Εμπιστεύεσαι την ενημέρωσή σου στην κρίση των Γκεμπελίσκων της Βιομηχανίας παραπληροφόρησης; Αυτοχειριάζεσαι. Δολοφονείς τη λογική, την ηθική, το συναίσθημα και την αισθητική σου.
Είναι, όλοι οι κοντυλοφόροι (“ad hoc” και “bono consilio”), “υπόκοσμος”, διεφθαρμένοι ως το μεδούλι , βιαστές της αλήθειας και της είδησης.
Λέμε ΟΧΙ στις χωματερές του ελληνικού Τύπου, ΟΧΙ στους σκουπιδοπαραγωγούς ΟΧΙ και στους σκουπιδοφάγους του.
______________________________________
Στις κοινωνικοπολιτικές επαναστάσεις, δεν υπάρχει περίπτωση η νέα εξουσία που θα αναλάβει τη σκυτάλη διακυβέρνησης από τη συντριβείσα παλιά, να πετύχει ριζική , ρηξικέλευθη μεταβολή στους αρμούς του Συστήματος και να τους αντικαταστήσει με διαφορετικούς , μεγαλύτερης ισχύος και επ΄άπειρον διάρκεια ζωής. Συνήθως, “αλλάζει ο Μανωλιός και βάζει τα ρούχα του αλλιώς”.
Και δε θα χρονοτριβούμε πάλι σε χιλιοειπωμένες αναλύσεις τεκμηρίωσης της ιστορικής αυτής άποψης. Φτάνει η εξέλιξη της μεγάλης επανάστασης των Μπολσεβίκων τον περασμένο αιώνα στη Ρωσίας, για να ανατρέψει εκ βάθρων εκείνους που θα προσπαθήσουν να αντιπαλέψουν την ιστορική διαπίστωση πως το νέο επαναστατικό καθεστώς, που επικράτησε και αντικατέστησε το παλιό, προχώρησε σε ισοπεδωτική μεταμόρφωση της προηγούμενης τάξης πραγμάτων.
Μπορεί να έκανε κουμάντο πια ο “γιος του μπολσεβίκου” , αλλά ήταν αυτός, ακριβώς, που ανέδειξε σε ισχυρή απόδειξη για άλλη μια φορά την εφετμή της ιστορίας, όπως την διατύπωσε και ο ίδιος ο στυλοβάτης του νέου καθεστώτος Λένιν: ” Το γιο της πλύστρας να φοβάσαι”.
Και ήξερε πολύ καλά τί εννοούσε ο διανοούμενος του νέου καθεστώτος, όταν έβλεπε το παλιό “σύντροφο”, μεγαλοστέλεχος πλέον του κόμματος, να ταξιδεύει στην πρώτη θέση του τρένου, την ώρα που η “πλέμπα” που γκρέμισε τους Ρομανώφ, συνέχιζε να ταξιδεύει, εξαθλιωμένη και ρακένδυτη, πάλι στην τρίτη θέση. Αν δεν αλλάξει ο ίδιος ο επαναστάτης, αν δεν αποποιηθεί τις παλιές ,κακές συμπεριφορές, αν δεν καταργήσει, δεν απαλλαγεί από τα βαρίδια του κακού (αφύσικου) εαυτού του, πώς μπορεί να κάνει διαφορετικό τον κόσμο; Αλλάζω πρώτα “εμένα” και μετά επιχειρώ το ίδιο για τον “άλλον”.
Αν έχει μια ελπίδα να αλλάξει ο άνθρωπος τη “μοίρα” του, μεταμορφώνοντας επί το βέλτιστο το αρνητικό, γονιδιακό του φορτίο, οργανικό, ψυχικό και διανοητικό , είναι η μεταστροφή στον τρόπο ζωής του. Διατροφική, περιβαλλοντική, συναισθηματική και άλλη υιοθέτηση υγιεινών συνηθειών για το σώμα και την “ψυχή”. Για το πνεύμα και τη διάνοια, αναγκαία και μοναδική είναι η “μόρφωση”.
Μόρφωση δεν είναι η απόκτηση εκπαίδευσης, εξειδίκευσης, γνώσης, που παρέχουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των τύπων και των βαθμίδων. Είναι η διαμόρφωση της προσωπικότητας, η απόκτηση διανόησης, στοχασμού, προβληματισμού, η επεξεργασία και εναποθήκευση στον υπόλοιπο εξοπλισμό του Νου και της συνείδησης, ανθρωποκεντρικών, διαχρονικών και απαράγραπτων φυσικών αξιών. Η μόρφωση δεν εμπεριέχεται στην εκπαίδευση, οπότε είναι και εντελώς διαφορετικό απόκτημα. Η εκπαίδευση, η εξειδίκευση ,όμως μπορούν να αποτελούν και χαρακτηριστικά της μόρφωσης.
