1.”Το ημερολόγιο ενός ανέργου ή …αλλιώς το ημερολόγιο μιας κοινωνίας
155+1 ιστορίες ανθρώπων που δεν εργάζονται είναι μόνο ένα μικρό δείγμα μιας πραγματικότητας που διογκώνεται και πολλαπλασιάζεται… γίνεται χιλιάδες και εκατομμύρια.
Συνήθως η ανεργία περιγράφεται ως μάστιγα, ως κοινωνική πληγή. Για 155+1+… ανθρώπους, όμως, είναι καταρχάς μια υπόθεση προσωπική , οικογενειακή και παραμένει τέτοια.
Στην Ελλάδα της κρίσης πολλοί μιλούν δημόσια για την ανεργία. Οι άνεργοι σπάνια. Μέχρι την πρωτοβουλία που ονομάστηκε «ημερολόγιο ενός ανέργου» και λειτουργεί μέχρι σήμερα ως το λιγότερο ατομικό, το πιο συλλογικό ημερολόγιο της ελληνικής κοινωνίας.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Μαΐου 2014, το 26,5% του εργατικού δυναμικού, ή αλλιώς 1,3 εκατομμύρια ανθρώπων είναι αυτή τη στιγμή άνεργοι. «Αν ήταν πόλη, θα ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ελλάδα» σημειώνεται εύστοχα. Κάποιες από αυτές τις φωνές, λοιπόν, αποφάσισαν να μιλήσουν και ο συγγραφέας, Χριστόφορος Κάσδαγλης, με αυτό το βιβλίο, τους δίνει τη μορφή μιας ενιαίας αφήγησης, συνθέτοντας αυτά που έχουν να πουν” .
2.Παραγωγοί: Οι Έλληνες δεν καταδέχονται να δουλέψουν στα χωράφια
Ανάμεσα σε αυτά που δεν… πλησιάζουν είναι αυτό της συγκομιδής εποχιακών φρούτων (ροδάκινα και κεράσια). Οπως σημειώνει σε άρθρο του το ΑΠΕ-ΜΠΕ οι παραγωγοί της Β. Ελλάδας, αγωνιούν ότι οι καρποί, που δεν χτυπήθηκαν από τις άσχημες καιρικές συνθήκες των τελευταίων ημερών, θα σαπίσουν πάνω στα δέντρα αν ακολουθήσουν πιστά το γράμμα του νόμου, καθώς δεν βρίσκουν εργατικό δυναμικό είτε Έλληνες, είτε αλλοδαπούς για να τους μαζέψουν.
Όπως οι ίδιοι δήλωσαν: «Οι Ελληνες δεν καταδέχονται να εργαστούν στα χωράφια», ενώ οι αλλοδαποί, παρ’ όλη την προθυμία τους, κοστίζουν πολύ ακριβά, ύστερα από τις τελευταίες ρυθμίσεις σχετικά με την είσοδο και παραμονή, αλλά και εργασία στη χώρα μας.
Έτσι, μπορεί το μέσο ημερήσιο μεροκάματο να ανέρχεται στα 25 ευρώ, με τους παραγωγούς να φροντίζουν για τη πλήρη διατροφή, αλλά και τη διαμονή των εργατών τους, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της Κοινοπραξίας Συνεταιρισμών Ομάδων Παραγωγών Νομού Ημαθίας, Χρήστος Γιαννακάκης, ελλείψει νόμιμου εργατικού δυναμικού η συγκομιδή γίνεται από… τουρίστες, δηλαδή αλλοδαπούς με βίζα εισόδου στη χώρα μας και χωρίς άδεια εργασίας.”
Γράφαμε εδώ στις 4-7-2013
“Μανωλάδα: Ζητούν Έλληνες για τα φραουλοχώραφα και δεν πάει κανείς!
Για την ακρίβεια, ελάχιστος αριθμός Ελλήνων φέρεται να έχει ανταποκριθεί στις αιτήσεις των φραουλοπαραγωγών, για πρόσληψη μέσω ΟΑΕΔ 4.648 εργατων στα φραουλοχώραφα.
Όπως διαβάζουμε στο patrisnews.com, μέχρι πριν από δέκα ημέρες δεν είχε κατατεθεί καμία αίτηση από ενδιαφερόμενο για εργασία στη συγκομιδή της φράουλας!”(MME)
Οι “Γραμματείς και οι Φαρισαίοι” ΣΗΜΕΡΑ ανακάλυψαν την τραγική αλήθεια που χρόνια εμείς εδώ κάναμε “σημαία” μας: Οι ΄Ελληνες δεν είναι άνεργοι,είναι ΑΕΡΓΟΙ, δηλαδή τεμπέληδες και ρεμπεσκέδες. Ούτε όρεξη και διάθεση για δουλειά έχουν.Μάλιστα, θεωρούν παρακατιανές εκείνες τις εργασίες στις οποίες απασχολούνται Πακιστανοί και “ξένοι” γενικώς.
