Φέργκιουσον: «Ο Πούτιν δεν είναι Σαντάμ, ούτε Καντάφι…
Για «μέγα λάθος του Μπάιντεν να θέλει να ρίξει τώρα τον Πούτιν» μίλησε ο βρετανός ιστορικός, καθηγητής της ιστορίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. και εξαπέλυσε δριμεία επίθεση στον Λευκό Οίκο: “αν οι ΗΠΑ έκαναν διπλωματία αντί να υποδαυλίζουν τη συνέχιση του πολέμου με στόχο την αλλαγή ηγεσίας στο Κρεμλίνο, θα είχαμε ειρήνη…»
****
Μετά τον Χαρβαρντζιανό Νόαμ Τσόμσκι που μίλησε προ ημερών για τον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο με μια εντελώς γκαβή ματιά ( ένα μάτι να κοιτάζει Ανατολή και άλλο Δύση), χτυπάει τώρα με αλαμπουρνέζικα και ο έτερος Καπαδόκης, θατσερικός τούτος, επίσης… σοφός του Χάρβαρντ, Νίαλ Φέργκιουσον. Σε ένα ρεσιτάλ ιστορικής, εν κρανίω, ακαταστασίας, μιλάει, για να μη πει …τίποτα.
Και όχι μόνο. Απορρίπτει και το πλέον ζητούμενο και ευκταίο αυτή την ώρα. Να βγει ο τρελαμένος Τσάρος από τη μέση, πάση θυσία. Να αλλάξει το καθεστώς της Ρωσίας και να αντικατασταθεί με ένα, αν όχι απολύτως φιλικό προς τη Δύση, νέο καθεστώς, αλλά, έστω εν δυνάμει .
Ο Φέργκιουσον το χαβά του. Πέρα από την ανιστόρητη θέση του για την καθολική απαίτηση εξαφάνισης από προώπου γης του παρανοϊκού Νέου Χίτλερ-Πούτιν , δεν προτείνει τίποτα ουσιαστικό και ξάστερο. Και όχι μόνο. Επιτίθεται στον Μπάιντεν ,που είναι ο μόνος ηγέτης και μάλιστα… Αμερικής, που τόλμησε να μη μιλήσει σαν πρόεδρος, αλλά ως ένα απλός πολίτης. Να πει αυτό, ακριβώς, που σκεφτόμαστε όλοι (πλην των “σοφών” , Νίαλ Φέργκιουσον και Νόαμ Τσόμσκι), όσοι δεν έχουμε σύγχυση στο κρανίο και τύφλα στους οφθαλμούς . ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΜΑΦΙΟΖΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ. Ο ΧΑΣΑΠΗΣ ΠΟΥΤΙΝ!
Αν διαβάσετε προσεκτικά τις απόψεις του Φέργκιουσον (*) ,ακόμα κι αν τις διπλοδιαβάσετε , στο τέλος, το μόνο που θα σας μείνει είναι το ερώτημα, “ρε μπας και είμαι βλαξ και δεν καταλαβαίνω τί λέει το άτομο εδώ;” Μην ανησυχείς, φίλε, το μυαλό σου δουλεύει μια χαρά. Του Φέργκιουσον κάπου ρετάρει.
Όπως, βέβαια, όλων των συστημικών καθηγητάδων , στυλ Νίαλ Φέργκιουσον και Νόαμ Τσόμσκι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια με την οικονομικά ελιτίστικη φοιτητιώσα νεολαία ,αυριανή παγκόσμια εξουσία. Είναι αυτοί που , αν τους έχουν προσλάβει στις επιχειρήσεις τους οι μπίζνεμεν στην εκπαίδευση, είναι για άλλοθι και φυσικά διαφήμιση. Γι αυτό τους διάλεξαν και τους διατηρούν στην ναφθαλίνη. Μιλάμε για νόμους Αγοράς , κανονικά. Η διαφήμιση πρώτη στις αναγκαιότητες του εμπορίου.
Μην δίνεις, λοιπόν, σημασία σε τέτοιους. Ειδικά σε ιστορικούς , συστημικούς καθηγητές. Διδάσκουν και μιλάνε πάντα μεταμφιεσμένοι. Ανάλογα με το τί απαιτούν οι περιστάσεις και τα ζητούμενά τους.
