O θεσμός της Αντιπολίτευσης είναι κορυφαίος στις “Δημοκρατίες”. Αν δεν είναι,φυσικά διακοσμητικός ή δημαγωγικός ,όπως συνήθως συμβαίνει.
Η δική μας άποψη, που δεν έχουμε κιόλας καμιά εμπιστοσύνη στον κοινοβουλευτισμό, όπως ασκείται σε αυτά τα πολιτεύματα, είναι πως η Αντιπολίτευση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το ύψιστο θεσμικό εργαλείο της Πολιτείας με τη σωστή και υπεύθυνη άσκηση των καθηκόντων της. (΄Οπως η Αντιπληροφόρηση στην …παραπληροφόρηση. Αυτό ακριβώς που κάνει η ιστορική δημοσιογραφία).
Στην Ελλάδα, ο ρόλος της Αντιπολίτευσης ήταν κυρίαρχα δημαγωγικός και λαϊκίστικος επί δεκαετίες. Τουλάχιστον στα χρόνια της λεγόμενης Μεταπολίτευσης.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου για παράδειγμα και ως αρχηγός Αντιπολίτευσης και ως πρωθυπουργός, διέπρεψε σε αυτό το ρόλο. Το “Τσοβόλα δώσ΄τα όλα”, ήταν ένας από τα πλέον χαρακτηριστικά και εκφυλιστικά φαινόμενα κομματικής αγυρτείας και τέτοιας μορφής χρήσης αισχρού λαϊκισμού και ασυγχώρητης δημαγωγίας.
Ο αμέσως, επόμενος αρχηγός κόμματος και αξιωματικής αντιπολίτευσης που ξεπέρασε και τον Ανδρέα Παπανδρέου στο δημαγωγικό,κομματικό λόγο, τον οποίο άλλωστε αντέγραψε , ήταν ο Αλέξης Τσίπρας ως το 2015, οπότε και αποποιήθηκε ως πρωθυπουργός εκείνη την ιδιότητα του λαϊκιστή. Η δημαγωγική θητεία του τότε αρχηγού της Αντιπολίτευσης τελείωσε στις παραμονές των εκλογών της ίδιας χρονιάς και έκτοτε δεν κατέφυγε στη σφοδρότητα και τη συχνότητα τέτοιων φαινομένων, ως σήμερα, πλην ελάχιστων περιπτώσεων.
Τη σκυτάλη,παρέλαβε ο αλήστου μνήμης τότε αρχηγός της Ν.Δ, Κυριάκος Μητσοτάκης, που ως επικεφαλής της Αντιπολίτευσης ,ξεπέρασε όλους τους προηγούμενους σε θρασύτατο λαϊκισμό στην πολιτική Ιστορία της χώρας. Μάλιστα, στα λεγόμενα “εθνικά” θέματα (“Μακεδονικό”, ελληνοτουρκικά), όμοια Αντιπολίτευση είχε να ασκηθεί στη χώρα από τις παραμονές του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 και της έναρξης της εκστρατείας στη Μ.Ασία των ελληνικών στρατευμάτων.
Στο σημείο αυτό, οφείλουμε ,όμως, όπως το κάναμε άπειρες φορές στο παρελθόν, να επισημάνουμε για άλλη μια φορά πως ο Αλέξης Τσίπρας, ως πρωθυπουργός, πολιτεύτηκε εν πολλοίς συνετά και γόνιμα για τη χώρα σε πλείστα όσα ζητήματα, με κορυφαίο εκείνο της συγκράτησης της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή της πορεία. Παράδειγμα μοναδικό και μη ανατρέψιμη ιστορικά η σημασία του, η στάση του τότε πρωθυπουργού στο Δημοψήφισμα και η επιλογή του να κρατήσει τη χώρα στο ευρώ, που την έσωσε στην κυριολεξία από μια πτώση χωρίς εύκολη, έως αδύνατη , ανόρθωση.
Μάλιστα, ιδιαίτερα σε θέματα που αφορούσαν το σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και την ανάδειξη της “φωνής”, ακόμα και της “περιθωριακής” πολιτικά μειοψηφίας , αν και το βαρίδι της ακροδεξιάς που στήριζε την τότε κυβέρνηση, ήταν όντως βαρύ, εν τούτοις, έστω και ελλιπώς, η (υπο)στήριξη βασικών και διαχρονικών,πολιτικών αξιών, υπήρξε καταλυτική. Ειδικά σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά της πολιτείας απέναντι στους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τους διωκόμενους, τους κοινωνικούς “παρίες”.