Γιατί ο ΟΑΕΔ δε στέλνει επιστολές στα άτομα που τους παρέχει επιδόματα ανεργίας ,να τους προτείνει ονομαστικά εργασίες πάσης φύσεως με την υπόμνηση πως αν δεν επιδείξουν ενδιαφέρον ή απορρίψουν μια προσφερόμενη θέση εργασία 2-3 φρορές σε διάστημα 6 μηνών, θα κόβεται αυτοματα και χωρίς άλλη προειδοποίηση το επίδομα; Εδώ και πολύ καιρό είχαμε προτείνει τη συνάρτηση της παροχής επιδόματος ανεργίας με την εξεύρεση εργασίας από τον ίδιο τον ΟΑΕΔ και την υποχρεωτική αποδοχή της από τον άνεργο.
Τότε (και τώρα) τεκμηριωμένα και χωρίς “φόβο και πάθος” αποδεικνύαμε με τα κείμενά μας και στηρίζαμε την άποψη πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει στην ουσία ανεργία. ΄Οταν εκατομμύρια στρέμματα μένουν ακαλλιέργητα σε μια χώρα που είναι κατ΄εξοχήν γεωργική και κτηνοτροφική για ποια ανεργία ή ημιαποσχόληση μιλάμε;
Ειδικά η ανεργία στους νέους είνα τεχνητή. Δυνατοί και υγιείς 25άρηδες και 30άρηδες, αρνούνται να ασχοληθούν με χειρονακτικές εργασίες, όπως με τη συγκομιδή,ας πούμε , ελιών, πορτοκαλιών και άλλων καρπών που σαπίζουν πάνω στα δέντρα και μάλιστα την ώρα που η κυβέρνηση περικόπτει τα ψιχία από το μικροσυνταξιούχο (που δούλεψε 40 και περισσότερα “πέτρινα” χρόνια), για να δώσει τον κόπο αυτό του ηλικιωμένου και ανήμπορου ,μέσω ΟΑΕΔ, στους χαραμοφάηδες και τους ρεμπεσκέδες. Δεν είναι η ανεργία αυτού του είδους τεχνητή και ανύπαρκτη; Δεν μπορεί ο μισός πληθυσμός της χώρας να ξημεροβραδιάζεται στις καφετρέριες, τα μπαρ και τα σκυλάδικα ,ξεκοκαλίζοντας τις επιδοτήσεις, τις συντάξεις των παππούδων και τα επιδόματα ανεργίας του ΟΑΕΔ…την ίδια στιγμή που στη Μανωλάδα,όπως διαβάσαμε, δεν ενδιαφέρεται ΚΑΝΕΙΣ να πάει με μεροκάματο να μαζέψει φράουλες . Αυτή είναι η … ανεργία που έφτασε επίσημα στην Ελλάδα το 30%;
Μην τρελαθούμε!
Μήπως είμαστε…λαϊκιστές; Μάλλον, θα απαντήσει ο Τσίπρας,ο Μιχαλολιάκος και οι λοιποί (ΟΛΟΙ) “Μαυρογυαλούροι” πολιτικάντηδες που χρησιμοποιούν την εικονική ανεργία ως άλλοθι, για να προσελκύουν οπαδούς,να εκφωνούν πύρινους “δεκάρικους” για το φτωχό και άνεργο ΄Ελληνα και να εισπράττουν “ζεστές” τις ψήφους τους.
Οι περισσότεροι ΄Ελληνες επί συναπτά έτη (ειδικά από το 1981 και μετά) ζούσαν με χρήματα που ούτε τα δούλεψαν ποτέ ούτε τα εδικαιούντο. Τα κόμματα (αρχικά το ΠΑΣΟΚ) ή διόριζαν αβέρτα κόσμο σε ανύπαρκτες θέσεις ή μοίραζαν σωρηδόν επιδοτήσεις,αποζημιώσεις,επιδόματα και λοιπές παροχές με μοναδικό στόχο την επιστροφή της χάρης από τους βολεμένους υπό τη μορφή…ψήφων.
΄Ετσι η ελληνική επαρχία εγκατέλειψε πλέον τη σωστή και προγραμματισμένη καλλιέργεια της γης, τη κτηνοτροφία και τις άλλες δραστηριότητες της υπαίθρου και , παλιοί και νέοι “αγρότες”, επιδόθηκαν δεκαετίες ολόκληρες στην αρπαγή (διάβαζε καθαρή υπεξαίρεση) “χοντρών” επιδοτήσεων και αποζημιώσεων για …μπαμπάκι, που ποτέ δε φύτρωσε στα εκατοντάδες στρέμματα,που ποτέ δεν είχαν! Την ίδια στιγμή τα παιδιά τους,αφού κουτσοτελείωναν το ΙΕΚ ή το ΤΕΙ δίπλα στο σπίτι τους, διορίζονταν (πρόσκαιρα και εποχικά υποτίθεται) από τον κομματάρχη της περιοχής σε ” κατασκευασμένες” γι΄αυτό το σκοπό (το βόλεμα) θέσεις με παχυλότατο μισθό. Μάλιστα, τις θέσεις αυτές, μετά τη λήξη της σύμβασης, τις ανανέωναν επ΄άπειρον ,μέχρι να καταστούν κι αυτοί ΜΟΝΙΜΟΙ στο άθλιο ελληνικό δημόσιο.
Τί τα γράφουμε και τα ξαναγράφουμε; ΄Ολοι τα γνωρίζουν,άσχετα αν το συμφέρον τους δεν τους επιτρέπει να βγάλουν την “τύφλα” από τα μάτια τους.
Χώρα της απάτης και της ντροπής!”