“Νέα έκρηξη του δημοσίου χρέους – Ξεπέρασε τα 380 δισ. ευρώ!
Αγγίζει το 230% του ΑΕΠ, τροφοδοτούμενο από τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού και τον αυξημένο δανεισμό
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα έφτασε το 213,1% του ΑΕΠ στα τέλη του 2020, έναντι 184,9% στα τέλη του 2019. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με το ΔΝΤ, η Ελλάδα καταγράφει τη δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση του χρέους σε όλον τον κόσμο.Το ΔΝΤ υπολογίζει ότι το ελληνικό χρέος δεν πρόκειται να πέσει κάτω από το 200% πριν το 2023. Συγκριτικά, σημειώνεται ότι όταν ξέσπασε η ελληνική κρίση δεν ξεπερνούσε το 126,7%. Σε μεγαλύτερο ακόμη πρόβλημα εξελίσσεται το ιδιωτικό χρέος».
Το αντίπαλο δέος του καπιταλισμού εδώ και 30 σχεδόν χρόνια, δεν υπάρχει πια. Κατέρρευσε εκείνο το Σύστημα, που δε θα το λέγαμε, βέβαια, απολύτως κομμουνιστικό. Οι καπιταλιστές τόνιζαν περισσότερο ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό την κομμουνιστική του σύσταση , για να αντιδιαστείλουν τις πάντα υπέρ τους διαφορές . Στην ουσία του, όμως, δεν υπήρξε στο μεδούλι και καθ΄όλοκληρία τέτοιο. Σε πολλές παραμέτρους του, ναι, τηρούσε, έστω τα προσχήματα της κομμουνιστικής ιδεολογίας, αλλά ανίχνευση και εφαρμογή σε βάθος, δεν πέτυχαν ποτέ κι εκείνα τα συστήματα . Κι αυτό το γνώριζαν και οι ίδιοι οι ηγέτες και οι λαοί τους.
Πάντως, οφείλουμε, για να είμαστε ακριβείς ιστορικά να παραδεχτούμε πως κι έτσι όπως λειτούργησαν και τον ελάχιστο χρόνο που τους δόθηκε η δυνατότητα να πειραματιστούν στην άσκηση μιας νέας εξουσίας, τα περισσότερα απ΄ αυτά τα καθεστώτα των “Ανατολικών”, λεγόμενων, χωρών, κατάφεραν να προσπεράσουν σε πολλά τα καπιταλιστικά συστήματα. Ειδικά με μια ανθρωποκεντρική φιλοσοφία της εξουσίας για τους λαούς τους.
Πολλά είναι τα σημεία που αποδείχτηκαν, τουλάχιστον στην άσκηση της κοινωνική τους πολιτικής, ανώτερα από τα καπιταλιστικά . ΄Εχουμε αναλύσει επαρκώς αυτό το ζήτημα με κλασικό παράδειγμα την Ελλάδα και τη Ρουμανία την εποχή που στις δύο χώρες ηγεμόνευαν τα δύο αντίπαλα πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικά συστήματα. Μέρα- νύχτα η διαφορά. Και η οποία βέβαια, δεν ήταν ορατή τότε, επειδή η καταιγιστική προπαγάνδα στα λογής άντρα του καπιταλισμού σε Ευρώπη και Αμερική, δεν επέτρεπε ούτε στο ελάχιστο να διακρίνουν οι λαοί τις διαφορές .Ούτε στη μια ούτε στην άλλη πλευρά.
Ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια και την πλήρη αποτυχία της μονοπωλιακής ηγεμονίας πλέον του καπιταλιστικού συστήματος σε όλες τις εκφάνσεις της άσκησης εξουσίας, δεν άφησε η ίδια η προπαγάνδα να φανεί η ιστορική αλήθεια. Επιστράτευσαν Κέιμπριτζ, Χάρβαρντ, άλλα όμοια …ευαγή εκπαιδευτικά ιδρύματα, άντρα του διεθνούς καπιταλισμού ,φυσικά τη φασιστική συντεχνία των Γκέμπελς, Νομπελίστες οικονομολόγους, τραπεζίτες και φιλάνθρωπους, πατριάρχες της οικονομίας της Αγοράς και έντυσαν με επιστημικοφανή τώρα ενδύματα την ίδια , παλιά, προπαγάνδα. Οι ελεύθερες -δημοκρατικές και πλούσιες δυτικές κοινωνίες και οι καταπιεσμένες και φτωχές ανατολικές!
