Η ΚΡΥΦΗ, ΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΔΥΝΑΜΗ ΔΥΟ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΣΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ

           ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

΄Ενας είναι ο πρώτος μου εχθρός

 Ο Τύπος ο Γκεμπελικός

  Και ειδικά   ο … Ελληνικός!

______________________________

 

 

Το παγκόσμιο Σύστημα διακυβέρνησης , “μπάζει” από παντού.  Κυρίως, επειδή τα καθεστώτα που κυβερνούν, είναι συνήθως προσωποπαγή. Χρειάζονται “ονόματα”, αρχηγούς,  “χαρισματικούς ηγέτες”  επικεφαλής. Και είναι η συμπεριφορά η  δική τους περισσότερο που χαρακτηρίζουν ένα καθεστώς σκληρό, ανάλγητο, θεοκρατικό,  ή ήπιο , μετριοπαθές, ανεκτικό.

Ακόμα κα στις λεγόμενες δημοκρατίες,  πολίτευμα  που θεωρείται η καλύτερη εξέλιξη των υπολοίπων ( ο Τσόρτσιλ έλεγε πως είναι το χειρότερο ,αν δεν υπήρχαν τα άλλα), εν τούτοις ακόμα και σε εκείνες τις χώρες,  δε θα μπορούσαμε να πούμε πως  κάποια  έχει  άριστο  τέτοιο πολίτευμα, αλλά  απλώς πως λειτουργεί συγκριτικά καλύτερα από  άλλων. “Το μη χείρον βέλτιστον” κάπως.

Για παράδειγμα  η Αμερική και οι Σκανδιναβικές χώρες (Σουηδία κυρίως). Ακόμα και σε αυτές τις χώρες που βαθμολογούνται  υψηλότερα από άλλες στην “ποιότητα” της δημοκρατίας που εφαρμόζουν-παρέχουν,  πέρα από το γεγονός πως καμιά σήμερα ούτε παλιότερα, δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άριστη ως κράτος δικαίου και ως ευνομούμενη  πολιτεία και τούτες οι χώρες χρειάζονται αρχηγούς, ηγέτες, προσωποπαγή κόμματα εξουσίας.  Είναι αυτονόητα  όλα αυτά , επειδή, ακριβώς,  ζούμε σε τέτοιες, “Δυτικού” τύπου δημοκρατίες και γνωρίζομε από πρώτο  χέρι πώς λειτουργούν.

Τα καθεστώτα  ,πέρα από τους ηγέτες που τα κυβερνούν ,διαθέτουν και  βασικά εργαλεία εξουσιών, που φέρουν εις πέρας  του έργο του ενός και  το αναδεικνύουν, ανάλογα σε  σκληρό ή μαλακό, σταθερό ή ασταθές και ούτω καθ΄εξής. Οι εξουσίες αυτές είναι οι γνωστές που καθορίζονται κι από τα Συντάγματα.  Με έμφαση κυρίως στη νομοθετική και την εκτελεστική.

 

 

Εκείνο ,όμως,  που  δεν είναι  φανερό στον πολύ κόσμο, έχει σχέση με το ερώτημα:  Ποιες από τις εξουσίες που λύνουν ή δένουν τα χέρια του ηγέτη, του προέδρου, του πρωθυπουργού, της κυβέρνησης ,του καθεστώτος εν τέλει μιας χώρας, ασκούν πραγματική “εξουσία”, έχουν με άλλα λόγια δύναμη να επηρεάσουν καταλυτικά τον πυρήνα του κράτους, του καθεστώτος και όχι μόνο τις αποφάσεις ενός αρχηγού, ηγέτη, ακόμα και να ανατρέψουν το καθεστώς και τη δύναμη του ενός;  Και μιλάμε  πάντα για περίοδο ειρήνης. Αλλιώς, η δύναμη εκείνη που μπορεί να ανατρέψει καθεστώτα  και ονόματα είναι η βία των όπλων (πρβλ. τύχη Σαντάμ Χουσεϊν,  Μουαμάρ  Καντάφι  ).

