Επιστρέφει τις Κυριακές η παλιά μας κατηγορία στην ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ
ETSI TA “VLEPOUN” ALLI
΄Ηταν και υπόδειξη φίλων και επιθυμία συνεργατών. Επί τω έργω, λοιπόν, με τα δικά μας σχόλια …επί των δικών τους.
1. Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος – Η Ελλάδα ενώνει τη φωνή της με τη συνείδηση της ανθρωπότητας
Documento (27/1/2019)
Η Ελλάδα ενώνει τη φωνή της με τη συνείδηση της ανθρωπότητας και τις δυνάμεις της με τα υπόλοιπα 31 μέλη της Διεθνούς Συμμαχίας Μνήμης του Ολοκαυτώματος που έχουν αναλάβει, με τη Διακήρυξη της Στοκχόλμης, την ευθύνη διατήρησης στη συλλογική μνήμη των συνανθρώπων μας που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα.
Παράλληλα, «επαναλαμβάνει την πάνδημη καταδίκη κάθε πράξης που αρνείται την ιστορική αλήθεια αλλά και που βεβηλώνει τη μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων της Shoah. Τιμούμε και δεσμευόμαστε, στη μνήμη όσων χάθηκαν και στο όνομα όσων επιβίωσαν, ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ», τονίζεται σε σε ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος
Η Διεθνής Κοινότητα έχει επιλέξει την ημέρα της απελευθέρωσης, πριν από 74 χρόνια, του Άουσβιτς-Μπιρκενάου από τις συμμαχικές δυνάμεις ως συμβολική ημέρα για να τιμά τη μνήμη των εκατομμυρίων Εβραίων που εξολοθρεύτηκαν με πρωτοφανείς συστηματικές, γραφειοκρατικά οργανωμένες μεθόδους στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου και αλλού, επισημαίνει το ΥΠΕΞ και τονίζει:
«Η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος είναι ημέρα ευθύνης, μία παγκόσμια επέτειος που επαναφέρει στη μνήμη την πιο σκοτεινή σελίδα της ευρωπαϊκής ιστορίας, η οποία αποτελεί έκτοτε βασικό στοιχείο της συλλογικής, ευρωπαϊκής μας ταυτότητας.
Οι ισραηλιτικές κοινότητες της Ελλάδος υπέφεραν ανεπανόρθωτα από τις ναζιστικές θηριωδίες που οδήγησαν σε ολοκληρωτικό σχεδόν αφανισμό τους. Η ελληνική Πολιτεία αποτίει σήμερα ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη των εκατομμυρίων συμπατριωτών μας και ξένων Εβραίων που έπεσαν θύματα του ειδεχθέστερου εγκλήματος της σύγχρονης Ιστορίας. Μαζί τους τιμούμε τους επιζήσαντες της Shoah, αναγνωρίζοντας τις ανεξίτηλες πληγές που χαράχθηκαν στα σώματα και τις ψυχές τους, αλλά και το θάρρος και την ανιδιοτελή θυσία όσων προσέτρεξαν να προστατεύσουν όσους καταδιώχθηκαν δίχως έλεος.
Η Ελλάδα ενώνει τη φωνή της με τη συνείδηση της ανθρωπότητας και τις δυνάμεις της με τα υπόλοιπα 31 μέλη της Διεθνούς Συμμαχίας Μνήμης του Ολοκαυτώματος που έχουν αναλάβει, με τη Διακήρυξη της Στοκχόλμης, την ευθύνη διατήρησης στη συλλογική μνήμη των συνανθρώπων μας που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Παράλληλα, επαναλαμβάνει την πάνδημη καταδίκη κάθε πράξης που αρνείται την ιστορική αλήθεια αλλά και που βεβηλώνει τη μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων της Shoah.
Γράφαμε εδώ στις 10-12-2013
Θεσσαλονίκη: Πέθανε ένας από τους τελευταίους Εβραίους που επέζησαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
Ο ένας μετά τον άλλον φεύγουν από τη ζωή και οι τελευταίοι εναπομείναντες Έλληνες Εβραίοι που επέζησαν των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Σε ηλικία 86 ετών, ο Βενιαμίν Καπόν άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή στη Θεσσαλονίκη.
