ΠΩΣ ΛΕΤΕ ΤΟ ΓΛΕΝΤΑΜΕ ΣΤΑ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΕΥΡΩ-ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙΑ , ΑΝ ΟΧΙ ΜΕ …ΕΥΡΩ;

Μαρτσουλιόνις: «Κάποιοι Ελληνες μας πρόσφεραν χρήματα για να χάσουμε στον τελικό του Ευρωμπάσκετ το 1987»

Μαρτσουλιόνις εναντίον Γκάλη στον τελικό του Ευρωμπάσκετ 1987

Απάντηση Φασούλα σε Μαρτσουλιόνις για «απόπειρα χρηματισμού» το 1987: Οι ήττες σού άφησαν συμπλέγματα.  Να κινηθεί νομικά η πολιτική ηγεσία της χώρας

Ο Παναγιώτης Φασούλας

***

΄Ελληνας και ρουσφέτι, φακελάκι, εξαγορά, δωροδοκία, μπόνους, μίζα, πελατειακές  σχέσεις,  είναι έννοιες ταυτόσημες για τους ξένους. Η Ελλάδα το 2008 χρεοκόπησε, για όλες αυτές τις  ανήθικες πρακτικές και  τις  παθογένειες   που δηλώνουν οι παραπάνω έννοιες σε μια υγιή κοινωνία.

Δεν είναι φυσικά αποκλειστικότητα  της Ελλάδας  τέτοιου είδους βαριές   ασθένειες, που χαρακτηρίζουν δημοκρατίες  “Μπανανίας”.  Παντού τις συναντάς.  Η διαφορά είναι  πως εδώ η διαφθορά είναι κανόνας  και αλλού,  ,τουλάχιστον στις χώρες με στοιχειώδη πολιτικό πολιτισμό, η εξαίρεση.

Και   είναι πια φανερό πως έχουν περάσει και καταγραφεί στο DNA του ΄Ελληνα,  έχει ταυτιστεί  γονιδιακά  με τέτοιες συμπεριφορές. Το περίφημο “φακελάκι”, τα “μαύρα”, η μίζα, είναι οι προσφιλέστερες μέθοδοι  να κάνεις τη δουλειά σου αποτελεσματικά,  γρήγορα και χωρίς  γραφειοκρατικούς  ή άλλους μπελάδες.  Κι ακόμα χειρότερα,  έχουν  την επικρότηση και  την αποδοχή    και μάλιστα  ως  ένδειξη…υγιών και έξυπνων αντανακλαστικών από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού.   Αλλιώς, αν δεν  υιοθετείς  το καθιερωμένο, το παραδοσιακό αυτό εθνικό  σπορ της διαφθοράς , είσαι …κόπανος  και πιάνεσαι κορόιδο.

Οι πελατειακές  σχέσεις των κομμάτων εξουσίας και του  ψηφοφόρου είναι  η  πηγή του κακού. Το 2008 στις παραμονές της χρεοκοπίας της  χώρας   η  μισή Ελλάδα ήταν  διορισμένη στο δημόσιο.   “Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει” και “βρέξει χιονίσει,  ο μισθός να πέφτει”. Η  εθνική φιλοσοφία του  ΄Ελληνα  από συστάσεως ελληνικού κράτους.

Στις  δυο κυβερνητικές θητείες του Κώστα Καραμανλή ΤΟ ΧΡΕΟΣ  ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ  ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΟ 15,5%. Ούτε σε …πόλεμο να βρισκόμαστε.   Ακόμα και στον ελληνοτουρκικό πόλεμο  του  1897 , οι δανειστές μπορεί πάλι να μας πήραν  τα …σώβρακα,  με  το μονοπώλιο στα σπίρτα, το αλάτι και το πετρέλαιο ,αλλά η τοκογλυφία με τα μνημόνια δεν έχει προηγούμενο. Και το κακό είναι πως οι ίδιοι  οι τοκογλύφοι τελικά ,  ως  επιχείρημα και μάλιστα καταλυτικό , επικαλούνται αυτή ακριβώς τη διαφθορά της χώρας.  “Εσείς τα τρώτε τα δανεικά, που σας δίνουμε,  όπως τα τρώτε”.  Και δεν έχουν άδικο.