Γράφαμε στι 16 Δεκεμβρίου 2016 για τον Φέργκιουσον:
ΡΕΣΙΤΑΛ “ΧΑΡΒΑΡΝΤΙΝΙΣΜΟΥ” ΑΠΟ ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ.
Πατεντάτος θατσερικός δεν αφήνει περιθώρια για να κρίνει κανείς τις ιστορικές του απόψεις. Το παραπάνω…μπάχαλο, ο αχταρμάς, που διαβάσαμε, το ετοιμόρροπο ,προφητικό κυρίως, οικοδόμημα που όρθωσε με όσα λέει, έχει χτιστεί με υλικά πέρα από δεξιά-ακροδεξιά και ρατσιστικά, εθνικιστικά και φυσικά λαϊκίστικα.
Να μη μείνουμε σε πολλά -πολλά ,γιατί, είπαμε ,δεν αντέχουν σοβαρής κριτικής οι… γνωματεύσεις του. Να επισημάνουμε απλά κι αυτό μιλά από μόνο του για την ιστορική αγχίνοια και τη συνέπεια του καθηγητή πως, όπως λέει ο ίδιος, ο ΛΑΟΣ τελικά στην Αγγλία επέλεξε Brexit και όχι μια φανατική δεξιά-ακροδεξιά και φασιστική μειοψηφία σε ένα δημοψήφισμα που η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου ή δεν πήγε να ψηφίσει συνειδητά ή ψήφισε ΝΑΙ στην παραμονή. Ο ….ιστορικός νους του “χαρβαρντινισμού” δεν μπορεί να επεξεργαστεί το αυτονόητο, για την ανάπηρη, δηλαδή δημοκρατία και τα τερτίπια της που βγάζουν πλειοψηφίες τις μειοψηφίες και για την οποία, ο συμπατριώτης του ο Τσώρτσιλ, είχε πει, έστω και εξυπνακίστικα, πως “είναι το χειρότερο πολίτευμα ,αν δεν υπήρχαν τα άλλα”.
Επιμένουμε ιστορικά. ΄Οταν οι λαοί δε λειτουργούν ως όχλος, δεν αντιλαμβάνονται τη ζωή από δεξιές οπτικές, ούτε φυσικά από σταλινικές, εξελίσσονται τότε σε συνειδητοποιημένους πολίτες, οι οποίοι με την ιδιότητα αυτή είναι ενάντιοι στις όποιες μορφές της εξουσίας, που έχουν επιβάλει ιστορικά οι φορείς της, μέσω των πολιτευμάτων και ειδικά της δημοκρατίας.
Αν προσέξει κανείς τον παγκόσμιο εκλογικό χάρτη, τουλάχιστον στις χώρες, που υπάρχει έστω και ο στοιχειώδης πολιτικός πολιτισμός, η κυρίαρχη πολιτική δύναμη είναι αυτή της ΑΠΟΧΗΣ. Και όσο περνούν τα χρόνια θα αυξάνονται όσοι περιφρονούν το σύστημα που προφασίζεται πως είναι πλειοψηφικό, ενώ στην ουσία είναι και μειοψηφικό αλλά και απάνθρωπο, μη ανθρωποκεντρικό , καταπιεστικό για τον άνθρωπο-πολίτη .Και τέτοιο Σύστημα είναι η Δημοκρατία τους.