Και φυσικά, αυτού του είδους η αλλαγή της προσωπικότητας, δεν είναι στο πλαίσιο ευθύνης του σχολείου. Ούτε και μπορεί ένα συστημικό εκπαιδευτικό ίδρυμα να την παρέχει. Είναι, εν τέλει η “μόρφωση”, υπόθεση του καθενός και έχει σχέση με τις “πηγές” που προσεγγίζει το άτομο για να την αποκτήσει, όσο και με τα πρόσωπα που επιλέγει ή τον αναγκάζουν να συναναστρέφεται στη διάρκεια της κοινωνικοποίησης του.
΄Ετσι εξηγείται πώς επιστήμονες σε όλο το εύρος των επιστημών, μπορεί, μεν, να έχουν άριστη κατάρτιση, απόλυτη εξειδίκευση και γνώση του αντικειμένου τους, αλλά στερούνται, ακόμα και παντελώς , της απαραίτητης μόρφωσης. Για παράδειγμα, οι επιστήμονες που ανέδειξαν τεχνολογικά την πολεμική μηχανή της Ναζιστικής Γερμανίας, οι γιατροί και λοιποί ερευνητές στα συναφή πεδία, μπορεί να υπήρξαν από καλοί, ως και άριστοι επιστήμονες, αλλά…Ναζί “επιστήμονες”!
Κι αυτό, δικαιώνει πάλι τη συγκροτημένη, φιλοσοφική κρίση του Πλάτωνα που διατύπωσε εύστοχα την αρχή πως
“ΠΑΣΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΧΩΡΙΖΟΜΕΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΑΡΕΤΗΣ, ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΟΥ ΣΟΦΙΑ ΛΟΓΙΖΕΤΑΙ”.
Στις παλιές κοινωνίες, τα διάφορα “ιερατεία” και οι “προνομιούχες” ομάδες ή εξοβέλισαν από τη διανομή της εξουσίας το “Μάγο”, ή τον έθεσαν υπό τις διαταγές τους, ή ενσωμάτωσαν οι ίδιοι κι αυτή την ιδιότητα δίπλα στις άλλες. Ο “μάγος” ήταν, κυρίως, η επιστήμη των “σκοτεινών” εποχών που συνήθως εκδηλωνόταν ως τσαρλατανισμός.
Οπότε, απούσης της επιστήμης, το πεδίο ήταν ελεύθερο να χρησιμοποιήσει το ΣΥΣΤΗΜΑ ένα από τα ισχυρότερα όπλα υποταγής του ατόμου: Το φόβο! Και έτσι μόνο, υπό το κράτος της αμάθειας, της σύγχυσης, της αμφιβολίας, που γεννούν τον φόβο, θα μπορούσαν να επικρατήσουν τέτοιου είδους φοβιστικές, τιμωρητικές διδασκαλίες σαν αυτές περί “Παραδείσου και Κολάσεως” ,μετά θάνατον, αλλά και επίγειας τιμωρίας με άρνηση βοήθειας, εκτόξευση κατάρας και συμφορών από το “υπερπέραν” για τους “κακούς” (όπου “κακός”, όποιος δεν υποτασσόταν στα κελεύσματα της θρησκείας).
Από την ώρα που η επιστήμη ξεκίνησε τους τελευταίους 2/3 αιώνες στην ουσία την αυτονόμησή της από τη θρησκευτική και τη κοσμική εξουσία, τα πράγματα καλυτέρευσαν, αλλά δεν υπήρξε συθέμελη κατεδάφιση του παλιού και άρρωστου . Υποχώρησε, εν πολλοίς ο φόβος της κόλασης και της θείας τιμωρίας, αλλά σε πολλές περιπτώσεις τον ίδιο φόβο με διαφορετικές τιμωρητικές συνέπειες άρχισε να καλλιεργεί και η “επιστήμη”.
Κι αυτό ,βέβαια, συμβαίνει, επειδή, όπως είπαμε, άλλο είναι η ειδίκευση, η έρευνα, η γνώση και άλλο η μόρφωση. Πολλοί “επιστήμονες” παρέμειναν και παραμένουν χωρίς αλλαγή προσωπικότητας, δίχως να έχουν απαλλαγεί από το βάρος της υλικής-υλιστικής θεώρησης των πραγμάτων. Στερούνται ακόμα κα στοιχειώδους υποδομής φυσικών, διαχρονικών αξιών και κυρίως ανθρωποκεντρικών,
Οπότε, “ο βασιλεύς απέθανε, ζήτω ο βασιλεύς”! Αδίστακτα, πολλοί φορείς της νέας “θρησκείας” της εποχής μας, που είναι η επιστήμη, υιοθετούν και συνήθως είναι η πλειονότητα, στάσεις και συμπεριφορές παλιών ιερατείων και “Μάγων” . Κερδοσκοπία, χρησιμοθηρία, οίηση, αλαζονεία, ελιτισμός, σελεμπριτισμός , επικοινωνιακές μικρότητες και αδυναμίες συνοδεύουν ευάριθμα μέλη της επιστημονικής κοινότητας.