 

 

Εκείνες οι μη ορατές  δια γυμνού οφθαλμού εξουσίες, λοιπόν, που μετράνε   σε  δύναμη ακόμα και περισσότερο από  εκείνη  των όπλων, είναι πρώτα   ο θεσμός (εξουσία) του Τύπου και ύστερα   ο θεσμός της Αντιπολίτευσης.  Ισχυροί  οι συγκεκριμένοι  θεσμοί, αφήνουν παρασάγγες πίσω  τους άλλους, τη δικαιοσύνη, ας πούμε,  που είναι εύκολο, ακόμα και σε  δημοκρατικά καθεστώτα να χειραγωγηθεί και να εργαλειοποιηθεί για χάρη του καθεστώτος,  προσώπων και θεσμών.

Η δύναμή τους είναι απεριόριστη γι΄ αυτό και κάθε νεοπαγές καθεστώς, αυτές πρώτα καθυποτάσσει.  Αλλά, από τα λόγια, καλύτερα και αποδεικτικότερα είναι τα παραδείγματα.  Να περιοριστούμε  στις δυνατότητες που μας δίνει η ανάπτυξη ενός   τέτοιου κειμένου, παραθέτοντας  κάποια ενδεικτικά   παραδείγματα:

Το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα της Γερμανίας, ο Ναζισμός,   αυτούς τους δύο θεσμούς αποδυνάμωσε  πρώτα. Εξαγόρασε όλο τον Τύπο,  μοίρασε ραδιόφωνα,  έκτισε τον γκεμπελικό Τύπο προπαγάνδας και φυσικά συνέτριψε την αντιπολίτευση με εργαλεία τους άλλους θεσμούς. Ο Τύπος αυτός ήταν που κατέστησε το Ναζισμό πανίσχυρο και επιστράτευσε το σύνολο σχεδόν του Γερμανικού  λαού στην εγκληματική δράση του  απάνθρωπου καθεστώτος.  Δε ήταν τα παρανοϊκά και υστερικά  μηνύματα του   Χίτλερ ,που αποχαύνωσαν  τις γενιές των Γερμανών  και  κινητοποίησαν την ναζιστική μηχανή.  ΜΟΝΟ Ο ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ,  Η ΚΕΜΠΕΛΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ  ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΚΥΟΦΟΡΗΣΕΙ, ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΚΑΙ  ΓΙΓΑΝΤΩΣΕΙ ΤΟ  ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ.

 

Η θητεία  του προέδρου  Ντόναλτ Τραμπ στην Αμερική. Να παρατηρήσουμε πως όντως σε αυτά τα τέσσερα σχεδόν χρόνια,  υπήρξε  μια  ισχυρή  αντιπολίτευση  του δημοκρατικού κόμματος.  Και όχι μόνο από αυτή. ΄Ανθρωποι της “Τέχνης κα των Γραμμάτων” (έστω και  κατ΄ ευφημισμό), “επώνυμοι”, άλλες προσωπικότητες ένωσαν την αντιπολιτευτική τους φωνή με τον επίσημο θεσμό της αντιπολίτευσης.   Δυναμικές και αποτελεσματικές αυτές οι παρεμβάσεις, που κλόνισαν το Ρεπουμπλικανικό σύστημα διακυβέρνησης  και ο κλυδωνισμός  έγινε αισθητός  σε όλο τον κόσμο.΄Ομως, από μόνη της η Αντιπολίτευση δε θα ήταν ικανή   να φέρει τη νίκη τους. Κι αυτό φάνηκε από τα εκατομμύρια ψήφων που κέρδισε στις πρόσφατες εκλογές ο Τραμπ.  Κινήθηκε σε απόσταση αναπνοής από τον Τζο Μπάιντεν.

