Οι γυναίκες στην προϊστορική εποχή δεν ήταν μόνο μητέρες και τροφοσυλλέκτριες: Ήταν επίσης κυνηγοί και καλλιτέχνιδες
Ένα νέο βιβλίο, το οποίο κυκλοφορεί ήδη στα γαλλικά και που ετοιμάζεται να βγει μεταφρασμένο στα αγγλικά, ανατρέπει ό,τι πιστεύαμε για τη θέση της γυναίκας στο μακρινό παρελθόν.
Όχι μόνο στις στερεοτυπικές απεικονίσεις της ποπ κουλτούρας αλλά ακόμα και στις περισσότερες επιστημονικές μελέτες η προϊστορική γυναίκα σκιαγραφείται σαν μητέρα και τροφοσυλλέκτρια. Από την άλλη, οι άντρες της αποκαλούμενης εποχής των σπηλαίων έχουν συνδεθεί με το ρόλο του κυνηγού. Ωστόσο ένα γαλλικό βιβλίο, που αυτή την περίοδο μεταφράζεται στα αγγλικά και ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει με τον τίτλο «Lady Sapiens: the Woman in Prehistory», ανατρέπει όλα όσα νομίζαμε ότι γνωρίζουμε για το γυναικείο ρόλο σε προϊστορικές περιόδους, σύμφωνα με νέο άρθρο του «Guardian».
Οι συγγραφείς, βασισμένοι σε πρόσφατες μελέτες σε οστά, τάφους, εργαλεία και έργα τέχνης, καταλήγουν στο συμπέρασμα, σύμφωνα με την καθηγήτρια Προϊστορίας Sophie de Beaune, ότι «οι ρόλοι των φύλων δεν ήταν τόσο διακριτοί. Η επιβίωση μιας ομάδας εξασφαλιζόταν από τη συνεργασία όλων των μελών της, ανεξαρτήτως φύλου ή ηλικίας».
«Οι ρόλοι των φύλων δεν ήταν τόσο διακριτοί. Η επιβίωση μιας ομάδας εξασφαλιζόταν από τη συνεργασία όλων των μελών της, ανεξαρτήτως φύλου ή ηλικίας»
Ενδεικτικά, ένα από τα ευρήματα στα οποία βασίστηκε το βιβλίο, που καλύπτει μια περίοδο πριν από 10.000 με 40.000 χρόνια, είναι το χαραγμένο σε βράχο σχέδιο μιας γυναίκας με ένα μωρό σε μάρσιππο στην πλάτη της, που αφήνει τα χέρια της ελεύθερα για κυνήγι και συλλογή τροφής. Άλλα ευρήματα στα οποία στηρίχθηκαν οι συγγραφείς είναι γυναικεία οστά που επιβεβαιώνουν ότι οι προϊστορικές γυναίκες είχαν μυϊκή δύναμη στα χέρια. Επιπλέον, σε μια ανασκαφή σε προϊστορικό τάφο ανακαλύφθηκαν ένας άντρας γύρω στα τριάντα και μια γυναίκα γύρω στα είκοσι, και οι δύο με όπλα κυνηγιού.
Σε μια ανασκαφή σε προϊστορικό τάφο ανακαλύφθηκαν ένας άντρας γύρω στα τριάντα και μια γυναίκα γύρω στα είκοσι, και οι δύο με όπλα κυνηγιού.
Επομένως, φαίνεται πως οι προϊστορικές γυναίκες δεν περνούσαν τη ζωή τους μεγαλώνοντας παιδιά κλεισμένες σε σπηλιές, αλλά είχαν ισότιμη θέση με τους άντρες. Κάποιες, μάλιστα, αναδεικνύονταν αρχηγοί: όπως μια γυναίκα που βρέθηκε σε σπηλιά της Ιταλίας με ένα κράνος από κοχύλια, το οποίο φανερώνει «το σεβασμό που απολάμβανε στη φυλή της».
***
Οι ρόλοι που οι κοινωνίες, των σκοπιμοτήτων, κυρίως της ιδιοκτησίας, ανάθεσαν στον ΄Ανθρωπο, προσδιόρισαν ουσιαστικά και το φύλο του. Σερνικό και θηλυκό. Στη φυσική ,αρχέγονη και παρθένα υπόστασή του, δεν είχε κανένα από αυτά τα χαρακτηριστικά ο ΄Ανθρωπος.