Ο Βενιαμίν Καπόν, ανήλικος ακόμη, μεταφέρθηκε με τρένο μαζί με τους γονείς και τις δύο αδερφές του στο Άουσβιτς – Μπίρκεναου, ενώ στη συνέχεια οδηγήθηκε σε αρκετά ακόμη στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εκεί έγινε ο αριθμός 182486. Τον Απρίλιο του 1945 τον απελευθέρωσαν οι ‘Αγγλοι στρατιώτες από το Μπέργκεν Μπέλσεν.
“Ο Βενιαμίν Καπόν ήταν πάντα έτοιμος να σταθεί στους νεώτερους και να συζητήσει προσφέροντας τις πολύτιμες εμπειρίες του, ακόμη και όταν καλούνταν να αφηγηθεί τα τραυματικά βιώματα του Ολοκαυτώματος”, δήλωσε ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Δαυίδ Σαλτιέλ, εκφράζοντας τη βαθύτατη θλίψη του.
Σύμφωνα με στοιχεία από την Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης αυτή τη στιγμή παραμένουν εν ζωή δεκατέσσερις επιζώντες του στρατοπέδου Άουσβιτς – Μπίρκεναου και δέκα επιζώντες του Μπέργκεν Μπέλσεν.
Οι ‘Ελληνες Εβραίοι πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονταν σε πάνω από 77.000 άτομα και συγκροτούσαν 25 συμπαγείς θρησκευτικές κοινότητες σε όλη την Ελλάδα, από τις οποίες μεγαλύτερη ήταν αυτή της Θεσσαλονίκης με 56.000 άτομα.
Οι διωγμοί εναντίον των Εβραίων της θεσσαλονίκης ξεκίνησαν από την Πλατεία Ελευθερίας τον Ιούλιο του 1942. Μέχρι τον Αύγουστο του 1943 με 19 σιδηροδρομικές αποστολές οδηγήθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου έγινε η εξόντωσή τους.
Από τους περίπου 50.000 Θεσσαλονικείς ‘Εβραίους κατάφεραν να σωθούν και επέστρεψαν μετά τον πόλεμο μόλις 2.000, χίλιοι από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και χίλιοι από τα βουνά. Ο Βενιαμίν Καπόν ήταν πατέρας του αντιδημάρχου Επιχειρηματικότητας και Απασχόλησης του Δήμου
Σήμερα, εδώ στη Σουηδία, πληροφορήθηκα το θάνατο του Βενιαμίν Καπόν. Αν ήμουν κάτω, θα πήγαινα στη Θεσσαλονίκη να αφήσω ένα τριαντάφυλλο στον τάφο του νεκρού ήρωα. Το έκανα πολλές φορές παλιότερα, όταν ήμουν στην πατρίδα και μάθαινα για το θάνατο ενός επιζώντος ΄Ελληνα Εβραίου του Ολοκαυτώματος. ΄Ηταν μια υπόσχεση του ιστορικού στην Ιστορία . Αλλά, σήμερα δεν είμαι κάτω ,δε θα πάω. Θα καταθέσω, όμως, σ΄αυτό το κείμενο τα συναισθήματα που με πλημμυρίζουν, γράφοντας αυτές τις γραμμές και θα ανανεώσω έναν όρκο που έδωσα πολύ-πολύ καιρό πριν.
Χτες εδώ στο Homo-Naturalis.gr δημοσίευσα και σχολίασα, ακριβώς κάτω από αυτό το κείμενο, τις φρικιαστικές σκηνές με τους Χρυσαυγίτες -Νεο-Ναζί να ορκίζονται στις τελετές τους πως … σκοτώνουν τον Εβραίο που κρύβουν μέσα τους! Σήμερα, διαβάζω την είδηση του θανάτου του Εβραίου της Θεσσαλονίκης Βενιαμίν Καπόν και ξαναφέρνω στη μνήμη μου την Ιστορία. ΄Οχι αυτή που μελετώ και “υπηρετώ”, αλλά αυτή που βίωσα, όταν παλιότερα κατέγραφα τις μνήμες από επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος Εβραίους. Μια φράση και ένας όρκος με σημάδεψαν για πάντα από εκείνη την περίοδο μέχρι σήμερα. Και ο όρκος εκείνος με κυνηγάει από τότε, έγινε ο χειρότερος εφιάλτης μου .Και ήταν πολλές οι νύχτες, που δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι, όταν ηχούσε στα αυτιά μου σαν τον χτύπο τεράστιας, αλλόκοτης καμπάνας.