Αν δεν υπήρχε στην Αμερική, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, ένας μηχανισμός πραγματικά γκεμπελικής  προπαγάνδας ενάντια στον Τραμπ, σήμερα ο Αμερικανός πρόεδρος θα είχε κερδίσει άνετα μια νέα τετραετία.  Δέχτηκε μια φοβερή και ανήθικη, εν πολλοίς επίθεση, όχι λόγω…δημοκρατικότητας και ευαισθησίας των Μέσων παραπληροφόρησης, αλλά επειδή αρνήθηκε να υποταχτεί στις ορέξεις του CNN και των λοιπών  μεγιστάνων  του Τύπου. Κι έτσι, είδε κανείς, ακόμα και συντηρητικά, ακροδεξιά έντυπα και κανάλια σε όλο τον κόσμο να επιτίθενται  στον  Τραμπ, χωρίς κι αυτά να γνωρίζουν το λόγο.  Παράδειγμα  η  Ελλάδα. Ακόμα και μια ακροδεξιά, φασιστική εφημερίδα σαν την iefimerida.gr του Ράπτη, έκανε την ίδια αντιπολίτευση  στον Τραμ με το (τα τάχα μου αριστερά)  “Ντοκουμέντο” του Βαξεβάνη και την  “εφσυν” της κολεκτίβας συντακτών. Κάποτε και ισχυρότερη, έστω κι αν  ο Τραμπ, δεν έκανε τίποτα χειρότερο, αντίθετα από το  δικό τους “Κούλη”  που ισοπέδωσε τη χώρα μας.

Ο λόγος ένας και μοναδικός. Για πρώτη φορά η αισχρή συντεχνία της Βιομηχανίας παραπληροφόρησης,  συνειδητοποίησε  πως  ένα καθεστώς, όχι μόνο μπορεί να επιβιώσει χωρίς  αυτή, αλλά και να την “ξεβρακώσει”, να την τιμωρήσει χωρίς σοβαρές απώλειες. ΄Οπως, ακριβώς,  έκανε ο Τραμπ.

Μπροστά σε αυτό τον κίνδυνο να χάσει τη δύναμή της,  η εμπορική δημοσιογραφία,  ανεξάρτητα από  διατεταγμένη ιδεοληπτική  υπηρεσία ή οικονομικά συμφέροντα ,  ξεκίνησε ένα αισχρό και αντιδημοκρατικό πόλεμο κατά Τραμπ, ακόμα κα με χτυπήματα “κάτω από τη ζώνη”, ο οποίος, βέβαια,   σίγουρα δεν υπήρξε  χειρότερος πρόεδρος  από τους υπόδικους για “εγκλήματα  πολέμου”   Μπιλ Κλίντον και  Τζορτζ Μπους.

 

Η Ρωσία είναι η άλλη  μας επιλογή  παραδείγματος. Πρόσφατα ο δικτάτορας της χώρας,  δηλητηρίασε τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, ο οποίος σώθηκε  μάλλον  λόγω της δυνατής κράσης του και της αντίδρασης του οργανισμού του. Και φυσικά, ουδεμία κατηγορία  διατυπώθηκε από τις άλλες εξουσίες και κανένας θεσμός δεν κινητοποιήθηκε στη Ρωσία  για την τιμωρία του. Ο Τύπος μάλιστα ήταν αυτός πρωτίστως  που έδωσε ρεσιτάλ υποταγής στον “Τσάρο”.΄Εφτασαν, επίσημα μάλιστα, να υπονοούν  πως επρόκειτο για..ερωτική αντιζηλία ή για αντιπάλους του Πούτν, που δηλητηρίασαν τον αρχηγό  της Αντιπολίτευσης, για να ενοχοποιήσουν τον…  πρόεδρο. (Την ίδια γραμμή αρχικά, ακολούθησε και στην Ελλάδα η…αριστερή (!)  εφημερίδα των κοντυλοφόρων της  “Εφημερίδας Συντακτών”).

 Φυσικά, ούτε πρόκειται  να τιμωρηθεί ποτέ  ο δικτάτορας για ένα τέτοιο έγκλημα.΄Ομως, δεν μπόρεσε να γλυτώσει την κατακραυγή ολόκληρου  του  Δυτικού, κυρίως κόσμου,  επειδή  η Ρώσικη αντιπολίτευση με πολύ καλά ανακλαστικά   και με  δυναμικό τρόπο, κατάφερε να “εξάγει” το πρόβλημα, να  καταστήσει το έγκλημα   διεθνές και καθόλου περιφερειακό. Το  αποτέλεσμα ήταν  ο  Πούτιν σήμερα να έχει επωμιστεί ,  πέρα από τα  εκατοντάδες άλλα  ανοσιουργήματα που διέπραξε και την απόπειρα δολοφονίας του αρχηγού του θεσμού της  Αντιπολίτευσης της χώρας.