Καθώς φαίνεται ιστορικά, ο Αλέξης Τσίπρας “κάνει” για πρωθυπουργός ,αλλά όχι για αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. ΄Οταν είναι φορέας αυτού θεσμού ,δε δείχνει να διαθέτει γερές πλάτες να τον κρατήσει. Σήμερα, χειρότερο εκπρόσωπο δε θα μπορούσε να συντύχει στις δύσκολες αυτές πολιτικές συγκυρίες η χώρα. Στην κυριολεξία ο Αλεξης Τσίπρας τα “έκανε θάλασσα” παντού.
1.Στο θέμα της πανδημίας, ταυτίστηκε με τις λανθασμένες επιλογές της κυβέρνησης, χρεώθηκε την καθυστέρηση για τα μέτρα, την αναποτελεσματικότητα της εφαρμογής τους, το συνταγματικό πραξικόπημα του lockdown και τη νέα χρεοκοπία της χώρας. Πραγματικό “χαρακίρι”! Την ώρα που, μόλις εκδηλώθηκε η πανδημία, όφειλε να αρπάξει την ευκαιρία και να συμπεριφερθεί ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ, διέπραξε έγκλημα “καθοσίωσης” να επιλέξει να μη διαφοροποιηθεί από την κυβερνητική, εντελώς λαθεμένη πορεία στο ζήτημα της αντιμετώπισης του ιού. Σήμερα, είναι υπόδικος ,ίδια με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη βιομηχανία παραπληροφόρησης. Και ειδικά στο ζήτημα της δεύτερης χρεοκοπίας της χώρας. ΄Εχει τεράστια ευθύνη σε αυτό το νέο, οικονομικό σκάνδαλ0- κατρακύλισμα της χώρας .
2. Στα ελληνοτουρκικά, ακόμα χειρότερα. Αντί από την πρώτη στιγμή να αναδείξει σε όλους τους τόνους το σχέδιο του Κυριάκου Μητσοτάκη να προκαλεί τον Ερντογάν , για να το κάνει “έξαλλο”, να βγάζει εκείνος, ως απάντηση, τα “σκαπτικά” σε Αιγαίο και Μεσόγειο και να το παίζει “Σουλτάνος” για εσωτερική κατανάλωση, έκανε πάλι ακριβώς το αντίθεο. Μητσοτακικότερος του Μητσοτάκη! Πατριωταράς και εθνικιστής “του κερατά” και ο Αλέξης. Λες και άκουγες το… Μιχαλολιάκο να αναλύει τα ελληνοτουρκικά. Ακριβώς η γραμμή της Χ.Α. Και φυσικά πιστός στην περίφημη εκείνη παλιά, “αντρεϊκή” αντίληψη πως “το μόνο πρόβλημα με την Τουρκία είναι η υφαλοκρηπίδα”. Επομένως… “Βυθίσατε Χόρα, Σισμίκ και Oruc Reis “. Σήμερα, βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας ανακάλυψαν το εγκληματικό σχέδιο Κυριάκου Μητσοτάκη να στήσει σκηνικό πολέμου, για να εξαγγείλει τις αγορές μαμούθ γαλλικών όπλων, κάπου 10 δισ.ευρώ, εν μέσω δεινής κρίσης. Και βγήκε λάβρος ,ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να καταγγείλει το “τζόγο”, όταν ο ίδιος έπαιζε στο ίδιο “τραπέζι” και μάλιστα το “χαρτί” του Κυριάκου Μητσοτάκη μέχρι τέλους. Σήμερα, χαμένος πια ,ταπί, γυμνός από επιχειρήματα, ο Αλέξης Τσίπρας, ψελλίζει απειλές της πλάκας, ξαναβρίσκει τον παλιό δημαγωγικό εαυτό του και υπόσχεται να κάνει… νταντά τον Κούλη μετά το 1,5 δισ. που θα ξεκοκαλίσει από μίζες με το συνέταιρο Μακρόν. Απίστευτο!
Κατά τα άλλα, ο Αλέξης Τσίπρας ,είναι, βέβαια, σε σχέση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη… “η ημέρα με τη νύχτα”. Συγκεκριμένα.
Δεν είναι “γόνος”. Αντίθετα, είναι το “παιδί της διπλανής πόρτας”. Είναι αυτό, ακριβώς, που λείπει από μια χώρα την οποία δέρνει εδώ και χρόνια ο νεποτισμός. Δεν κουβαλάει “αμαρτίες γονέων”,αλλά και ο ίδιος μέχρι τώρα αποδείχτηκε στην άσκηση της εξουσίας αδιάφθορος. ΄Οπως και η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τη σημερινή της Ν.Δ.