 

 

Ο πρώτος διδάξας  τη διαφθορά και  τις πελατειακές σχέσεις  ήταν   ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας, ο Ιωάννης Καποδίστριας.  Εν μια νυκτί  έκτισε   το  κομματικό κράτος , εν προκειμένω …ρωσικό,  διορίζοντας σωρηδόν στις κρατικές θέσεις ,μικρές και μεγάλες, δικούς του ανθρώπους .Και δε σταμάτησε  εκεί. Επιδόθηκε σε ένα “κυνήγι μαγισσών”, σε  πρωτοφανείς και ανήκουστες   διώξεις ,ακόμα και κορυφαίων αγωνιστών ,που έδωσαν τα πάντα στον αγώνα και πρώτα “αίμα”, αν υποπτευόταν  πως δεν είχαν ρωσόφιλο  προσανατολισμό  ή  προχωρούσαν σε  κριτική   στον ολοκληρωτισμό και το δεσποτισμό που καθιέρωσε στο νεοσύστατο κρατίδιο, ο π. Υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου, ως   εγκάθετος κυβερνήτης  και αχυράνθρωπός του  στη μικρή  Ελλάδα. Η δολοφονία του ήταν πλέον νομοτελειακή αντίδραση,  με βάση την ιστορική, αλλά και φυσική  αρχή πως η βία οδηγεί σε  βία . Και τότε , οι εκτελεστές του τυράννου ,δε θεωρούνται  δολοφόνοι, αλλά τυραννοκτόνοι στην Ιστορία.

΄Εκτοτε, η χώρα δεν απαλλάχτηκε  ποτέ από αυτή την πελατειακή κατάρα στα δημόσια αξιώματα και τις κρατικές θέσεις, τη μίζα και το  ρουσφέτι. Και  ναι, μεν,    η διαφθορά ξεκίνησε ως   “συστατικό ράτσας”  από την  εποχής της Τουρκοκρατίας, αλλά ο Ραγιάς ,ως ΄Ελλην πια , το  εξέλιξε, το ανέδειξε σε  …επιστημονική  ενασχόληση, σε εθνικό σπορ.

Και  μπορεί να ελευθερώθηκε εδαφικά η χώρα ,αλλά   ο  ΄Ελληνας  ποτέ σε  νοοτροπία  και συμπεριφορά Ανατολίτη ,  από εκείνα τα χρόνια.  Και όχι μόνο στο ρουσφέτι.   Αν πάψει ο  “Ραγιάς” να   αποφαίνεται  στο ψήσιμο     του οβελία  πως  το αρνάκι έγινε  “λουκούμι”, να δηλώνει κατα-συγκινημένος στο  άκουσμα  του εγκωμίου  Η   ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ και να ορκίζεται πως   οι… θηλυκές καμπύλες δε τον εξιτάρουν πιά, θα έχει  κάνει ένα μικρό βήμα  προς τον εξευρωπαϊσμό του. Και θα είναι μια νύξη -ένδειξη πως   Ελλάδα και  Σουηδία είναι “ισότιμα” μέλη της ίδιας κοινότητας.

 

 

΄Εχω εδώ καταθέσει άπειρες εμπειρίες από τη διαφθορά που συνάντησα, όσα χρόνια υπηρέτησα στο δημόσιο σε διάφορες  θέσεις της Εκπαίδευσης.  Από το  Ελληνικό Κολλέγιο Λονδίνου στην αρχή της  εκπαιδευτικής μου  καριέρας  και το χρηματισμό των  “συναδέλφων”,   για να αγοράσει  ο  τ. βασιλιάς  και οι εφοπλιστές απολυτήρια των  “βασιλοπαίδων” με τους τίτλους τους,   μέχρι που  την έκλεισα απότομα  (μου την έκλεισαν )  στο Κίεβο ,που υπηρετούσα αποσπασμένος του ΥΠΕΠΘ  στην ελληνική πρεσβεία και τα πανεπιστήμια Σεφτσένκο  και Σλαβονικό.  Τι δεν έχουν δει τα μάτια μου!

Με αφορμή την παραπάνω απόπειρα χρηματισμού ξένων παικτών στο Μπάσκετ  παλιότερα από τους ΄Ελληνες ,  θα  μνημονεύσω μια  ανάλογη περίπτωση από αυτή τη θητεία μου στο Κίεβο. Το πώς έφευγαν τα εκατομμύρια επί χρόνια  στις πρώην  λεγόμενες Ανατολικές  χώρες για να τα  μοιράζονταν μεταξύ τους  οι μαφιόζοι “Ομογενείς” με τους  υπουργούς  και τα στελέχη στην Ελλάδα, τα έχουμε ξαναπεί.