 

Και να περάσουμε στα δικά μας και να τελειώσουμε με αυτά. ΄Εχουμε μια κυβέρνηση που ουδέποτε άλλη (πλην κείνης της κυβέρνησης του  Κώστα Καραμανλή που χρεοκόπησε τη χώρα)   στη διάρκεια της λεγόμενης Αντιπολίτευσης, επωμίστηκε φοβερά και τρομερά λάθη.΄Οπως, η αποτυχημένη  διαχείριση της πανδημίας του Κορόνα,  η καταστροφή  της οικονομίας, η φασιστική  κατασταλτική της τακτική, η απάνθρωπη συμπεριφορά απέναντι στις πιο αδύνατες οικονομικά κυρίως τάξεις.  Και ίσως το χειρότερο εξ όλων το γεγονός πως το  καθεστώς Μητσοτάκη  ακολουθώντας τα ναζιστικά πρότυπα,   άλωσε  τον Τύπο  και μάλιστα με ναρκοδολάρια(!), αλλά  και άλλο “μαύρο” , μαφιόζικο χρήμα, έτσι  όπως  ποτέ δεν έπεσε στη χώρα τόσο χαμηλά η εμπορική δημοσιογραφία. Τουλάχιστον ως τώρα, κρατούσε τα προσχήματα.

Με  τη Βιομηχανία παραπληροφόρησης  στην ολότητά της  υποχείριο, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη προχώρησε σε πραγματικά ανοσιουργήματα και πραξικοπήματα για κράτος με στοιχειώδη  δικαιικό πολιτισμό.  Να απαριθμήσουμε τα σπουδαιότερα:

-“Με νύχια και με δόντια” αποπειράται  να καλύψει το μέγα σκάνδαλο Νovartis, παρεμβαίνοντας  προκλητικά στο θεσμό της δικαιοσύνης, ενεργοποιώντας  αχυρανθρώπους της  στο χώρο και καταδιώκοντας μέχρις εσχάτων έντιμους και  αδέκαστους δικαστές.

-Διαχειρίστηκε την πανδημία με τρόπο παρανοϊκό και προκλητικό, ακολουθώντας εντελώς λαθεμένη τακτική, μόνο και μόνο για να μην επωμιστεί την ευθύνη και καθίσει στο “σκαμνί” αργότερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.  Παρά τις  ιδιαιτερότητες της χώρας,  ακολούθησε   τη γραμμή της απαλλαγής των ευθυνών και όχι τον ενδεδειγμένο τρόπο  για την αναχαίτιση της πανδημίας.  Προχώρησε  σε συνταγματικό πραξικόπημα, του lockdown και μάλιστα δυο φορές,  επειδή… “έτσι έκαναν  και οι  άλλοι”! Το αποτέλεσμα ορατό.  Η πανδημία, μετά τα αστόχαστα,  επιπόλαια και επικίνδυνα αυτά μέτρα ,  είναι πάλι εδώ, περισσότερο ισχυρή σήμερα.

Τίναξε την οικονομία στον αέρα. Κι αν ακόμα δεν φάνηκε το μεγάλο κακό, είναι γιατί  η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση  βοήθησε και πάλι   το δανεισμό με χαμηλά επιτόκια,  λόγω, ακριβώς, της  πανδημίας.  Στόχος να μη προχωρήσει η χώρα σε άτακτη χρεοκοπία, όπως θα αναγκαστεί να κάνει αργότερα, αν δε δεχτεί  νέα, βαριά  αυτή  τη φορά μνημόνια.

Κατέστρεψε τον τουρισμό και βύθισε στην απόγνωση χιλιάδες ανθρώπους που που ζούσαν από τέτοιες επιχειρήσεις. Την ίδια ώρα με τον πτωχευτικό κώδικα παρέδωσε στις τράπεζες το “κεραμίδι”  του φτωχού με ανυπολόγιστες  ακόμα τις συνέπειες σε πολλούς τομείς, αλλά και τα δράματα που θα επακολουθήσουν οσονούπω από τις οικογένειες που θα ξεσπιτωθούν .