Παράλληλα, έχει αναμφισβήτητες πολιτικές ικανότητες και σοβαρή πολιτική παιδεία σε σχέση με τις ανύπαρκτες του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και είναι αυτές ακριβώς που αντισταθμίζουν την απειρία, λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Είναι, άλλωστε , από τους νεότερους πολιτικούς που ανδρώθηκε στα “πεζοδρόμια”. Δεν τον έκαναν “πολιτικό” από το “σπίτι”. Απόκτησε πολιτική συνείδηση “έξω” στη “φωτιά”, “πλακώθηκε με μπάτσους”, συμπορεύτηκε σε πορείες για το Πολυτεχνείο, τον Τεμπονέρα, τον Γρηγορόπουλο. Δεν είναι πολιτικός των μαλακών καναπέδων του Μητσοτακέικου.
Σημαντική είναι επίσης, πέρα από την πολιτική παιδεία, η γενικότερη εκπαιδευτική του συγκρότηση. ΄Οπως όλοι οι νουν και παιδεία έχοντες, γνωρίζουν, πως η μόρφωση δεν αποκτάται στα θρανία,αλλά στα “θρανία” που επιλέγει, για να μορφωθεί ένας έκαστος. Και τέτοιοι καλοί δάσκαλοι υπάρχουν πολλοί.
Ο Μητσοτάκης, δεν τους γνωρίζει. Δε διάβασε για παράδειγμα ποτέ Μαρξ, ΄Ενγκελς, Ουμπέρτο ΄Εκο, δεν προσέγγισε ό,τι για μας τους άλλους θεωρείται όρος “sιne qua non” για την μορφωτική υποδομή του ατόμου-πολίτη. Η …μόρφωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ξεκινά και τελειώνει στη γνώση της… αγγλικής γλώσσας, όπως σεμνύνονται οι χειροκροτητές του. Και φυσικά στα “χαρτιά” από εκπαιδευτικά ιδρύματα που πληρώνεις δίδακτρα και καταβάλεις “δωρεές” για να σου τα χορηγήσουν, ακόμα και…ταχυδρομικά.
΄Οσο τώρα για τη λοιπή αντιπολίτευση ,τα μη κυβερνητικά κόμματα στη Βουλή… ας μη μιλάμε καλύτερα. Μια θλίψη, μια απογοήτευση! Από ποιον να αρχίσεις και με ποιον να τελειώσεις.
1.Φώφη Γεννηματά. Από την “καμινάδα” κατεβασμένη κι αυτή, με ανύπαρκτη πολιτική παιδεία ή άλλη μόρφωση. Και ακόμα χειρότερα, θυγατέρα του Γιώργου Γεννηματά, που όντως ήταν απ΄τους ελάχιστους αριστερούς του ΠΑΣΟΚ και έντιμους πολιτικούς. Η κόρη του, πέρα από “λίγη” , ανέντιμη και δεξιά είναι εντελώς … ανύπαρκτη.
2.Δημήτρης Κουτσούμπας. ” Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου”! Με Κουτσούμπα και Λιάνα Κανέλλη …κομμουνιστές σήμερα , το μόνο σίγουρο είναι πως θα “τρίζουν τα κόκαλα” του ΄Αρη Βελουχιώτη και του Παντελή Πουλόπουλου. Τίποτα άλλο.
3.Yanis varoufakis. Ο “Καραγκιόζης” της πολιτικής. Για να γελούν μικρά παιδιά και να “αυτοϊκανοποιούνται” πολιτικά, ανώριμοι χαχόλοι.
4. Ο …”πώς τον λένε, είπαμε;” Κυριάκος Βελόπουλος, ο μενόμενος! Μια “βρεγμένη σανίδα” στον δικό του πισινό και των ανεγκέφαλων ” χατζήδων” που τον έστειλαν να κάνει αντιπολίτευση στη Βουλή είναι η μοναδική και πρέπουσα τιμωρία. ΄Ο,τι άλλο κι αν τους κάνεις ,πάει… στράφι.
Συμπέρασμα: Η χώρα σήμερα διαθέτει μια επάρατη κυβέρνηση και μια αξιολύπητα ανίκανη Αντιπολίτευση.Οι δυο κορυφαίοι θεσμοί αυτή την ώρα, πάσχουν από αρρωστήματα ανίατα και φυσικά θανατηφόρα. Αν δεν αλλάξει σύντομα η σύνθεση της ελληνικής Βουλής, το κομματικό-πολιτικό Σύστημα αυτής της χώρας, όχι μόνο σε πρόσωπα,αλλά και σε “αρμούς” σε “σενάζια”- πυλώνες, ο τόπος θα βαδίζει από το κακό στο χειρότερο.