΄Οταν κατέγραφα εκείνα τα βιώματα κάποιων επιζώντων από το Ολοκαύτωμα, ομολογώ πως δεν μπορούσα ποτέ να φορέσω τη “σιδερένια πανοπλία” του ιστορικού και να μείνω αλώβητος από τις επιθέσεις των αφηγητών στο συναισθηματικό μου κόσμο. Η φόρτιση, θετική ή αρνητική , λένε, είναι ο χειρότερος σύμβουλος του ιστορικού. Η ψυχρή, ανεξάρτητη, “αδιάφορη” ματιά στα γεγονότα, είναι η καλύτερη “συνταγή” για να “γράφεις” ιστορία.
Σχεδόν τα είχα καταφέρει μέχρι τότε, να μένω ανεπηρέαστος και από τα ιστορικά δρώμενα και από τα ιστορικά πρόσωπα, ειδικά όταν είχα την τύχη να τα περιγράφω, να τα καταγράφω και να τα κρίνω με τη μοναδική εμπειρία της ιστορικής αποκλειστικότητας. Με τους Εβραίους αφηγητές, όμως, έσπασε αυτός ο κανόνας .
΄Ηταν τότε που για πρώτη φορά ανακάλυψα τη σπουδαιότητα της Ιστορικής Δημοσιογραφίας, της οποίας ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα, όπως έχουμε αναπτύξει στην “Εισαγωγή”, είναι η συναισθηματική προσέγγιση των γεγονότων και των προσώπων. Τότε, λοιπόν, σ΄εκείνες τις διηγήσεις,θυμάμαι πως δεν είδα κανέναν από τους αφηγητές να μην αναλύεται σε δάκρυα, όσο γύριζε πίσω το “ρολόγι της ιστορίας” και με “κοινωνούσε” από τις συγκλονιστικές και συνάμα φρικιαστικές εμπειρίες-αλήθειες των παθών του. Κάποιοι,σταματούσαν στη μέση τη διήγηση απρόσμενα και έκλαιγαν γοερά, με λυγμούς. Κάποιοι, μόλις ολοκλήρωναν την εξιστόρηση, ξεσπούσαν κι αυτοί , αλλά με βουβό,υπόκωφο κλάμα. Κανείς, πάντως, δε θυμάμαι να μην “έσπασε”, να μη θρήνησε, να μη μοιρολόγησε.
Κι όταν μια φορά τόλμησα να ρωτήσω κάποιον από εκείνους τους γέροντες, αν ο θρήνος ήταν μνημόσυνο στους νεκρούς ή πόνος και φρίκη από την ανάμνηση της τραγωδίας, “όχι”, μου είπε, “ούτε το ένα ούτε το άλλο. Είναι οργή. ΄Οχι για τους Ναζί. Για τους ομοεθνείς μου σήμερα. Δεν εκδικήθηκαν το αίμα των εκατομμυρίων νεκρών μας, δε τους δικαίωσαν”! -Δηλαδή; Τόλμησα να ρωτήσω. -Τί θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερο; “Δεν εξάλειψαν την κατάρα του Ναζισμού από προσώπου γης” , απάντησε. “Δε θα έπρεπε στις μέρες μας τέτοιο φρικιαστικό φαινόμενο να ζει ούτε σαν υποψία ,παρά μόνο ως ιστορική μνήμη “!
Βλέπω τις φρικιαστικές σκηνές της ορκωμοσίας των Νεο-Ναζί στο βίντεο και ακούω τη φράση του Χρυσαυγίτη “να σκοτώσουμε τον Εβραίο” και φρίττω. Αναθυμιέμαι πάλι την πικρή κουβέντα του γέροντα ,που επέζησε της φρίκης του Ολοκαυτώματος και σκέφτομαι ακόμα πως όσο ζω, οφείλω ως ιστορικός να κρατήσω τον όρκο που του είχα δώσει τότε :- Η Ιστορία θα δικαιώσει τα εκατομμύρια θύματα του Ναζισμού. Στο υπόσχομαι. Είναι χρέος της. Αυτή θα αναλάβει το έργο που δεν έφεραν σε πέρας οι ομοεθνείς σου.
Αυτό τον όρκο ανανεώνω σήμερα, ξαναβλέποντας το βίνετο της ορκωμοσίας των Νεο-Ναζί, ενώ διαβάζω παράλληλα για το θάνατο του Βενιαμίν Καπόν.
