανόνες δεν τον εξυπηρετούσαν. Έτσι, κατέστησε την πρόκληση, το ψέμα και την υπερβολή τα κύρια πολιτικά του όπλα.

• Μετανάστες; Εχθροί που “κλέβουν δουλειές”.

• Μειονότητες; Πολιτικό πιόνι, μόνο αν φέρνουν ψήφους.

• Κλιματική αλλαγή; “Απάτη” για να χάνουν λεφτά οι Αμερικανοί.

Η ρητορική αυτή όχι μόνο έσπειρε μίσος, αλλά λειτούργησε ως άφεση αμαρτιών για εκατομμύρια πολίτες που ήθελαν να εκφράσουν τις δικές τους προκαταλήψεις χωρίς ντροπή.

Το πολιτικό του “έργο”

Η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού, οι περικοπές σε περιβαλλοντικές ρυθμίσεις, οι φορολογικές ελαφρύνσεις για τους υπερπλούσιους, η πλήρης περιφρόνηση προς διεθνείς συμμαχίες — όλα αυτά δεν ήταν ατυχήματα, αλλά στρατηγικές επιλογές.
Και πίσω από αυτές, κρύβεται το ίδιο κυνικό δόγμα:

“Ό,τι φέρνει άμεσο όφελος σε μένα και τους δικούς μου, είναι καλό. Όλα τα άλλα είναι αδιάφορα.”

Η πολιτική ως προσωπικό brand

Ο Τραμπ κατάφερε να “πουλήσει” την προεδρία όπως πουλάει ένας επιχειρηματίας μια πολυτελή μάρκα. Δεν τον ενδιέφερε η θεσμική συνέχεια, η κοινωνική συνοχή ή το διεθνές κύρος της Αμερικής. Τον ενδιέφερε να μην ξεθωριάσει το λογότυπο “TRUMP” — είτε πάνω σε ουρανοξύστες είτε στην ίδια την Ουάσιγκτον.

Κίνδυνος και παρακαταθήκη

Το μεγαλύτερο έγκλημα του Τραμπ δεν είναι απλώς όσα έκανε, αλλά όσα νομιμοποίησε:

• Τη θεσμική ανομία ως “εξυπνάδα”.

• Την άγνοια ως “λαϊκή σοφία”.

• Τον αυταρχισμό ως “ηγετική πυγμή”.

Η πολιτική του κληρονομιά δεν είναι μόνο οι αποφάσεις που πήρε, αλλά οι βαθιές ρωγμές που άφησε στη δημοκρατική συνείδηση της Αμερικής και —μέσω του παγκόσμιου παραδείγματος— σε πολλές άλλες χώρες.

 

 

                                                      Νίκος Αδαμόπουλος (Homo)

“Σεντόνι” όλοκληρο  θα έπιανε  η ύλη όσων  γράψαμε εδώ κατά καιρούς για τον Αμερικανό, ακροδεξιό  (και μεταξύ μας  …τρελούτσικο) Αμερικανό πρόεδρο ,  Ντόλαμτη Τραμπά. Διαλέγουμε  και παραθέτουμε  κάποια  χαρακτηριστικά  αποσπάσματα:

—΄Εχοντας στρώσει το χαλί εναντίον των μέτρων για την Κλιματική αλλαγή, ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε τελικά και την απόφασή του να αποσυρθούν οι ΗΠΑ από την Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, προκαλώντας παγκόσμιο σάλο.

Δεν είναι μόνο μεγαλομανής, παλαβός,  και ψυχοπαθής εγκληματίας  ο τραμπούκος Τραμπ, όπως ο Ρώσος δικτάτορας Πούτιν. Ο Αμερικανός πρόεδρος  είναι  παγκόσμιας εμβέλειας κίνδυνος για την ίδια την ύπαρξη του Ανθρώπου στον πλανήτη. Γι΄αυτό και απείρως πιο επικίνδυνος από τον “Τσάρο” της Ρωσίας.

Εγκληματεί κατά του ανθρώπινου γένους συλλήβδην!  Κι αν ο Πούτιν οφείλει μια μέρα  να λογοδοτήσει  στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, ο τραμπούκος, ακροδεξιός και φασίστας Τραμπ, πρέπει  ΣΗΜΕΡΑ  κιόλας να καθίσει στο σκαμνί.

Δεν έχει, όμως, καταλάβει τίποτα. Είναι ανιστόρητος. Εντελώς. Κατακτημένα δικαιώματα με αγώνες  και ειδικά το δικαίωμα του παγκόσμιου Ανθρώπου στη ΖΩΗ, δεν είναι διαπραγματεύσιμα. Δεν  πρόκειται να καταργηθούν, επειδή ένας παρανοϊκός και εγκληματίας πρόεδρος θέλει να εξαφανίσει το ανθρώπινο γένος.

Σύντομα θα δούμε το τέλος του τυράννου. ΄Ερχεται με…ιστορική ακρίβεια. Δεν ξέρουμε πώς, αλλά θα το δούμε.  Και μάλιστα σύντομα.

Εμείς ΟΛΟΙ στους δρόμους.