Το πόσο κι αν ήταν αλήθεια αυτοί οι ανιστόρητοι και κατευθυνόμενοι αφορισμοί, το γνωρίζουμε πολύ καλά εμείς οι “ζώντες και περιλειπόμενοι” , οι μεταπολεμικές ,δηλαδή, γενιές που, ναι, μεν είμαστε ακόμα παιδιά τότε, αλλά η ηλικιακή μας πορεία παρακολουθούσε και την αντίστοιχη πολιτική και λοιπή εξέλιξη των δύο συστημάτων. Χωρίς λοιπόν, φόβο και πάθος, σήμερα, κατακτητές εμπειριών και γνώση μια μεστής πια ηλικίας , καταθέτουμε τις ακόλουθες μη στρατευμένες αλήθειες για την Ελλάδα τα χρόνια της ΕΡΕ του Κων. Καραμανλή και των Ανακτόρων και της Ρουμανίας των κομμουνιστών του Γκεόργκε Γκεοργκίου – Ντέζ και του Νικολάι Τσαοσυέσκου (από το 1965) τις ίδιες δεκαετίες του ΄50,΄60 και ΄70.
“Πέτρινα χρόνια” για την Ελλάδα, από κάθε άποψη. Δεκαετία ΄50. Χιλιάδες ιδεολογικοί αντίπαλοι της Δεξιάς και όχι μόνο κομμουνιστές. Απλώς, μη Δεξιοί, οδηγούνταν στα εκτελεστικά αποσπάσματα, στις φυλακές ,τις εξορίες, πολιτικοί πρόσφυγες και μετανάστες. Μετριούνται σε χιλιάδες! Την ίδια εποχή από προσωπικό έλεγχο στα ρουμάνικα ιστορικά αρχεία, αλλά κι από καταθέσεις εμπειριών ανθρώπων που υπηρέτησαν το κομμουνιστικό καθεστώς, δεν υπήρχαν στη χώρα εκτελέσεις πολιτικών αντιπάλων και φυσικά ούτε τόποι μαρτυρίου σαν τη Μακρόνησο και τα άλλα ξερονήσια-κολαστήρια. Ακόμα και στη Σοβιετική ΄Ενωση μετά τη λαίλαπα Στάλιν και τις εγκληματικές εκκαθαρίσεις “αντιπάλων” , ειδικά στη Μετασταλινική εποχή από το 1953, η πολιτική εξομάλυνση και η αποφυγή σταλινικών ακροτήτων ήταν από τα πρώτα ζητούμενα του καθεστώτος. Τα ίδια χρόνια, η Ελλάδα ήταν ένα απέραντο κολαστήριο για τους πολιτικούς αντιπάλους του ακροδεξιού καθεστώτος, που συνεχίστηκε ακόμα και μετά τη δεκαετία του ΄60 στη Δικτατορία του ’67, τερατογέννηση κι αυτή της Δεξιάς παράταξης.