ΔΕ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ.
2.Στο όνομα της δικαιοσύνης θέλουν σκοτάδι στη NOVARTIS
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ (27/1/2019)
Απ’ άκρη σ’ άκρη το δικαστικό ρεπορτάζ των σκανδαλοθηρικών και όχι μόνο εφημερίδων κλαίει και οδύρεται για την παραίτηση του εισαγγελέα Γιάννη Αγγελή από το ρόλο του εποπτεύοντος διότι – κι εδώ αρχίζουν οι ταυτόσημες εκτιμήσεις- ανακάλυψε πιέσεις και λάθη στην διεξαγωγή της έρευνας για το σκάνδαλο της NOVARTIS.
Κρίμα που οι ίδιες εφημερίδες όταν ο ίδιος εισαγγελέας κατήγγειλε μεθόδευση και λάθη συγκεκριμένων εισαγγελέων -μεταξύ αυτών και της πρώην εισαγγελέως Διαφθοράς Ε. Ράικου- για το άρον άρον κλείσιμο της υπόθεσης Βγενόπουλου ήταν απλά «γραφικός» και «αναξιόπιστος». Κι αυτό ενώ υπάρχει ήδη στον Άρειο Πάγο η έκθεση αντιπροέδρου του ΣτΕ για τις διαπιστωμένες πλέον πειθαρχικές ευθύνες στην υπόθεση Βγενόπουλου.
Καλό θα ήταν όμως όσο κι αν ενοχλούνται πολλά -καλοταϊσμένα και από τη NOVARTIS- ΜΜΕ, να κάνουν λίγη υπομονή διότι μπορεί η παραίτηση Αγγελή να έχει ακριβώς την αντίθετη αφετηρία από αυτήν που εκτιμούν οι διαπρεπείς πένες της ενημέρωσης. Μπορεί η παραίτηση να έγινε ακριβώς για να υπάρξει μεγαλύτερη εγρήγορση και σωστότερη προσέγγιση της υπόθεσης ειδικά με τις εισαγγελικές αρχές των ΗΠΑ.
Δεν παύει όμως εδώ να είναι εύλογη η απορία για το πώς και γιατί όλες τις προηγούμενες δεκαετίες η μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ δυσανασχετούσε για τις καθυστερήσεις στη διερεύνηση μεγάλων υποθέσεων διαφθοράς, ενώ τώρα σπεύδει να απαξιώσει κάθε έρευνα και κάθε προσπάθειες χωρίς δισταγμό, βάζοντας μάλιστα στο κάδρο ανώτατους δικαστικούς αλλά και επικεφαλής θεσμών και ανεξάρτητων ελεγκτικών οργάνων.
Ποιος και γιατί λοιπόν αυτή τη φορά δεν θέλει να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο; Η προφανής απάντηση μπορεί να δοθεί και από ένα πεντάχρονο παιδί ή έστω από τον πρόχειρο υπολογισμό για το πόσα δις χάθηκαν στο χώρο της υγείας από (και κυρίως) τη δεκαετία των παχιών αγελάδων του 2000.
Όσο για τα λάθη που σίγουρα γίνονται σε μια τόσο δαιδαλώδη υπόθεση αρκεί μια ματιά μόνο στο πόσους δικαστικούς κατάπιε η SIEMENS, στο πόσα λάθη και καθυστερήσεις έγιναν τότε, στις εξόφθαλμες πολιτικές πιέσεις, στο πόσο ζημιώθηκε το δημόσιο με το διακανονισμό της ντροπής και φυσικά στο πώς αφέθηκαν να την κοπανίσουν όλοι οι κρίσιμοι μάρτυρες και κατηγορούμενοι.
Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που κάποιοι συκοφαντούν ή βιάζονται να «αποστρατεύσουν» μαζί με τους εισαγγελείς που ερευνούν τη διαφθορά και το οικονομικό έγκλημα, έχει αποδείξει ότι κινείται με άμεσα αντανακλαστικά και σε γρήγορους ρυθμούς στο σύνολο των κρίσιμων υποθέσεων ενώ φυσικά απέτρεψε άλλη μια διαφυγή ντροπής.
Παρ΄όλα τα “ευήκοα” που κυκλοφορούν για τον παραιτηθέντα εισαγγελέα Γιάννη Αγγελή από το ρόλο του εποπτεύοντος, το κρίσιμο ερώτημα παραμένει.