Για να πετύχουν τους στόχους τους, συνήθως και κάποτε αποκλειστικά, χρησιμοποιούν τα ίδια παλιά, αλλά εξελιγμένα όπλα. Το φόβο, τον πανικό, τη σύγχυση, την ανασφάλεια.
Και ισχυρή απόδειξη αυτής της πραγματικότητας, υπήρξε στις ημέρες μας η παγκόσμια επιδημία του Κορονοϊού, η οποία και πολλά πράγματα έβαλε στη θέση τους, αλλά και αποκάλυψε τεράστιες αδυναμίες στη διαχείριση της κρίσης. Ελλείψεις , ανικανότητα, ανεπάρκεια και φυσικά, καλά κρυμμένες επιθυμίες εξυπηρέτησης συμφερόντων μελών των εμπλεκομένων εξουσιών και θεσμών.
Στην επιστήμη, μάλιστα, έγιναν ακόμα πιο ορατά αυτά τα παθογενή “συμπτώματα”, επειδή ακριβώς οι σύγχρονοι άνθρωποι , έχουν χάσει πια την εμπιστοσύνη τους, όχι μόνο στη θρησκεία, αλλά και στην πολιτική, τη δικαιοσύνη, στους άλλους θεσμούς. Πίστευαν πως η επιστήμη κινείται αλλιώς. Σε άλλες κατευθύνσεις και με διαφορετικές ταχύτητες. Αντίθετα από το υπόλοιπο Σύστημα. Και τελικά αποδείχτηκε πως είναι του ίδιου και χειρότερου…φυράματος!
Αλαζονικοί και καιροσκόποι “επιστήμονες” τέθηκαν στην υπηρεσία της παγκόσμιας βιομηχανίας παραπληροφόρησης ,αλλά και των κυβερνήσεων των κρατών , ως αχυράνθρωποί τους για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων . Κυρίως οικονομικών και επικοινωνιακών. Και με πρόσχημα την εξειδίκευση, την αρμοδιότητα, τη γνώση, ενεπλάκησαν σε αγώνα κατίσχυσης με τους άλλους φορείς αρμοδιοτήτων και αποδείχτηκαν χειρότεροι και από εκείνους που τους προσέλαβαν για να τους υπηρετήσουν.
Πρώτα απ΄όλα, παρουσίασαν από ανεπαρκή έως παντελή άγνοια στη συμπεριφορά και την πορεία του συγκεκριμένου ιού. Και σαν να μην έφτανε αυτό ,ξεκίνησαν να συμπεριφέρονται ως γνώστες, πως έχουν τη… λύση στο “τσεπάκι”, πως γνωρίζουν επακριβώς τα μέτρα καταστολής της πανδημίας. Στην πραγματικότητα, “μάθαιναν να κουρεύουν στου κασιδιάρη το κεφάλι”, με λογής αλχημείες και άκρως επικίνδυνους πειραματισμούς.
Μάλιστα, δε δίστασαν στα σχέδια τους, να χρησιμοποιήσουν ξανά και αποκλειστικά το υπερόπλο των ιερατείων: Το φόβο, τον πανικό, την τρομολαγνία. Με τέτοια “Δαμόκλεια σπάθη” έφτασαν να επιβάλουν ( όχι απλώς να εισηγηθούν, ως ειδικοί) ακόμα και συνταγματικά πραξικοπήματα τύπου lockdοwn. Πέρα απ΄αυτό , πάλι με εργαλεία το φόβο, την ανασφάλεια και τη σύγχυση του πλήθους ,εξανάγκασαν μεγάλα πληθυσμιακά κομμάτια να συμμορφωθούν με μέτρα και…θεραπείες παντελώς άχρηστα ,πέρα από επικίνδυνα.
Θεσμούς και εξουσίες, στην κυριολεξία τους “ξεβράκωσε” ο κορονοϊός. Κι αν πρέπει πλέον να μιλάμε για “προ και μετά κορόνα” εποχή, αυτή σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να έχει σχέση με την επικινδυνότητα ή τις απώλειες εξαιτίας του, αλλά, επειδή πολλοί έδωσαν πάσης φύσεως “εξετάσεις” και απέτυχαν παταγωδώς.
Μεταξύ αυτών η επιστήμη ,ειδικά της Ιατρικής και των συναφών επιστημών. Απέτυχαν σχεδόν σε όλος τους τομείς στη διαχείριση της κρίσης της πανδημίας. Και το χειρότερο…στρογγυλοκάθισαν κι αυτές στο θρόνο της θρησκείας και παρίσταναν το ..Θεό! Οι πιστοί όφειλαν και να υπακούσουν για άλλη μια φορά στην αποκλειστικής χρήσης αρχή του “πίστευε και μη ερεύνα”, αλλά και τα λογής θύματα κάθε τόσο, είχαν την υποχρέωση να περνούν μπροστά από τον “αυτοκράτορα” και να κραυγάζουν πλήρη ικανοποίησης και ευχαριστιών… “Avē Imperātor, moritūrī tē salūtant” (=χαίρε, δυνατέ, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν).
Οργουελικά σημεία των καιρών!