Πολλώ μάλλον , η σωματική του κατασκευή και η ανατομία δεν υπήρξαν ποτέ πυλώνας να στηριχτούν οι μετέπειτα διακρίσεις. ΄Οπως ακριβώς την ίδια εποχή, οι διαφορετικές παρουσίες του Ανθρώπου σε χρώμα, ύψος, βάρος, μυική δύναμη και όμοια ,δεν του προσέδιδαν μια άλλη ξεχωριστή ιδιότητα, απαξιωτική ή επαινετική, πέραν εκείνης του Ανθρώπου.
΄Αντρες- γυναίκες στις πρώτες αυτές κοινωνίες που ο Μόργκαν και ο ΄Ενγκελς αποκαλούν αρχαίες, παρθένες, πρωτόγονες ( όχι με τη φορτισμένη σημασία που σήμερα έχει συνήθως ο όρος) ,παρουσίαζαν , μεν, την αυτή με όλους τους αιώνες πριν και μετά, ανατομική διαφοροποίηση, κυρίως για την εξυπηρέτηση της φυσικής αναπαραγωγής, αλλά σε όλες τις λοιπές συμπεριφορές και τα χαρακτηριστικά , ήταν απολύτως ίδιοι. Κυνηγοί, τροφοσυλλέκτες, πολεμιστές, με όμοια μυική δύναμη και ίδιες σωματικές ανάγκες και επιθυμίες.
Από την ώρα και άγνωστο πότε ,κάποιο “ιερατείο” ανακάλυψε την ιδιοκτησία και καθόρισε τί σημαίνει ιδιοκτησιακό καθεστώς, μοίρασε και τους ρόλους. Ξεχώρισε τον ΄Ανθρωπο σε άντρα και γυναίκα. Και προόρισε τον άντρα για πολεμιστή και φύλακα της ιδιοκτησίας της κοινότητας-φυλής-πατρίδας και κατ επέκταση της ατομικής και στην γυναίκα ανάθεσε το ρόλο του παραγωγού ,της τροφοδοσίας αυτού ακριβώς του “κιμά” που χρειάζονταν οι εξουσίες για να διαφυλάξουν την ιδιοκτησία τους .
Αυτόματα με τους ρόλους και την κατάργηση της κοινής ιδιότητας ΄Ανθρωπος, επακολούθησε με τους αιώνες και ο εκφυλισμός για τη γυναίκα, κυρίως της μυικής της δύναμης, αφού πια δεν χρειαζόταν ως κυνηγός και τροφοσυλλέκτης. Κι αυτό, σε αντίθεση με τον άντρα που την επαύξησε με την άσκηση και τη σωματική δραστηριότητα, για να μπορεί να ανταπεξέρχεται στους νέους του ρόλους.
Και ως γνωστό ,όποιος έχει τη ΔΥΝΑΜΗ, κάθε είδους, έχει και το πάνω χέρι. Το «αδύναμο φύλο», όπως οι αιώνες μετά την παρθενική φυσική κατάσταση του Ανθρώπου , χαρακτηρίστηκε τη γυναίκα ,ήταν και η ταφόπλακα της ανθρώπινης αναγνώρισής της και επακόλουθα της όλης, απαξιωτικής κυρίως, συμπεριφοράς απέναντί της.
Από κει και ύστερα, εισέπραξε τις αρνητικές συνέπειες και τις ταπεινώσεις που προσφέρει η έλλειψη δύναμης για αντίσταση και ο εγκλεισμός-περιοριμός της στα του “οίκου”. Από εδώ και μετά , μιλάμε πια για φύλα, που στην ουσία, όπως θα το προσδιορίσει αργότερα, προκλητικά και με ασέβεια στη Φύση ο Μωυσής, ΄Ανθρωπος είναι ο άντρας και η γυναίκα… ανδρίς!
Με αυτή την καταλυτική πια παρουσία των δύο φύλων σε καθορισμένους και αφύσικους ρόλους, εξελίχτηκε πλέον και ο πολιτισμός σε όλες τις εκφάνσεις του μέχρι σήμερα. Ο άντρας αυτοπροσδιορίζεται ως αρρενωπός και η γυναίκα ως θηλυκό. Αμφότεροι οι όροι εμπεριέχουν καθαρή σεξουαλική σημειολογία και αναφορά.