Από κοινωνικής και οικονομικής άποψης τώρα, στη … φτωχή Ρουμανία του Τσαουσέσκου και την …πλούσια Ελλάδα του Καραμανλή, από το 1950 μέχρι και το τέλος του ΄70, δεν υπάρχει σύγκριση. Φτώχεια και των γονέων στην “πατρίδα που σε πλήγωνε όπου κι αν πήγαινες”. Καραβιές οι Μετανάστες στις φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου τις στοές”. Κοινωνικά αγαθά, πλούσια στους Ρουμάνους, όπως ρεύμα, νερό, ιατρική περίθαλψη, παιδεία, αλλά και “ψωμάκι” να χορτάσει ο κόσμος, ανύπαρκτα για τον ελληνικό λαό στο καθεστώς Καραμανλή και Ανακτόρων. Κόβονταν λέει το ρεύμα συχνά στη Ρουμανία και οι πολίτες στήνονταν στις ουρές για να ψωνίσουν κρέας. Την ίδια εποχή τέτοια, όντως, δεν… γίνονταν στην Ελλάδα, αφού ρεύμα στα περισσότερα σπίτια δεν υπήρχε, ούτε λεφτά για να στηθείς στην ουρά και να ψωνίσεις κρέας. Τουαλέτα και ζεστό νερό ανύπαρκτα. Χριστούγεννα και Πάσχα εκείνα τα χρόνια λούζονταν οι ΄Ελληνες και έκαναν την ανάγκη τους στους κήπους.
Φέραμε τη Ρουμανία ως παράδειγμα, επειδή στη χώρα αυτή συνέβη κάτι τόσο σημαντικό ιστορικά, εκείνα τα χρόνια που ,όμως, ούτε οι ίδιοι οι Ρουμάνοι ιστορικοί δεν κατάφεραν ακόμα να το αναδείξουν. Για τους Μαυρογυαλούρους Ρουμάνους πολιτικούς (ούνα ράτσα ούνα φάτσα με όλους ) δεν το συζητάμε, επειδή ,ακριβώς, τρέμουν μη βγει στο φως αυτή η καταλυτική, ιστορική αλήθεια.
Ο Νικολάι Τσαουσέσκου κατάφερε το αδιανόητο για τότε και σήμερα, να μην έχει η χώρα του εξωτερικό χρέος. ΜΗΔΕΝ ΧΡΕΟΣ! Κι αυτός ήταν ο λόγος που για κάποια χρόνια έσφιξε αναγκαστικά το σκοινί, εξ ου οι διακοπές ρεύματος και οι ουρές στα χασάπικα.΄Ομως, τα κατάφερε, όταν οι περισσότερες χώρες ζούσαν ή στην απόλυτη φτώχεια ή με δανεικά.
Το πείραμα ήταν συγκλονιστικό. (Το πέτυχε και ο Καντάφι, αλλά αυτή η περίπτωση είναι ξεχωριστή. Θα τη θίξουμε αλλού). Μοναδική και μάλιστα κομμουνιστική χώρα , χωρίς χρέος και επίσης σπουδαίο, ένα καθεστώς αυτονομημένο από το σοβιετικό μοντέλο, αντισταλινικό, συγγενές με το τσεχοσλοβάκικο, αλλά και διαφορετικό στα σημεία, με χαραγμένη δικιά της, ιδιόμορφη, τόσο ιδεολογική, όσο και κοινωνικοπολιτική γραμμή .
Ο διεθνής καπιταλισμός ,οι Τραπεζίτες της Οικονομίας της Αγοράς έφριξαν, έπαθαν συγκοπή! Το χειρότερο παράδειγμα μίμησης άλλων λαών, ήταν αυτό του Τσαουσέσκου. ΄Οχι μόνο απάλλαξε τη χώρα από το βραχνά του χρέους, αλλά ήταν έτοιμος να ξεπεράσει τις γνωστές αγκυλώσεις αυτών των καθεστώτων. Ο Νικολάι Τσαουσέσκο ετοίμαζε, αμέσως μετά, άνοιγμα στη Δύση με πρώτο την ελεύθερη μετακίνηση πολιτών, τη σύναψη καλύτερων σχέσεων με χώρες που διέθεταν φιλελεύθερα καθεστώτα ,όπως η Γαλλία και συνεργασία με παγκόσμιες , αριστερές, επαναστατικές οργανώσεις.
Το καθεστώς της Ρουμανίας ήταν πια καρφί στο μάτι, όχι μόνο των καπιταλιστικών χωρών, αλλά και και των κομμουνιστικών, ειδικά της Σοβιετικής ΄Ενωσης , που δέχτηκε το ισχυρότερο πλήγμα . Ο Τσαουσέσκου ήταν το καλύτερο παράδειγμα εφαρμογής του Μαρξισμού σε πολλές εκδοχές του και αποτυχίας του δικού της Συστήματος.