________________________________________________
(*) Φέργκιουσον: « Με δεδομένα, πρώτον, την ηθική νίκη των Ουκρανών και, δεύτερον, την κακή απόδοση των ρωσικών δυνάμεων και τις μεγάλες απώλειές τους στα διάφορα μέτωπα, ο αμερικανικός παράγοντας έπρεπε να είχε ασκήσει διπλωματία πυγμής ώστε να επιβάλει εδώ και τώρα την ειρήνη στην Ουκρανία, όπως εξάλλου έχει κάνει στο παρελθόν σε πολλές περιπτώσεις στην Ευρώπη. Ωστόσο η κυβέρνηση Μπάιντεν όχι μόνο δεν έπραξε αυτό, αλλά επιπλέον απέχει επιδεικτικώς από τη διπλωματία εφαρμόζοντας στρατηγική παρόξυνσης η οποία στοχεύει στην παράταση του πολέμου. Οι Αμερικανοί επέλεξαν αυτήν τη γραμμή επειδή πιστεύουν ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο θα πέσει ο Πούτιν και θα επέλθει αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία. Αλλά κάνουν σοβαρό λάθος. Αυτή η στρατηγική των ΗΠΑ είναι επικίνδυνη και αμελέτητη. Η παραπάνω αυστηρή κριτική κατά του Λευκού Οίκου δεν έγινε από ρωσικά φερέφωνα αλλά από τον βρετανό ιστορικό Νάιαλ Φέργκιουσον, μέσω της Corriere della Sera η οποία του πήρε συνέντευξη. Ο Φέργκιουσον κάθε άλλο παρά φιλορώσος μπορεί να χαρακτηριστεί, πόσο μάλλον πουτινικός. Τα αιχμηρότατα βέλη του κατά του Μπάιντεν είναι εξ ορισμού εξ οικείων, κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί (εξάλλου μιλώντας στο ιταλικό Μέσο περί Δυτικών χρησιμοποίησε το «εμείς»). Και η αξία των σχολίων του έγκειται ακριβώς στη γενική τοποθέτηση του υπέρ της Δύσης. Τη στάση των ΗΠΑ στο Ουκρανικό ο ιστορικός τη χαρακτήρισε με μία λέξη: πρόβλημα. Την περιβόητη, δε, «γκάφα» του Μπάιντεν, το πρόσφατο ευχολόγιο περί αλλαγής ηγεσίας στο Κρεμλίνο δηλαδή, την ερμήνευσε όχι σαν γκάφα λόγω αυθορμητισμού και σαν λάθος εν τη ρύμη του λόγου του, αλλά ως κυνική πλην αισιοδοξούσα στρατηγική παράτασης του πολέμου. Μιλώντας στη Βαρσοβία, στις 26 Μαρτίου, ο Τζο Μπάιντεν μίλησε για την ανάγκη πτώσης του Πούτιν από την εξουσία (Slawomir Kaminski /Agencja Wyborcza.pl via REUTERS) Κατάπαυση του πυρός… χθες Κρίνοντας το πολεμικό τάιμινγκ, ο Φέργκιουσον είπε ότι η ανακοίνωση των Ρώσων περί επικέντρωσής τους στο Ντονμπάς δεν τον εξέπληξε έπειτα από τα υλικοτεχνικά προβλήματα και τις απώλειες στις μάχες. Και έπλεξε το εγκώμιο του Ζελένσκι ο οποίος, κατά τον ιστορικό, σηματοδοτεί τη βούληση να βρεθεί συμφωνία με βάση την ουδετερότητα της Ουκρανίας και τη μη ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Σημείωσε, δε, ότι κάθε ημέρα που περνάει κατατρώγει τη διάθεση για περισσότερες παραχωρήσεις στους Ρώσους. Σε αυτή τη συγκυρία οι ΗΠΑ έπρεπε να ωθήσουν τα πράγματα στην κατάπαυση του πυρός, ωστόσο πράττουν το αντίθετο. Κατά τον Φέργκιουσον, «οι κίνδυνοι παράτασης του πολέμου είναι πολύ μεγαλύτεροι από ό,τι δείχνει να αντιλαμβάνεται ο Μπάιντεν». Και με κάποια δόση ειρωνείας συμπλήρωσε τη σκέψη του: «Μπορεί να είναι τυχερός ο Μπάιντεν, και ο Πούτιν να ανατραπεί. Ωστόσο δεν μπορείς να παίζεις το μέλλον της Ουκρανίας σε αυτές τις πιθανότητες…» Ο υπουργός Αμυνας της Ρωσίας Σεργκέι Σοϊγκού ανακοινώνει την επικέντρωση των ρωσικών επιχειρήσεων στον στόχο του Ντονμπάς (Facebook) Οσον αφορά αυτό το μέλλον της Ουκρανίας, ο Φέργκιουσον είπε ότι τα 10 εκατομμύρια πρόσφυγες την καθιστούν ήδη μη βιώσιμο έθνος. Επιπλέον, αν συνεχιστεί η γραμμή της απειλής