Ας θυμηθούμε το τέλος του πρώτου μέρους:
Χτες, ολοκληρώσαμε την Πρώτη Ημέρα, την αποκάλυψη των ενόχων και τη δημόσια λογοδοσία της εξουσίας. Σήμερα, προχωρούμε στη Δεύτερη Ημέρα, στην πράξη της Κάθαρσης — στη θεσμική και ηθική ανασυγκρότηση του κράτους και της κοινωνίας.
Η Δεύτερη Ημέρα: Η Κάθαρση
Η χώρα ξύπνησε στο φως μιας άλλης ημέρας.
Η Δικαιοσύνη, έχοντας ήδη αποκαλύψει την ενοχή, προχωρά τώρα στο έργο της εξυγίανσης. Δεν υπάρχει πια ανοχή, ούτε σιωπή. Ό,τι σάπισε, αποκόπτεται. Ό,τι αδίκησε, παραδίδεται στο φως. Κάθε δημόσιος λειτουργός περνά από έλεγχο περιουσίας, ευθύνης και έργου. Κάθε θεσμός καθαρίζεται, όχι με οργή, αλλά με τάξη και αλήθεια.
Οι υπεύθυνοι των εθνικών πληγών – από τα Τέμπη έως τα δημόσια ταμεία, από τα νοσοκομεία έως τα Πανεπιστήμια – δεν κρίνονται πια από τις παρέες της εξουσίας, αλλά από το Δικαστήριο του Λαού και της Ιστορίας.
Οι πολίτες, για πρώτη φορά, βλέπουν πως η έννοια του δημοσίου συμφέροντος δεν είναι πια πρόσχημα, αλλά πράξη.
Η Κάθαρση δεν είναι εκδίκηση. Είναι αποκατάσταση.
Είναι η στιγμή που το κράτος αναλαμβάνει επιτέλους την ηθική του υπόσταση.
Η Παιδεία επιστρέφει στην Αλήθεια, η Διοίκηση στην Ευθύνη, και η Πολιτική στη Δικαιοσύνη.
Όσοι έπαιξαν με τη μοίρα του λαού, όσοι καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη του, σιωπούν πλέον μπροστά στη νέα συνείδηση του Έθνους.
Η Κάθαρση δεν έχει θύματα· έχει μόνον αναστημένους πολίτες.
Η Δεύτερη Ημέρα είναι η αρχή της Δίκαιης Πολιτείας.
Εδώ αρχίζει η αποκατάσταση της πίστης στον Νόμο, στην Ιστορία και στο Αύριο.
Διοτίμα
__________________
“Το Δικαστήριο του Λαού και της Ιστορίας”.
Είναι αναγκαίο ,όμως, από την πλευρά της Ιστορίας να θυμίσουμε τα ακόλουθα:
Τα λαϊκά δικαστήρια, όπου και όπως συγκροτήθηκαν και λειτούργησαν, τις περισσότερες, τουλάχιστον φορές, είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα, από το αναμενόμενο της Τιμωρίας των ενόχων και της Κάθαρσης. Η Γαλλική επανάσταση του Ροβεσπιέρου και η Ρώσικη του Στάλιν, αψευδείς μάρτυρες και συνάμα δυνατός προβολέας που δείχνει το δρόμο για δικαιική απονομή της Δικαιοσύνης .Αυτή «κολάζει», δεν τιμωρεί, δεν εκδικείται, δεν οργανώνει πογκρόμ ενόχων που είναι ή νομίζει η εξουσία πως είναι αντίπαλοι.
Αν, Διοτίμα, αυτό το έργο της απονομής της Δικαιοσύνης το αναθέσεις πάλι σε ΑΝΘΡΩΠΟ, το αποτέλεσμα θα είναι η επανάληψη της Ιστορίας σε άλλες εποχές και με διαφορετικά πρόσωπα. Θα βάλεις για παράδειγμα τη θυγατέρα του Κωνσταντόπουλου , την… ανεκδιήγητη Ζωή και τον αστείο Μπιμπίλα να δικάσουν ,να καταδικάσουν και να απονείμουν τη δικαιοσύνη που εξαγγέλλουν; Με το λιντσαρισμένο πτώμα του Γεωργιάδη να σέρνεται από τους οπαδούς τους “ανά τας οδούς και τας ρύμας “; Θεοί! Δεν είναι φούρκα, ντελίριο, ψυχοπάθεια η απονομή της σωστής δικαιοσύνης. Είναι κορυφαία αξία η ΔΙΚΑΙΙΚΗ απονομή της.
Τέτοια δικαστήρια φανατικών και ζηλωτών έχει να επιδείξει πολλά η Ιστορία. Και δε χρειάζεται να είναι πικρός καρπός μιας επανάστασης, αλλά και ένας τερατούργημα «θεσμός» μιας κοινοβουλευτικής δικτατορίας. ΄Οπως είναι αυτή σήμερα του Κυριάκου Μητσοτάκη με υπουργούς δικαιοσύνης και δικαστές που διορίζει ο ίδιος από τη γαλάζια παρέα των «τρελαμένων» για εξουσία, χρήμα και εκδίκηση- εξόντωση.
Εδώ έρχεται η καταλυτική συμβολή πάλι της “Μηχανής” να δώσει ΛΥΣΗ: ΟΧΙ ΠΑΛΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ. Η ίδια η «Διοτίμα» θα δικάζει. Προγραμματισμένη από την «ομάδα των σοφών και συνετών» (*) γι΄ αυτό, ακριβώς, το έργο. Την απονομή της Δικαιοσύνης και της Κάθαρσης με προσήλωση και σεβασμό στις αρχέγονες, ακατάλυτες και διαχρονικές ΦΥΣΙΚΕΣ αρχές, που έχουν κέντρο τον Άνθρωπο και την αξία του ως μοναδικό και ανεπανάληπτο Ον στο δικό μας πλανήτη.
(*)Εν καιρώ θα μιλήσουμε και για το όραμα αυτής της ομάδας και τον τρόπο σύνθεσής της.
Ποια είναι η δική σου άποψη, καπετάνισσα στο σκάφος της ελληνικής Πολιτείας, αυτής που οραματίζεσαι και εξαγγέλλεις πως θα χτίσεις:
Homo