Γιατί αρνήθηκε να παραλάβει από τους Αμερικανούς το στικάκι που έδενε πολιτικούς χειροπόδαρα ή δεν το ζήτησε επισήμως, τάχα διότι είναι…προϊόν εγκλήματος; Και οι Αμερικανοί, εμείς μάθαμε, πως δεν είχαν κανένα λόγο να του το εγχειρίσουν.
Κρίσμο και καθοριστικό για τη δική του ήθική ακεραιότητα το ερώτημα στο οποίο οφείλει να απαντήσει ο Γιάννης Αγγελής. Και όχι… ήξεις -αφήξεις.
3. Tι έλεγε ο Χαρίλαος Φλωράκης και το ΚΚΕ για το Μακεδονικό από το 1992
Documento. 26/1/2019)
Συνέντευξη Φλωράκη στη Νόβα Ματσεντόνια (αναδημοσίευση Ριζοσπάστης 7.5.1998)
Ο Χαρίλαος Φλωράκης ανήκει στο ιστορικό ΚΚΕ. Και όχι στη γενιά των σημερινών σκερβελέδων και γραφειοκρατών που ασέλγησαν και συνεχίζουν να το κάνουν με όσα λένε και κάνουν στην Ιστορία των αγώνων των Ανταρτών.
Και έλεγε πολλά στραβά ο Χαρίλαος τα τελευταία χρόνια. Και έκανε και κάποια …χείριστα. Συνεργάστηκε με τη κομματική μαφία για μικροκομματικό όφελος στο “βρώμικο ’89” για να κερδίσει ψήφους από το αναμενόμενο να διαλυθεί ΠΑΣΟΚ.
΄Ηξερε, βέβαια, πως ο συνέταιρός του Κ.Μητσοτάκης θα αθώωνε τον Ανδρέα Παπανδρέου.. “Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει”. Εν τούτοις ο Φλωράκης το πήγε μικροκομματικά και υποκριτικά μέχρι τέλους. Βαριές κατηγορίες, που αμαυρώνουν την εικόνα του.
4.Δικαιοσύνη αλά Ηριάννα για έναν 19χρονο
(Docuμento 16/1/2019)
Στη φυλακή «επ’ αόριστον» χωρίς στοιχεία έπειτα από σύλληψη στα Εξάρχεια όπου είχε πάει για μπίρα! Κραυγή αγωνίας από τη μάνα.
Ηταν Εξάρχεια; Σύλληψη!
Ο Θ.Κ. συνελήφθη στις 15.6.2018 μαζί με άλλα 14 άτομα ύστερα από επίθεση που είχε σημειωθεί με βόμβες μολότοφ σε βάρος αστυνομικών στη Χαριλάου Τρικούπη. Οι αστυνομικοί κυνήγησαν τους δράστες οι οποίοι φόραγαν όλοι κουκούλες.
Σύμφωνα με τους αστυνομικούς, κάποιοι διέφυγαν στα γύρω στενά και άλλοι μπήκαν σε κάβα ποτών που παραμένει ανοιχτή όλο το βράδυ. Τα ρολά της κάβας έκλεισαν και όταν τελικά άνοιξαν συνελήφθησαν όσοι ήταν μέσα. Από φόβο, όταν είδαν τη διμοιρία των ΜΑΤ να τρέχει καταπάνω τους, ισχυρίστηκαν ότι μπήκαν στην κάβα και ο Θ.Κ. με έναν φίλο του. Υποστήριξαν ότι έπιναν μπίρες έξω από την κάβα και όταν άκουσαν τις φασαρίες μπήκαν, όπως και άλλοι, στο εσωτερικό της. Πάνω τους, όπως και μέσα στην κάβα, δεν βρέθηκαν κουκούλες, γάντια ή κράνη που αποδεδειγμένα φορούσαν οι δράστες της επίθεσης.