προς τον Πούτιν, ότι δηλαδή θα χάσει την εξουσία του, «τότε αυξάνονται οι πιθανότητες εκείνος να καταφύγει σε απεγνωσμένα μέτρα ώστε να αποφύγει την ήττα». Ναι, τα πυρηνικά εννοούσε ο Φέργκιουσον. Και το μήνυμά του το έκανε ακόμη πιο καθαρό για όλους: «Ο Πούτιν δεν είναι Σαντάμ ή Καντάφι: έχει μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο, συνεπώς είναι απίστευτα ανεύθυνο να μιλάμε ανοιχτά για αλλαγή καθεστώτος υπό αυτές τις συνθήκες. Ο Πούτιν πρέπει να έρθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων: πρέπει να εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι βρίσκεται σε δύσκολη θέση, όχι να τον ενθαρρύνουμε να λάβει μέτρα απελπισίας». Στην ερώτηση που ακολούθησε και συνέδεsε την παραμονή του Πούτιν στην εξουσία με τον δυνητικό κίνδυνο παγκόσμιας αποσταθεροποίησης, ο Φέργκιουσον απάντησε ότι η Δύση δεν θα πετύχαινε και σπουδαία πράγματα με την αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία: «Ακόμη και αν το αποτέλεσμα ήταν του γούστου μας, η Κίνα θα έβγαινε κερδισμένη από αυτό». 29 Μαρτίου 2022: Ο Βλαντίμιρ Πούτιν ενημερώνεται για τις εξελίξεις στα μέτωπα του πολέμου – η ανησυχία του είναι έκδηλη (Sputnik/Mikhail Klimentyev/Kremlin via REUTERS) «Να φτιάξουμε το Ισραήλ της Ευρώπης» Για τον Φέργκιουσον, παράταση του πολέμου σημαίνει ότι η Ρωσία μπορεί να νικήσει. «Σε αυτήν την περίπτωση οι απαιτήσεις της θα μεγαλώσουν. Δεν θέλουμε μία Ανατολική και μία Δυτική Ουκρανία, δεν θέλουμε να επαναλάβουμε την εμπειρία της Γερμανίας ή της Κορέας. Πρέπει να σκεφτούμε την Ουκρανία ως ένα είδος Ισραήλ στην Ανατολική Ευρώπη: όχι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά υποστηριζόμενη από τη Δύση αρκετά, ώστε να αποθαρρύνεται κάθε μελλοντική επιθετικότητα. Αλλά αν ο πόλεμος συνεχιστεί, υπάρχει ο κίνδυνος η Ρωσία να κατακτήσει περισσότερα εδάφη. Η άμεση κατάπαυση του πυρός μας επιτρέπει να κεφαλαιοποιήσουμε την ηθική νίκη της Ουκρανίας». Με το σκεπτικό αυτό ο Φέργκιουσον έδωσε σαν επιτυχημένο παράδειγμα το φινλανδικό μοντέλο, «το οποίο έχει κατανοήσει ο Ζελένσκι». Και υποστήριξε ότι η Δύση «βρίσκεται στη θέση να πρέπει να αποδεχθεί ουδετερότητα υπό πίεση», ενώ μπορούσε να την επιτύχει νωρίτερα και με άλλους όρους, καθώς ουδέποτε είχε τη βούληση να εντάξει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Ουκρανός στρατιώτης πάνω σε κατειλημμένο όχημα του ρωσικού Πυροβολικού στο Χάρκοβο, στις 29 Μαρτίου | REUTERS/Thomas Peter Οι ΗΠΑ και ο ιστορικός ρόλος τους Κλείνοντας τη συνέντευξή του ο Φέργκιουσον, με την ιδιότητα του ιστορικού υπενθύμισε τον ιστορικό ρόλο των ΗΠΑ ως ειρηνευτικής δικλίδας ασφαλείας στην Ευρώπη «από το 1916 μέχρι και τώρα». Είπε (χωρίς διάθεση να χρυσώσει το πικρό χάπι που προσέφερε στην κυβέρνηση Μπάιντεν): «Σε κάθε καμπή της ευρωπαϊκής Ιστορίας δεν ήταν οι Ευρωπαίοι που έφεραν την ειρήνη, αλλά οι ΗΠΑ. Και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και μεταπολεμικώς, όταν διαπραγματεύθηκαν [με τους Σοβιετικούς] την επανένωση της Γερμανίας, ή όταν τερμάτισαν τον πόλεμο στη Βοσνία. Ας είμαστε ρεαλιστές: αν οι ΗΠΑ δεν δεσμευτούν για την ειρήνη, ειρήνη δεν θα έχουμε. Η στρατηγική του Μπάιντεν είναι επικίνδυνη, μπορεί να παρατείνει τον πόλεμο όχι εβδομάδες, αλλά μήνες ή και χρόνια ολόκληρα ακόμη»… Πηγή: Protagon.gr