Στην εποχή μας, είμαστε ακόμα ΜΟΝΟ σερνικά και θηλυκά. Και παρ΄ όλες τις νομικές (επι)διορθώσεις, το… ύφασμα παραμένει στην ουσία παλιό και τριμμένο.. Νέο δεν είναι και ούτε ποτέ θα μπορούσε να γίνει, αφού όχι μόνο οι κοινωνίες , ακόμα και με τις όποιες αλλαγές της, επιμένουν να το χρησιμοποιούν στους ίδιες χρήσεις, αλλά και τα ίδια τα μέλη , αποδέχονται πλέον ως φυσικούς και αρχέγονους τους ρόλους τους. Και ,μάλιστα, υπερηφάνως, ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΑΝΤΑΙ ως άντρας και γυναίκα. Ακόμα και νομικά. Με ό,τι σημαίνει αυτό.
Οι παρενέργειες αυτού τους φαινομένου είναι πολλές και διάφορες. Ορατές και μη. Από αυτές, επιλέξαμε τις πλέον επικίνδυνες που αν συνεχιστούν και με την ισχύ που θα διαθέτουν, θα αποτρέπουν ή θα τροχοπεδούν συνεχώς την επιστροφή των φύλων στην ιδιότητα του Ανθρώπου και άρα στις άφυλες κοινωνίες.
- Η Βιομηχανία σεξουαλικής παρενόχλησης και βιασμών
Να μείνουμε μόνο στην Ελλάδα. Από την ημέρα που ξεκίνησε η βιομηχανία καταγγελιών για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και βιασμούς, έχουμε εκατοντάδες περιστατικά σωματικής κακοποίησης κάθε είδους, επιθέσεων, σοβαρών τραυματισμών που έμειναν κυριολεκτικά στην αφάνεια. Ούτε καν στα αστυνομικά συμβάντα θα βρει κανείς, πολλά απ΄αυτά .΄Εστω κι αν τα θύματα έμειναν ανάπηρα. Ούτε στα ψιλά δεν πέρασαν στα Μέσα της Βιομηχανίας Παραπληροφόρησης. Σε αντίθεση με τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και τους βιασμούς, υπαρκτά ή όχι, που έγιναν “πρωτοσέλιδα”.
Στην ερώτηση πώς μπορεί να υπάρχει τέτοια αφύσικη ,πέρα από ανήθικη αναντιστοιχία, η απάντηση είναι εύκολη. Υπήρχε αίμα, αλλά όχι σπέρμα. Εν προκειμένω στη ευρεία δημοσιοποίηση και την ανάδειξη σε είδηση και μάλιστα κορυφαία για σαλόνι φυλλάδων και για ανοίγματα πολλών παραθύρων στα βοθροκάναλα, θέση αποκλειστική έχουν πλέον τα σπερματικά και λοιπά υγρά, που παύουν να λειτουργούν σαν τέτοια, να διαθέτουν, δηλαδή αποκλειστικά τις ιδιότητες μιας οργανικής ουσίας, όπως, ας πούμε το δάκρυ, και καθίστανται … εκρηκτική αμμωνία, ικανή να ισοπεδώσει τις άλλες ουσιαστικές και αντικειμενικά σοβαρές ειδήσεις.
Αυτονόητο και κατανοητό. Σε μια ελληνική κοινωνία, άρρωστη και εξαρτημένη από το σεξισμό, απότοκο της διάκρισης των φύλων και των ρόλων τους, απαιτούνται καθημερινές, υψηλές δόσεις από εκκρίσεις γεννητικών υγρών, για να υπάρξει, αν μη τι άλλο, κατευνασμός και καταστολή των ασθενών .
Και η εμπορική, μιντιακή μαφία , ασφαλώς, αφού έχει ανάγκη από μεγάλες ποσότητες τέτοιων δόσεων , τις εξασφαλίζει κυρίως στα εργαστήρια -χαλκεία της. ΄Οπως ακριβώς “μαγειρεύουν” και κόβουν σε δόσεις τις αμφεταμίνες τους ,για παράδειγμα, οι έμποροι ναρκωτικών στα μυστικά τους άντρα.
Ολοφάνερο ,βεβαίως, σύμπτωμα κατάπτωσης, σήψης, απολίτικης συμπεριφοράς και φυσικά αποχαύνωσης και αποπροσανατολισμού ενός μεγάλου συνόλου της κοινωνίας. Και σε αυτό, ακριβώς , το γνώρισμα εντάσσεται και τέτοιες ανάγκες εξυπηρετεί και το νέο σπόρ των καταγγελιών (ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ) των σεξουαλικών παρενοχλήσεων και των βιασμών. Τα τελευταία 2-3 χρόνια, μάλιστα, οι καταγγελίες έχουν λάβει τη μορφή χιονοστιβάδας.