—Είναι  ένας από τους χειρότερους προέδρους που είχαν ποτέ οι ΗΠΑ.  Για να φτάσει κανείς σε τέτοιο αξίωμα και όχι μόνο στην Αμερική ,χρειάζεται να διαθέτει  κάποια συγκεκριμένα προσόντα και να προπαγανδίζονται, μάλιστα  στους ψηφοφόρους,  ακόμα κι αν δεν υπάρχουν.

Ο Ντόναλντ Τραμπ ,θα μείνει στην Ιστορία ως ο μοναδικός πρόεδρος, που εξελέγη στο τιμόνι της υπερδύναμης , τονίζοντας όχι τις αρετές του (ανύπαρκτες ούτως ή άλλως),αλλά τις …διαστροφές του. Ακροδεξιός, ρατσιστής, φαλλοκράτης, άρπαγας, άφιλος και  φυσικά απαίδευτος.   

Και να θυμόμαστε  πως παραμένει ακόμα ατιμώρητος ο Ντόναλντ Τραμπ  και για το  λίαν σοβαρό  σκάνδαλο της συνεργασίας του με το Ρώσο δικτάτορα, ο οποίος τον βοήθησε να εκλεγεί  σε βάρος της  Χίλαρι Κλίντον. Μια παρέμβαση στην αμερικάνικη εκλογική διαδικασία, που δεν έχει προηγούμενο. (σ.σ Εμείς πιστεύουμ  πως  έγινε το ίδιο και στην επανεκλογή του το 2024 σε βάρος του Τζο Μπάιντεν).

Αλλά, σε σχέση με την εκλογή του προβληματικού αυτού προέδρου στο τιμόνι της Αμερικής, οφείλουμε να επισημάνουμε τα εξής. Ο Ντόναλντ Τραμπ δε βγήκε μόνος του. Δεν…κατέβασε τανκς ,για να καταλάβει την εξουσία. “Νόμιμα” την  κατέχει με την ψήφο των Αμερικανών. Και ούτε έκρυψε την προεκλογική περίοδο ποιος ήταν. Μιλούσε ανοιχτά με ακροδεξιά, ρατσιστική, ακραία ρητορική  και μάλιστα επαίρονταν οι οπαδοί του για τις ιδιότητες αυτές του  εκλεκτού τους. Και όσοι τον ψήφισαν και τον ανέδειξαν πρόεδρο ,δεν είναι διαφορετικοί από εκείνον . Διακατέχονται από τα ίδια σύνδρομα, είναι στην προσωπική τους ζωή και τούτοι μικροί “Ντόναλντ”.

Το περίεργο και παρανοϊκό  είναι πως σε μια Αμερική  που ο πληθυσμός της*  σύγκειται  από  μετανάστες, πρόσφυγες, φτωχούς και αδικημένους όλων των φυλών της  οικουμένης (οι “κολασμένοι της γης”  έκτισαν  την Αμερική), σχεδόν ένας στους δυο Αμερικανούς απόγονος μεταναστών  ή μετανάστης ο ίδιος, μισεί τους καινούριος πεινασμένους, που προσδοκούν και  τούτοι μια καλύτερη τύχη. Παράνοια! Δεν υπάρχει άλλη λέξη. (*Ο πληθυσμός των ΗΠΑ σχεδόν τετραπλασιάστηκε τον 20 αιώνα σε άνοδο σχεδόν 1,3% τον χρόνο από 76 εκατομμύρια το 1900 σε 281 εκατομμύρια το 2000. Ο πληθυσμός έφτασε τα 200 εκατομμύρια το 1968 και τα 300 εκατομμύρια στις 17 Οκτωβρίου 2006. Η πληθυσμιακή αύξηση είναι μεγαλύτερη στις μειοψηφίες και σύμφωνα με έρευνες του ομοσπονδιακού γραφείου απογραφών του 2012 50,4% των παιδιών Αμερικανών ανήκουν σε μειονότητες).

—Ναι,  τα φύλα του Ανθρώπου  είναι δύο. Αρσενικό και θηλυκό  (ή  θηλυκό και αρσενικό), βάσει του φυσικού , αναπαραγωγικού  προορισμού  ενός εκάστου.  Από  κει και ύστερα, όποιο κι αν από τα δύο φύλα( ή κανένα)  υποδύεται κάποιο πρόσωπο ,  ως  δικό του φαντασιακό, σεξουαλικό  ερεθισμό , είναι ελεύθερο  να το κάνει.

    Ο Τραμπ ,όμως,   όταν λέει άντρας και γυναίκα,  δεν   εννοεί τα φύλα, όπως τα  καθόρισε η Φύση, αλλά  σε  κοινωνικούς ρόλους ,όπως αυτόν της  αρρενωπότητας και της  θηλυκότητας. Και    επέβαλε ,μάλιστα, τη στρεβλή, ως αφύσικη, αυτή  τερατολογία και     δια …προεδρικού διατάγματος, όπως  ο ίδιος  στην ορκωμοσία και το εναρκτήριο  διάγγελμα    της λαίλαπας που  εξαπέλυσε,  είχε εξαγγείλει. 