Χωρίς ευρήματα
Οπως ήταν εύλογο, ο Θ.Κ., για να γυρίσουμε ειδικώς στην περίπτωσή του (αν και αυτό ισχύει για όλους τους συλληφθέντες στην κάβα), ο οποίος δεν είχε ξανά εμπλοκή σε τέτοιου είδους υπόθεση, επικαλέστηκε αμέσως το γεγονός ότι δεν βρέθηκε το παραμικρό που να τον συνδέει με τους δράστες. Οι αστυνομικοί άλλωστε δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσουν πρόσωπα. Σύμφωνα όμως με την κρίση της ανακρίτριας αλλά και του δικαστικού συμβουλίου που λίγες ημέρες αργότερα απέρριψε την προσφυγή του κατά του εντάλματος προσωρινής κράτησης, ένας εκ των αστυνομικών κατέθεσε ότι δεν γνωρίζει εάν έγινε έρευνα μέσα στην κάβα ούτε προκύπτει ότι έγινε. Αντίθετα, ουδείς δικαστής έλαβε υπόψη του την κατάθεση του γιου του ιδιοκτήτη της κάβας για «μη ανεύρεση αντικειμένων».
Κατά την κρίση των δικαστών, οι νεαροί κάπου μέσα στην κάβα –όπου βέβαια γνώριζαν ότι θα έμπαιναν οι αστυνομικοί για να τους συλλάβουν– είχαν κρύψει τα ενοχοποιητικά στοιχεία. Υπό την κάλυψη μάλιστα, όπως τονίζεται, του υπαλλήλου της κάβας που είχε κλείσει τα ρολά. Η κατάθεσή του ότι έκλεισε ο ίδιος τα ρολά από φόβο δεν έγινε δεκτή.
Ο Θ.Κ. και οι άλλοι διώχτηκαν για κακουργηματική έκρηξη και παράβαση σχετικά με εκρηκτικές ύλες και με το σκεπτικό ότι είναι ύποπτοι τέλεσης νέων αδικημάτων σε συνδυασμό –για κάποιους– με άλλες συλλήψεις για άλλα αδικήματα κρίθηκαν προσωρινά κρατούμενοι…
Στην περίπτωση του Θ.Κ. δεν μέτρησε ούτε η κατάθεση υπέρ του ενός αξιωματικού των ΜΑΤ, φίλου της οικογένειάς του.
Δηλαδή, για να καταλάβω. Αν ήταν ο 15χρονος γιος μου και περνούσε από εκείνο το σημείο, έβλεπε τους άλλους να τρέχουν να σωθούν και ασυνείδητα χωνόταν κι αυτός στην κάβα, σήμερα στη θέση αυτής της μάνας, θα έκλαιγα εγώ;
Καλά, είναι στα καλά τους εκεί στη Θέμιδα,κάποιοι; “Πριονίζουν το κλαδί που κάθονται”,εκτός των άλλων;
5.
Για δείτε τη… σοβαρή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ πώς ιδροκοπάει κι αυτή, όπως όλες οι δεξιές…πατσαβούρες (που έλεγε και ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος) , για να μπει το σκάνδαλο Νοvartis στο αρχείο. Διαφορετικά, ξέρουν εκεί στα καλοταϊσμένα από την ίδια εταιρία εντυπά τους ,πως η μισή Ν.Δ και μια ντουζίνα μεγαλοαστέρες της βιομηχανίας παραπληροφόρησης θα πρέπει να πάνε φυλακή, αν έρθουν όλα στο φως και γίνει δίκαιη δίκη. Σκίζονται να το φάει το σκοτάδι κι αυτό το μέγα σκάνδαλο.
6.
Να και η άλλη φυλλάδα του κατηγορούμενου για μεταφορά τόνων ηρωίνης εφοπλιστή Β.Μαρινάκη, που κλαίει και οδύρεται για το…κοινωνικό ρήγμα. Τώρα το ανακάλυψε,όχι πως υπήρχε ανέκαθεν.
Σε κάθε χώρα, όπως και σε μας, υπάρχουν δυο κατηγορίες . Οι πολίτες και οι οπαδοί. Οι τελευταίοι μπορεί να είναι κομματικοί, εθνικιστές, πατριωταράδες, λαμόγια, διαπλεκόμενοι, αληταριό εξαρτημένο (ηθικά ή υλικά) γενικώς. Μέγα χάσμα ανάμεσα στις δύο κατηγορίες.
Το ζητούμενο είναι οι δεύτεροι να μειώνονται συνεχώς. Κι αυτό θα γίνει, αν όλοι εμείς που υπηρετούμε την αλήθεια,δε βάλουμε την ουρά στα σκέλη.Αν δε κολώσουμε να λέμε τα “σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη”.
Καλό μας κουράγιο!