΄Ηταν πια θέμα χρόνου η αναίμακτη, κομμουνιστική επανάσταση στη Ρουμανία. Αρχές της δεκαετίας του ΄90 η Ρουμανία ήταν έτοιμη να κάνει το μεγάλο άλμα. Μια κομμουνιστική χώρα χωρίς εξωτερικό χρέος, με κοινωνική πολιτική σταθερή και αξιόλογη. Με ελευθερίες στο εσωτερικό της χώρας και “διαβατήρια” στα χέρια όλων των Ρουμάνων.
Οι τραπεζίτες συνειδητοποίησαν την καταστροφή, ακριβώς, εκείνη την περίοδο. Μια χώρα, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να τρώει από τις σάρκες της, να καταβάλει υπέρογκα χρεολύσια στις διεθνείς αγορές, έχει φτερά να πετάξει. Φανταστείτε μια Ελλάδα σήμερα με Μηδέν εξωτερικό χρέος. Η Σουηδία θα έτρεχε από πίσω και ασθμαίνουσα!
Η αντίστροφη μέτρηση για το καθεστώς Τσαουσέσκου είχε αρχίσει. Η επίσπευση ήταν αναγκαία και ξεκίνησε από το πλέον ετοιμόρροπο , το σοβιετικό καθεστώς. Με την πτώση του και την κατάρρευση των υπολοίπων, δεν υπήρχε περίπτωση να σωθεί το Ρουμανικό. Με μια διαφορά. Οι Τραπεζίτες δεν ζήτησαν το κεφάλι κανενός κομμουνιστή ηγέτη. Ούτε ακόμα και των σκληροπυρηνικών. ΄Ηθελαν μόνο την κεφαλήν επί πίνακι του Τσαουσέσκου. Δεν ήταν μόνο τιμωρία για το πείραμα που πέτυχε και παραδειγματισμός. Θα ήταν και επικίνδυνος, αν έμενε ζωντανός μετά την κατάρρευση. Θέμα χρόνου να αναλάβει πάλι την εξουσία και μάλιστα εύκολα μετά τις θητείες, όπως τις είδαμε μετά, Ιλιέσκου και Κονσταντινέσκου ,αλλά και το χάος που επικράτησε στη χώρα.
Και τον εκτέλεσαν. Μαζί με τη γυναίκα του την ΄Ελενα . Χωρίς στην ουσία δίκη με συνοπτικές διαδικασίες σε έκτακτο στρατοδικείο! . ΔΕ ΣΥΝΕΒΗ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ. ΟΥΔΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΣΤΗΣ ΗΓΕΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΚΕ. ΜΟΝΟ Ο ΤΣΑΟΤΣΕΣΚΟΥ . Ο πλέον επικίνδυνος να αποδείξει , αν τον άφηναν να ζήσει πως ο κομμουνισμός, δεν είναι ουτοπία, αλλά πρακτική εφαρμογή, αν έχεις κότσια και όραμα.
Τους εκτέλεσαν πιασμένους χέρι- χέρι και με σκοινιά δεμένους ,τραγουδώντας τη Διεθνή! ΄Επεσαν σαν παλικάρια , θυσία στο Μολώχ της οικονομίας της αγοράς, του παγκόσμιου βραχνά του χρέους και της καταστροφής του περιβάλλοντος.
Δείτε σήμερα της δύο χώρες. Η Ρουμανία, 30 ολόκληρα χρόνια μετά , αν και με ΜΗΔΕΝ ΧΡΕΟΣ που τους παρέδωσε ο Τσαουσέσκου, αφού πέρασε από φωτιά και σίδηρο, δεν κατάφεραν οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις της να βάλουν ούτε μια πέτρα σε δημόσιο έργο. Μετρό, αεροδρόμιο, δημόσια κτίρια, δρόμοι, όλα φτιαγμένα επί Τσαουσέσκου.
