Μαριούπολη: Εικόνες-σοκ από το θέατρο μετά το βομβαρδισμό -Άμαχοι προσπαθούν να βγουν από τα ερείπια. Τουλάχιστον 300 άνθρωποι σκοτώθηκαν στη βομβιστική επίθεση στο θέατρο
*****
Δεν είναι καινούργιο πως η τέχνη και όσοι την υπηρετούν πολλές φορές στηρίζουν άμεσα ή έμμεσα ολοκληρωτικά καθεστώτα , δικτατορίες και θηριωδίες σε όλες εποχές. Οι σημερινοί Πουτινιστές, τραγουδιάρηδες στην Ελλάδα που στην ανακοίνωση για την πραγματοποίηση συναυλίας, με την επαίσχυντη αποσιώπηση της ευθύνης για την ισοπέδωση της Ουκρανίας από το Ρώσο μακελάρη και τη γενικόλογη αναφορά σε ειρήνη και ευχολόγια για τη λήξη του πολέμου, είναι μια νέα υπενθύμιση. Οι άνθρωποι και της τέχνης, άπειρες φορές είναι παρόντες και έτοιμοι για τους δικούς τους λόγους, να υπηρετήσουν ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλά και να καλύψουν με τα τα ταλέντα τους τις οιμωγές και τα ουρλιαχτά των θυμάτων από τα βασανιστήρια και την κόλαση που τους πετούν οι θύτες τους.
Για παράδειγμα, τα περισσότερα και πλέον εξελιγμένα (και τεχνικά) θεάματα , θεατρικά έργα, ταινίες ,αλλά και συνθέσεις μουσικής και χορογραφίες, άνθισαν επί ημερών Ναζισμού.΄Ηταν από τα ισχυρότερα όπλα του Γκέμπελς η “Τέχνη”. Και δεν ήταν λίγοι οι επώνυμοι Γερμανοί καλλιτέχνες που του προσέφεραν “γην και ύδωρ.” Οι στάχτες από τους φούρνους του ΄Αουσβιτς έφταναν ως και τα φουαγιέ των θεάτρων και των κινηματογράφων της ναζιστικής επικράτειας, την ώρα που στη σκηνή έπαιζαν κλασικά έργα αρχαίων Ελλήνων ποιητών και νεότερων δημιουργών.
Στην Ισπανία του Φράνκο τα ίδια, Στην ελληνική χούντα επίσης. Τα χρυσά ονόματα και πορτοφόλια στο τραγούδι, τον κινηματογράφο και το θέατρο με δεκάδες επώνυμους και ανώνυμους τραγουδιστές, ηθοποιούς ,σκηνοθέτες, σεναριογράφους ήταν τα μυστικά και πλέον αποτελεσματικά τανκς των συνταγματαρχών που στήριζαν με την αποχαύνωση και την ουδετερότητα του πλήθους τη δικτατορία τους.
Είναι χρέος κάθε συνειδητοποιημένου πολίτη να ανοίξει, αν δεν το έχει ήδη κάνει, πόλεμο με αυτά τα καλλιτεχνικά τέρατα , που διάλεξαν σήμερα να πορευτούν με τους σφαγείς και όχι με τους σφαγμένους. Αύριο, όταν ο τύραννος της Ρωσίας θα έχει ως ο Αρδιαίος στον Πλάτωνα ριχτεί επί ασπαλάθων, οι “Νταλάρες” θρασείς , όπως πάντα , θα τους φτύνεις και θα λένε… δροσιά πέφτει.
Και να είστε σίγουροι. Αν σήμερα αρνούνται ακόμα και να μνημονεύσουν τον όνομα Πούτιν ως σφαγέα , αύριο, οι ίδιοι, θα τινάζουν τη σκόνη των υποδημάτων τους και θα αναθεματίζουν πιο κραυγαλέα απ΄όλους τον άγγελο του αφανισμού ( “Αβαδδών- Απολύων” το όνομα αυτού). Θα δίνουν νέες συναυλίες ,τούτη τη φορά για τους Ουκρανούς πρόσφυγες… “θύματα της θηριωδίας του τυράννου της Ρωσίας”, όπως με μεγάλα γράμματα θα γράφουν σε κείνες τις ανακοινώσεις τους!
Τί όμορφος και σοφός ο στίχος του ποιητή! ” Δεν έφταιγεν ο ίδιος. Τόσος ήταν”. Ανέκαθεν ο “Νταλάρας”