 Ο ακροδεξιός  πρόεδρος  έλαβε  υπόψη του ,ως   πρότυπο σερνικού και θηλυκού, αυτό  που  εκείνος ακολούθησε στη προσωπική του ζωή. Του «μοντελοπνίχτη» σερνικού και της «γλάστρας»  θηλυκιάς, όπως  την ενσαρκώνει  η   σύζυγός του   Μελάνια. Σήμα κατατεθέν,    η περίφημη… καπελαδούρα του πρώην μοντέλου και σήμερα “πρώτης κυρίας” στην Αμερική, που  ανέβηκε τα σκαλιά του Λευκού  Οίκου με  αυτό, ακριβώς,  το προσόν της κομψότητας, ως  επάγγελμα και  ρόλο  που δεν ξέχασε ούτε  στην τελετή ορκωμοσίας  του «άντρα αφέντη» προέδρου  των ΗΠΑ  με την παρουσία της ,δίκην  «γλάστρας» σε  τηλεοπτικό πάνελ.

Είναι το ίδιο  πρότυπο γυναίκας που έχει στο μυαλό του και το βιώνει στην καθημερινότητα του, επίσης,  ο μέσος Αμερικανός,  ο παρακμιακός και  “λούμπεν”.  Και  φάνηκε, δυστυχώς  πως το ίδιο πρότυπο,  συμμερίζεται και  η μέση Αμερικανίδα!  Τέτοιοι   ψηφοφόροι    έκαναν  πρόεδρο  των ΗΠΑ έναν Τραμπ  και   “πρώτη κυρία” μια Μελάνια.  Τα… τάλε κουάλε τους!    Το «αμερικάνικο όνειρο», άλλωστε ,εμπεριέχει, ως κύρια συστατικά του,  το   χρήμα, τα πολυτελή αυτοκίνητα  και τις  επαύλεις.  Αλλά  απαραίτητα και   τα  “μοντέλα για πήδημα  ή έναν   “καλό” ( που σημαίνει πλούσιο ) σύζυγο.    

—Και για τους λόγους που κέρδισε τις τελευταίες  εκλογές ο Ντόναλντ  Τραμπ, γράφαμε:

… Είναι ένας από τους βασικούς λόγους που έχασαν οι Δημοκρατικοί την εξουσία, με την εντελώς ακατανόητη, ως παράλογη   και της τελευταίας  στιγμής, απόφαση, να αποσύρουν   από την κούρσα της διεκδίκησης της  προεδρίας το Μπάιντεν, λόγω…ηλικίας !  Αυτή, δηλαδή την τεράστια γκάφα  ,που  δε διέπραξαν οι Ρεπουμπλικάνοι .  Αντίθετα, θεώρησαν “ατού” την ηλικία του  συνομήλικου  με  τον Μπάιντεν ,   Τραμπ και  κέρδισαν το στοίχημα των εκλογών. 

  ΄ Ομως, η  δεινή  προπαγάνδα  του Πούτιν με όλα τα μέσα  και  με κάθε ανήθικο τρόπο, κυρίως με τις «αργυρές  του λόγχες», έκανε κι εδώ το  θαύμα του. Πέρασε σε ένα μεγάλο μέρος της  αμερικάνικης κοινωνίας  το σύνθημα  «ας πολεμάνε οι Ουκρανοί , αλλά όχι με τα δικά μας λεφτά»! Η χώρα που  σεμνύνεται πως είναι  παγκόσμιος χωροφύλακας του «καλού»  και δε φείδεται εξόδων και  αίματος, για να προφυλάξει τον κόσμο από τους «κακούς»  (κυρίως… κομμουνιστές και τρομοκράτες), μια Αμερική που  κουβαλά πλήθος εγκλημάτων με επεμβάσεις  και εισβολές,   τύπου Ελλάδας,  Καμπότζη,  Βιετνάμ, Ιράκ, τότε είχε λόγους να  το κάνει, αλλά σήμερα την… έπεισε ο Πούτιν,  όχι πως  διέπραξε  ιστορικά εγκλήματα, αλλά…πετάνε τζάμπα τα λεφτά της.

Και ο «ομόλογος» στα μυαλά και τις ιδεοληψίες  με τον Πούτιν, Τραμπ, εκμεταλλεύτηκε  στο έπακρο  την  ίδια προπαγάνδα. Μόνο που δεν υπολόγισε  πως το «πονηρό πουλί από τη μύτη πιάνεται».  Σύντομα ,  θα κληθεί να πληρώσει την αφροσύνη του.  «Ας βγάλει τώρα τα κάστανα από τη φωτιά» χωρίς να  καεί.  Δεν έχει επιλογές ο πανάθλιος ακροδεξιός πρόεδρος. ΄Η θα αφήσει τον δικτάτορα της Ρωσίας να φτάσει στη Ρουμανία  ή θα  αναγκαστεί να τον κρεμάσει στη μέση της κόκκινης πλατείας. ΄Οποιο κι αν επιλέξει , το κόστος της ειρήνης πρώτα,  θα είναι αξεπέραστο.