Και για μια τέτοια “καταραμένη”  και “γκαντέμικη”  κυβέρνηση, όπως  εδώ και καιρό την αποκαλεί πια ο κόσμος, βγαίνει με τον γκεμπελικό της  Τύπο σε φυλλάδες, ραδιόφωνα και κανάλια και προπαγανδίζει πως  τάχα μου σε δημοσκοπήσεις,  αντί να χάνει ψηφοφόρους  , τους έχει αυξήσει και προηγείται με τεράστια διαφορά  (19%) από το ΣΥΡΙΖΑ! . Πού τους βρήκε τους νέος ψηφοφόρους, μόνο δεν  μας λέει.

Δε θα επικαλεστούμε την  αδιάψευστη  μαρτυρία της δικής μας δημοσκόπησης, μοναδικής σε αριθμό δείγματος  στην Ελλάδα, εδώ και χρόνια. Να πούμε  μόνο αυτό. Από ποια δεξαμενή πήρε ψήφους ο Μητσοτάκης; Από το ΣΥΡΙΖΑ αποκλείεται. Από τη Ακροδεξιά και τους Ναζί, ούτε να τον δουν. Από την πολιτικοποιημένη  ΑΠΟΧΗ ούτε ένα “κουκί”. Ποιος χώρος μένει ; Κανένας, φυσικά.

Αν η Ν.Δ πήρε δυόμιση εκατομμύρια ψήφους, στις τελευταίες εκλογές,  μόνο και μόνο οι κατεστραμμένοι από τον τουρισμό, οι δανειολήπτες με  “κόκκινα δάνεια”, ( που δεν είναι μαζόχες οι άνθρωποι  να τους ρίχνει σφαλιάρες γιος του Αποστάτη  κι εκείνοι να του λένε “άφεριμ εφέντη “), ξεπερνούν τους 800.000 ψήφους. Αν σήμερα  τολμούσε ο Κούλης τους  να κάνει εκλογές, δε θα μπορούσε να  κερδίσει περισσότερους  από 1.300.000/500.000 ψήφους. Πιθανότατα και πολύ λιγότερους, αν η Ακροδεξιά συσπειρωθεί και κάνει κόμμα.

Κι ενώ, με τέτοια “επάρατη” κυβέρνηση  θα μπορούσε να κάνει περίπατο μια σοβαρή Αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ με προσωπική ευθύνη  του Αλέξη Τσίπρα, προτίμησε, υιοθετώντας  δημαγωγική, λαϊκίστικη συμπεριφορά,  να στηρίξει  την κυβέρνηση,  αντί να την πολεμήσει. Το έκανε με τα μέτρα της πανδημίας στην αρχή, με τη  ήπια αντιπολιτευτική της  τακτική, αλλά και με την υποταγή στις  φασιστική απόφαση  της κυβέρνησης  να αποφασίσει με πρόσχημα τον ιό την απαγόρευση της  πορείας για το  “Πολυτεχνείο”.  Και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πειθαρχήσει λέει στο ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΜΕΝ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΣΣΟΜΕΝ του κοινοβουλευτικού δικτάτορα Κυριάκου  Μητσοτάκη ,  γιατί…σέβεται το έννομο κράτος!΄Οπως το σεβάστηκε και στα δύο συνταγματικά πραξικοπήματα Μάρτη και Νοέμβρη 2020.

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

ΤΥΠΟΣ και ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ είναι οι δυο τεράστιες δυνάμεις,  που μπορούν να καθυποτάξουν ή και να συντρίψουν  οποιοδήποτε καθεστώς στον κόσμο. Και δυστυχώς, αμφότεροι οι θεσμοί αυτοί,  έχουν καταντήσει   εγκληματική παραπληροφόρηση  ο πρώτος,   δημαγωγία και λαϊκισμός η άλλη ,με ελάχιστες εξαιρέσεις στα σημερινά καθεστώτα.