Πόσα εκατομμύρια “μαύρο”  χρήμα  επίσης εισπράτταν επί χρόνια στις πρεσβείες κάποιοι διπλωματικοί  εν γνώσει και συνεργασία  με την  κεντρικής υπηρεσία, για να πουλάνε βίζα με τη σέσουλα  (κάπου 2-3 χιλιάρικα ευρώ η μίζα) κι αυτό το έχουμε καταθέσει εδώ.  Ο έντιμος   καθηγητής Γιώργος Τριάρχης αυτή τη διαφθορά πλήρωσε με τη ζωή του. Τους κατάγγειλε και τους μήνυσε, μέχρι  που  η μαφία  των “Ομογενών” πήρε εντολή  να τον βγάλουν από τη μέση .Και το Σεπτέμβρη του 2006,   δολοφόνησαν  τον τραγικό καθηγητή στη μέση του δρόμου στην Τασκένδη,  λίγες ημέρες πριν δικαστούν. Και η δίκη τους  αυτή δεν έγινε ποτέ΄. Ούτε οι δολοφόνοι αναζητήθηκαν   από τις ελληνικές κυβερνήσεις.

 

 

Εκείνη τη  χρονιά  λοιπόν, το 2005,  είχε  αναλάβει το Κίεβο να διοργανώσει  το πανηγυράκι της Eurovision. Λίγες εβδομάδες πριν, είχε  έρθει η σειρά μου να κατέβω από την πρεσβεία στην Αθήνα να πάρω από το ΥΠΕΞ τον διπλωματικό σάκο και να τον μεταφέρω στο Κίεβο. Πηγαίναμε όλο το προσωπικό  που ανήκαμε στην  πρεσβεία με τη σειρά κάθε μήνα.  Ως γνωστό, ο διπλωματικός σάκος  περνάει ελεύθερα χωρίς έλεγχο στα αεροδρόμια, που σημαίνει  πως μπορεί να περιέχει ό,τι φαντάζεται ανθρώπου νους,  ακόμα και όπλα!

΄Ερχομαι Αθήνα, παραλαμβάνω το σάκο από το ΥΠΕΞ,  πού να τον σηκώσω να τον πάω στο “Βενιζέλο”!  Μου δώσανε ένα “100” και φρουρά να τον κουβαλήσουμε μέχρι μέσα στο αεροπλάνο. Στο Κίεβο το ίδιο. ΄Ηρθε ολόκληρο τζιπ…θωρακισμένο να τον φορτώσουμε.

Πάω να τον παραδώσω στην Πρεσβεία, τον  ανοίγουμε για να γίνει η παραλαβή και η καταμέτρηση πως τον παρέλαβαν σφραγισμένο και δεν λείπει τίποτα  και τί να δω!  Βουνό,  ως πάνω , “τούβλα” από πεντακοσάρικα ευρώ,  τίγκα λέμε,  τίποτα άλλο μέσα.  Ασήκωτο φορτίο!

Μένω… χάχας. Ρωτάω τον καταμετρητή  τί  είναι τα λεφτά αυτά , ρε φίλε ; Και τί μου απαντάει και μου κλείνε το μάτι.   “Καθηγητή, σύνελθε.   Γιουροβίζιον έχουμε.  Να μην το …γλεντήσουμε;”   Κόκαλο εγώ. Ούτε είχα καταλάβει τί εννοούσε.

Πέρασε καιρός να βάλω τα πράγματα σε σειρά,  να πάρω επιτέλους  είδηση τί γινόταν γενικώς στη  πρεσβεία, η οποία να σημειωθεί,  είχε  όλες τις  Ανατολικές χώρες   υπό την επίβλεψή της.   Να λυθεί επίσης το …μυστήριο   τί σόι  πανηγύρι στήσανε οι Ελληνάρες και στο Κίεβο.

 Σκίζουμε οι άτιμοι  σε όλα. Πρώτοι παντού.  Και στο…θρίαμβο του Γουέμπλεϊ  στο Ευρωποδόσφαιρο και το Ευρωμπάσκετ και τη  Γιουροβίζιον   σε όλα τα…Ευρώ μέσα.   Κυρίως, τα “μαύρα”!

 

Υ.Γ Η ιστορία δεν είναι μυθιστόρημα για αναψυχή.  Αν οι γενιές που έρχονται σε αυτή τη χώρα συνεχίζουν τη δική  τακτική των προγόνων τους  200 χρόνια τώρα, θα έχουν ασφαλώς και τη δική τους-μας μοίρα. Αν, όταν διαβάζουν αυτές τις γραμμές  (και γι΄αυτούς , κυρίως, γράφονται)  τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που  έχουν σήμερα “ονοματεπώνυμο” στη διαφθορά, συνεχίζουν να απολαμβάνουν τους… κόπους  των  γονέων τους και δεν τους  ζητήσουν να φέρουν  πίσω τα κλεμμένα,  τότε είναι σίγουρο πως θα συνεχίζουν να βλέπουν στο διαδίκτυο  την εικόνα  του  “Φασούλα” κι αντί να τον φτύνουν, για όσα λέει,  θα  υποκλίνονται και τούτοι στο…ταλέντο  του παλιού μπασκετμπολίστα  να καρφώνει. Και όχι μόνο τη μπάλα στο καλάθι!