Και το χειρότερο: ΟΛΑ ΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΕΩΜΕΝΑ ΩΣ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙ ΜΟΝΤΕΛΑ ΑΜΑΞΙΑ! Μην περιμένεις να δεις στο Βουκουρέστι αμάξι πενταετίας. Και μην τολμήσεις να κυκλοφορήσεις εκεί με καμιά σακαράκα. Θα σε πετροβολήσουν. Και θα σε γράψει ο τροχονόμος μόνο και μόνο γιατί το σαράβαλό σου, χαλάει όλη τη βιτρίνα της φαντασμένης πόλης.
Η Ελλάδα; Αχ, αυτή η μη κομμουνιστική Ελλάδα από την κλοπή στη σκακιέρα της διάσκεψης της Γιάλτας, να μείνει η μόνη εκτός στα Βαλκάνια.
2021. Η χώρα με το χειρότερο χρέος στον κόσμο! Χρεοκοπημένη, παραδίδει φτώχεια και δυστυχία στις γενιές που έρχονται. Ελπίδα, ούτε κατά διάνοια. Με “μαθηματικούς” υπολογισμούς , σε λίγα χρόνια οι ΄Ελληνες θα μεταναστεύουν στην Τσεχία και την Κροατία να κάνουν τις “πακιστανικές” δουλειές, που δεν καταδέχονται σήμερα στη χώρα τους, ξεκοκαλίζοντας τα λεφτά των μελλοντικών Ελλήνων.
Και να σου βγαίνει οι Φαήλοι ,οι Τζήμεροι και τοι Καλύβες να σου λένε “ευτυχώς που νικήσαμε και δεν μπήκε η Ελλάδα στο κομμουνιστικό μπλοκ”! Δηλαδή, αν έμπαινε πόσο , χειρότερα θα ήταν από τώρα που δεν μπήκε;
Και το πλέον τραγικό. Με πρωθυπουργό σήμερα έναν ακροδεξιό Κυριάκο Μητσοτάκη (γιος του πλέον διεφθαρμένου, πολιτικού των Ανακτόρων στη χώρα), ο οποίος καθιέρωσε ως εθνικό σπορ της χώρας τη διαφθορά, τη διαπλοκή με τα λευκά κολάρα, τα σκάνδαλα, το παρακράτος, την διακυβέρνηση της χώρας σε ακροδεξιά και ολοκληρωτικά μοντέλα καθεστώτων.
Η Ιστορία ποτέ δεν μαντεύει, δεν προφητεύει, δεν προδικάζει. Είναι αυτός ο λόγος σήμερα, που δεν μπορούμε να απαντήσουμε με ακρίβεια, αλλά μπορούμε, όμως, να εικάσουμε, σε δυο ερωτήματα:
1.Πώς θα ήταν σήμερα η Ρουμανία, αν οι Τραπεζίτες δεν έσπευδαν να δολοφονήσουν και να κόψουν το δρόμο στο νικητή και αρνητή της οικονομίας της αγοράς Νικολάι Τσαουσέσκου ;
2.Μήπως η Ελλάδα, αν δεν την είχαν κρατήσει οι τρεις ηγέτες στη Γιάλτα έξω από το κομμουνιστικό σύστημα α. Θα είχαν, αν μη τί άλλο, οι ΄Ελληνες ρεύμα, νερό και τουαλέτες στα σπίτια τους ήδη από τη δεκαετία του ‘ 50 και όχι του’ 80. β. Δε θα ήταν σήμερα η δεύτερη χώρα στον κόσμο με τον χειρότερο δείκτη Χρέους προς ΑΕΠ, αφού δε θα υπήρχε περίπτωση ένα κομματικό, πελατειακό κράτος να χρεοκοπήσει τη χώρα, για να ταϊσει τους οπαδούς του . Και 3. Θα είμαστε ένας λαός πειθαρχημένος και με μια κουλτούρα , όπως όλοι οι λαοί που φοίτησαν σε κομμουνιστικά “σχολεία”, διατηρούν ακόμα και σήμερα.